Geplaatst op

Cocktails

We gaan al jaren af en toe samen weg, mijn twee middelbareschoolvriendinnen en ik.

Vroeger gingen we op WWW, op Wilde Wijven Weekend, met nog een aantal vriendinnen. Later werd dat omgezet in samen gaan eten. Maar nu was het gigantisch lang geleden, en gingen we gewoon samen iets drinken. In The Old Fashioned, u krijgt nog wel eens een bespreking van me.

Ik dronk er een cocktail, een heuse cocktail met alcohol en al. The Cuberdon, geef toe, ik kon er toch écht niks aan doen? En hij was lekker. Prijzig, dat ook, elf euro voor een klein glas, maar wel lekker.

cocktail

Het werd, zoals altijd, een fijne avond. Dat is zo met mensen die je al dertig jaar kent, en aan wie je dus niks meer uit te leggen of te bewijzen hebt. En die het na dertig jaar toch nog altijd de moeite vinden om eens af te spreken.

Here’s to you, girlies!

Geplaatst op

Bezoek

Vandaag kreeg ik onvolprezen bezoek dat helemaal uit Kapellen naar hier kwam getuft. Om dan puffend te verzuchten: “Zeg, gij woont ook nogal goed weggestoken zeg!” Zei degene die in een half bos woont, overigens. Kan ik er aan doen dat haar GPS het vertikt om het eerste half uur in gang te schieten, of dat zijzelf niet zo goed is in het lezen van huisnummers? Ik zal mijn bejaarde buurvrouw straks nog gerust moeten stellen, dat dat rare vrouwmens dat in haar tuin rondwaarde, géén stalker was, of een vooruitgestuurde informant van een bende Russische inbrekers.

Enfin, kwart over elf zat er dus ene Zapnimf aan mijn keukentafel sappig te vertellen over koetjes en kalfjes, fietsperikelen, schoolvorderingen, scrums, bouwplannen, carports, bed and breakfast, en nog wel een paar onderwerpen. Onderwijl stak ik een quiche in elkaar (“Goh, maar die ken ik! Da’s die van dat recept van de Colruyt! Op de blogmeet had ook iemand die mee!” “Ja, ikke, tiens.”), besnuffelde zij mijn huis en glorieerde over de vaststelling dat haar huis niet het enige is dat er af en toe nogal rommelig bij ligt, en taterden wij honderduit verder.

En passant gingen we een koppel kinderen afgooien aan het speelplein, toonde ik haar vol trots het kantoor van mijn liefste,  dronken we luie-wijven-cappuccino en aten taart op mijn terras, en pronkte zij als een ware pauw met haar nagelnieuwe golf. Of, voor de mensen met een meer beschaafd vocabularium, wollen vest. Gilet, quoi. Valt het op dat ik er jaloers van ben?

Zapnimf

Enfin, het werd een bijzonder aangename middag, tot het plots vier uur werd, en zij in ware Assepoesterstijl zich in haar auto repte, om toch maar de files rond Antwerpen en de gesloten Waaslandtunnel voor te zijn.

Tsja, mens, moet ge maar in Gent komen wonen he!

Geplaatst op

Telefoontje

En dan krijg je een hartverwarmend telefoontje van een vriendin die een lang weekend in Berlijn heeft gezeten, en dus nu pas merkt dat je ziek bent.

En die vraagt dan of ze, tussen het werken door, soms wat boodschappen kan doen. Of was opvouwen, of iets anders dat ligt te wachten en zelf niet lukt.

Zomaar, zonder iets terug te verwachten, zonder sentimentaliteit of zelfs maar medelijden, gewoon heel erg zakelijk en praktisch.

Prachtig, toch?

Zoiets doet deugd. Echt deugd. Des te meer als je ziek bent, trouwens.

Geplaatst op

Vriendschap

Hier ten huize gaat het van kwaad naar erger. Bart heb ik nog van de hele dag niet gezien (die staat vijf minuten op om paracetamol te slikken, en kruipt dan weer in bed), en zelf sta ik ook te zwieren op mijn benen.

