Babysit

Man, voor je twee keer met je ogen kan knipperen, zijn je kinderen groot!

Neem nu Wolf: nog niet zo lang geleden moesten we zijn handje nog vasthouden, nu gaat hij zelf babysitten, nota bene soms zelfs bij kinderen waarvan de oudste de leeftijd van Kobe heeft. Tsja, je kan een twaalfjarige natuurlijk niet de verantwoordelijkheid geven over kleinere broertjes of zusjes.

Maar Wolf doet dat graag en Wolf doet dat blijkbaar ook goed; ze zijn allemaal even enthousiast, vooral de jongens, en hij wordt meer en meer geboekt.

En ik, ik kan zonder nadenken naar het koor of naar een lezing of iets gaan eten, zonder dat ik moet kijken of Bart ook thuis is.

Een gemak, zo’n inwonende babysit!

Vakantiejob

Yep, Wolf doet een paar dagen van vakantiejob. Hij helpt op een bootwerf – die mens heeft het gehad met alles en doekt zijn gezond bedrijf met vijf werknemers op – containers vullen en alles opruimen, samen met zijn beste maat Kobe. Hij komt doodmoe en pottezwart thuis.

Spierpijn, zere voeten, zere armen, het hoort er allemaal bij. En kapotte schoenen blijkbaar ook. Gisteren kwam hij thuis dat zijn bottienen, die hij gebruikt voor de scouts, het begeven hadden. Tsja. En daarna reed hij naar een andere maat om daar te blijven slapen, want op woensdag moet hij niet werken.

Deze namiddag, toen het meneer beliefde om naar huis te komen, zijn we dan maar nieuwe schoenen gaan halen, van een steviger merk. Oh, en meteen ook een nieuw spelletje voor de Switch voor Kobes verjaardag, dat ook.

Morgen en overmorgen moet Wolf weer gaan werken: om acht uur moet hij in Belzele staan, en hij zucht erover. Volgend jaar, zegt hij, gaat hij vroeger een job zoeken, iets dat vooral minder fysiek is. Mja.

’t Zal me benieuwen :-p

Spatbord

Wolf kwam woensdag thuis in de gietende regen, met zijn jas onder de modder: iemand had blijkbaar zijn achterspatbord gepikt! Serieus zeg!

Hij rijdt dus met een oude koersfiets, zoals nu volop de mode is onder pubers, maar dan wel eentje die in orde gezet is voor de weg, uiteraard. Er zit een poot onder, lichten en een bel op, reflecterende banden, en ook nog spatborden. Die zijn er achteraf op gezet, vastgemaakt met iets van een kettinkje of zo, zei Wolf.
En nu was blijkbaar het achterspatbord gepikt op de fietsenstalling van school, omdat het inderdaad aan het gieten was. Wellicht een andere leerling die ook met zo’n koersfiets rijdt en het niet zag zitten om vuil te worden.

Meh.

Ik ben woensdag een nieuw spatbord gaan bestellen in de fietsenwinkel, en vandaag mocht hij dat gaan halen, zodat ik ook eindelijk zijn jas kon wassen. Zo’n bruine modderstreep in het midden van zijn jas, dat is het toch ook niet.