Geplaatst op

Verjaardagsfeestje deel 2

Wolf vindt het nog steeds fijn om een familieverjaardagsfeestje te houden. Voor de cadeautjes moet hij het niet doen: die krijgt hij anders ook wel. Maar het is inderdaad leuk om de familie bij elkaar te hebben, taart te eten, en te kletsen.

Wolf had een hele hoop Skylanders gekregen (iets met een computerspel, je moet het maar googlen) en zat dus naarstig op de Wii te spelen – met het geluid af – en genoot er intens van. Voor de rest waren het envelopjes, omdat hij verder niks anders wilde, en de andere Skylanders (er zijn in totaal 32 figuurtjes) compleet uitverkocht zijn.

Het was trouwens ook mooi om het klein grut samen te zien; spijtig dat mijn oudste broer er niet was, die was net op weekend, want dan hadden we nog een extra klein meisje 🙂

Het was best gezellig, eigenlijk. Alleen jammer dat mijn schoonvader zich niet goed genoeg voelde om mee te komen, en dat vonden mijn ouders ook, want het was al lang geleden dat die hem gezien hadden. Volgende keer beter, Jeroom!

Voor de foto’s zal ik eens in de richting van Dirk moeten kijken. Ik heb er enkel eentje van de cupcakes die de jongens gemaakt hebben voor de gasten.

cupcakes

Geplaatst op

Verjaardagsfeestje

Tsja, wat doe je als je acht wordt? Een paar vriendjes uitnodigen, en spelen, natuurlijk!

Ik zag het niet zitten om iets in Pretland of dat soort dingen te doen, en Wolf was het daar blijkbaar wel mee eens. Hij had vijf vriendjes uitgenodigd (eentje meldde de dag vooraf dat hij niet kon, te laat om nog een ander uit te nodigen) van twee tot vijf, en we hadden een hoop ‘huisjes’ opgezet: het tafelhuis, twee kartonnen dooshuizen en een iglo uit de Ikea. Ik weet begot niet wat ze allemaal hebben uitgespookt, maar er werd gigantisch veel gegiecheld en geslopen. Iets met diefje, dacht ik. Ze zaten hier beneden, ze zaten boven, ze liepen rond in hun verkleedkleren…

feestjewolf1

feestjewolf2

Rond half vier werd er taart gegeten,

feestjewolf3

feestjewolf4

daarna werd er muziekpak gedaan,

feestjewolf5

en rond half vijf bakte ik pannenkoeken.

feestjewolf6

En tegen zes uur was iedereen naar huis, en waren de jongens doodop. En ik nog meer, want Bart was de hele dag op het werk.

Geplaatst op

Opvoedingslijn

Voor wie het filmpje zou gemist hebben: de twee kleinste jongens vooraan zijn Wolf en Kobe. Ze komen niet veel in beeld omdat ze niet echt aan het zingen zijn natuurlijk, ze zijn opvulling voor den hoop. Maar toch 🙂

Kobe heeft nog dagen daarna van “Rossekop” lopen zingen…

Geplaatst op

Armbandjes

Wolf vroeg al een tijdje om zo’n pot parels van de Ikea: hij had dat in de vakantieopvang gezien, had daar toen vanalles mee gemaakt, en vond dat de max. Gisteren heb ik eindelijk ook rekkerdraad meegenomen uit de Delhaize, en dus toog hij aan het werk.

Voor zichzelf heeft hij een blauw-rode armband gemaakt, ik kreeg er eentje met paars, zwart en wit. Merel is zot op haar paars-roze, en Kobe loopt rond met een geel-groene.

Hij gaat er als nieuwjaarscadeautje eentje maken voor alle kleinkinderen. Gewoon, omdat hij dat zo leuk vindt.

armband

Geplaatst op

Playdate

Nee, heren, dat heeft niks te maken met genetkouste en van konijnenoren voorziene pronte jongedames. Dat heeft zelfs totaal niks in die sector te zien.

Wolf had vandaag voor het eerst vriendjes die zomaar kwamen spelen. Zomaar, zonder verjaardagsfeestje of ouders die eventjes hun kind kwijt moesten, of eentje dat toch bleef plakken omdat ik hen was gaan afhalen van de turnles.

Wolf had gewoon aan zijn twee beste vrienden verteld over Lego Heroica, en blijkbaar met zoveel gusto dat ze het dolgraag eens wilden spelen. En dus werden er hier twee zevenjarigen netjes aan de deur afgeleverd rond een uur of twee, om dan om twintig na drie terug opgehaald te worden voor de gezamenlijke turnles.

Ik denk dat ze eigenlijk wel vaker eens mogen komen spelen. Da’s lekker rustig, en Wolf is er verzot op.

Geplaatst op

Druk…

Wolf is ziek.

Op zich is dat niet echt bijzonder, dat gebeurt wel vaker. Zondagavond had hij, in het terugkeren van bij Omaly en Bompa, moeten overgeven in de auto. Ook dat gebeurt wel vaker. Gisteren was hij dan toch naar school gegaan, maar ze belden al snel dat ik hem moest halen, dat het niet meer ging.

Deze morgen heb ik hem dan bij mijn ouders afgezet, want het ging duidelijk nog niet erg goed. Hij heeft daar vooral veel geslapen, en nauwelijks gegeten.

Rond zes uur – ik had nog repetitie met een aantal collega’s en leerlingen voor een cultuuravond nu vrijdag – ben ik dan snelsnel Kobe gaan ophalen in de opvang en daarna Wolf gaan afhalen. En dan naar huis, hen eten geven en in bed steken. Bart had gelukkig Merel opgehaald intussen.

Maar ik ben moe. En door en door koud. En ik krijg het allemaal niet meer helder in mijn hoofd: er zijn zodanig veel dingen waar ik aan moet denken, die ik niet mag vergeten, die nog moeten geregeld worden, dat het soms een beetje te veel wordt.

Ik denk dat ik direct eens een lange stoomdouche ga nemen. Om op te warmen, en misschien iet of wat meer helderheid in mijn hoofd te krijgen.

Duim met mij dat ik niks vitaals vergeet de komende dagen. Ugh.

Geplaatst op

Ankoria

Eindelijk is het gelukt: ik heb mijn Wolf ook aan het larpen gekregen! (Voor wie niet weet wat larp is: kijk hier). Hij was al langer gefascineerd door mijn kostuums en verhalen, en nu kon hij eindelijk zelf eens ondervinden wat het was.

Sinds een paar jaar is er namelijk een kinderlarp voor kinderen van zes tot twaalf. Vorige keer waren we al bezet de bewuste dag, maar deze keer lukte het wel, en hij had er al weken naar uitgekeken! Tegen tien uur stonden we in Geel, en liep het vol met wild enthousiaste kinderen. Het systeem was schitterend in zijn eenvoud, en vroeg nauwelijks uitleg. Wolf had gekozen om magiër te zijn, maar liep al vlug met twee zwaarden in zijn handen, en stormde bij elk gevecht in de voorste linie op de slechterik af. Hij strààlde. Alleen jammer dat het geregeld begon te gieten: het terrein was één grote modderpoel, en zelf waren de kinderen bij momenten doornat.

Ach ja, ze vonden het blijkbaar niet erg: toen het rond half acht gedaan was, heb ik hem verse droge kleren aangetrokken, en zijn we naar huis gereden. Rond half tien nam hij een hete hete douche, trok zijn pyama aan, en was binnen de paar seconden in slaap.

Wedden dat hij het er nog wekenlang over heeft? Hij zei nu al, vlak voor ik hem instopte: “Mama? Wanneer mag ik terug naar Ankoria?”