Geplaatst op

Badkamer, the sequel nummer elvendertig

Voila, dit is dus wat het houtwerk geworden is. /me wreed content! Dank u VK Design!

Dinsdag komt de kleurconsulent (iets wat ik echt iedereen aanraad) en volgend weekend gaan we schilderen. En als het dan de electricien belieft zijn spotjes te komen plaatsen, zijn we er 🙂 Eindelijk! Ik ben vandaag al een paar winkels gaan aflopen achter nieuwe (houten of rieten) wasmanden en andere doosachtige dingen voor kleuterbadspeelgoed, maar ik heb mijn goesting nog niet gevonden. Idem de overige badkameraccessoires.

badkamerhoutwerk.jpg

Geplaatst op

Content

Ze zijn bezig aan de badkamer, en ik ben zo content en opgewonden als een kind op Sinterklaasmorgen :-p

Zeg nu zelf, het begint er goed uit te zien, nee? Nu nog de electriciën achter zijn vodden zitten, en de kleurconsulent laten komen, en tegen het nieuwe jaar zouden wij een afgewerkte badkamer moeten hebben. Ik heb zelfs al catalogi liggen van badkameraccessoires :-p

bad1.jpg

Geplaatst op

Sheela Na Gig

Deze morgen wakker geworden met die term in mijn hoofd, je weet wel, het Keltische vruchtbaarheidsbeeldje.

Alleen wist ik niet goed meer of het nu Sheela was of Sheena, en Gig of Gog. En dan móet ik dat gewoon opzoeken en weten, of dat speelt de hele dag door mijn hoofd. Bizar. Wel een prachtige term, nee?

Geplaatst op

beue-karweitjes-dag (het boeiende leven van een huisvrouw)

Wat ik dus allemaal gedaan heb deze voormiddag:

– Partena gebeld ivm kuisvrouw
– interimkantoor gebeld ivm kuisvrouw
– kleurenconsulent gebeld – geen gehoor
– SMSje gestuurd naar vroegere kuisvrouw voor een nieuwe
– ziekenfondsenveloppe in orde gemaakt
– was opgevouwen zodat de huidige kuisvrouw (bijna ex-) de tafel kan kuisen
– portefeuille leeggemaakt en ne keer gekuist
– bellen naar school ivm foutieve administratie
– baby voeden en verschonen
– intussen HDD geprogrammeerd om een paar films op te nemen
– schrijnwerkers binnenlaten die iets komen opmeten
– soep opwarmen
– bellen naar Santana ivm onderhoud van de kurkvloer
– blogpostje geschreven
– telefoon van schrijnwerker voor een vergeten detail
– hond buitenlaten voor de hondenwandelaar
– reclameblaren doornemen en opruimen
– rekeninguittreksels afprinten en verwerken
– instructies geven aan kuisvrouw
– telefoon van schoonmoeder beantwoorden
– hond binnenlaten en afdrogen
– kuisvrouw betalen
– poging doen om mijn bureau op te ruimen…

Ik geef het op. Het is weer één van die dagen waarvan je dan achteraf niet begrijpt wat je de hele dag hebt gedaan, maar je toch doodmoe bent en niet hebt stilgezeten.

Geplaatst op

Rijstberg

Goh, ik denk altijd aan vanalles om over te bloggen, en steevast op het verkeerde moment, zoals onder de douche, in de auto… Het wordt dringend tijd dat ze de mensen ook bekabelen, zodat ik in gedachten kan dicteren.

Enfin, bij deze één van Barts favoriete gerechten, netjes neergeschreven ten behoeve van de wereld (yeah right). Het heet, heel toepasselijk, rijstberg, en Bart eet gemakkelijk op zijn eentje twee porties op. Met glunderend gezicht. Oh, en de Al Bundy achteraf natuurlijk :-p

Ik heb het een beetje aangepast aan een recept uit een kookboek van mijn moeder. Lekker en zeer vullend.
Let wel, je hebt, inclusief suddertijd, toch een anderhalf uur nodig.

Nodig (vier personen):

– 400 gr gekookte ham, in dobbelsteentjes
– 400 gr droogkokende rijst (het lukt zelfs met basmati, heb ik ondervonden)
– 1 liter kippenbouillon
– 3 paprika’s naar keuze
– 2 stevige uien
– 250 gr champignons
– 250 gr tomaten
– een kluitje boter
– 100 gr gemalen Emmenthal
– peper, zout en eventueel paprikapoeder

Werkwijze:
– snipper de uien fijn, snij ook de paprika’s in kleine stukjes (zonder de pitten uiteraard), en bak die gedurende een tiental minuten in de hete boter, tot de uien mooi glazig zijn.
– snij intussen de ham in dobbelsteentjes, gooi die ook in de pan, en laat een paar minuten mee fruiten.
– doe er daarna de rijst bij, en laat die gedurende een paar minuten meebakken tot hij glazig wordt.
– giet er zachtjes de bouillon bij,  zet een deksel op de pan, en laat gedurende 25 minuten sudderen. Het is de bedoeling dat de rijst mooi korrelig blijft, dus niet roeren, enkel schudden of voorzichtig omscheppen.
– intussen snij je de champignons in dunne plakjes, pel je de tomaten (overgiet ze eerst even met kokend water, dan laat dat vel los) en snij je ze in acht.
– wanneer al  de bouillon is opgenomen door de rijst, doe je er de tomaten  en champignons bij, kruid je met peper, zout en eventueel het paprikapoeder, en laat je het geheel nog even door en door warm worden. Het is niet de bedoeling dat tomaten en champignons echt nog gekookt worden tot ze zacht zijn.
– schep op, en doe er een stevige dot gemalen kaas bovenop.

