Dinsdagmiddagen
Mijn lesrooster in september is op zijn minst speciaal te noemen: op maandag en dinsdag telkens maar twee uur les, de woensdag zelfs helemaal vrij, en dan op donderdag en vrijdag twee volle dagen. Het zorgt ervoor dat ik de donderdag- en vrijdagavond niks moet plannen, maar ook dat ik een heerlijk rustige maandag heb (les is van half drie tot kwart over vier) en dat ik ’s middags tijd heb voor lunch, want klaar om twaalf uur.
Vorige week was het een september en moest ik uiteraard de hele dag op school zijn, maar vandaag heb ik al afgesproken met een vriendin. We doen dat wel vaker, vooral in de examenperiodes, wanneer ik tijd heb om eens samen te eten. Mijn favoriete lunchadres hier vlakbij is gesloten op dinsdag, maar gelukkig is er Mauro delle Puglie, een zeer fijne Italiaan wat verderop. Toen ik zei dat het geen typische bolognaise-gooiende Italiaan is, moest ze lachen, maar ze snapte wel wat ik bedoelde. Hij durft inderdaad een moderne Italiaanse keuken te brengen, en die is wel fijn. En het Italiaans-sprekende personeel is eigenlijk ronduit schattig, zeker als ze dan in het Engels met handen en voeten proberen uit te leggen wat er nu eigenlijk precies op de kaart staat.
Het is er wel iets duurder dan ik me herinnerde: ik nam het lunchmenu (voorgerecht + hoofdgerecht, met klein hapje vooraf) voor twintig euro, zij nam enkel een hoofdgerecht, en we bestelden er elk een half litertje water bij, wat ons bracht op exact 50 euro. Mja. Maar wel zeer lekker, en best wel mooi gebracht.
Voor de koffie zijn we bij mij thuis in de zetel gekropen: Annick had heerlijke speculooscake mee, en mijn latte’s zijn onovertroffen sinds ik dat melkopschuimding heb.
Volgende week dinsdag staat voorlopig nog open, de twee weken daarna zijn al ingenomen. En daarna is het zien hoe mijn nieuwe rooster zal zijn. Maar ik geniet er alvast van!
365 – 04 september 2015 – schooltradities
Een dag vol variatie
Omdat ik gisteren nogal laat op de Nachtkronieken was blijven hangen, heb ik nota bene geslapen tot half elf. Ik heb me nog moeten haasten om te ontbijten en te douchen, want om elf uur stonden hier twee flinke kerels, oudleerlingen die de haag kwamen scheren. Omdat de arme haag nu toch al gans geabimeerd is doordat ze meer dan een meter is ingekort, leek het ons het ideale moment om ze ook aan de straatkant flink kort te zetten, zo’n halve meter minder. Het ziet er nu toch al niet meer uit. Meteen hebben de heren ook het woekerende onkruid flink aangepakt, al maak ik me geen illusies: over een maand staat het terug even hoog. Maar bon.
Intussen sorteerden de kinderen eens het tuinspeelgoed uit, en haalden er alle kapotte waterpistolen van tussen.
Bart mestte (een stuk van) zijn kleerkast uit, volledig uit eigen beweging, en ik deed een stapel kleinere onnozelheden, zoals bijvoorbeeld twee keer de kabel te repareren, die de heren netjes hadden doorgesneden. Ook binnen werd alles opgeruimd, en ik voelde me geïnspireerd door het haagscheren, en zette de tondeuse in Kobes veel te lange haar. Er kwam zowaar een proper ventje vanonder.
Bart maakte intussen een fantastisch speltbrood, niet met de bakmachine, maar met de Kitchen Aid, meteen zijn eerste wapenfeit met het ding.
En tegen kwart voor vijf kwam hier een aantal oudleerlingen langs voor een gezellige babbel en versgemaakt ijs met fruitsla, en bleven zowaar tot half negen! Leuk was het wel, ze voelden zich hier duidelijk op hun gemak. Voor herhaling vatbaar, trouwens.
