Geplaatst op

Kerstconcert

Naar aloude gewoonte zingt Furiant, mijn geliefde koor waarin ondergetekende meezingt als tenor (jawel), opnieuw een kerstconcert, en wel deze zaterdag om 20.00u in de Sint-Pauluskerk aan het Gentse Sint-Pietersstation.
Het programma is de moeite waard: prachtige liederen, waaronder bv. O Nata Lux en O Magnum Mysterium van Lauridsen, O Nata Lux van Tallis, een aantal Oudengelse kerstliederen, enzovoort. U krijgt er meteen ook het gelauwerde kinderkoor Furiakanti bovenop (publieksprijs Koor van het Jaar op Klara).

Het is de moeite, geloof me.

Wil je komen, dan kan je altijd kaarten krijgen bij mij, of ze via email of telefoon meteen bestellen.

kerstconcert.jpg

Geplaatst op

Lijstje

Onderstaand lijstje heb ik schaamteloos gepikt van Tales from the Crib. Gewoon omdat het me ergens wel intrigeerde. Als je net 37 bent geworden, begin je al eens stil te staan bij dit soort dingen. Enfin, here goes.

Vet is al gedaan, niet vet niet.

1. Started your own blog (Tsja, je leest het er nu op. Ik had wel al veel eerder en account op Livejournal, wat eigenlijk ook een blog is, en wel sinds 2001)
2. Slept under the stars (op kamp, ooit op het dak van de keuken van Barts kot, en ooit in de tuin van ons eerste appartement)
3. Played in a band (yup, viool zelfs)
4. Visited Hawaii
5. Watched a meteor shower
6. Given more than you can afford to charity (ik geef geregeld, maar echt niet dat ik het niet kan missen)
7. Been to Disneyland (ooit, als leerkracht met school. Niet mijn ding)
8. Climbed a mountain (ooit als kind met mijn ouders, maar of dat telt, hmm)
9. Held a praying mantis
10. Sang a solo
11. Bungee jumped
12. Visited Paris (ik ken er zelfs redelijk goed mijn weg, heb er zowel met de auto als de moto rondgereden)
13. Watched a lightning storm at sea (goed zot!)
14. Taught yourself an art from scratch (al mijn DIY gedoe is misschien geen kunst, maar ik ben er toch trots op)
15. Adopted a child
16. Had food poisoning
17. Walked to the top of the Statue of Liberty (geen zin om in de blakke zon twee uur te staan wachten, nee dank u)
18. Grown your own vegetables (bijna de moeite niet waard, maar het waren toch eetbare wortels)
19. Seen the Mona Lisa in France (al een paar keer)
20. Slept on an overnight train (toen ik 16 was en terugkeerde uit Frankrijk van bij een vriendin)
21. Had a pillow fight (mwoehahaa!)
22. Hitch hiked
23. Taken a sick day when you’re not ill (één keer, trouw van een vriend)
24. Built a snow fort (helaas nooit genoeg sneeuw)
25. Held a lamb
26. Gone skinny dipping
27. Run a Marathon (hallo!)
28. Ridden in a gondola in Venice (ja, in groep tijdens de schoolreis in het zesde)
29. Seen a total eclipse
30. Watched a sunrise or sunset
31. Hit a home run (nog nooit gebaseballd, wel competitierugby gespeeld)
32. Been on a cruise (de Nijl, alweer met school, maar wel als leerkracht)
33. Seen Niagara Falls in person
34. Visited the birthplace of your ancestors
35. Seen an Amish community
36. Taught yourself a new language (ik probeer wat Turks te leren)
37. Had enough money to be truly satisfied
38. Seen the Leaning Tower of Pisa in person
39. Gone rock climbing (wel indoor klimmuren)
40. Seen Michelangelos David
41. Sung karaoke
42. Seen Old Faithful geyser erupt
43. Bought a stranger a meal at a restaurant
44. Visited Africa (als Egypte telt tenminste)
45. Walked on a beach by moonlight
46. Been transported in an ambulance (helaas al een paar keer)
47. Had your portrait painted
48. Gone deep sea fishing
49. Seen the Sistine Chapel in person
50. Been to the top of the Eiffel Tower in Paris (verschillende keren aan de voet gestaan, maar de top is me te duur en veel te lang wachten)
51. Gone scuba diving or snorkeling (gesnorkeld in Griekenland, ja)
52. Kissed in the rain
53. Played in the mud (als kind hoe meer hoe liever)
54. Gone to a drive-in theater
55. Been in a movie
56. Visited the Great Wall of China
57. Started a business
58. Taken a martial arts class (acht jaar lang zelfs)
59. Visited Russia
60. Served at a soup kitchen
61. Sold Girl Scout Cookies (tellen wafels voor de KSA ook?)
62. Gone whale watching
63. Got flowers for no reason
64. Donated blood, platelets or plasma (wel aangeboden, maar wegens te lage bloeddruk niet gemogen)
65. Gone sky diving
66. Visited a Nazi Concentration Camp (Theresiënstadt in Tsjechië, alweer als leerkracht met school)
67. Bounced a check
68. Flown in a helicopter
69. Saved a favorite childhood toy
70. Visited the Lincoln Memorial
71. Eaten Caviar
72. Pieced a quilt
73. Stood in Times Square
74. Toured the Everglades
75. Been fired from a job
76. Seen the Changing of the Guards in London
77. Broken a bone (once too many)
78. Been on a speeding motorcycle (*grijns*)
79. Seen the Grand Canyon in person
80. Published a book
81. Visited the Vatican
82. Bought a brand new car (altijd gekregen van mijn schoonouders en zo, dus nooit nieuw)
83. Walked in Jerusalem
84. Had your picture in the newspaper
85. Read the entire Bible
86. Visited the White House
87. Killed and prepared an animal for eating
88. Had chickenpox
89. Saved someone’s life (ik denk het wel, hartmassage toegepast, was er dagen niet goed van)
90. Sat on a jury (achter de schermen, ja, van de Latijnolympiade)
91. Met someone famous
92. Joined a book club
93. Lost a loved one
94. Had a baby (twice)
95. Seen the Alamo in person
96. Swam in the Great Salt Lake
97. Been involved in a law suit
98. Owned a cell phone
99. Been stung by a bee
100. Read an entire book in one day

