41

Het was al een tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden. Gwen en ik, die samen aan ’t unief Klassieke hebben gestudeerd, we zijn nog steeds goeie vriendinnen, al zien we elkaar te weinig.

Toen we in zwangerschapsverlof waren, zagen we elkaar wekelijks, aangezien onze dochters amper tien dagen schelen. De laatste keer dat ik ginder was, was in november, en de foto’s van onze meisjes kan je hier bekijken.

Morgen is het haar verjaardag, en naar traditie spring ik dan even binnen om bloemen af te geven. Daarstraks heb ik dus de kinderen in de auto geladen, eenenveertig witte rozen meegenomen, en zijn we even langsgewaaid. Onze oudste kinderen waren snel verdwenen om samen te spelen. En onze meisjes, daar heb ik een paar foto’s van genomen. Gewoon om te zien hoe snel ze opgroeien.

Lena1

Lena4

Dat halve jaar tegenover de vorige foto’s maakt toch een enorm verschil!

Lena5

Kobe lag compleet onder de (mooie) sloef van Elly.

Lena6

Lena7

Lena8

Hardgekookte eieren in tomatensaus met quinoa

Vandaag was voor mij en de kinderen een vrije dag, papa moest werken.

Omdat een vriendin nog quasi ongebruikte schoentjes liggen had voor Merel, kwam ze die even brengen, en bleef ze meteen ook maar eten, samen met haar dochtertje. Ik had mijn eten al gepland, maar kon gerust wat meer maken, en het smaakte blijkbaar! Iedereen heeft stevig gegeten, vooral Merel zag het echt goed zitten.

quinoa

(De foto is maar genomen bij een tweede portie, ik was het eerst vergeten)

Die quinoa, ik kende dat niet, maar het houdt het midden tussen rijst, couscous en pasta. Ik vermoed dat het van de linzenfamilie is, maar het is echt een lekkere afwisseling. Gewoon gevonden in de Delhaize bij de rijst, trouwens. Het blijkt het basisvoedsel te zijn voor de volkeren in de Andes, althans dat zegt het kookboek. De tomatensaus bevat ui, knoflook, tomaat in stukjes (blik), tijm en rodewijnazijn, en een klein beetje suiker. Zelf heb ik er ook nog champignons bij gedaan. Recept op pagina 172 van ‘Gezond Gezin’ van de Weight Watchers, of wat dacht u?

Gemengde gevoelens

Het was een dag van uitschieters vandaag, van extremen.

In de voormiddag stilgestaan bij de broosheid van het leven, en bij het intense verdriet dat het plotse verlies van iemand kan veroorzaken. Bij de sterfelijkheid van ons allemaal. En van het feit dat de dag dat ik mijn ouders zal verliezen, steeds dichterbij komt, en dat ik daar nog helemaal niet klaar voor ben.

In de namiddag heb ik genoten van mijn kinderen: samen gespeeld, onnozel gedaan, gevloekt op het rotslechte weer, tv gekeken en geknuffeld. Vooral ook dat laatste.

En ’s avonds hadden we afgesproken met vrienden van vroeger, met wie we minstens één keer per jaar bij een van ons samen eten. Het was een verbaal steekspel zoals altijd, zoals eigenlijk alleen maar kan als je elkaar al zolang kent en samen een verleden hebt. Wanneer je elkaars knopjes en zwakke plekken weet zitten, gevoeligheden en stokpaardjes. Bijzonder lekker gegeten, dat ook.

Het was een fijne avond, een mooie afsluiter van een rare dag.

Een dag vol vrienden, in goede en slechte tijden.

Zo van die zalige namiddagen

Dan geef je les tot vijf over twaalf, rij je in de stralende zon naar ’t stad, en spreek je af met een van je beste vriendinnen, die je alweer een tijd niet hebt gezien.

