Geplaatst op

Heerlijk gezelschap

Sommige dagen zijn gewoon beter dan andere.

Deze morgen genoot ik intens van Merels gelukzalige glimlach bij het posten van de brief naar de Sint. Hoe zo’n geloof nog zo rotsvast kan zijn… En het leuke is: Kobe heeft evenveel moeite gedaan, met brief en tekening en alles, want alleen op die manier blijft de illusie bij Merel in stand, zei hij. Fantastisch, toch?

Daarna ben ik braafjes wat gaan liggen, want tegen half elf stond ik al te koken: rustig, in stagekes, en tussenin af en toe weer liggen. Mijn maatje van ’t school kwam namelijk langs, en we zijn beide aan het Weight Watchen: dik in orde dus. Ik maakte een fantastisch receptje klaar, en levendeverse pompoensoep met dille.

We zetten ons te tetteren, ik kreeg alle verhalen en roddels (nu ja) van school te horen, en ik genoot er immens van. Ja, zo drie maanden thuis zitten, da’s niet zo bevorderlijk voor het sociale leven. Al een chance dat ik van nature nog niet zo’n sociale ben…

Maar nog ne keer merci, Peggy’tje, ’t heeft me deugd gedaan!!

 

Geplaatst op

Proper

Vandaag kwamen mijn twee beste vriendinnen uit het middelbaar even langs. Het was eigenlijk schandalig lang geleden dat ik hen gezien had, maar onze agenda’s clashen precies ook altijd een beetje.

Maar blijkbaar kon voor één keertje de maandagnamiddag, en dat was prima! Alleen… was ik vergeten dat de kuisvrouw op dinsdag en donderdag komt, en dat de maandag ons huis soms nog ontploft lijkt door het weekend.

Ik stuurde de kinderen en manlief het huis uit, keek om me heen, en zuchtte. Diep. En dan ben ik maar begonnen met op te ruimen, jassen weg te hangen, scoutsgerief opzij te leggen, koptelefoons, kabeltjes, lege dozen, potloden, papiertjes, enfin, ge weet wel.

Ik ruimde de tafel af, vouwde tvdekentjes op, en probeerde orde te brengen in de chaos van de zetel. Zalig, zo’n extra ruime zetel met massa’s kussens, maar ook niet altijd even praktisch. Ik vulde nog de afwasmachine op, en stelde vast dat de kinderen blijkbaar een broodzak of drie kruimels onder de tafel hadden gestrooid. Serieus, hoe doen die dat toch???

Ik ging dus ook nog maar aan ’t stofzuigen. Gelukkig hebben we een superdeluxe kruimeldief op steel van Dyson, waar ge u dus niet voor hoeft te bukken, want dat zou niet lukken. En stofzuigde meteen ook nog de aardesporen van de scoutsschoenen weg.

Enfin, tegen één uur lag het huis helemaal netjes, en lag ik uitgeteld in de zetel.

’t Is dat ik zo’n gezellige namiddag heb gehad met de dames, want anders…

Ik moet vooral voor mezelf onthouden: bezoek laten komen op dinsdag- en donderdagnamiddag. Vrijdag kan ook nog, maar de maandag is duidelijk geen goed idee. Puh!

Geplaatst op

Alleen, of toch niet?

Het had wel iets, met zoveel aan de ontbijttafel: twee extra kinderen, en dus extra lawaai. Al viel dat eigenlijk al bij al goed mee. Ook gisterenavond waren ze wonderwel snel stil. Ofwel hebben ze eindelijk leren fluisteren, dat kan ook.

Tegen elven waren beide gasten opgehaald, en een kwartiertje later vertrok Bart met Wolf en Merel naar Ronse. Zelf kan ik nog niet mee, drie kwartier in de auto zitten zou moordend zijn. Gelukkig begrijpt Nelly dat volkomen, en vond ze dat ook helemaal niet erg. Kobe bleef ook thuis, want die mocht in de namiddag naar een verjaardagsfeestje, en hoe! Van twee tot vijf speelden ze blijkbaar een fantastisch wijs bosspel in het Claeys-Bouüaertpark, vlak naast mijn school. En ik had nog meer geluk: Hannah haar mama wist dat ik met een rugprobleem zit, en bood zelf aan om Kobe op te halen om één uur, en hem na afloop ook weer thuis te brengen. Wat een service zeg!

En dus zat ik in alle stilte alleen thuis, en dat was al even geleden, gezien het feit dat het vakantie is. Lang duurde dat echter niet: tegen twee uur was Sofie hier, voor een veel te lang uitgestelde babbel over haar nieuwe directeurschap, de geplogenheden intussen op onze school, de gezondheid van alle mogelijke familieleden, en nog wel zo’n paar dingen. Gezellig, en zeker voor herhaling vatbaar, da’s zeker?

En toen werd het weer stil. En, ik geef het toe, de namiddag leek lang te duren.

Kobe werd aan huis gebracht rond half zes, en plofte doodmoe maar met een grote voldane grijns in de zetel. De anderen waren maar thuis tegen kwart na zes, maar wel beladen met stàpels eten, dessert, soep, pompoenen, bloempotten… Ik voelde me in de watten gelegd, dat was duidelijk.

