Geplaatst op

Zomerse zondag

Een zomerse zondag om duimen en vingers bij af te likken.

Zo was er de zelfgemaakte confituur en daarna een koud buffet om u tegen te zeggen. Mijn echtgenoot is echt wel de max.

En toen trokken ons pa en ik er nog op uit om de rest van de geocache in  park Halfweg te gaan zoeken. Helaas, de cachegoden waren ons niet goed gezind: de servers lagen plat! Geen mogelijkheid dus om de tussenpunten te gaan zoeken. Twee van de vijf ontbrekende tags konden we nog lokaliseren door op het gevoel af te gaan, en jawel, ook de uiteindelijke cache kon ik vinden puur op ervaring. We vonden er wel een enorme twaalfstammige boom – je moet de tweede foto met ons pa erbij maar eens bekijken – en een handgekapte prauw. Wijs!

We hadden alweer een zeer fijne wandeling, maar ik heb er helaas ook reuzeberenklauw gespot. Gelukkig werd die blijkbaar al regelmatig afgedaan, ’t stad moet er dus wel van weten. En ja, die is dus vlotjes drie meter hoog he!

Plots stonden we ook tussen de schapen: de Gentse stadsherder kwam even langs met de beestjes, die in de zomer sowieso gebaseerd zijn aan de Watersportbaan.

Aansluitend was er ook nog taart in de tuin met Marleen: die kwam haar verjaardag vieren ^^

 

Geplaatst op

Vanitas vanitatum

Ik moest al eventjes naar de kapper, en ook Merels topjes moesten dringend bijgeknipt worden om het haar weer gezond te zetten.

Toen ik daarbij de suggestie maakte om mêches, ofte highlights, zoals het nu standaard genoemd wordt, in haar haar te steken, begon ze gewoon letterlijk op en neer te springen.

En dus zaten we deze namiddag bij de kapper en zat Merel te glunderen dat het niet meer mooi was. Of eigenlijk net wél mooi.

De kapper had het niet gebrusht omdat Merel sowieso had afgesproken met Lieze en Julie om te komen zwemmen en dat dan een beetje overbodig zou zijn.

Na een kwartier dook er plots nóg een vriendinnetje op: Kobe had aan Kaat gevraagd of ze ook niet kwam zwemmen. Ze hadden beiden blijkbaar geen zwaar examen, zodat dat zwemmen wel moest kunnen. Tsja…

Tegen ijsjes werd er ook geen bezwaar gemaakt.

En Merel viel tegen de avond gewoon uitgeput in de zetel. Hoe zou dat komen, denk ik?

Geplaatst op

Podcast met barbecue

Een hele tijd geleden contacteerde Mathias me: hij was samen met Stijn en Stef, een paar andere jonge gasten uit Balen en ook larpers, een podcast begonnen. Ze hadden al verschillende gastsprekers gehad over verschillende onderwerpen, en wilden het nu over larpen hebben. En toen hadden ze blijkbaar alle drie onmiddellijk aan mij gedacht als larpveteraan en tante Olga.

Normaal gezien werd dat opgenomen bij Mathias thuis in een studio, maar dat zagen zij – en ik – niet zitten in de huidige coronaomstandigheden. Geen nood, ze gingen wel tot bij mij komen met al hun materiaal, zolang het droog was kon dat probleemloos buiten.

We hadden dus drie zaterdagen vooropgesteld, en bij de eerste droge dag zouden we opnemen. Vandaag dus.

Tegen zes uur kwamen ze dus met een pak microfoons, kabels, koptelefoons en een mengpaneel aanzetten, en Wim was ook mee als geluidstechnicus. Er werden pinten en duvels uitgeschonken, een ice tea voor mij, en we begonnen eraan.

Man, dat uur was gigantisch snel voorbij, eigenlijk, en we hebben goed gelachen. Ik zal hier de link wel zetten zodra ze het gepubliceerd hebben, geen probleem.