Dan ga je eten in het Lepelblad, altijd een voltreffer, kan je buiten op het terras zitten, en geniet je van een heerlijke salade. Ondertussen klets je bij, en geniet je van het gezelschap. Daarna ga je nog heel even de Veldstraat in, op zoek naar kousjes voor het meisje van je vriendin, even oud als je eigen dochter, en daarna trakteer je haar en jezelf op een ijsje, dat je opeet op een bankje aan de Ajuinlei.

En dan moet je allebei je kinderen afhalen, en is de middag weer veel te kort. En beloof je elkaar dat je dat snel opnieuw zal doen, zo afspreken, en weet je dat het toch weer een hele tijd zal duren voor het er effectief van komt.

Het leven, meneer, dat gaat zo vreselijk snel, meneer.

Fijne namiddag

Zo van die onverwacht fijne middagen, da’s altijd wijs 🙂

Deze morgen was het een beetje hectisch: snelsnel naar school voor die introductielesjes, dan op vijf minuten van Mariakerke naar het Jan Palfijn voor mijn logopedie. Die mens vond dat ik precies wat opgejaagd was. Tiens.

Naar huis gecrosst, snel eten gemaakt voor de jongens die zelf te voet naar huis kwamen, en dan heel even adem happen.

Tegen twee uur mocht Wolf bij een maatje gaan spelen, twee straten verderop. Ik ben te voet met hem tot daar gewandeld, samen met Kobe, en toen ben ik gewoon blijven plakken. Fien had gezegd dat ze eigenlijk in de zon wou zitten, maar dat niet kon omdat ze dan altijd ander werk zag liggen. Bezoek was een goed excuus om wél van dat lentezonnetje te genieten, en dat hebben we dan ook maar samen gedaan, met een kop koffie erbij.

De kinderen speelden intussen buiten en genoten al evenzeer.

Toen ze om half vier naar de turnles moesten, vond ik het eigenlijk zelfs jammer, maar aan de andere kant: ik had ook nog wel wat werk liggen. En daar kon ik nu plots ook wel weer tegen glimlachen.

Nieuwjaarswens

Een van de Dé mooiste nieuwjaarswens die we dit jaar gekregen hebben, kwam van de twee Sofies. Een kaartje met een hele mooie foto van op hun huwelijk, en dan achterop geschreven het volgende:

Veel liefde, geluk, een goede gezondheid, ondernemerszin, rust, lekker eten en dito wijn, straffe koffie en dito leerlingen, tsjoepkes, kindergelach & -knuffels.

Mooier, en vooral persoonlijker komen ze niet.

Bedankt, dames!

Weight Watchers: het nieuwe programma ProPoints 2.0

Iedereen die me een beetje volgt, weet dat ik een overtuigd Weight Watcher ben. Die drieëntwintig kilo is er niet zomaar afgegaan, en toch heb ik niet echt een dieetgevoel. Weight Watchers, da’s een nieuwe gezondere levensstijl, met serieus wat aandacht voor wat je eet. Ik ben al een dikke maand niet meer actief bezig, en als ik een beetje oplet, blijf ik netjes stabiel qua gewicht, en dat vind ik al heel wat. (Alleen let ik niet altijd even goed op, al ben ik me er dan wel van bewust.)

Vorige donderdag was ik uitgenodigd, als blogger, op de press release van het nieuwe programma. Er waren journalisten, Els De Schepper en Maurane waren er, uiteraard waren alle hoge piefen van WW België er, en nog wel een aantal bloggers.

Wat verandert er nu eigenlijk? Basically niet zo heel erg veel, maar het maakt het wel iets makkelijker. Want WW, da’s punten tellen, eigenlijk al altijd geweest, en dat blijft ook grotendeels zo.

