Zestien jaar

Zestien jaar geleden zat ik spaghetti te eten op Barts kot. De wekelijkse dinsdagse bijzonder pikante kotspaghetti. Ik was bijzonder onwennig, zijn kotgenoten bijzonder curieus. Bart zat me met grote verliefde ogen te bekijken, en ik keek terug met mijn liefste, stralendste glimlach.

Zestien jaar geleden werden Bart en ik namelijk een koppel. Dag op dag.

En weet je…

Soms betrap ik hem op diezelfde blik, en mezelf op diezelfde glimlach. Na zestien jaar. Dag op dag.

Maar de spaghetti is intussen een pak minder pikant geworden :-p

Kou

Op zich heb ik eigenlijk geen problemen met die vrieskou. Ja, het is vervelend als je de straat op moet wanneer het glad ligt, en nee, een ijskoude slaapkamer is niet zo fijn. Snotneusjes afvegen is ook een van de minder leuke bezigheden.

Maar ’s avonds ligt mijn elektrisch dekentje aan en vlij ik me tegen Barts warme lijf. Tijdens toezicht doe ik een dikke sjaal en een paar wanten aan, en mijn auto staat gelukkig in de garage, dus die ruiten hoef ik niet af te krabben.

Er is eigenlijk maar één ding wat ik vreselijk haat aan de winter. Dan kom je ’s nachts uit je warme bedje omdat je moet gaan plassen, steekt je voeten slaperig in een paar pantoffels, sleft de trap af, gaat zelfs zonder het licht aan te steken het toilet binnen, en dit allemaal om eigenlijk niet echt wakker te worden. En dan ga je zitten. Uck. Oeh. Koud! Meteen zijn al mijn spieren opgespannen, staan mijn ogen wijd open, en ben ik klaarwakker.
En koude billen, maat! Nee, die ijskoude wc-bril in de winter, da’s niks voor mij.
Probeer dan maar eens onmiddellijk weer te slapen.

Misschien toch eens wc-brilverwarming overwegen. Zou dat eigenlijk bestaan?

Microklimaat

Soms lijkt Wondelgem een microklimaat te hebben. Ik heb dat al vaker gedacht, maar donderdag was ik blijkbaar niet de enige.

Ik werk vijf kilometer verderop, in Mariakerke. Na school was ik nog even een hoop gerief gaan afzetten in de kringloopwinkel, dan wol gaan kopen en uiteindelijk nog de solden van de plaatselijke kinderwinkel onveilig gemaakt (dure merkkleren, maar 50% kan tellen!)

Enfin, het was koud, maar dat was het zowat. De zon scheen nog net niet, het was best aangenaam. Toen ik naar huis reed en bijna thuis was, zag ik dat het landschap veranderde: er lag sneeuw in de bermen en de tuinen! Môh! Aan de school van Wolf lag de weg alweer spiegelglad door, jawel, een laagje sneeuw! En in Mariakerke was er helemaal niks gebeurd!

Bij de bakker vroeg ik even wanneer het gesneeuwd had, en dat bleek rond de middag te zijn. En ik was blijkbaar niet de enige die er verbaasd over was: er had die dag nog al iemand naar de sneeuw gevraagd, iemand uit Evergem (drie kilometer in de andere richting) waar de zon de hele middag had geschenen.

Nu vraag ik u: is dat bizar of wat?

Lijstje najaar

Meh. Ik was mijn lijstje eigenlijk een beetje vergeten. In de kerstvakantie heb ik namelijk echt niet veel gedaan, kwestie van echt aan rust toe te zijn, twee kinderen thuis te hebben, en een voet die nog steeds voor problemen zorgt.

Enfin, ik heb sinds de zomer toch een paar dingen kunnen doen. Niet veel, maar bon. Op naar goede voornemens voor 2009.
* los schilderwerk:
– deuren beneden in de gang schilderen
– zolderluik schilderen
keukendeuren herschilderen (chambrans zijn gedaan, nu de deuren zelf nog)
raamkozijnen aan de buitenkant herschilderen (gelijkvloers heeft schoonpa al gedaan)
– achterdeur beitsen
– muur boven de nieuwe voordeur in orde zetten en schilderen
gang retoucheren (deuren zijn gedaan, nu de muren nog)
– raam in ‘loft’ retoucheren
naamtags op de deuren boven verwisselen en deuren bijschilderen

* living:
rolluikriem vervangen huh?
– nieuwe chauffagethermostaat programmeren
– mierengaatje dichtsiliconen
– losgekomen stenen plintje weer vastzetten
batterij van klok vervangen
halogeenlamp repareren

* badkamer:
– badkamer retoucheren
– badkamerdeur schilderen
– gedicht uitsnijden in matteerfilm
– deurstop installeren
– bronzen badkamertag opnieuw ophangen

* garage
– nieuwe grondwaterpomp laten aanrukken en installeren
ontbrekende tegels zoeken en plaatsen