56 van de 100: nog een lange weg te gaan, al vind ik niet alles hier een prestatie. Maar bon, het is toch al iets.

Geplaatst op

Ontbijt

Het was half negen op zondagmorgen, de kinderen waren aan het spelen, buiten begon het zonnetje het ijs op de autoruiten te smelten, en binnen was het lekker warm en rustig.

En dus had ik zin om ontbijt te maken. Niet een inderhaast ineengeflanste boterham, nee, the real deal.

Elke zondag eten wij croissants en boterkoeken, maar dan de variant waarvoor je niet het huis uit moet, en die je dus in pyama kan nuttigen. Op zaterdagavond haalt Bart de diepgevroren kleine dingetjes uit en legt ze op een bakplaat met een doek over, en bij het opstaan zijn het koeken die enkel nog gebakken moeten worden.

Er waren dus warme boterkoeken en croissants, versgebakken. Ik had ook zin in een zachtgekookt eitje met een wit boterhammetje erbij, en ook dat was eigenlijk vrij snel op tafel gezet. Voeg daar nog versgeperst fruitsap bij, chocomelk voor de kinderen, een actimelletje, en een kop heerlijk dampende koffie, en het kreeg inderdaad wel de naam ‘ontbijt’.

Alleen jammer dat ik met mijn vinger tegen de hete plaat ben gebotst bij het afruimen. Het kon niet helemaal perfect zijn, nee?

Geplaatst op

Geek

Vorige week vrijdag heb ik meegedaan aan de onvolprezen jaarlijkse quiz bij ons op school, zijnde het Koninklijk Atheneum Mariakerke.

Er was een ronde ‘informatica’ bij, en met rode kaken moest ik toegeven dat ik niet wist waarvoor USB staat. (U wel, eigenlijk?) Iets later blonk ik echter van trots: ikke, die nooit informatica gehad heb, of iets dat maar in de buurt komt, die haar sites gewoon vraagt aan haar man, jawel, ikke, ben erin geslaagd het getal 30 in binaire code te schrijven door logisch na te denken. Ok, het heeft vijf minuten denkwerk gevraagd en wat gekriebel op een papiertje, maar bon, het resultaat was wel correct!

