Geplaatst op

Rug

En toen ging ik maar weer eens door mijn rug.

Deze keer heb ik er geen idee van wat de concrete aanleiding was: ik heb niks speciaals gedaan of opgepakt, tenzij natuurlijk een peuter van 16 kilo, jawel.

Zaterdag had ik een lichte zeurende pijn, en ook zondag was dat het geval. Ik heb nochtans alle gewone dingen kunnen doen, en ben zelfs zonder noemenswaardige problemen drie uur in het koor op een stoel kunnen gaan zitten. Wat ik dus blijkbaar beter niet had gedaan.

Want maandag morgen was het om zeep: ik ben opgestaan met echt wel veel pijn. Desondanks ben ik gaan lesgeven (je kan daar afwisselen tussen zitten, staan, leunen, en rondlopen), maar na twee uur, toen ik twee uur tussen had, ben ik toch maar weer even naar huis gekomen om plat te liggen. Dat doet deugd, maar echt beteren doet het voorlopig niet.

Ook een goeie nachtrust heeft niet geholpen. Deze morgen was het nog steeds niet in orde, en heb ik bijzonder hard op mijn tanden gebeten om te werken. Intussen heb ik boodschappen gedaan en lig ik nu weer in de zetel. Plat. Met de bijzonder toegewijde hulp van mijn oudste, die zijn volle vijf jaar bijzonder hulpvaardig in de schaal gooit, en de hond eten geeft, licht aansteekt, post haalt, telefoon brengt…

Lief he 🙂

Geplaatst op

Nieuwjaarsbrief

Vandaag zijn we gaan nieuwjaren bij mijn schoonouders. Naast een -alweer- heerlijk diner moesten er uiteraard ook nieuwjaarsbrieven gelezen worden. Vanaf volgend jaar hangt ook Kobe eraan voor de moeite, maar nu was het enkel nog Wolf, die tegenover zijn peter Koen heel hard zijn best doet.

Geplaatst op

Gevecht

Op zo’n familiefeest moet er bij ons altijd gevochten worden. Een spelegevecht, uiteraard. In onderstaand filmpje wordt mijn oudste broer in de speelkamer belegerd door de drie kleine jongens, terwijl Bart af en toe een beetje probeert te helpen.

Op het einde van het filmpje schokt het een beetje, maar da’s omdat ik zelf zo hard stond te lachen, dat ik het cameraatje niet stil kon houden :-p

Geplaatst op

Haar

Vakantie, en dus ook eindelijk eens tijd om mijn jongens van al hun lange hippiehaar te ontdoen. Wolf wou eigenlijk eens proberen wat dat gaf, zo wat langer haar, maar bij nader inzien bleek het toch niet alles te zijn.

Ik doe het nog steeds zelf, met de tondeuze op 21 mm. Op die manier gaat het snel, en staat het proper. En eigenlijk zien ze er allebei nog het beste uit met hun haar kort.

Ik ben alleen nogal jaloers op wat er op hun kopjes groeit. Ik denk dat ik er meer heb afgeschoren dan dat er op mijn hoofd staat.

Wolf moest lachen met het hoopje haar dat op de grond bleef liggen. “Kijk mama, het is precies het haar van een madammetje, een pruik of zo!”

pruikje

Geplaatst op

Sinterklaas

Uiteraard kwam vandaag ook Sinterklaas hier ten huize.

De foto’s en filmpjes spreken voor zich :-p

voorpret1

De voorpret bij het zetten van de schoentjes was groot!

voorpret2

schoentjes

The loot :-p

loot

De volgende morgen:

Wolf

spelenachteraf

Geplaatst op

Laptop

Nu de verbouwing achter de rug is, mogen de kinderen opnieuw op hun computer spelen. De PC heb ik boven gelaten, ze mogen nu mijn laptopje gebruiken.

Ze zitten dan samen een spelletje te spelen op het oude oude schoolbankje waar mijn eigen moeder nog heeft ingezeten. Toch schattig, he?

computeren

Geplaatst op

Dansen

Af en toe mogen onze jongens de televisie op het kanaal van Studio 100 zetten. Daar zijn bijna non-stop liedjes te horen van de diverse projecten van Studio 100, zoals K3, Mega Mindy, Amika, musicals, Kabouter Plop, etc.

Vooral Kobe is daar grote fan van. Ze staan dan samen te dansen voor het scherm. Wolf kent de kabouterdans min of meer, en Kobe doet dan heel hard zijn best om mee te kunnen. Ik vind het hoe dan ook schattig :-p

Geplaatst op

Verschanst

Af en toe bouwen die van mij een fort, of zoals Wolf het ooit beginnen noemen is, een frittakaas. En dan kruipen ze daar samen in/onder, en zitten ze onnoemelijk te giechelen. En ik vind het héérlijk 🙂

verschanst

Geplaatst op

Verlofdag

Ik weet het wel, ik heb als leerkracht zelf geen reden van spreken, maar toch… Blijkbaar hebben lagere scholen twee extra verlofdagen, naast een aantal pedagogische studiedagen, waarbij ze dan ook geen opvang moeten voorzien.

Gelukkig krijgen we die data mee in het begin van het schooljaar, en kunnen we ons daarop voorzien, maar toch…

Ik heb daarstraks Wolf naar mijn ma gebracht, zodat hij daar kan blijven slapen, en ik hem morgen na mijn werk kan ophalen. Want ja, morgen is zijn school gesloten.

Kobe vond het niet leuk. Zijn kribbe is immers wél open, en er was dus geen reden om mijn ma met hem ook op te zadelen. Niet dat zij dat zo erg vindt, maar toch, het is blijkbaar ook voor haar een drukke periode, en een kleintje meer is eigenlijk toch weer een handvol werk extra.

Kobe pruilde dus, toen hij moest gaan slapen. Hij vroeg naar zijn grote broer, en begreep niet goed waarom Wolf wél naar oma mocht en hij niet. En waarom hij nu dus alleen moest gaan slapen.

Maar, weet je, morgenvroeg wordt wellicht heerlijk rustig 🙂