* kinderkamer
grote kleerkast uitlegen, demonteren en verhuizen. Oh, en weer opbouwen ook…
Wolfs kast uitlegen en verhuizen, en weer opvullen
muur achter grote kast schilderen (nog de hoekjes afwerken)
Wolfs meubels verhuizen (bed is al verhuisd)
gekochte decoratie ophangen
kussens maken met de overschot van de gordijnstof (2 gemaakt)
tekeningen van draakjes schilderen in Wolfs kamer (de tekeningen liggen te wachten om uitgezaagd te worden)
kinderstoeltjes renoveren
alle kinderkleren opnieuw uitsorteren
– manier bedenken voor zonnewering voor de kleine veranda
rolluikriem vervangen
nog maar eens kleren sorteren

* nieuwe berging
behangen
nieuw plafondlicht zoeken en ophangen
deur afzagen
– foutieve zaagsnede (van mijn pa!) opvullen en schilderen
laminaatvloertje of zoiets leggen
afdichtlatje van de laminaat installeren (het is afgezaagd, maar moet nog vernist worden)
– beschadigde verf op deur retoucheren
– ontbrekende stukje behang hangen
* bureau
nieuwe leerplannen bekijken, analyseren en implementeren: work in progress doorheen het jaar
papieren rond arbeidsongeval in orde maken
papieren rond terugbetaling lenzen in orde brengen helaas, niet de juiste firma…
– papieren voor terugbetaling sportactiviteiten in orde brengen

* tuinwerk
– arduinen afsluitinkjes in de grond steken
boompje of stokroos catalpa zoeken en planten
– “kunstwerk’ buiten installeren
– nieuwe deur maken aan houtkot dat nu moto/fietsenkot is
– tuinhuis opruimen
flap van zonnescherm naaien en terughangen weggooien
– losgekomen naad van zonnescherm repareren
– hibiscusstruik verplanten (in de herfst)

* diversen

– hoop ongebruikte spullen op Ebay verkopen
– kaders in loft ophangen
afgebreide vest in elkaar naaien enkel nog de knopen zoeken en aanzetten
– afgebreide pull afwerken
– 8mm filmpjes en trouwvideo laten digitaliseren voor ze kapot gaan.
– crème brûlée leren maken
– foto’s in kadertjes steken en ophangen
– klamboe repareren
echtgenoot graag zien (dit heeft Bart toegevoegd en doorstreept, ik zie het eerder als een work in progress)
mozaiek herbeginnen en afwerken
– inlichtingen winnen voor zonnepanelen
keukenstoelen renoveren (1 is al geschilderd, nu de andere twee)
– alle lege dozen op de loft op zolder steken
– houten overgangslatje installeren boven aan de trap
– zolder opruimen en lege dozen uitkuisen
berging opruimen
Citroën naar de garage
Citroën laten keuren
– slot van tuinhuis repareren
studie-aanvraag doen richting unief zal voor volgend jaar zijn
– Wolfs parapluutje repareren
– staande lamp in living repareren
naamstempel maken
voordeur oliën
met hond naar dierenarts gaan voor zijn oren
7  5 broeken inleggen
chauffagist laten komen voor mankementen
schuif in keuken repareren
kadertje van magneetbord herschilderen
– autostoelen aanpassen
– Audi naar de garage
oplossing vinden voor het schoenenprobleem in de gang

Nieuwjaarscadeautje

Ik krijg voor mijn nieuwjaar al lang geen geld meer van mijn ouders. Dat zou een beetje idioot zijn ook, vind ik.
Cadeautjes hebben we eigenlijk ook nooit uitgewisseld op nieuwjaar, alleen op kerstdag. Ik heb van mijn ma trouwens een prachtig schaaltje gekregen in de reeks van Gustav Klimt, waarvan ik al een hoop had.

Maar: sinds een paar jaar krijgen we (= de drie kinderen) elk jaar zes flessen wijn van mijn vader. Op zich niks speciaals, zou u zeggen. Juist, ware het niet dat mijn vader een excellente wijnkelder heeft, zij het een beetje oud. De flessen die we krijgen, zijn dan elk ook behoorlijk wat waard, en doorgaans bijzonder lekker.

Ik heb net het kistje in onze berging eens bekeken, en dit jaar betreft het:

– Château Demeraulmont, Saint Estephe – 1974

– Château Chasse-Spleen, Moulis en Médoc – 1973

– Château L’Evangile, Pomerol – 1974

– Vieux Château Certan – 1974

– Château Canon La Gaffeliere, Saint-Emilion – 1973

– Château Pavie, Saint-Emilion – 1973

Ik hoop dat ze hun smaak nog niet kwijt zijn, zodat mijnheer Sabbe het zich zaterdag kan laten smaken.

The Hours

Daarnet op Canvas naar The Hours gekeken.

Ik had hem al gezien, en ik had eigenlijk beter moeten weten. Ook toen was ik bijzonder aangeslagen, en liep ik er nog dagen aan te denken en te piekeren.

Het is een prachtige film: drie vrouwen, elk in hun tijd. En toch… Iemand noemde het ‘vrouwentalk’, ik classificeer het eerder onder ’the unbearable lightness of being’, of het onder woorden en beelden brengen wat een depressie is.