Geek, moi? Nah! (just by proxy :-p )

Geplaatst op

Lieva.

Vorige vrijdag is mijn tante begraven. Tsja, such is life natuurlijk.

Ware het niet dat ze voor mij de eerste is van de generatie van mijn ouders die gestorven is. Dat maakte mijn eigen vader plots zo sterfelijk, en dat gevoel had hij duidelijk zelf ook. Ze was amper twee jaar ouder dan hij, 68, en compleet verteerd door de longkanker (zo bleek achteraf). Zelf bleef ze koppig ontkennen dat er iets mis was, ze weigerde heel erg lang om naar een dokter te gaan, en toen ze zich uiteindelijk liet opnemen in het ziekenhuis, wilde ze niemand zien. We wisten niet eens wat er precies scheelde. Wij hebben haar de hand gereikt, geprobeerd contact te leggen, zelfs aan haar deur in het ziekenhuis gestaan, maar nee, ze weigerde. Zo is ze dus ook gestorven: helemaal alleen, vrij onverwacht, en zonder enig menselijk contact.

Was ze geliefd? Helaas. Zal ze gemist worden? Alleen door haar eigen moeder, die tot een paar weken geleden nog samen met haar in één huis woonde. Dat moet vreselijk zijn, je eigen kinderen moeten begraven, zelfs al ben je zelf 97 en was je dochter 68, en zat daar een serieuze vijs aan los.

Ergens heerst er zelfs opluchting: nu krijgt de rest van de familie eindelijk de kans deftig voor oma te zorgen, zonder de maniakale bemoeienis van tante. Nu is tante geen zorgenkind meer, waarover iedereen met zijn handen in het haar zit en niet weet wat aan te vangen. Nu heeft ze zelf eindelijk rust.

Het werd dus een begrafenis met sterk gemengde gevoelens. Enerzijds was er wel degelijk een familielid gestorven, en werden vooral haar broers en zussen geconfronteerd met eigen sterfelijkheid. Anderzijds was er opluchting: ze is er eindelijk niet meer. En toch heb ik een paar tranen gelaten. Eerst en vooral toen ik mijn grootmoeder zag: een machtig sterke vrouw, een dame, die haar emoties zoveel mogelijk verborg.

En dan toen ik het gedicht op het santje las. Ik weet niet van wie het is, ik weet wel dat het perfect verwoordt wie mijn tante was.

Van waar zijn toch die stemmen,
die dwalen door mijn hoofd,
mijn hart zo nauw omklemmen,
verward en nooit geloofd?

Hoe kan ik ze ontvluchten?
Zij breken veel in mij
en dragen wrange vruchten,
vol onbegrip en medelij.

God, zucht mijn laatste rede,
Uw almacht is zo groot,
geef mij toch uw vrede
en stilte voorbij de kilte van de dood.

Het ga je goed, Lieva.

Geplaatst op

Voet

Gisteren ben ik nog eens naar de orthopedist geweest. Ikzelf had een lichte verbetering vastgesteld, maar eigenlijk niet veel meer dan dat. Ik loop nog steeds met die speciale laars, en dan heb ik geen pijnstillers nodig. Zodra ik blootsvoets loop, of met gewone schoenen, begint het wel weer pijn te doen.

Dit weekend ben ik op LARPweekend geweest. Normaal gezien loop ik daar kilometers, maar deze keer wist ik dat ik me bijzonder koest ging moeten houden. Bepaalde stukjes heb ik per fiets gedaan (nog eens bedankt, Gunther, om er eentje mee te brengen voor me) maar af en toe moest ik toch een 500 meter te voet. Vijf-honderd meter. Ocharme. En telkens ging ik, zwetend van de pijn, prompt zitten en slikte een nieuwe, zware pijnstiller. Dus bij een beetje belasting (een betere naam voor 500 meter heb ik niet) ging mijn voet onmiddellijk weer behoorlijk pijn doen.

En toch was de orthopedist bijzonder positief. Hij heeft hard zitten trekken en duwen, en vond het een hele verbetering. Fijn. Yay. Joepie. Ik mag de inspuitingen (een 50tal intussen) verminderen naar om de andere dag, en zelfs de laars beginnen uitlaten. Dat laatste zie ik niet zitten: zonder doet het echt nog veel pijn. Kine nog steeds drie keer per week.

