Geplaatst op

Clics

Een vrije dag eind mei, een mens durft al eens op mooi weer hopen, nee?
Hier brandt intussen de verwarming vollen bak, zit ik met een wollen kleed aan, en is het buiten precies eind november of zo. Ook de kinderen vinden het vreselijk, en brengen elk uur dat het iet of wat doenbaar is, buiten in de tuin door.

Vandaag dus duidelijk niet. Moest ik hun schermtijd niet beperken, ze keken de hele dag tv of tokkelden op hun iPad. Wolf heeft dan maar zijn zak Clics bovengehaald, en is vanalles beginnen maken. Woensdag had ik vastgesteld in de winkel dat je bij drie dozen Kellogg’s een gratis doos Clics kreeg, en daar zaten bouwplannen bij, vandaar. Hij heeft er dan ook zelf, apetrots, foto’s van gemaakt. Maar ik moet toegeven, met die Clics wordt er hier ten huize zeer veel gespeeld.

clicks01

clicks02

clicks03

clicks04

clicks05

clicks06

Geplaatst op

Wolfs Paasrapport

Ik was het zo’n klein beetje vergeten, maar bij deze. Zijn wiskunde is duidelijk beter dan zijn taal, al hebben we daar ook niet te klagen.

RapportWolf201204

Geplaatst op

Buitenspeeldag

Elk jaar kijken de jongens daar op een of andere manier naar uit, ook al is er hier in Wondelgem geen ene zak te doen. Ik snap dat dus niet: zo’n grote gemeente, en geen speelpleinwerking, geen buitenspeeldag, gewoon niks voor de kinderen in de vakantie.

De website van de Buitenspeeldag leerde me echter dat er in de Voorhavenlaan, in het parkje tegenover Barts kantoor aan Meulestee, wél iets te doen was. Ik heb de kinderen na Wolfs muziekles dus vrolijk naar ginder gebracht, en jawel, er stond een springkasteel, er was een one-on-one voetbalarena gezet, er waren verschillende volksspelen, trottinettekes, tennisdingen, ballen, hoepels…

BSD01

BSD02

BSD04

Het mag dan koud geweest zijn, er was een waterig zonnetje, en de jongens vonden het best wel leuk. En wat meer is: er blijkt ook in de vakanties in de namiddag speelpleinwerking te zijn, wat ideaal is als de jongens zich vervelen.

Allen in het vervolg daarheen, zou ik zo zeggen.

Geplaatst op

Wolfs rapport van februari

Wil je geloven dat ik dit gewoon vergeten was? Maar ik weet dat de grootouders dat met aandacht bekijken, en dus krijgen ze hier van mij alsnog Wolfs rapport van de krokusvakantie. En ja, ik ben best wel tevreden, al kan het hier en daar toch beter.

rapportfeb2012

Geplaatst op

Ziek – maar nu iets en iemand anders

Deze morgen, half acht – we zijn allemaal in diverse stadia van gekleedheid : “Mama? Ik voel me echt niet lekker! Ik heb buikpijn…” Wolf keek me met hondenoogjes aan, maar Bart beet hem nog toe: “Zeg maat, niet onnozel doen, ’t zal wel over gaan!”

Een tiental minuten en een halve hap van een boterham later zat Wolf met tranen in zijn ogen bleekjes te wezen. En nam ik hem wel degelijk serieus. Ik heb dan maar ons ma uit haar bed gebeld, vijf minuten later – al een chance dat voor een keer al mijn gerief al klaar stond van gisterenavond – zaten Wolf en ik in de auto, om tien over acht installeerde ik hem in Zomergem in de zetel, en stipt om half negen liep ik mijn klaslokaal binnen. Oef!

Een telefoontje over de middag leerde me dat het buikgriep was: hij had al een keer of tien naar het toilet gemoeten, en had ook al vier keer overgegeven, ’t ventje!

Enfin, ik heb dan maar met zijn juf besproken (ik moest toch Kobe ophalen) dat hij morgen ook ging thuisblijven: een half dagje school, waaronder een zwemles, en da’s nogal lastig als je je niet zo lekker voelt.

Hopelijk is het snel over, want hij was nogal zielig bij momenten. Andere momenten voelde hij zich dan weer kiplekker.

En het schattigste? Toen Merel thuiskwam, vertelde Wolf dat hij een beetje ziek was, en dat zijn buikje pijn deed. Waarop zij onmiddellijk, zonder woorden, hem aankeek, en over zijn buikje begon te wrijven. Met van die kleine zachte streeltjes.

(Allemaal in koor: awwww…)

Geplaatst op

Cake

Zo van die groter wordende kinderen, da’s eigenlijk best handig.

Ik had me vandaag namelijk plots gerealiseerd dat Wolf jarig was geweest in de vakantie, en dat hij dus morgen misschien best wel een traktatie meenam naar school. Niet dat dat moet, natuurlijk, maar ze vinden dat allemaal wel bijzonder fijn, uiteraard.

Individuele traktaties, daar zijn ze op school min of meer van afgestapt. Vroeger heb ik het ook nog gedaan, maar eigenlijk kijken de kinderen toch niet om naar die zakjes snoep, en je hebt er alleen maar werk mee. Voor Kobe had ik afgelopen zomer ook alleen nog twee grote cakes gebakken en versierd, Wolf had vorig jaar nog individuele versierde cupcakes mee.

Bon, ik heb Wolf het bakboek van de Boerinnenbond voor zijn neus gelegd, alle ingrediënten gegeven, en hem min of meer laten doen. Uiteraard heb ik een oogje in het zeil gehouden en hier en daar geholpen, maar zelfs de eieren scheiden heeft hij zelf gedaan. Apetrots stonden er een tijdje later dus twee mooie cakes te wachten op versiering, en daar heeft ook Kobe mee geholpen.

En ik, ik heb intussen was opgevouwen en dat soort dingen. Volgende keer kan hij het quasi helemaal zelf, en als hij dan nog cake wil meenemen, zal hij toch zelf het initiatief moeten nemen.

Naar ’t schijnt was ’t lekker!