Wolfs verjaardagsfeestje

Wolf is weliswaar in februari al negen geworden, maar toen was ik doodziek van de griep, en moesten we het feestje noodgedwongen afblazen. Sindsdien is het er niet meer van gekomen, en eigenlijk was het bij Marthe ook zo’n beetje. En dus besloten Delphine en ik om het feestje dan maar samen te doen, aangezien zij de beste vrienden zijn, en zowat dezelfde vriendenkring hebben ook.

Het werd een zwembadfeestje in Zomergem: een klein kinderbadje, maar ook een heel fijn groot zwembad waar ze in het eerste deel makkelijk kunnen staan. Er is een feestjesformule: eerst ga je zwemmen (en is de jarige gratis), daarna kan je in de cafetaria voor 4,80 euro per persoon twee pannenkoeken krijgen met een drankje erbij. Wij hadden zelfs het aparte zaaltje, zeer aangenaam. We hadden ons ingedekt tegen slecht weer met gezelschapsspelletjes, maar het toffe is, dat er naast het sportcomplex een speelplein ligt, en in dat zalige weer hebben ze dus alle vijftien samen ook buitengespeeld.

Ik denk, dat het een fijn feestje was. Nee, eigenlijk weet ik dat wel zeker.

Nieuwe fiets

Blijkbaar – zo’n blog is eigenlijk gewoon een archief – is het vandaag dag op dag drie jaar geleden dat Wolf een nieuwe fiets kreeg. Toen was hij zes, intussen is hij negen, en die grote fiets van toen toch wel ontgroeid. Omdat ook zijn broertje dringend een grotere fiets moest hebben om eindelijk te kunnen leren fietsen, kreeg Wolf dus ook een groter model. Een volwassen fiets is nog te hoog gegrepen, het is toch nog een tussenmodel van 24″ geworden.

We zijn opnieuw naar Eriks Fiets gegaan hier in Mariakerke, en hadden geluk, want het was zijn laatste werkdag. Hoewel het druk was, werden we hartelijk en toch zakelijk ontvangen. Terwijl de rem van de vorige fiets in orde werd gezet, keken we in de kelder rond naar een nieuwe versie. Een volwassen fiets bleek inderdaad echt nog te groot, zo’n 24 inch was perfect. Nieuw kostte die 315 euro, maar, zo wist de fietsendame ons te melden, ze hadden ook nog een hele mooie tweedehandse staan, die ook van hen kwam, en waar niks aan was. De helderblauwe fiets had inderdaad enkel een paar schrammen op de dwarsbuis en een klein plekje roest waar ooit een kilometeriekske had gezeten, maar zag er verder perfect uit. Hij werd grondig nagekeken, ingevet, opgepompt, afgesteld, en kreeg een nieuwe fietsbel, en dat was dat. Voor negentig euro, trouwens.

En als Wolf hem nu achteloos in de berm gooit, ga ik er ook niet van wakker liggen. Bon, bij deze dus de obligate foto’s van een trotse Wolf op zijn nieuwe fiets.

fiets1

fiets2

fiets3

Kamp

Morgen vertrekt hij op kamp, mijn Wolf. Vandaag zijn we nog snel om wat spullen gegaan, zoals een nieuw slaapmatje, en wat goedkope T-shirts die desnoods schielijk mogen overlijden op kamp. En meteen ook een paar nieuwe sandalen, maar dan níet voor op kamp, daar moet hij zijn oude en ei-zo-na te kleine paar maar gebruiken. Merel heeft en passant ook al een paar schoenen gekregen voor deze winter: een mooie solden, vandaar.

En omdat een en ander nogal uitgelopen was, hebben we dan maar gegeten in de Pizza Hut. Eigenlijk was thuis spaghetti maken even snel geweest, bij nader inzien: meer dan een half uur gewacht voor een kinderspaghetti voor Merel en een pizza voor mezelf. Ach ja…

Deze namiddag hebben we dan zijn verkleedoutfit bijeengezocht: het kampthema is Ice Age, en ik vond dat hij dan wel een holbewoner mocht zijn:

ice age

Vorig jaar was hij nog boer (en het jaar daarvoor tovenaar), en ik denk dat hij toen niet zo zal gezweet hebben als hij dit jaar wellicht wel zal doen. Ach ja…

Laatste schooldag, en dus rapport

Ik was wel blij met Wolfs rapport, ja. Alleen aan dat schrift gaan we een beetje moeten werken, heb ik de indruk.

2013junirapportWolfklein

Als je dan toch een globaal cijfer wil hebben, is het blijkbaar de bedoeling dat je de vier jaarcijfers even sterk laat meetellen, dus godsdienst is even belangrijk als wiskunde. Tsja. Op die manier heeft Wolf 94, 35 % in het derde. Op naar het vierde, zou ik zo zeggen.

2013jaarrapportWolfklein

Wolfs muziekrapport, eerste jaar

Dat het goed was, zijn eerste jaar notenleer. Ik hield, om eerlijk te zijn, een beetje mijn hart vast. Wolf is namelijk niet echt een zangwonder, om een eufemisme te gebruiken. Hij kan dus absoluut geen toon houden. Maar zijn theorie is zeer goed, zijn ritme is dik oké, en zijn toonvastheid, tsja, daar wordt aan gewerkt. Hij kent zijn noten, en het is er gelukkig stevig op vooruitgegaan. Voor een instrument mag dat dus eigenlijk niet echt een probleem zijn. Hij heeft overigens gitaar gekozen. Volgend jaar dus het tweede jaar notenleer (gelukkig niet meer zo vroeg op zaterdag, maar pas om half tien) en het eerste jaar gitaar.

Ik ben dus echt trots op mijn Wolf. Iets dat voor hem niet vanzelfsprekend is, en waar hij toch 87% op haalt. Proficiat, lieverd!

diploma Wolf muziek1 klein

Wolfs rapport van mei

rapport

Mja. Op zijn wiskunde valt nauwelijks iets af te dingen, en zijn lezen is ook prima, maar dat schrijven, he. Vooral zijn slordigheid speelt hem parten: hij heeft echt hanenpoten, helaas.

Pierke

Op de school van de kinderen werken ze met talentendagen: doorheen het jaar zijn er zo’n vijftal dagen waarop de kinderen, los van klas of leeftijd, samen met een juf of meester iets doen rond een talent. Wolf zit bij de ‘Detectives’, Kobe doet mee aan een vogelproject.

Gisteren kreeg ik op de valreep de uitnodiging om, als reporter van Gentblogt en betrokken mama, mee te gaan naar een poppenvoorstelling van Pierke in het Huis van Alijn, ofte ’t Museetse. Ik heb wat met mijn planning geschoven, en ben meegegaan. Voor Gentblogt heb ik er de volgende twee artikels over geschreven:

* Primeur voor de pop van Daniël Termont

* Hij was er écht, de burgemeester

Ik heb uiteraard nog wel wat meer foto’s genomen van de kinderen, en Wolf trouwens ook.

pierke01

pierke02

pierke03

pierke04

Daarna zijn we, omdat het nog maar elf uur was, nog een koffietje (respectievelijk limonade) gaan drinken bij Simon Says. Ik heb het gevoel dat Wolf daar wel van genoot, zo van die mamatijd. Ik in elk geval wel!