Gisteren hadden de kinderen een schoolvrije dag (pedagogische studiedag) en gingen ze normaal naar mijn ma gaan, maar die is ook al ziek. Ik heb ze dan maar thuis gehouden, want hier kunnen ze zichzelf toch net iets beter bezighouden dan op een ander.

Merel heb ik met veel moeite naar de creche gebracht en weer afgehaald, en voor het eten, tsja, heb ik een pizza besteld op ’t eind van de straat, en heb ik de jongens erom gestuurd. Good parenting, nee? Ik zag die boodschappen écht niet zitten…

Met pijn in het hart hebben Bart en ik ook het nieuwjaarsfeestje van Wijs aan ons laten voorbijgaan: het zou écht niet gelukt zijn. En ik die er speciaal in de solden een heel knap zwart jurkje voor gekocht had… Ik heb het maar weer in de kast gelegd, het is dan voor het galabal van onze zesdes.

Vandaag is het dus nog geen haar beter: deze morgen heb ik mijn jas over mijn pyama getrokken, heb de auto wat ijsvrij gemaakt, en heb ik Wolf naar de muziekles gebracht, terwijl ikzelf intussen een hoestconcert ten berde gaf. Man man man… Het was toch echt puur op wilskracht.

Uiteindelijk heb ik deze namiddag hulp ingeroepen in de vorm van Ilse, Dirks vrouw. Zij heeft boodschappen gedaan voor een paar dagen, een grote kom soep gemaakt, en vooral ook de kinderen aan tafel gezet en boterhammen gesmeerd, iets waar ik geen fut voor had.

Op zo’n momenten, als je zelf allebei een zombie bent, kan je je vrienden echt wel waarderen. Dank je, Ilse, echt waar!

Geplaatst op

Quiz

Wel, eigenlijk moet een quiz dus echt niks meer zijn dan:

– een fijne ploeg om mee te spelen
– leuke evenwichtige vragen
– presentators met een goed gevoel voor humor
– de nodige drankjes en knabbeltjes aan een faire prijs

Als je daar dan nog bij rekent dat de organisatie in handen was van een hoop fijne collega’s, de opbrengst naar de GWP gaat, alle aanwezigen van ver of dicht iets met school te maken hadden, het hét ideale moment is om een pak oudleerlingen terug te zien, en de sfeer altijd ongemeen goed zit, tsja, dan weet je wel waarom ik elk jaar opnieuw meedoe aan de enige echte Kammekequiz.

Bedankt, iedereen!

Geplaatst op

Verjaardag

Omdat ik op donderdag niet op school moet zijn, ik Bart van de ganse dag toch niet ging zien, en ik geen zin had om vandaag alleen te zijn, had ik vandaag afgesproken met een oude vriendin. Oud als in: we kennen elkaar nu al meer dan vijfentwintig jaar, van in het middelbaar dus.

Ik pikte haar op aan haar huis, en reed naar Fou d’ O, aan de Sneppebrug. Ik was er al eens geweest, en had toen besloten om er terug te keren voor de lunch. Blijkbaar had ik overschot van gelijk.

We dronken er een (alcoholvrije) aperitief, namen het dagmenu, en kletsen intussen honderduit. Over de problemen met de kinderen, over werk, over hobbies, over… Tsja, je kent dat wel, dat soort gesprekken.

foudo

foudo2

Ze had zelfs een cadeautje mee: een heerlijk ruikende badgel en body butter. Ideaal voor in de winter dus. Thx, Lie!

Daarna reed ik rustig terug, deed boodschappen, prutste hier wat rond in huis, zat een half uurtje te lezen in de stralende zon (achter glas, uiteraard), verbeterde toetsen, hielp met huiswerk en dat soort dingen, haalde Mereltje op, gaf iedereen pannenkoeken te eten, en stopte uiteindelijk de kinderen in bed.