Zucht. Ik begin er genoeg van te krijgen. Doorgaans ondervind ik er weinig hinder van, maar dit weekend voelde ik me echt gehandicapt. Bijzonder beperkt in mijn bewegingsvrijheid. Gelukkig heb ik voor de rest een schitterend weekend gehad, of ik was er helemaal depressief van geworden.

Sudeck, iemand?

Geplaatst op

Sonicare

philips-hx6732-sonicare-healthywhite-tandenborstel.jpg

(Opgelet: reclamerant! Niet dat ik er iets aan verdien, maar bon)

Een hele tijd geleden kreeg ik de Philips Sonicare Healthy White in de bus, om uit te proberen (en bij voorkeur te buzzen uiteraard).

Mja, nog maar eens een elektrische tandenborstel, what’s new, nee? Ik had al een Oral B, wat zou het verschil zijn?

Awel, ik ga me het ding aanschaffen (ik krijg gelukkig reductieprijs, geen idee wat het ding in feite kost), en dat zegt genoeg.

Het is een Sonicare, wat wil zeggen dat het onder andere met geluidsgolven werkt. Iedereen klaagde blijkbaar over het geluid, dus ik dacht dat dat wel aanzienlijk ging zijn. Ik deed zelfs netjes de deur van de badkamer dicht om de kinderen niet wakker te maken bij de eerste poging.
Ik schoot meteen in de lach: het ding lijkt wel een nijdig zoemende mug! Het trilt wel behoorlijk, en is al bij al een bizarre ervaring de eerste keer. Om de dertig seconden gaat er een soortement biepje af, en kan je een ander deel van je mond aanvallen. Na twee minuten krijg je nog twee keer 15 seconden, terwijl het ding op een andere manier gaat trillen, om je voortanden extra te poetsen, kwestie van ze witter te maken.

Ne mens kan het maar proberen zeker? Philips beweert dat het je tanden gladder en witter maakt. Wel, dat gladder, dat kan ik beamen! Nog nooit zo’n gladde tanden gehad, zelfs in die mate dat ik soms halverwege de dag mijn tanden wil gaan poetsen om dat gladde gevoel terug te krijgen. Nooit eerder gebeurd! En dat witte? Ik zou eens een foto moeten nemen van mijn tanden en daar een oude foto naast leggen, maar ik heb wel het gevoel dat ze witter zijn geworden, al kan dat wishful thinking zijn ook natuurlijk.

Eigenlijk poetst hij gewoon aangenamer dan een andere elektrische, is mijn gedacht. Ik ga dus niet terug naar mijn oude borstel (ook al omdat hij intussen is ingepikt door Wolf), vooral dat gladde gevoel vind ik fijn.

Mocht iemand graag zelf eens proberen, ik heb extra borsteltjes gekregen, en ik leen hem wel eens uit dan. Maar niet te lang :-p

Geplaatst op

Woensdagmorgen.

In de woonkamer hangt nog de lichte, onmiskenbare geur van het haardvuur van gisterenavond. Langzaam schuif ik de gordijnen open, waardoor het zonlicht naar binnen stroomt. Een felgekleurd windmolentje waait me tegemoet, en het gras glinstert bij elk zacht briesje.

De hond heft argwanend zijn kop op wanneer ik het speelgoed van de kinderen begin op te ruimen, maar droomt daarna ongestoord verder. Langzaam verdrijft de geur van verse koffie die van het verbrande hout, terwijl het gepiep van de microgolf me laat weten dat de melk warm is.

Behaaglijk vouw ik mijn benen onder me in de zetel, de latte in mijn handen, de krant naast me.

Ik mis mijn kat.

Geplaatst op

Tv overkill

Onze oude tv, 12 jaar intussen, was aan het doodgaan. Letterlijk: om de zoveel tijd sloeg het scherm plots compleet roze uit, en na nog een seconde of twee viel de tv gewoon uit. Je moest dan manueel de knop gaan uitzetten en weer aanzetten, en soms wilde hij dan wel opnieuw. Soms.