365 – 16 juli 2015 – Gwen
Typisch vakantiedagje…
De dag begon gezapig met het afzetten van Merel op danskamp – ze was ongelofelijk vrolijk en enthousiast, was aan ’t huppelen op de parking, en toen ik weg wilde, plakte ze plots aan mij en begon te huilen – een koffietje, wat rondprutsen op de computer, en dan naar het dienstencentrum van Mariakerke, om eindelijk Barts identiteitskaart op te halen. Ik had er al gestaan, maar toen bleek ik een volmacht nodig te hebben. En de vorige keer realiseerde ik me pas bij het oprijden van de parking, dat ik de codes niet mee had. Derde keer goede keer: gewapend met vier documenten ging ik in de wachtzaal zitten, en yes, Bart is eindelijk weer legaal in ’t land.
Ik ging nog in ’t passeren even kijken bij de Bel&Bo en de Brantano voor respectievelijk regenjassen en rode sandalen, maar ik vond enkel een goeie groene jeans voor Wolf in de scouts voor tien euro. Ook nice, natuurlijk.
Daarna ging ik Bart ophalen, en reden we naar ’t Boneryck, voor een laatste kinderloze lunch. Want ja, dit weekend is mijn nest weer helemaal vol. Het is daar trouwens echt heerlijk zitten op het terras. En als je dan een vermoeide Bart voor je neus hebt, kan het zijn dat je de volgende reactie krijgt, als je er iets van zegt:
Maar door te eten, en zeker door het dessert klaarde zijn humeur helemaal op:
We gingen terug naar huis, ik genoot van de laatste rustige uren, en ging dan tegen vieren naar Danshuis de Ingang, want Merel had een dansje klaar voor ons. Het werd een tocht door de jungle, en een Bollywooddansje. Grappig!
En toen maakten we nog zelf bananenijs, en zagen we dat het goed was!
Shopping en andere tijdrovende dinges
Gisteren kreeg ik het zowaar in mijn hoofd om te gaan “shoppen”. Lees: dik tegen mijn goesting winkels afdweilen op zoek naar een of meer specifieke items.
Stonden op het verlanglijstje:
– één zeer specifiek kleedje uit de Paprika, dat een vriendin op school ook heeft en waar ik compleet zot van ben. Pas op, ik heb het haar gevraagd of ik het ook mocht kopen, hoor! Het mocht ^^
– rode stapsandalen. Enfin, toch nog hopelijk redelijk elegant, maar om bijvoorbeeld over kasseien te dokkeren
– nieuwe regenjasjes voor de jongens, iets steviger dan K-Way, maar toch nog licht
Het heeft nauwelijks mogen zijn. Ik ben rond elf uur naar Lochristi/Oostakker gereden, en daar heb je winkels zo ver je kan kijken. In de Paprika hadden ze het kleedje, maar enkel in een maat 50 of zo. Ik heb het even aangetrokken om te kijken of het me stond, en ik bleef er zot van. Gelukkig hadden ze nog een 44 in de Lange Munt. Ik ben dan in de late namiddag nog tot daar gereden, en yes, het paste ^^
Maar verder heb ik afgelopen om schoenen of de jassen: Paprika, Avance, C&A, Chaussea, Bel&Bo, JBC, H&M, Concept, Torfs, Lola&Liza, Decathlon, Bent, Berca, Brantano en zelfs de Zeeman. Helaas.
Tegen half twee ben ik dan naar Vallery gereden om er gezellig te kletsen, een boterham te eten, massa’s kleren voor Merel op te halen, en samen nog met Bo naar de Brantano terug te rijden om een aantal paar schoenen voor hen, als wederdienst voor alle gekregen kleren. Daarna haastte ik me om Merel op te halen om half vijf op haar danskamp, en stond ik compleet vast in de file op de Antwerpsesteenweg. Gelukkig had een andere mama al eerder aangeboden om haar mee te nemen, en kon ik via SMS dankbaar gebruik maken van dat aanbod.
Enfin, de buit van de dag: het kleedje uit de Paprika, en nog een ander kleedje uit de L&L voor 12 euro, eentje in zwartwit voor deze winter.
Vandaag was eigenlijk al bijna even druk. Iets over half acht stond ik in Zomergem om ons ma op te halen voor een eerste van een tweede reeks zware chemobehandelingen. Tegen kwart over acht was ik alweer thuis, netjes op tijd om Merel in de douche te steken, te ontbijten met haar, haar lunchpakketje te maken, en haar tegen negen uur af te zetten op het danskamp. Daarna heb ik de kuisvrouw geholpen met vanalles, boodschappen gedaan, heb rustig de overschot van het eten van gisteren opgegeten, en ben naar de autokeuring gereden. De eerstvolgende plaats op afspraak was acht augustus, en ik heb nu al een Pro Justitia aan mijn been wegens geen keuring. Blah!