En toen had ik een barbecue voorzien. Allez ja, Bart had alle boodschappen gedaan en de groenten gesneden, Stijn –  die blijkbaar een barbecuefanaat en -wonder is – deed het eigenlijke bakken en de kinderen hadden de tafel gezet, ik heb geen poot moeten uitsteken.

Het werd eigenlijk nog een bijzonder gezellige avond, waarbij we de barbecue omgevormd hebben tot een heus kampvuurtje waarop we marshmallows hebben geroosterd.

Rond half twaalf heb ik hen buitengestoken: ze moesten nog anderhalf uur terugrijden natuurlijk.

Maar sociaal contact, dat doet deugd. En ik heb dus gigantisch veel zin om terug te larpen…

 

Geplaatst op

Verjaardagsfeestje van Lieze

Een heus verjaardagsfeestje, met een meute kinderen binnen, dat is nog eventjes niet toegestaan. Maar Lieze, Merels beste vriendin al sinds de kleuterklas, werd vandaag 11 jaar. Het cadeautje had Merel al een maand of zo klaarliggen, feestje of niet. Ze was sowieso van plan om dat vandaag mee te nemen naar school, maar gisteren kwam dus de vraag of zij en Julie, de derde in het triumfeminaat, vandaag toch niet wilden komen spelen. Voornamelijk buiten, uiteraard, maar die drie hangen sowieso altijd aan elkaar, zoveel (meer) kwaad ging dat toch niet kunnen.

Merel stond erbij te juichen en vertrok vandaag dus zelfstandig met de fiets, het cadeautje in de fietstas. ’t Is wel een gemak, zo’n groter wordende dochter: ze moet niet meer overal naartoe gebracht worden, ze kan veel zelf.

Enfin, er werd druk gespeeld, gegiecheld, getaterd en vooral ook taart gegeten.

Het wordt stilaan tijd dat het ook voor de kinderen weer eens wat normaler wordt, voor ze er onderdoor gaan, maar een dag als vandaag, dat maakt veel goed. Gelukkig maar.

Geplaatst op

Antwerpen

Jawel, het komt nog goed met dat sociaal leven! Vorige week verschillende mensen op mijn terras, vandaag heb ik zelf de auto genomen richting Antwerpen.
Bart had zijn kasten uitgekuist en twee Macbooks gevonden die niet meer wilden opstarten, en ik had gevraagd of iemand daar nog iets mee kon doen. Philip zag dat onmiddellijk zitten, maar we wilden die dingen eigenlijk wel rap uit ons huis.
Rond een uur of vier reed ik dus richting Frankrijklei, naar Philips appartement, nog voor heel even toch. Nu mag je dus ook binnen mensen ontvangen, zolang je maar op afstand blijft, iets wat we dan ook deden. Ik zette me op ’t gemak in een zetel terwijl hij goulash maakte, en we kletsten honderduit. Alweer niet eens over larp, en daar ken ik hem tenslotte van.

Terwijl de goulash opstond, maakten we een wandelingetje doorheen de wijk, want het regende eens niet en ik wilde graag een labcache doen “Met de begijntjes op pad”. Ik heb er Spaanse omwallingen gezien waar ze zo ongelofelijk veel meer mee kunnen doen, en dan de buitenkant van het begijnhof en zo. Fijne wandeling, nog veel beter gezelschap.

En toen wandelden we over straat als twee moslims in de ramadan: ik met een boodschappentrolley vol gerief, hij met een grote kookpot ^^ Maar op die manier leerde ik ook eens Margaux kennen, Philips vriendin met wie hij binnenkort gaat samenwonen. We aten goulash, kletsen vooral over sterrenrestaurants en hadden een zeer gezellige avond.

Dikke merci, Philip! De volgende keer is bij mij!

Geplaatst op

Nog meer sociaal gedoe en al!

Donderdag hadden Arend en Mireille hier gezeten en ’s avonds dan de DnD groep, gisteren kwamen op den bots Bart en Birgit met de kinderen langs. Hoezo?

