Reispas

imgaspx.jpg

Zo’n reispas halen heeft voeten in de aarde. En vooral véél tijd nodig. Oh, en nog een handige tip: op voorhand op de website lezen wat je precies nodig hebt :-p

Deze morgen gingen Bart en ik de deur uit, richting dienstencentrum Wondelgem. Ik was gewapend met mijn oude reispas, mijn identiteitskaart en pasfoto’s, Bart had enkel zichzelf en zijn oude kartonnen identiteitskaart bij.
Het feit dat Bart Kobe nog moest afzetten bij de opvang (een baby pak je op en je bent weg) en ik Wolf naar school moest zien te krijgen (“Maar mama, ik wil nog een boterham, de zesde al.” “Er zit iets in mijn schoen!” “Ik krijg die vest niet over mijn gilet!” “Maar mamaaaaaaa!”) resulteerde in het feit dat Bart al buitenkwam op het moment dat ik binnen wilde gaan in het dienstencentrum.
Hij moest:
– aangifte doen van verlies van zijn oude reispas (Huh? Had hij die dan? We wisten beiden van niks meer.)
– foto’s laten nemen (duh)
– zijn vervallen identiteitskaart vernieuwen
– pas dan zijn reispas aanvragen.

Ik ging binnen rond kwart voor negen. Anderhalf uur later stond ik weer buiten, met de belofte van een digitale reispas op 26 juni. Alleen…

– had ik intussen drie kwartier zitten wachten
– had ik de krant van gisteren gelezen (die van vandaag was te nat)
– was ik binnengegaan, en kreeg ik toen te horen dat ik 86 euro kwijt ging zijn, wat ik niet bijhad natuurlijk
– bleek er geen bancontact te zijn in ons dienstencentrum
– ben ik naar de Delhaize gereden om geld af te halen en intussen boodschappen te doen (De speculaaspasta is weer binnen, yay!)
– heb ik opnieuw tien minuten zitten wachten (er zat 1 persoon voor mij, toen ik een kwartier later buitenkwam stonden er 11 te wachten. Ik heb twee minuten chance gehad!)
– ben ik 86 euro lichter
– is er een hoek van mijn oude reispas
– zijn de pasfotootjes van vorig jaar goed bevonden
– heeft een dame aan het loket me met stralende glimlach te woord gestaan

en kan ik dus binnen een tweetal weken mijn reispas afhalen. Yay 🙂

Nu ga ik ontbijten: een stevige kop koffie, en twee koffiekoeken die ik als beloning heb gekocht in de Delhaize. Hey, ge weet zeker niet hoeveel calorieën dat verbruikt, zo zitten wachten zeker?

Yak Shaving

yak_276x280.jpg

Het begrip op zich is prachtig uitgelegd door Seth Godin en ook ik heb geregeld last van yak shaving.

Neem nu deze morgen. Om de was te kunnen doen, moet ik eerst mijn laptop dichtvijzen. Juist.
Laat het me uitleggen.

Kobe was er nog in geslaagd om, vlak voor hij naar de opvang ging, zijn luier enthousiast te vullen. Een beetje té enthousiast, blijkbaar, wat resulteerde in een set verse kleertjes. De vuile kleren moeten gewassen worden, dus ik vol goede moed richting wasmachine. Waar zich de volgende gedachtengang afspeelde:

– Oei, er zit nog natte was in van gisterenavond, die moet ik dus best eerst buitenhangen.

– Hmm, er is geen wasmand meer beschikbaar, ik moet dringend die andere was eerst opvouwen zodat er een mand vrijkomt.

– Maar om die was op te vouwen, moet de tafel leeggemaakt worden, zodat ik plaats heb

– Op die tafel staat nog mijn laptop, waar gisteren aan gewerkt is.

– Dan zal ik maar beginnen met de vijsjes van die laptop in te draaien zeker? Zodat ik mijn was kan doen? Ja?

Gelukkig komt er nog net geen yak aan te pas, want ik zou niet weten waar ik zo’n beest moet gaan zoeken. Maar het valt wel onder de categorie yak shaving. En als u me nu wil excuseren, want ik ga mijn schroevendraaiertje zoeken :-p

Gezin

Deze foto dateert al van eind april, maar is toch een prachtige foto van ons gezinnetje. In het Gentse gravensteen, uiteraard.

gezinnetje.jpg

Rookvrij

sigaret.gif

Ik kan niet anders dan voor een totaal rookverbod in de horeca zijn, helaas voor onze rokende medemens. Ik heb geen problemen met rokers die dat buitenshuis doen, waar ze anderen niet storen. Ja, mijn vader vliegt, zelfs bij winters regenweer, naar de garage of op het terras: ik ga zijn slechte gewoonten mijn longen en die van mijn kinderen niet laten verpesten. Oh, en de geur in huis ook niet :-p

Wie mijn mening deelt, gelieve zich naar de petitie te begeven: het kan alleen maar goed doen!

