Witch

Omdat een woensdagavond, vakantie of niet, niet altijd even praktisch is voor iedereen, werd Halloween op vele plaatsen afgelopen zaterdag gevierd. Wondelgem was daarin geen uitzondering. Alleen zal het niet overal even origineel en sfeervol gebeurd zijn als in de Waterhoenlaan 🙂

Het pleintje was volledig opgesmukt in sfeer: er was een aantal tenten opgetrokken, volledig versierd met de nodige spinnenwebben, heksenfiguurtjes, pompoenen, klimop, spookjes, spinnen en wat er nog meer van toepassing was. In één van de open tenten stonden tafeltjes en stoelen, en kon je dus drinken krijgen aan zéér schappelijke prijzen. Pompoensoep, brood en popcorn was trouwens gratis te verkrijgen, en geregeld werd er rondgegaan met plateau’s snoep door lieftallige heksen of ondode bruiden.

Het pleintje zelf was ook aangekleed in het thema: er stonden diverse grafzerken, een figuur hing luguber te wezen aan een galg, je liep af en toe tegen een spinnenweb aan (al dan niet echt) en het schimmige sfeertje werd versterkt door een rookmachine die geregeld wat mist spoot.

Om half zes waren de kinderen verwacht, netjes verkleed, om zich een bijpassend gezicht te laten aanmeten. De schmink was inderdaad bij de meesten behoorlijk griezelig gelukt! Daarna ging men op tocht om aan te bellen en om snoep te vragen. Verschillende huizen waren dan ook zeer uitnodigend verlicht met lampionnen, kaarsen of fakkels, en toonden zich van hun Halloweenste kant met pompoenen en andere rariteiten. Ook bij ons kwamen ze aanbellen, en na een passend liedje werd er volop gegrabbeld in een grote kom met snoep, tot grote vreugde en opwinding van onze verklede driejarige ten huize.

Tegen een uur of acht ging ik dan ter plekke even persoonlijk poolshoogte nemen. Blijkbaar was ik nog net op tijd voor de fakkeltocht met animatie. Een bultenaar hinkte voorop, een heks lichtte ons bij met een fakkel, en een bloedige bruid sloot ons groepje af. Een eindje verder was een huis verlicht met een hele reeks theelichtjes in glaasjes, en leidde de bultenaar ons lang een heel smal paadje langs het huis naar een tent. Daar zat Madame Soleil te wachten op ons – uiteraard had ze onze komst voorzien – en mochten we een glimps van onze toekomst zien in haar glazen bol.

De tocht ging verder naar een ander huis, met verlichting in broodzakken – prima idee trouwens, heel sfeervol – waar een enthousiaste jongedame ons bij het licht van een paar zwarte kaarsen enkele griezelverhalen voorschotelde.

Jammer genoeg riep daarna de huiselijke plicht – een zogende baby en zo – waardoor ik het laatste luik heb gemist: een voordracht in het Gentse Kookpunt over schedels en dergelijke, heb ik me laten vertellen.

In elk geval was het méér dan geslaagd. Tupe Te Goare: doe zo verder! Het wordt enorm geapprecieerd, en wie van onze wijk er niet bij was, had, jawel, ongelijk.

Foto’s vind je op http://jan.borsatoweblog.nl/log.php?id=24145, door Jan Veys

Ik ben waarschijnlijk een slechte moeder, maar ik heb er momenteel een beetje genoeg van.

Genoeg van een baby die om de twee-drie uur wil drinken (al drie maanden lang), me elke nacht wakker maakt, en overal gaat waar ik ga.

