Categorie: Vanallesennogwat

Blah, het is bijna half twee, ik zit nog te verbeteren, Bart is nog niet thuis, en er is geen kat meer online.

Waarom zijn er geen zinnige mensen online als ik voor een keertje ook laat zit te werken ?

Kijk, hier krijg ik het dus weer van ! Ik ben een rek aan het maken in de berging, en behalve het nodige meet- en paswerk moet ik enkel 12 gaten boren en 12 lange vijzen indraaien. En daar gaat het dus fout: mijn pols geeft het op.

12 stomme vijzen begot !!

En dan zeggen ze nog dat sporten gezond is :-/

Uit goede bron heb ik vernomen dat een bepaald heerschap al vrij zenuwachtig aan het worden is bij het idee van een stand-up voor eigen publiek (lees: zijn geboortedorp). Ik kan al niet wachten tot het zaterdagavond is :-p

Oh ja, ik neem eens een dagje écht vakantie ! Wolf is naar de opvang, Bart zit op zijn werk, en ik heb het muisstille (op het gezoem van de PC na) huis helemaal voor mij alleen. Bart was zalig deze morgen: hij is in alle stilte opgestaan en heeft voor Wolf gezorgd. Ik ben echter wakker geworden iets na achten, nog net op tijd om mijn zoontje een knuffel te geven, zijn schoenen en jasje aan te doen, Bart een knuffel te geven, en weg waren ze.

Mmm. Rustig mijn sites bekeken met de overschot van de rijstpap voor me, dan onder een dekentje de krant gelezen met een caffè latte, rustig nog wat verder aan de PC gezeten, tijdschriftjes gelezen, lange douche genomen, een paar dingen opgemeten (nee ik kan het klussen/werken niet laten), en nu net een goed plekje uitgezocht om mijn puzzel te leggen. Jawel, een fysieke puzzel. Weliswaar met een afbeelding van Rafael’s School van Athene maar toch, een échte puzzel. Heb ik niet meer gedaan in jàren. Fijn fijn ! Vakantie !!!

Bah, het stinkt weer als de pest buiten ! Het is weer een van die dagen waarop de wind verkeerd zit en de industriezone van Wondelgem heel hard zijn best doet om onze milieuproblematiek alle eer aan te doen.

Ik ging net met de hond mijn krant halen, en ik had de neiging om de voordeur onmiddellijk weer dicht te trekken. In plaats daarvan heb ik een goeie teug lucht gehapt binnen, ben naar de brievenbus gegaan, heb binnenmonds lopen godveren over de geur, en ben dan toch maar zo snel mogelijk weer naar binnen gegaan. Het is geen dag om was buiten te hangen of de slaapkamers eens goed te verluchten.

Soms vraag ik me toch af wat er momenteel in de lucht zou hangen…

Thanks ye gods voor het bestaan van Sinutab en Sofrasolone.

En nu maar hopen dat mijn Bartje snel thuiskomt, zodat ik dicht tegen hem aan kan kruipen en knuffelen.

Als ik zo de nieuwe foto’s van Netlash zie (met dank aan Pietel) dan ben ik me er weer van bewust wat een knappe vent ik toch heb. En hoe knap Dirk ook nog altijd is. Maar geef me toch maar Bart :-p

Hoe zeggen ze dat dan ? Vingertje natmaken, en ksssss !

Ugh.

Ik voel me eigenlijk niet zo communicatief de laatste tijd, gewoon alleen maar moe.

Wolf is afgelopen zondag 2 jaar geworden, en zelfs dat heb ik nog niet in zijn eigen blog vermeld (www.wolfdewaele.be).

En voor de rest eigenlijk alleen maar dingen waar ne mens moe van wordt.

Gisteren eindelijk gaan nieuwjaren bij mijn grootouders. Ik had gebeld, en ze waren de hele middag thuis. Iets over drieën kom ik daar dus toe met mijn zoontje en een paar taartjes. Nog geen vijf minuten later gaat de telefoon: een nonkel van mij die mij een tiental minuten reduceerde tot behang. Goed, een kwartier respijt om de tafel te zetten, koffie te helpen maken en dergelijke. We zijn halverwege de taartjes en gezellig aan het kletsen (ik zie die mensen echt niet vaak) als de kinesist langskomt (half vier is NIET in de late namiddag, makker !) die gelukkig er op staat om zijn therapie uit te stellen, en dan maar koffie meedrinkt en het vierde taartje opeet (Wolf had er toch geen zin in). De conversatie gaat weer over op algemene koetjes en kalfjes. Als hij dan een half uur later de deur achter zich dichttrekt en ik mijn grootouders weer voor me alleen heb, komt drie minuten later een goeie vriendin van hen binnen. Niet dat ik iets heb tegen Odette, maar gvd, het mens kan alle dagen komen, en bij voorkeur niet als ik er ben ! Ben dan maar tegen half vijf opgestapt, Wolf werd moe. Echt praten zal voor een andere keer zijn. Maar met mensen van 93 en 84 weet je nooit. Ugh.

En mijn andere grootmoeder liep nog rond in haar peignoir, ze had wat geslapen want ze voelde zich niet schitterend. Het ding was oud, versleten en smerig. Als je niet beter wist, zou je zeggen dat ze onder de armoedegrens zat. Grr, ze is miljonair, en dan bedoel ik wel degelijk euro’s.

Thuisgekomen en een heerlijke alternatieve quiche met feta gemaakt, enne… Het hielp dat Bart snel thuis was, kon ik mijn grieven luchten.
Oh, en die rottand helpt ook al niet :-/

Er hangt al sinds een maand een mezenbol in de struik aan mijn bureau, maar de meesjes kozen ofwel steeds een moment uit dat ik er niet ben, of hadden dit jaar gewoon de weg naar het bolletje nog niet gevonden.

Terwijl ik diverse blogs zit bij te werken, zitten er nu al meer dan een kwartier twee meesjes te spelen in de struik. Ik kan niet echt dichterbij komen zonder ze op te schrikken, dus heb ik maar een foto proberen nemen met mijn goedkope digitale toestelletje vanop mijn stoel. Niet ideaal natuurlijk.

Ik weet niet waarom, maar om één of andere reden maken spelende meesjes me gelukkig 🙂

Gisteren heb ik weer een tiental minuten met mijn ma gebeld. Niet zo bijzonder, ware het niet dat ze nog steeds in Peru zit momenteel. Ik heb echt wel bewondering voor haar, ze vertelde dat ze er echt veel werk had.

Wie wil weten wat haar project precies inhoudt: Stichting Kuychi.