Maar vooral was ik blij met het volk in huis. Ik ben graag alleen, maar het moet tegenwoordig ook niet te lang duren: ik verveel me steendood.

 

Geplaatst op

Vriendjes

Omdat ik momenteel nogal aan huis gekluisterd ben, en de kinderen gewoon zijn om af en toe toch iets samen te doen, vond ik dat ze maar vriendjes moesten uitnodigen. En jawel, Wolf trok al rond elf uur richting Sam, om daar de ganse namiddag te blijven.

Om twee uur kwam Lieze, Merels allerbeste vriendinnetje sinds de eerste kleuterklas, en Merel was al van ’s morgens vroeg aan het popelen. Lieze mocht namelijk blijven slapen, stel je voor! Wolf had groothartig zijn kamer en dubbel bed voor een nachtje afgestaan, en ging zelf in Merels bed slapen. Kobe maakte een zoektocht door het huis voor hen, Lieze werd zowaar een prinsessenbruid, en later hielden ze een fuifje.

En tegen vijf uur stond ook Liam hier, een vriendje van Kobe, dat ook meteen mocht blijven slapen in Kobes tweede bed.

Met andere woorden: het was hier bakske vol, met een gezin met vijf kinderen ^^

IMG_3243

Tegen acht uur lagen de meisjes, compleet met verhaaltje en slaapliedje, samen in bed, en mochten ze nog onnozel doen tot half negen. En reken maar dat ze onnozel hebben gedaan: we hoorden hen tot beneden.

Met de jongens hebben we daarna naar Batman versus Superman gekeken, en ook dat viel in goede aarde, al zaten ze dus wel redelijk laat in bed.

Maar al bij al hebben ze zich geen van drieën verveeld, wel integendeel. Mission accomplished!

 

Geplaatst op

Haven

Sinds Poort stopte in 2015 en ook Vestigo niet verder kwam dan één aflevering, kriebelde het om nog eens te beginnen spelen op een nieuwe larp. Haven was een ideale gelegenheid, maar het eerste evenement lieten we voorbij gaan, want wat zouden de Vossen zijn zonder Els? Het was dus gewoon een kwestie van wachten tot Els genezen zou zijn, en dan konden de Vossen als vanouds weer samen spelen.

Helaas… Het heeft niet mogen zijn.

Haven twee ging voorbij, want ik kon het niet, de Vossen zonder Els. Het was gewoonweg te vroeg.

Maar intussen is het weer beginnen kriebelen, en aangezien destijds Els zelf nog had voorgesteld om naar Haven te trekken met de Vossen, dacht ik dat het moest kunnen. In ons hart en ons verhaal is ze erbij, onze Katara. En dus schreven we ons in voor Haven, kregen we een heel fijn spelconcept toegespeeld van de spelleiding, en gingen we ervoor. Voorlopig met vier, nummer vijf staat klaar voor de volgende episode, en we zien wel of er nog volk bijkomt.

En toen gebeurde mijn rug, en trok dat een dikke streep door Haven voor mij. Alleen… Ik ben vast van plan om er de volgende keer wél bij te zijn, en het concept is nu eenmaal met àlle vossen, dus kwamen Mireille, Caterina en Hanneke vanmiddag naar hier om onze personages op te stellen en een achtergrond te verzinnen. Het werd een heerlijke, technische middag, met een fantastisch middagmaal dat Bart voor ons gekookt had, veel taart en snoeperijen, en vooral heel veel nadenken over vaardigheden, talenten, culturen, schmink, kledij, en alles wat nog bij een larp komt kijken.

IMG_3223

Het was half tien tegen dat Mireille naar huis was, maar ik had een ronduit fantastische middag!

 

Geplaatst op

Bezoek

Bezoek is altijd fijn, maar vooral als het iemand is waarmee je al langer had afgesproken, en die je echt al lang niet meer had gezien.

Annick kwam ietwat laat voor het middageten – Bart had gekookt, maar moest op tijd terug op kantoor zijn – en werd zelfs meteen aan het werk gezet. Ze had namelijk aangeboden om taxichauffeur te spelen, en daar maakte ik uitgebreid en dankbaar gebruik van. Ze bracht eerst Wolf naar Dok Noord voor een verjaardagsfeestje van het kleine zusje van zijn liefje, en daarna Kobe naar zijn muziekles.

Toen was er gelukkig tijd voor uitgebreid koffie en geklets. We installeerden ons in de zetel, en taterden over serieuze en minder serieuze onderwerpen, tot het kwart na vier was, en wegens een misverstandje Wolf en Kobe gelijktijdig moesten opgehaald worden. Zij reed dan maar om Wolf, ik pikte Kobe op, want dat was minder ver.

Maar daarna kon er verder gekletst worden, met nog meer koffie. Het was uiteindelijk vrij laat toen Annick door ging, maar ik had een hele fijne, en vooral zorgeloze middag gehad.

Bedankt, bees!