’s Werelds grootste tekening. Whoa.

August Zachrisson heeft, met behulp van een GPS verpakt in een stevige koffer, en de diensten van DHL, een gigantische tekening van zichzelf gemaakt. De lijn is uit één stuk, en 110.000 km lang.
Maar ga gewoon zelf kijken.

Windmolentje

Ik ben weer emotioneel vandaag.

ms102_a.jpgDaarnet ging ik mijn inktpatronen (examens moeten geprint worden, weetuwel) laten bijvullen in Evergem, en parkeerde ik zodoende aan het tegenoverliggende kerkhof.
Toen ik terug in mijn auto stapte, zag ik uit mijn ooghoeken in de halve schemering iets bewegen. Ik keek iets scherper door een getraliede opening in de kerkhofmuur, en zag een vrolijk roze windmolentje draaien in het speelse briesje. Een windmolentje waarvan ik dergelijke exemplaren al drie jaar aan een stuk in onze tuin heb staan, tot groot jolijt van mijn twee jongens.

En toen moest ik slikken: het stukje achterkant van de bijhorende zerk dat ik nog net kon zien, had de vorm van een teddybeer. Hoe vreselijk moet het zijn voor die ouders, en hoe graag moeten ze dat kind gezien hebben, als ze de moed hebben om een vrolijk windmolentje aan het grafje van hun kind te zetten.

Eventjes bleef ik gewoon zitten in mijn auto.

Toen reed ik naar huis, naar mijn wachtende examens en mijn twee rustig slapende zoontjes, en ik voelde me eventjes de gelukkigste moeder ter wereld.

Perseus

Ik ben eventjes volledig mijn kluts kwijt.

Ik was namelijk vol goede moed bezig aan de examens Latijn, en meer bepaald de ongeziene teksten. Ik had er al twee in elkaar gestoken, ging die van de vijfdes doen, en bedacht toen dat ik eigenlijk toch wel eens een ander tekstje wilde dan het vorige jaar.

Zonder na te denken of te twijfelen typte ik www.perseus.org in, de online database van antieke teksten. Om het even welke tekst ik ooit nodig heb gehad van Latijn of Grieks, het staat daarop.  De site is ook uitermate betrouwbaar, omzeggens 100%. Het is dan ook een prestigieus project van de Tufts University, en bijzonder gekend door alle leerkrachten klassieke talen. Ik had amper het adres ingetikt, of mijn hand lag al op de muis, om in de linkerbovenhoek de auteur in te tikken.

En toen… kwam het bericht dat de site offline was door onderhoudswerken bij de elektriciteitstoevoer. Huh? Wat??? De Perseus offline? Maar dat kan toch helemaal niet???? (Voor de leek die toch tot hier zou gelezen hebben: vergelijkbaar met Google dat plat ligt). Errr, dan moet ik in mijn boeken gaan zoeken en tekst overtypen??? Zo… twintigste-eeuws!

The mind boggles. Zomaar de Perseus plat. Stel je voor! Ik ben er zowaar efkes niet goed van. Waar gaat het naartoe met de wereld??

Fiets

Daarnet heb ik Kobe voor het eerst met de fiets naar de opvang gebracht. Het is heerlijk weer, en aangezien hij volledig zelfstandig kan zitten, zag ik niet in waarom hij niet in het fietsstoeltje zou kunnen.

Ik vond het heerlijk, en wel hierom: toen ik een tiental meter ver was, en we dus op “snelheid” kwamen, hoorde ik een zacht gegiechel achter me. Ik keek half om, en ik zag een klein gezichtje met een ongelofelijk stralende glimlach, en kleine handjes wapperend in de wind.

Je zou voor minder met de fiets gaan, nee?

Vergilius

Leerling, gevraagd naar haar mening over een verhaal van Vergilius:

“Ik vind het verhaal van Orpheus en Eurydice mooi, ook al laat hij bepaalde details en stukken weg. Wie vindt dat dat niet kan, moet maar de versie van Ovidius gaan lezen!”

Kijk, dàt vind ik dan grappig se 🙂  Zeg nu nog eens dat we ze niet kritisch opvoeden!