En later op de avond heb ik een hoop kaarsjes aangestoken, en me in de zetel genesteld met mijn boek en een misérabletaartje. En zag ik dat het – eigenlijk, feitelijk – allemaal best ok was om alweer een jaartje ouder te worden.

Geplaatst op

PopCorn Pop-up Store + give-away

Als “bloggende mama” krijg je wel af en toe eens een verzoekje. Zo kreeg ik vorige week de vraag van Bjorn Accoe of ik zin had een kijkje te komen nemen in PopCorn. De Gentenaar is net verhuisd met zijn bedrijven IdeeKids en IdeeFiks van Gentbrugge naar Melle, en heeft daar nu een tijdelijke speelgoedwinkel geopend. Geef toe: wat moet je in hemelsnaam nog kopen voor de mormels voor Sinterklaas en Kerstmis? Ik vind dat zo moeilijk: de helft van het speelgoed krijgt één blik, en dat is het dan wel weer. Hmpf. En daar hang je dan zoveel geld aan.

PC6

Bjorn vond dat het anders moest kunnen. Naast een unieke shoppingbeleving samen met de kinderen (hier mag je alles testen en uitproberen, tekenen op de muren, lezen in de boeken, prutsen aan alle spullen, en gerust uren aan een stuk), willen ze ouders ook ‘goed speelgoed ‘ (lees: ‘speelgoed met een hoge speelwaarde’) aanbieden.

En het zijn duidelijk niet zomaar loze woorden: de hele polyvalente zaal is volgestouwd met het meest waanzinnige speelgoed, en ik moest me inhouden om niet meteen de hele winkel mee te nemen.

PC1

Een paar dingen vielen me op: de Cacabane, een kartonnen speelhuisje om rond het potje te zetten tijdens de potjestraining, waarop de peuter dan naar hartenlust kan krabbelen en tekenen. Of de laptop en iPhone in houten uitvoering met een schoolbord als scherm, zodat je peuter zelf kan beslissen wat op het scherm komt. Gewoon machtig, maar niet goedkoop, helaas.

PC4

De kartonnen speelhuisjes zijn ook de max, of zoals Bjorn zelf vertelde: zijn eigen kinderen hebben het eerst gekleurd, daarna met stiften volgetekend, daarna geverfd, daarna weer volledig in witte verf gezet, en dan weer herbegonnen.

PC3

Maar zelf was ik nog het meest weg van de verkleedkleren. Duur, dat wel (29,90 euro is niet weinig), maar ongelofelijk fijne kwaliteit, met dikke stoffen en oog voor afwerking. En met flexibele maat: het zijn steevast omslagmodellen die je dus gewoon kan aanpassen, zodat ze lange tijd meegaan. Je kan ze trouwens ook gewoon in de wasmachine stoppen, ook niet onbelangrijk. Ik denk dat Wolf vooral het mega coole ridderkostuum wijs zal vinden, en ik zie Merel zó al lopen in een echte prinsessenjurk, niet zo’n Chinees goedkoop geval. Of een bijtjesjurk. Of een blauw elfje. Of een lieveheersbeestje. Of een spookje…

PC5

Ik heb niks meegenomen. Gewoon omdat ik op een woensdagmiddag met de jongens even tot daar rijd, en hen zelf ga laten kiezen. En ervoor ga zorgen dat er genoeg geld op de rekening staat.

Oh ja, en uiteraard is er popcorn!

PC2

Maar het extra goede nieuws is: aangezien de PopCorn store eigenlijk een onderdeel is van IdeeKids, heb ik hier vijf bonnen voor de IdeeKidskampen, met telkens tien euro korting. Als je daar eentje van wil, laat dan een commentaar achter hieronder. Deadline is volgende week zaterdag 24/11 om 23.59u. Daarna laat ik een onschuldige hand vijf namen kiezen, en die krijgen dan een mailtje van me. Vergeet dus niet een geldig emailadres op te geven.