Enfin, ik was nog netjes aan het aanschuiven, met goeie muziek en fijne lectuur, toen de telefoon al ging: dat het bij ons ma bijzonder snel ging, en dat ik haar al tegen drie uur mocht ophalen op de chemo! Het duurde helaas plots wat langer op de autokeuring, maar tegen kwart na drie stond ik al aan het UZ, en via een retourtje Zomergem stond ik netjes op tijd bij Merel om haar op te halen van danskamp om half vijf. Zij zag het nog zitten om alsnog een paar winkels in de buurt te doen op zoek naar rode sandalen en regenjassen, maar het Fabriekske bracht geen soelaas, en in de Fashion Loft hadden ze enkel hele mooie hemden voor Wolf, maar geen jassen meer. Blah.
In de C&A, op weg naar huis, vonden we wel een heel mooi kleedje voor Merel voor volgend jaar, voor Wolfs communie. Score! Toch nog iets, dan :-p
365 – 08 juli 2015 – Galveston
365 – 18 juni 2015 – Achiel
Onverwacht fijne dag
Om 12.05u was ik klaar met de les, en reed ik linea recta naar de Fordgarage in Ledeberg. Enfin, dat was het plan, want linea recta kon je het niet noemen, met alle omleidingen van dienst. Kwart voor een was ik toch op de Brusselsesteenweg geraakt, en ruilde ik de auto in voor een fiets. Ik kon namelijk mijn remmen horen knarsen bij elke rembeurt, en dat is niet zo de bedoeling.
Fluks fietste ik tot aan de Zuid, haalde geld af, en zocht de Pacha Mama op, mijn favoriete veggie restaurant. Niet dat dat zomaar lukte: ik kwam voortdurend oudleerlingen toe die net van een examen kwamen of stevig aan het blokken waren, en deed uiteraard telkens een klapke. Enfin, iets voor twee vleide ik me op een stoel met een grote kan vers kraantjeswater, een groot bord heerlijke groenten, en de krant. Dik in orde!
Ik had nog wel een paar uur zoet te maken, en ging de lichte miezer me de pret niet laten ontnemen. Kleren heb ik genoeg, en gewoon shoppen doe ik niet graag. Maar ik wilde wel eens gaan snuisteren in de ThinkTwice, de tweedehandswinkel waar ze ook vaak larpkledij hebben. En effectief, ik vond een leuke middeleeuws aandoende jurk, een hesje, en een paar oorringen. Ik had trouwens nog geluk: het waren net de laatste dagen van de maand, en blijkbaar betaal je dan maar 2 euro, of soms zelfs maar 1 per stuk. Ik was dus 6 euro kwijt… Ijverig ging ik ook nog een kijkje nemen in de tweede vestiging, en daar vond ik de max van een superkleurrijke vest, ook voor twee euro. Ik liep te glunderen, denk ik.
Enfin, blijkbaar waren ze nog steeds aan mijn auto bezig, en dus passeerde ik langs de Or om er een koffie te drinken en nog een krant, of toch iets wat er voor moest doorgaan, te lezen.
Uiteindelijk kon ik de fiets weer inwisselen voor de auto, en was ik nog net voor vijf uur op school om de kinderen op te halen.
En toen zag ik plots op FB een oproep van een vriendin, dat ze nog een kaart over had voor het toneelstuk ‘De Kersentuin’ van Tsjechov vanavond. Ik antwoordde dat ik dat zeker zag zitten, maar dat een babysit vinden op zo’n korte termijn wellicht ondoenbaar was. Maar nee hoor, ik had amper de oproep online gezet, of er reageerde al een oudleerlinge. Fantastisch dus!
Kwart voor acht liep ik dus met Patricia de Minard in voor de Kersentuin van Tg Stan. Een aanrader: fris en modern gebracht, met niet minder dan tien spelers, en toch heel herkenbaar. Sommige acteurs spelen echt de pannen van het dak. Als je het nog ergens kan zien: doen!
Patricia en ik dronken nog iets, en tegen kwart over elf was ik thuis, na een toch wel onverwacht fijne dag!