Genoeg van een hyperactieve driejarige die niemand heeft om mee te spelen en dan maar met mij speelt en mijn aandacht vraagt. Overdag is hij natuurlijk naar school, en daarbuiten is hij eigenlijk heel lief en gehoorzaam, maar toch. En ik kijk NIET uit naar de komende vakantie: dan is hij een hele week thuis en begint zich stierlijk te vervelen. Ik probeer dan maar vrienden met kinderen op te zoeken, maar ook zij hebben zo hun eigen plannen. Plus natuurlijk het feit dat de baby om de twee-drie uur wil drinken, en ik dus bv geen uitstap kan maken waar de grote iets aan heeft, zonder dat de kleinste honger krijgt of ambetant wordt omdat hij niet kan slapen zoals het zou moeten. Wat het ook lastig maakt, is dat ook de oudste bijna elke nacht wakker wordt en mij dus wakker maakt: een snotneus, zijn water dat op is, bang van spoken, zijn deken dat gedraaid ligt en dat hij niet goed krijgt…

Ik heb er gewoon eventjes genoeg van. En als u me nu wil excuseren, ik moet een laken over Wolfs kamp leggen, hem een chocomelk geven en zijn neus snuiten, en dan de huilende baby voeden.

Het moet niet altijd Gent centrum zijn, ook de rand van Gent heeft zijn wijkcomités en zijn buurtfeesten.
Zo heeft de wijk Molenhoek-Galge-Wondelgem zijn eigen comité, en wel onder de naam Tupe Te Goare. Het bestaat nog niet lang, maar is wel vrij actief. Zo werd er op 14 januari een drukbezochte nieuwjaarsreceptie gehouden op het pleintje in de Waterhoenlaan, en bleek ook de buurtpicknick op 26 juni, ondanks het slechte weer, een succes.

Vorige week viel opnieuw een foldertje in de bus van Tupe Te Goare: Halloween! Kinderen kennen het fenomeen alsmaar beter door films en series op tv, en de merchandising in de winkels. Velen willen dan ook eens graag op ronde, Trick-or-Treat, namelijk verkleed aan de huizen aanbellen, en vragen om snoep. Veel ouders hebben hier bezwaren bij: je weet nooit bij wie je aanbelt, of dat wel veilig is, of je de mensen niet stoort en kwaad krijgt, enz. Eigenlijk is dit een variant op het driekoningzingen, dat ook minder en minder gebeurt, helaas.
Daarom heeft ons buurtcomité het volgende op poten gezet: er is een route uitgestippeld langswaar de kinderen in groepjes, al dan niet begeleid door een volwassene, mogen rondgaan, en aan de deelnemende huizen, te herkennen door de halloweenversiering, mogen aanbellen. Ook de groten uit de buurt zijn niet vergeten: er wordt een gezellige receptie gehouden, compleet met griezelverhalen en fakkeltocht en dergelijke.

De site van Tupe Te Goare zegt het zelf als volgt:

“Halloween feesten in onze buurt op zaterdag 27/10/07
Halloween is één van de oudste feesten. Het wordt al duizenden jaren gevierd.
Halloween, zoals wij dat nu kennen, is ontstaan uit meerdere feesten, die gevierd werden door verschillende culturen.
Het zijn vooral de feesten Samhain, Pomona (pompoenfeest), Allerheiligen en Allerzielen die uitgegroeid zijn tot Halloween.
Een feest voor de kleintjes en de groten.

Wat gebeurt er in onze wijk ?
De kinderen komen samen op het pleintje in de Waterhoenlaan om 17.30 u.
Voor de “trick-or-treat”-rondgang worden ze griezelig geschminkt, want om 18 uur gaan we van start en dit samen met de kleuterleidsters die in ons bestuur zetelen.

Geef onze kinderen het plezier om in een wijk, volledig versierd met bvb kaarsen of lampionnetjes of lantaarns rond te huppelen en beste bewoners, verras hun dan met snoep voor de “trick-or-treat”.
Op het einde van de rondgang worden de kinderen onthaald op enkele prachtige verhalen.

Maar natuurlijk hebben wij de “groten” ook niet vergeten.
Op het pleintje wordt iedereen vanaf 19 uur ontvangen in een aangepaste sfeer.
Kom je verkleed, dan geniet je van een gratis consumptie.

Tijdens het feest wordt er natuurlijk lekker gesmikkeld.
Voor elk wat wils, gratis overheerlijke pompoensoep met brood… verder ook heksenbier, frisdranken e.a. tegen griezelig lage prijzen.
Er is ook de mogelijkheid om foto’s, van onze vorige activiteiten, te bekijken op het witte doek.