PopCorn Pop-up Store

van woensdag 14 november tot maandag 31 december
Op woensdag 28 november is de winkel open tot 22u.
in de polyvalente zaal van Idee Fiks gelegen in de Zwaantjesstraat 33, 9090 Melle.
op woensdag, zaterdag en zondag, telkens van 10u tot 18u.

Meer info: zie www.popcornstore.be en PopCorn Pop-up Store facebookpagina
Bovendien organiseren ze verschillende special acts gedurende de gehele periode. Hou de PopCorn Pop-up Store facebookpagina in de gaten voor meer info qua data & uren.

Geplaatst op

Ontbijt

Er zijn zo van die vrienden die je maar af en toe ziet, waar je eigenlijk feitelijk weinig contact mee hebt, maar met wie het telkens weer klikt van zodra je ze ziet. Alsof je minstens elke week met hen afspreekt of er uren aan de telefoon mee hangt.

Ik heb zo’n hele fijne vriendin met wie het fantastisch koffiedrinken is. Meestal komt ze bij mij thuis aan de keukentafel zitten, en leuteren we er een paar uur op los. Over gemeenschappelijke vrienden, het werk, mijn kinderen, haar lief, verbouwingen, huizen… U kent het wel, vermoed ik.

Vandaag hadden we zin in een ontbijt buitenshuis, en spraken we af in Clouds in my Coffee op de Dendermondsesteenweg. De bespreking daarvan krijgt u later nog wel eens uitgebreid, maar laat het nu volstaan met te zeggen dat het dik in orde was. Of wat dacht u zelf van onderstaand ontbijt?

ontbijt

Eigenlijk zou ik dat vaker moeten doen, denk ik vaak. Maar als het erop aan komt, ga ik toch regelmatig met een vriendin of vriend ergens iets eten of drinken. Heb ik eigenlijk totaal geen klagen.

Zolang er zo fijne vriendinnen bestaan als vandaag, tenminste. Lieverd, ik heb ervan genoten. Bedankt!

Geplaatst op

Marlies @Amsterdam

Soms moet ne mens ne keer zot doen.

Toen Annick me eergisteren vroeg of ik vandaag met haar meeging naar Amsterdam voor een event van Marlies Dekkers, zocht ik een haakje om de kinderen aan op te hangen, en zei ja.

Concreet betekende dat dat ze me om kwart over drie kwam ophalen, dat we een verbazend vlotte rit hadden, en dat we om kwart voor zes parkeerden in de parkeergarage van de Bijenkorf in hartje Amsterdam. Jawel.

Mooi op tijd dus voor het ‘Get Dressed event’ van Marlies Dekkers. De Bijenkorf, dat is eigenlijk gewoon een groot uitgevallen Inno. Daarin was op de lingerie-afdeling met zo van die vip-koorden een stukje afgezet, misschien 20 m², met vooraan een klein podium met belichting en the works. Op de uitnodiging stond: “een hapje en een drankje”, en dat mocht je gerust letterlijk nemen, want het bleef bij eentje. Of nee, op het einde, toen we weggingen, was er nóg een toostje, toch wel. Zo’n dertig dames en een enkele heer stonden dus opeen, en kregen plots een vreemde jonge snuiter op het podium: de spraakwatervallige, in flashy kleuren geklede, en very gay ontwerper Fred van Leer. Hij had de lingerie van Dekkers gecombineerd met stukken uit de Bijenkorf, en gaf algemene tips, en specifieke tips aan dames uit het publiek die daarom vroegen. De typische Nederlandse gevatheid, hij had ze wel. Hij had twee zeer bevallige jongedames meegebracht, die zich gewillig door hem lieten uitkleden en als paspop behandelen. En toen ze mijn ‘grote’ Canon zagen, meteen ook poseerden voor de camera. Alleen jammer dat Van Leer er voortdurend met zijn handen stond voor te wapperen, er zijn niet zoveel foto’s gelukt. Maar ik moet zeggen: niet alle kledingcombinaties waren even geslaagd, maar er zaten echt mooie dingen tussen. Toch wel wat van opgestoken, jawel.