Smakelijk!

Geplaatst op

Just in time

Ofte just op tijd: het is er vandaag een dagje naar, blijkbaar.

Deze morgen begon gewoontjes, met een rustig ontbijt, een badje voor de baby, enzovoort.
Rond kwart over negen kwam Serge langs om een kabel in orde te zetten, zodat mijn PC eindelijk weer gewoon op het netwerk kon, en niet langer draadloos hoefde te zijn. Een werkje van tien minuten liep uit tot anderhalf uur (lang leve de slechte tangen), zodat ik om tien voor elf vertrokken ben met de baby naar mijn afspraak bij Kind & Gezin, om… tien voor elf.

Ik holde binnen, en was blijkbaar nét op tijd: ik had nog precies genoeg tijd om de baby uit te kleden, en aansluitend op consultatie te gaan bij de dokter. Alles afgehandeld op een drafje, zodat ik om 11.35 thuis stond, net op tijd om Bart mee te pikken en zijn nieuwe auto af te halen.

Dat was wel aan de andere kant van Gent, de Burggravenlaan, en de garage sloot om 12.00. We hebben niet bepaald de meest economische route genomen, wel de snelste via R4 en autostrade. Vijf minuten voor sluitingstijd stonden we daar aan de deur, net op tijd dus.

Ik ben onmiddellijk weer in de auto gesprongen en naar Merelbeke gereden om een speciale editie van champagne Laurent Perrier af te halen, een cadeautje voor de schoonouders. Ik was er twee minuten na twaalf, en stond voor een gesloten deur. Ontgoocheld droop ik af naar mijn auto, en dat was blijkbaar opgemerkt door een passerend heerschap, dat de eigenaar bleek te zijn. Deze zeer welwillende mens sprak me aan, liet me binnen, en handelde de verkoop af. Ik was eigenlijk nog net op tijd dus 🙂

Daarna ging ik boodschappen doen, en bij het thuiskomen zag ik dat onze hond op wandel was in de gietende regen. Ik was net op tijd om onze hondenwandelaar te onderscheppen, en dat was nodig ook, want: ik was hem vergeten vragen of hij dit weekend, vanaf morgen dus, voor de hond wilde zorgen. Niet echt een probleem, zei hij, gelukkig maar.

Hopelijk loopt de rest van de dag ook zo vlot 🙂

Geplaatst op

Warm gevoel

Kijk, ik kreeg net dit mailtje binnen van een collega, en ja, dan ga ik glunderen. Ik zal wel blij zijn als het januari is, zes maanden weg van school en de mensen is wat lang…

“Dag Gudrun,
Hoe gaat het nog met jou en je kroost? Ik begin je zo een beetje te missen in onze leraarszaal en in het reftertje, vandaar dit mailtje. Geniet maar nog een eindje volledig van het mama-zijn en van je prachtbaby en kleuter! Tot later! Veel groetjes, xxxx “

Geplaatst op

Sliplift

In reactie op Nicodemus: ik vind die onderbroekenhulp een prima idee! Ik denk dat ik er me zelfs eentje ga aanschaffen (maar misschien ook wel zo’n SD-kaartje).

Voordat u omrolt van het lachen, laat me even uitleggen: ik heb me zelden zo hulpeloos gevoeld als toen ik met een acute hernia zat. Wolf was toen vier maanden, en ik kon niet zelf mijn baby opnemen om hem de borst te geven, ik kon hem niet in zijn bedje leggen, ik kon niks oprapen, en vooral… Ik kon mijn eigen onderbroek niet eens aantrekken.
Voor al die andere dingen vraagt een mens nog vrij snel hulp, maar dat aandoen van vers ondergoed, wel, dat is vernederend als je dat moet vragen. Nog liever ben je een kwartier aan het sukkelen, te vernikkelen van de pijn, en wanhopig je armen een paar centimeter aan het proberen uitrekken, dan aan een ander te moeten vragen, zelfs al is dat je allerliefste wederhelft: “Zeg, helpt ne keer om mijn onderbroek aan te doen?”

Dus ja, ik ben fan. Waar kan ik zo’n ding krijgen?
(En al wie ermee lacht: ik wens u een slechte rug toe!)

Geplaatst op

Hoofddoek

Ik lees net bij onder andere Huug, I. en Michel dat het stadsbestuur van Gent de hoofddoek heeft geband.

Ontzetting is wat er even bij mij opkwam. Zoals ik deze week ergens gelezen heb: de hoofddoek verbieden is net zo erg als hem verplichten. Het is allebei een kwestie van het verhinderen van vrije keuze.

Zelf zou ik liever zien dat mijn leerlingen van 12 de hoofddoek niet dragen (kwestie van integratie en zo), maar ik zal ze nooit, nooit daarover aanspreken of daarom ook maar enigszins anders bekijken. Is dit geen kwestie van leven en laten leven?

Ik ben toch wel teleurgesteld, echt.