Na een visie van Cars in 5 keer was het me beu: er moest een nieuwe komen! Ik had al een tijd geleden, bij het kopen van een koffiemachine, mijn licht opgestoken bij VandenBorre, en had mijn zinnen gezet op een plasmascherm FullHD 50 inch. Prijs: 2300 euro (slik).

Gisterenvoormiddag heb ik dan naar mijn favoriete elektrozaken gebeld. Favoriet wegens een eerder ervaren prima service, en ik gun een zelfstandige net iets meer dan een grote keten.

Bon, zaak nummer 1 was net aan het verbouwen, en gaf op alles een substantiële korting. Blijkbaar lag ook hun basisprijs een stuk lager dan VandenBorre (daar gaat hun claim van ‘de laagste prijs’) en ik verschoot dus nogal van hun prijzen, in de goede zin welteverstaan. Alleen… ze hadden de 50 inch niet binnen, maar konden die bestellen tegen woensdag of donderdag. De 46 inch was er wel.

Hm. Ik wilde een 50 inch, en wel dadelijk. Dan maar naar elektrozaak nummer 2 gebeld, waar ik een meer dan prima service had gekregen voor koelkast en afwasmachine. Hun basisprijs was ook 2300, maar als vaste klant konden ze me het toestel, dat overigens in stock was, geven voor 2100 euro. Mooie deal, vond ik. Alleen… de andere winkel ging daar nog een behoorlijk stuk onder. Toen ik dat dan ook duidelijk zei, verschoot die mens. Ik had er overigens geen probleem mee om hem de naam van die andere zaak te geven, waarop hij zei dat hij me de televisie wilde geven aan hun prijs. Geleverd en geplaatst dinsdag of woensdag.
Toen hij me hoorde aarzelen (ik ben gewend mijn zin onmiddellijk te krijgen) zei hij dat hij toch nog vlakbij ons moest passeren, en dat hij het toestel dan wel even in de gauwte wilde afzetten ook. Installeren moesten we dan wel zelf doen.

Bart en ik zijn meteen als twee gekken beginnen kuisen: de oude tv weg, alle toestellen en kabels verwijderen, de bovenbouw van de kast afbreken, alle stof en rommel weg, en even met nat over de bestofte muren.

Resultaat: om half elf heb ik gebeld, om half twee stond hier al een ‘blafte’ van een tv te spelen. En een blafte is het wel: Bart en ik zijn behoorlijk verschoten van de afmetingen van het ding. Het is gigantisch! Het kan nog net op het plaatsje van de vorige tv, en het ziet er prachtig uit! We hebben wel al naar elkaar zitten kijken en verzucht dat het ding eigenlijk gewoon decadent is, maar bon, het staat er nu, en we zijn er wreed content van.

En dit gecombineerd met de Wiii Fit die ik donderdag van Bart heb gekregen: mooi! (en ja, ik weet het, we zijn luxebeesten!)

Resultaat:

Geplaatst op

Alledaags

Vandaag moest ik met de auto naar de garage, nazicht voor keuring (die eigenlijk al lang verlopen is, maar stt!) en vooral ook voor de 100.000 km. Dat het moersleuteltje op mijn dashboard al een maand of twee brandde, daar zwijgen we wijselijk over.
Aan de telefoon had men mij verzekerd dat het een goed uur zou duren. Het bleken er uiteindelijk twee te zijn. Gelukkig had ik mijn boekentas mee, zodat ik, voor het eerst dit schooljaar, alle verbeteringen achter de rug heb. Overmorgen komt er een nieuwe stapel binnen, maar bon, da’s voor dan :-p
Er stond ook een koffiemachine, waar ik dankbaar gebruik van gemaakt heb. Als ze mensen doen wachten, doen ze het in stijl: rode lederen zeteltjes en deftige koffie. Waarvoor dank.

Daarna had ik nog net genoeg tijd om een paar boodschappen te doen, zodat ons huisgezin alweer een paar pyama’s rijker is, en sokken, en nog wat aankleding voor de kinderkamer en zo.
Thuis heb ik alles uitgeladen, en ben ik per fiets om Wolf gereden. Een zacht briesje waaide door mijn haar, terwijl ik vrolijk peddelde in de zon en zacht een liedje neuriede.
Was het niet van mijn voet, ik denk dat ik eigenlijk best gelukkig zou zijn 🙂