Acta Diurna de muliere ludenti
Ik kan niet anders dan voor een totaal rookverbod in de horeca zijn, helaas voor onze rokende medemens. Ik heb geen problemen met rokers die dat buitenshuis doen, waar ze anderen niet storen. Ja, mijn vader vliegt, zelfs bij winters regenweer, naar de garage of op het terras: ik ga zijn slechte gewoonten mijn longen en die van mijn kinderen niet laten verpesten. Oh, en de geur in huis ook niet :-p
Wie mijn mening deelt, gelieve zich naar de petitie te begeven: het kan alleen maar goed doen!
August Zachrisson heeft, met behulp van een GPS verpakt in een stevige koffer, en de diensten van DHL, een gigantische tekening van zichzelf gemaakt. De lijn is uit één stuk, en 110.000 km lang.
Maar ga gewoon zelf kijken.
Ik ben weer emotioneel vandaag.
Daarnet ging ik mijn inktpatronen (examens moeten geprint worden, weetuwel) laten bijvullen in Evergem, en parkeerde ik zodoende aan het tegenoverliggende kerkhof.
Toen ik terug in mijn auto stapte, zag ik uit mijn ooghoeken in de halve schemering iets bewegen. Ik keek iets scherper door een getraliede opening in de kerkhofmuur, en zag een vrolijk roze windmolentje draaien in het speelse briesje. Een windmolentje waarvan ik dergelijke exemplaren al drie jaar aan een stuk in onze tuin heb staan, tot groot jolijt van mijn twee jongens.
En toen moest ik slikken: het stukje achterkant van de bijhorende zerk dat ik nog net kon zien, had de vorm van een teddybeer. Hoe vreselijk moet het zijn voor die ouders, en hoe graag moeten ze dat kind gezien hebben, als ze de moed hebben om een vrolijk windmolentje aan het grafje van hun kind te zetten.
Eventjes bleef ik gewoon zitten in mijn auto.
Toen reed ik naar huis, naar mijn wachtende examens en mijn twee rustig slapende zoontjes, en ik voelde me eventjes de gelukkigste moeder ter wereld.
Ik ben eventjes volledig mijn kluts kwijt.
Ik was namelijk vol goede moed bezig aan de examens Latijn, en meer bepaald de ongeziene teksten. Ik had er al twee in elkaar gestoken, ging die van de vijfdes doen, en bedacht toen dat ik eigenlijk toch wel eens een ander tekstje wilde dan het vorige jaar.
Zonder na te denken of te twijfelen typte ik www.perseus.org in, de online database van antieke teksten. Om het even welke tekst ik ooit nodig heb gehad van Latijn of Grieks, het staat daarop. De site is ook uitermate betrouwbaar, omzeggens 100%. Het is dan ook een prestigieus project van de Tufts University, en bijzonder gekend door alle leerkrachten klassieke talen. Ik had amper het adres ingetikt, of mijn hand lag al op de muis, om in de linkerbovenhoek de auteur in te tikken.
En toen… kwam het bericht dat de site offline was door onderhoudswerken bij de elektriciteitstoevoer. Huh? Wat??? De Perseus offline? Maar dat kan toch helemaal niet???? (Voor de leek die toch tot hier zou gelezen hebben: vergelijkbaar met Google dat plat ligt). Errr, dan moet ik in mijn boeken gaan zoeken en tekst overtypen??? Zo… twintigste-eeuws!
The mind boggles. Zomaar de Perseus plat. Stel je voor! Ik ben er zowaar efkes niet goed van. Waar gaat het naartoe met de wereld??
Daarnet heb ik Kobe voor het eerst met de fiets naar de opvang gebracht. Het is heerlijk weer, en aangezien hij volledig zelfstandig kan zitten, zag ik niet in waarom hij niet in het fietsstoeltje zou kunnen.
Ik vond het heerlijk, en wel hierom: toen ik een tiental meter ver was, en we dus op “snelheid” kwamen, hoorde ik een zacht gegiechel achter me. Ik keek half om, en ik zag een klein gezichtje met een ongelofelijk stralende glimlach, en kleine handjes wapperend in de wind.
Je zou voor minder met de fiets gaan, nee?
Leerling, gevraagd naar haar mening over een verhaal van Vergilius:
“Ik vind het verhaal van Orpheus en Eurydice mooi, ook al laat hij bepaalde details en stukken weg. Wie vindt dat dat niet kan, moet maar de versie van Ovidius gaan lezen!”
Kijk, dàt vind ik dan grappig se 🙂 Zeg nu nog eens dat we ze niet kritisch opvoeden!
Ik heb dit gevonden bij een vriend, en ik lag in een deuk!
Youtubefilmpje dat weigert te embedden
Je moet wel Star Trek-fan zijn om het te snappen, vrees ik. Vooral de laatste paar scènes waar ons aller Wesley het moet ontgelden zijn leuk.
Ik zal wel een nerd zijn zeker?
Gelukkig moet ik niet vaak tanken, aangezien ik enkel korte afstanden doe, en mijn werk op vijf kilometer hier vandaan ligt. Ik begin zelfs met de fiets te gaan tegenwoordig, maar meestal is dat niet praktisch omdat ik onderweg kinderen afzet/ophaal, boodschappen doe, met een tijdslimiet zit…
Maar 69 euro voor 50 liter diesel, waarmee ik dan ongeveer 650 km doe, man, da’s geld!
Ne mens zou voor minder wat vaker met de fiets gaan!
Alleen jammer dat ik zo ongelofelijk snel ongemakkelijk word op het openbaar vervoer, of ik zou ook de bus sterk overwegen.
Het is zeer bizar om te moeten vaststellen, na een deugddoend motorritje, wanneer je afstapt, dat je beha is losgeschoten. Het was wellicht te wijten aan het rugzakje dat op mijn rug hing, hoewel, met die dikke motorvest lijkt het me onwaarschijnlijk.
Gelukkig bevond ik me op dat moment in mijn eigen garage en kon ik ongegeneerd het ding weer vasthaken. Ik zie me al toekomen op de speelplaats van school…
Enfin, goed om weten dat mijn motor slaagt in datgene wat veel mannen vervloeken.
Ik ben dus duidelijk geen ezel. En een krak in het zien van analogieën ben ik blijkbaar ook al niet.
Anders zou ne mens, na het tegenkomen van dit, het volgende niet zijn tegengekomen.
Ik heb namelijk een bodempje room op het vuur gezet, en ben dan naar de diepvries gelopen om de spinazie. En toen heb ik vastgesteld dat de kuisvrouw het diepvriesgerief, na het ontdooien van het ding, niet op zijn gewoonlijke plaats heeft teruggezet. Neuroot als ik ben, kon ik dan ook niet anders dan het gerief herschikken. Dadelijk. Onmiddellijk.
Wel, licht aangebrande room bubbelt zeer raar, en ruikt nog niet eens zo slecht. Alleen is het een merde om van uw panbodem te krijgen.
Dat weten we dan ook alweer. Van die ezel en zo.