Geplaatst op

Donderdagse lunch

Op donderdag moet ik maar twee uurtjes lesgeven – van 9.20 uur tot 11.00 uur met dan nog een uur permanentie erna. Dat zorgt ervoor dat ik om 12.05 uur de school kan verlaten.

Véronique heeft op donderdag ook maar twee uurtjes les, maar helaas voor haar liggen die niet zo fijn: een uurtje van 11.15 uur tot 12.05 uur en dan van 13.50 uur tot 14.40 uur. Ze komt ervoor speciaal uit Ronse en is zowat haar hele dag kwijt. Ze hoopt dan ook dat met het nieuwe lesrooster in oktober die twee uurtjes weggewerkt zullen worden.

Ik, daarentegen, vind die twee uurtjes met die lange middagpauze eigenlijk helemaal niet erg: dan kunnen we samen lunchen! Om half één stond ik dus aan het STAMcafé, niet ver van haar school, en zat zij al prinsheerlijk op mij te wachten op het terras.

Ik at er toch wel zeer lekkere garnaalkroketten met een slaatje, en zag dat het meer dan goed was.

Ik gun Véronique van harte een verplaatsing minder, maar zelf vond ik het eigenlijk wel zalig, zo’n donderdagse lunch.

Geplaatst op

Laatste dag van de vakantie

Ik had allerlei plannen voor de maand augustus, maar het heeft dus niet mogen zijn. Tsja.

Maar gisteren contacteerde Sophie me: of ik geen zin had om samen te lunchen? ’t Zal wel zijn da, en dat lukt ook nog wel met de rug.

Tegen elf uur was ze hier, dronken we gezellig – op afstand – koffie en gingen we tegen half een naar ’t Kolleke, zowat het enige in de buurt dat open was, maar zeker geen slechte keuze.

We aten allebei een spitburger en tetterden vooral honderduit. Tsja, mijn beste vriendin in mijn eerste en tweede middelbaar, we kennen elkaar al lang. ’t Is niet alsof we elkaar vaak zien, maar dat hoeft ook niet: we kennen elkaars achtergrond zo goed, we zijn destijds zo vaak bij elkaar blijven slapen, dat we gewoon over onze ouders en andere problemen kunnen praten zonder dat één van ons daar vragen bij moet stellen.

Het heeft vooral iets… dieps, iets vertrouwds, zo’n vriendschap.

Voor mij was het in elk geval een zeer aangename afsluiter van mijn vakantie. En morgen vliegen we erin! Enfin ja, strompelen zal ook goed zijn, we gaan er in elk geval voor.

Geplaatst op

Villa Ooievaar: de mosseleditie

Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel: Véronique kwam me gisteren ontvoeren om samen te gaan lunchen, en ik zag dat eigenlijk wel zitten. Het begint langzaamaan een beetje te beteren: ik kan stappen, ik kan de meeste bewegingen doen, ik kan zelfs zitten, maar werken zal er voorlopig niet inzitten. Vrijdagnamiddag afspraak bij de rugspecialist, op uitdrukkelijke vraag van mijn kinesist die me – letterlijk – al heel haar leven kent en dus ook vindt dat dit niet meer normaal is, dat het te lang duurt.

Maar Véro en ik reden dus naar de Villa Ooievaar, je weet wel, mijn vaste vrijdagse plekje om te lunchen. Ook zij komt er graag, ook al woont ze nu nogal wat verder.

Op hun facebookpagina hadden we gezien dat er mosselen waren voor de rappe – ze koken met voedseloverschotten – en we hadden geluk: er waren er nog! En toen ze ze voor onze neus kwamen zetten, keken Véro en ik even naar elkaar en schoten we in de lach: wat een porties zeg!

We zijn er vol goeie moed ingedoken, maar ik heb me toch moeten laten kennen: het was toch net iets te veel. En dan hebben we nog nauwelijks van de frietjes gegeten, of de béarnaisesaus. En dat allemaal voor tien euro per persoon!

We hadden oorspronkelijk nog aan een dessertje gedacht, maar dat was dus buiten die mosselen gerekend.

Enfin, voor wie Villa Ooievaar nog niet kent: op de baan tussen Mariakerke en Wondelgem, een aanrader. En ik denk dat ik er toch opnieuw elke vrijdag ga zitten, maar dan kwart over één. Wie zin heeft, mag altijd mee aanschuiven!

Geplaatst op

Zomeren

Het is niet omdat ik niet uit de voeten kan, dat anderen dat niet kunnen.

Stralend weer was het niet, maar meer dan warm genoeg om nog een plonsje te wagen, dachten de kinderen. Helaas, het water was echt niet warm, lang heeft het niet geduurd. En ze geven voorlopig geen echt warm weer meer, dus ik weet niet of ons zwembad nog veel zal gebruikt worden. Maar het heeft echt wel weer zijn dienst gedaan.

En toen kwam na vieren Véronique aanwaaien met een taartje ^^ Ha ja, ik geraak voorlopig niet in Ronse want dat pakt de rug totaal niet, en dus kwam zij na de inschrijvingsdag op school maar naar hier. En ja, dat deed deugd.

Ik lag relatief snel weer in de zetel, maar ondertussen had ik het toch maar lekker weer gehad ^^

Geplaatst op

Geocachen in Lemberge

Véronique had het al eventjes gezegd: ze waren begin augustus terug uit Italië en moest vandaag met Léonore naar de tandarts hier in Gent. Ideaal dus om dan samen iets te doen, en wat beter dan geocachen?

Eerst gingen we met zijn allen – minus Bart, want die zat op kantoor – eten in Villa Ooievaar en de bedoeling was dat we van daaruit meteen doorreden naar Lemberge om daar te cachen – dat is al een beetje in Véroniques richting, aangezien ze nu in Ronse woont – maar er was nog zó veel over van de macaroni dat we toch maar eerst even langs huis gepasseerd zijn om het restorestje in de ijskast te gaan zetten. In Lemberge was het warm maar wel fijn om wandelen, en af en toen ook frustrerend omdat we sommige caches niet vonden.

Een terrasje zat er wegens tijdsgebrek niet in, maar het was alweer een zeer fijne, rustgevende en aangename middag. Vakantiegevoel, iemand?