Omgaan met de banaliteit van het leven, en beseffen dat dit echt alles is wat er is.

Midlifecrisis iemand?

Kuisvrouw

Kuisvrouwen zijn een zegen, en zijn dan ook flink ondergewaardeerd, vind ik.

De mijne komt op donderdag. ’t Is te zeggen, als het geen Kerstmis of Nieuwjaar is op donderdag natuurlijk. Want dan komt ze niet.

Ik durf hier bijna niemand meer binnen te laten momenteel. Ja, ik heb wel zelf gestofzuigd, en de keuken gedweild, en ook de badkamer heeft uiteraard een beurt gekregen, maar het is toch niet hetzelfde.

’t Is maar te hopen dat er niet teveel feestdagen meer zijn op donderdag. Puh.

Rolluikriem

Kijk, ik had het al eens zitten denken, maar nu ben ik het zeker: ik heb een geheime weldoener!

Eén van de klusjes hier in huis die ik al lang eens moest doen, was het vervangen van de rolluikriemen in de woonkamer. Ze vitselden (?) uit, geraakten klem, en zorgden ervoor dat de rolluiken eigenlijk nauwelijks gebezigd werden. Ik heb al nieuwe riemen klaarliggen, maar het kwam er maar niet van.

Nu, met die extreme (toch voor onze streken) koude buiten, heb ik de rolluiken neergelaten. Probleemloos, zonder na te denken. Deze morgen, bij het opnieuw optrekken, viel het me wel op dat ik geen problemen had. Tiens.

Tiens.

En effectief, de riemen zijn vervangen. Huh? Ofwel zit ik met een gat in mijn geheugen, dat ik het ooit eens gevraagd heb aan een werkman, ofwel heeft iemand dat zonder mijn weten gedaan.

Ik vermoed mijn schoonvader, tijdens één van de babysitsessies op een ziek kleintje. Maar hij heeft niks gezegd.

Enfin, wie het ook is: bijzonder hartelijk bedankt, het is een grote verbetering!

(Oh, enne, de riem van het rolluik op de jongenskamer is nog veel erger. Ik zeg het maar even.)

Überblogger

Sla ik een paar dagen geleden de Klasse open (tijdschrift voor leraars en bijzonder interessant), kom ik toch wel Clo niet tegen zeker?

Ik citeer even een deel van het artikel, maar je kan het ganse item vinden op de site van Klasse zelf.

Blogtips

“Vijf jaar geleden was een nieuwe blog een nieuwsfeit. Inmiddels is het even gemakkelijk als een e-mail versturen.” Negen blogtips van überblogger Clo Willaerts*.

  1. Laat je niet ontmoedigen als er geen massa volk meeleest. Eén reactie op je artikel is al een succes. Ongeveer één procent van de surfers reageert op artikels.
  2. Laat reacties toe op je blogposts. Zo laat je zien dat je school open staat voor discussie. Je ziet meteen aan de reacties onder een oproep wie wil meewerken aan het volgende grootouderfeest.
  3. Gebruik je webadres op briefpapier, de schoolbus, in een voettekst in je e-mail en aan de schoolpoort. Je eigen .be-domeinadres kost vijftien euro per jaar.
  4. Zet geen vervelende flash-intro’s voor je homepage.
  5. Zet zelfgemaakte foto’s, tekeningen of gedichten van je leerlingen online. Het krikt hun zelfvertrouwen op en je genereert verkeer naar je blog.
  6. Laat ouders meebloggen. Hun fotoreportages van het schoolfeest of het verslag van de ouderraad zijn interessante bijdragen.
  7. Een blog is géén dagboek of column. Dagelijkse updates zijn niet verplicht. Wie blogt, gaat géén engagement aan.
  8. Publiceer je naam bij je blogpost. Lezers waarderen meer een artikel van Juf Sam met een persoonlijke toets dan een anoniem bericht.
  9. Hoe korter de blogpost, hoe beter. Beperk je tot één alinea tekst, of genummerde lijstjes, een interessante link of gewoon een leuke foto.

*Clo Willaerts blogt op Bnox.be over internet en is Marketing Manager bij Sanoma Magazines. In haar vrije tijd organiseert ze de ‘Brussels Girl Geek Dinners’, het network-event waarop vrouwelijke nerds debatteren over trends in multimedialand.

Driekoningen

taart.JPG

Ik heb staan twijfelen, daarstraks in de Delhaize. De driekoningentaart, mét boon, zag er heel verleidelijk uit. En ik vind het een fantastische traditie, zo’n taart met een boon, en dat de winnaar dan een hele dag koning mag zijn. Later als de kinderen wat groter zijn, ga ik dat wel invoeren, denk ik.

Maar zo’n ganse taart voor mij alleen, da’s toch wel wat veel. Bart is vanavond niet thuis, en de kinderen eten direct nog boterhammen en gaan dan slapen.

Ik heb staan twijfelen. Ik heb het toch maar niet gedaan.