Als randanimatie zijn er fakkeltochten voorzien vanaf 20 u. met enkele stopplaatsen … de heks vertelt uw toekomst … griezelverhalen … “botten” vliegen in het rond… Dit betekent gruwelijk veel plezier …..

Komen jullie ook spoken ?????

Kijk, daar geniet ik nu eens van se.

Ik ben daarnet Wolf gaan ophalen op school, maar dan wel te voet. Het is echt niet ver, op mijn tempo tien minuutjes, op het zijne twintig.
Ik heb de baby een warm vestje aangedaan, hem op mijn buik in de draagzak gehangen, mijn lange leren jas aangetrokken (kwestie van contrast te maken) en door de stralende herfstzon naar school gestapt. Kobe keek rond, lekker warm ingepakt, en ik genoot van de zon, de koude en de bries op mijn gezicht. De dorre bladeren ritselden onder mijn voeten, overal waren mensen in de tuin aan het werken, en het zonlicht speelde in de warme kleuren van de bomen boven mijn hoofd.

In het terugkeren liep Wolf half te dansen aan mijn hand, stapte op het boordsteentje van het voetpad, schaterde bij elke boom of paal die we niet konden vermijden en waardoor we handen moesten loslaten, en vertelde honderduit over vanalles en nog wat. Kobe genoot nog steeds, zijn oogjes half toe tegen de zon, en luisterde naar zijn broertje.

En ik? Ik zag dat ik hield van Wondelgem, en dat het goed was.

Ik kom net tot het besef dat de enige reden waarom ik de opgevouwen was aan Bart laat om weg te leggen, is dat hij zou zien dat ik ook iets gedaan heb.

Ik doe dus de was, hang hem op of steek hem in de droogkast, en vouw hem op. Daarna laat ik die opgevouwen was op tafel liggen, tot Bart hem in de kasten legt. Ik kan dat net zo goed zelf doen, en dan hoef ik me tenminste niet te ergeren als hij iets verkeerd zou leggen. Het is niet zo dat ik hem dat laat doen zodat hij ook iets zou doen in het huishouden, verre van, hij doet echt wel zijn deel. Het is blijkbaar van mijn kant weer een vraag naar bevestiging. Zo van: “Kijk, ik heb toch ook iets gedaan hoor, het is niet zo dat ik niks doe of dat die was zichzelf heeft gedaan”.
Niet dat Bart ooit maar één opmerking in die richting maakt, hij apprecieert dat echt wel. Maar blijkbaar heb ik dat nodig.

Ugh. Hoe zielig kan een mens zijn?

*staat recht om opgevouwen was in de kasten te gaan leggen*

Ik ben dus echt wel productief geweest vandaag, hé maat! *geeft zichzelf een speekmedaalde*

Bart was deze morgen bijzonder lief en ging me laten slapen, maar met zo’n helder stemmetje van een driejarige wil dat al eens tegenvallen. Ik had inderdaad slecht geslapen omdat Kobe onrustig was, maar lag toch wakker, dus toch maar om half acht mee opgestaan.

Rustig een kleinigheid als ontbijt genomen, een kop koffie, gedoucht, dan Kobe gewassen (het was precies nodig, ’t ventje!) en gevoed, en toen bleek dat een vriendin ging komen lunchen. Niet dat ze niet welkom was, wel integendeel, maar we hadden vorige week nogal halfslachtig afgesproken, vandaar. Best dat ze belde :-p

Om kort te gaan: ik heb een baby verzorgd, driekwart van een uitpuilende vierdeursbureaukast uitgeleegd, gekuist en gesorteerd, gekookt voor twee en gezellig gekletst, een park van zolder gehaald en gemonteerd, twee driejarigen van school gehaald en hier twee uur laten spelen, en daarnet nog een smeedijzeren, loodzwaar bedje gedemonteerd, samen met Bart naar boven gebracht en opnieuw samengevezen. Oh ja, en brood gebakken, ook nog. Afgezien van het standaard huishoudgedoe natuurlijk.

Kunt ge geloven dat ik moe ben? En dat allemaal in mijn moederschapsverlof…
*is best wel trots op zichzelf*