Wel, ik had al gezien op Facebook dat ze een camper hadden gehuurd voor het lange weekend, en zaterdagmiddag las ik dat ze in ’t Drongengoed zaten, in Ursel dus, waar mijn grootmoeder woont. We kennen het Drongengoed, welja, goed, want een klein stukje ervan is zelfs eigendom van mijn grootmoeder en we gingen er vroeger vaak wandelen.

Ik wist dan ook dat ze eigenlijk evengoed via de R4 (en dus een 500 m van ons deur) terug naar Antwerpen konden rijden en ik nodigde hen uit om op ons terras een warme koffie of thee of zo te komen drinken. Tot mijn vreugde gingen ze daar gretig op in, en dus zaten ze tegen half vier hier onder ons partytentje met respectievelijk een koffie, thee en glas rosé.

Kaat en Dries, hun kinderen, waren blij met de wifi, ons kinderen kwamen wel even hallo zeggen, maar dat was dat. Bart, tot mijn grote verbazing en nog grotere tevredenheid, nam warempel een stoel en zette zich erbij. Er waren hapjes, er was drank, en er was vooral heerlijk gebabbel over vanalles en nog wat. We hebben het zelfs niet over larp gehad, en dat is een kunst met larpers onder elkaar. Het voelde warempel bijna normaal aan!

Alleen begon het op een bepaald moment te gieten en bleek onze partytent toch niet helemaal waterdicht: de regen komt er als een fijne nevel doorheen, waardoor je toch nog kletsnat wordt. Een eerste bui hebben we nog overleefd, een tweede bui was er te veel aan en dus reden B&B rond half zes alsnog verder richting Antwerpen.

Maar ik, ik vond het supergezellig, zelfs in de kou en de nattigheid.

Bedankt, Bart en Birgit! Hopelijk kunnen we dat binnenkort eens herhalen zonder afstand en in beter weer!

Geplaatst op

Héérlijk sociaal

Nooit gedacht dat ik dat nog ging zeggen, maar vandaag was een héérlijk sociale dag!

In de voormiddag hebben Kobe en ik het partytentje opgezet want er kwam volk, maar het mocht niet zijn: in de namiddag is het echt beginnen gieten. Het zag er nochtans dik in orde uit.

Tegen half vier stonden Arend en Mireille hier: die moesten al lang iets komen ophalen en vandaag hebben we er gewoon een gelegenheid van gemaakt. Gelukkig waren ze maar met twee, van dezelfde bubbel, en volgens de huidige maatregelen mochten ze dus ook gewoon binnen, op afstand.

Ik had nog snel taart gebakken – diepvriestaart van de Aveve FTW! – en het deed deugd, eens gewoon in ’t echt, zonder scherm, zitten kletsen met vrienden. Over gewone dingen, niet eens over larp, en gewoon, echt als vrienden. Man, meestal put sociaal contact me uit, maar hiervan voelde ik mijn batterijen gewoon opladen.

Toen ze weg waren, begon het gelukkig wat droger te worden buiten en kon ik alles klaarzetten voor de DnD sessie, ook voor het eerst in bijna een jaar niet via schermen. We wisten dat het frisjes ging zijn, maar met je winterjas aan is het perfect te doen, en vooral: we konden écht spelen.

Al was ook dat weer met een korreltje zout te nemen: voor vrijwel iedereen was het het eerste niet-werkgerelateerde sociaal contact met iemand van buiten de familie of bubbel, en we hebben eerst twee uur gewoon oeverloos zitten tetteren. Héérlijk! We hadden er allemaal duidelijk behoefte aan.
Gelukkig is er wel nog wat gespeeld ook, en tegen half twaalf vond ik het welletjes: ik werd moe, en ik denk dat ook de buren het misschien wel welletjes zouden vinden. Niet dat we zo veel lawaai maakten, maar toch…

Maar ik ben binnengegaan met een grote, grote grijns. Echt. Fantastisch.