De verandering van het vorige programma naar het ProPoints plan, was dat ze niet meer zuiver naar calorieën keken, maar ook naar de hoeveelheid energie die het je lijf kost om de betreffende voedingsmiddelen te verbranden. Vandaar dat fruit geen punten kost. Ook een banaan mag je eten, omdat het blijkbaar veel vraagt om te verteren. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je een ganse tros naar binnen speelt. Druiven kunnen ook, maar je mag ze niet pellen. Appelsienen: doe gerust, maar voor appelsiensap moet je wél rekenen. Want dan krijg je de vezels niet meer binnen, en bevat het enkel nog zeer veel vruchtensuiker. Dat soort dingen dus.

Er waren in het programma ook al ‘groene producten’ opgenomen: voedingswaren met een verzadigingsindicator. Deze geven je sneller een verzadigd gevoel dan andere, en je mag ze ook ‘onbeperkt’ eten voor een vast aantal punten. Uiteraard is het nooit de bedoeling je rond te eten, je eet net tot je genoeg hebt. Pasta bijvoorbeeld kost 7 punten voor een verzadigende portie, je hoeft ze niet te wegen.

Wel, een vernieuwing is het invoeren van ‘groene dagen’. Je eet die dag enkel ‘groene producten’, en je hoeft niks te tellen. Je krijgt er ook gratis en voor niks twee vetporties bij, want ook die zijn broodnodig in het verteringsproces. Je moet natuurlijk wel zorgen voor je ‘fitformules’: voldoende groenten, fruit, calciumhoudende producten, twee porties vet, en water. Neem je toch iets dat buiten de groene producten valt, dan trek je dat af van je extra vrije punten.

Mja. Er waren veel enthousiaste reacties, maar ik weet dat het niks voor mij zal zijn. Ik eet doorgaans veel gevarieerder dan dat, en dan hou ik me wel aan mijn gewone programma. Wat je overigens perfect kan doen.

Ook worden de basispunten per persoon scherper gesteld, en krijgt iedereen 49 vrije punten, ongeacht je basisaantal. Dat is, denk ik, wél een verbetering.

We kregen dus de uitgebreide uitleg, het nieuwe – overigens schitterende – handboek (heel knappe layout en dergelijke), de nieuwe basispapieren, en ook nog een mooi setje van sushigerief: eetstokjes, sauskommetje en rietmatje.

WW5

Het restaurant was overigens ook volledig in diezelfde lijn gekozen: Rouge Tomate op de Louizalaan in Brussel. Heerlijk!

WW1

Het restaurant gaat er prat op zoveel mogelijk te koken met groenten en kraakverse producten, met zo weinig mogelijk boter en room.

WW2
Carpaccio van St Jacques, avruga, brunoise van groene selderij en knol, emulsie met oesters

Deze avond had de Amerikaanse kok zelfs compleet met groene producten gekookt, maar dat durf ik met een korreltje zout te nemen, want ik zag heerlijke noten en caramel verschijnen in het dessert :-p

WW3
Baby gebraden lot, mirepoix van groenten, bouillon van kokos(groenten) à la “basquaise”

WW4
Apple Strudel “destructed”, bruin-brood ijs, rozijnen

In elk geval was ik vereerd aanwezig te mogen zijn, en als goeie evangelist verspreid ik het woord dus verder. Dat doe ik uiteraard alleen als ik er volledig achtersta, en dat doe ik dus, met gans mijn drieëntwintig kilo minder dan twee jaar geleden.

WW6

(Met dank aan Sara Van de Velde voor de prachtige foto’s)

Kwis

Zeer à l’improviste meegedaan met een kwis hier op de Muide, en me ferm goed geamuseerd. Een vriend van vroeger vroeg een extra kwisser via Facebook, zo’n uur op voorhand, en ik zag dat wel zitten. Zo’n hele dag verbeteren, dan kom je daarna toch wel graag even onder de mensen en zo.

Ook al had ik die vriend in jaren niet gezien, het voelde meteen vertrouwd aan, en da’s fijn. Ik heb dat wel vaker met vrienden die ik vroeger vrij goed heb gekend, en die ik dan uit het oog ben verloren.

In ieder geval was het een goeie avond. En zijn we vijfdes geëindigd 🙂