Marlies01

Marlies02

Marlies03

Marlies04

Marlies05

Marlies06

Marlies07

Marlies08

Na amper een half uurtje was het al gedaan, kregen we de goodiebag, en mochten we weg.

Was het dan die rit van vijf uur waard? Toch wel. Want die goodiebag, die mocht er wezen.

goodiebag

Een heel mooi (nep)leren make-uptasje met daarin een bodylotion en een douchegel, een hartvormige zeep met een armbandje bij, een lichtblauwe nagellak (die ik wellicht nog ga weggeven) van MD, en van het cosmeticamerk Koh een handbalsem en een doucheschuim. En boekjes uiteraard. Maar het leukste was wel: als je daar in de Bijenkorf een BH kocht, dan kreeg je er het broekje gratis bij.

In de nieuwe collectie was er niet echt iets waarvan ik een wow-gevoel kreeg (zoals de Lady Astor uit de vorige wintercollectie, die ik nergens gevonden heb en ook niet meer kan vinden in mijn maat, en ik ben er dol op!) maar ik heb de Dame de Paris altijd heel mooi gevonden. Ze hadden hem in taupe, en aangezien ze blijkbaar in Nederland toch een pak minder kosten dan hier bij ons, heb ik hem daar gekocht voor 85 euro. En er dus het broekje van 41 euro bijgekregen.

Dus ja, het was de moeite waard.

Annick en ik hebben dan nog gegeten in het restaurant van de Bijenkorf (waar om het even welk warenhuisrestaurant overigens een puntje kan aan zuigen)

Bijenkorf2

een dessertje genomen, en zijn toen maar naar huis gereden.

Bijenkorf3

Een stommiteit? Ja, misschien wel. Maar ik zou het wel opnieuw doen :-p En dank je, Annick, voor de uitnodiging!

Geplaatst op

Bijna een sociaal leven, of wa?

’t Was een dag om van het een naar het ander te crossen, en intussen fijne mensen te zien.

9.00: kinderen afzetten op kamp

9.30: bij de gynaecoloog. Alwaar de secretaresse mij riep om eens naar haar Google Agenda instellingen te kijken. Ha ja, want ik was degene geweest die anderhalf jaar geleden de gynaecoloog daar had op gewezen, en sindsdien gebruikten zij dat. Dat mens heeft een geheugen, zeg ik u!

10.00: koffie, en wat telefoontjes

10.50: kat in de reisbak moeten steken, daar eerst de kattenluiken voor dichtdoen, en dan vaststellen dat de kat niet zo erbarmelijk miauwde omdat hij gewoon buiten wilde, maar omdat hij buikpijn had.

10.55: dat ene gordijn dat losgekomen was en waaronder dus een plasje kattendiarree lag (Murphy, I hate you!), in de wasmachine steken, en kat in reisbak

11.00: dierenarts, voor vaccinatie, ontworming en ontvlooiing

12.00: aanzetten naar twunch in de Wok Away

12.30: fijne twunch met fijne mensen, en een ober die blijkbaar zijn terras niet de baas kon, en ons voor de koffie een half uur liet wachten

14.50: een yoghurtijs bij Moochie. Lekker, maar eigenlijk toch wel duur voor wat het is.

15.45: toonmoment van het Idee Kids kamp, en dus ook fijn staan kletsen met mijn nicht, van wie het al weer eens veel te lang geleden was dat ik haar nog eens gezien had

kamp1

kamp2

19.30: twee Sofies over de vloer, om Kolonisten van Catan: de Val van Rome te spelen. Waarbij achteraf bleek dat we allerlei vertragende elementen hadden ingebouwd door de regels verkeerd te lezen, waardoor een spelletje drie uur ipv. één uur duurde. Maar wel een wijs spel, en een wijze avond.

Ik ga zowaar nog een sociaal leven kweken, als ik zo verder doe. Ik moet me dringend weer inbunkeren, medunkt.