Categorie: Vanallesennogwat

Wow. Lang geleden, zo’n caffeïne-high op mijn lege maag, en dan in de zone.

Ik heb al de krant gelezen, massa’s paperassen opgeruimd, telefoontjes gedaan, dingen ingevuld, mijn Latijnse website geüpdated, brieven klaargestoomd, emails verstuurd… En dat allemaal op een paar uur, zonder te eten en zo.

Ik voel gewoon dat mijn ogen groot staan, en ik heb amper één latte binnen, met een enkel kluitje suiker. Dringend tijd om iets te eten, voor ik straks weer plat val.

Oh, en nog boodschappen doen en zo. En naar de Brico om planken voor in een kast op maat te laten zagen. En naar het containerpark want vorige week te ziek om aan papier en glas te denken. Niet dat ik daar anders aan denk hoor, maar Bart was het blijkbaar deze keer vergeten.

VAKANTIE !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Wolf bij de onthaalmoeder, Bart, albeit sick, toch even naar het werk…. Huis helemaal voor mij alleen, en het is hier stil ! Yes !

Nu nog een grote latte, en dan de krant lezen in de zetel met kat naast mij en hond aan mijn voeten.

Ahhhhhhhhhh.

Hoe ironisch is het om op één april om tien uur ’s avonds de stinkende zwarte modder (geutmorre, zoals men in mijn liefelijk dorp placht te zeggen) van je hond te staan wassen ?

Ik heb een half uurtje buiten in het zonnetje kruid staan wieden, terwijl Bart lag te slapen, en Wolf half wakker naar tv lag te kijken. Plots tikte Bart op de ruit: Wolf was beginnen huilen en hij kreeg hem niet stil. Ik ben toen te vierklauwens naar binnen gespurt, en heb waarschijnlijk de deuren niet goed dicht gedaan.
In ieder geval hoorde ik, pakweg een half uur later, de hond buiten blaffen. Niet-begrijpend riep ik zijn naam, want bij mijn weten had ik het beest niet buiten gelaten, en was Bart te ziek om zulks gedaan te hebben. Uiteraard geen reactie. Ik naar buiten, en ja hoor, dartel kwam de labrador aangelopen, een wandelende impressie van een Droste Doublet (wie op Sint-Bavo bij de Wies heeft gezeten, weet waarover ik het heb). ALs ik hem nog niet zou gezien hebben, dan had ik hem op zijn minst geroken. Ik verdenk het beest ervan in de Lieve rondgehopst te hebben, maar jammer genoeg is die hier in Wondelgem nog niet gesaneerd, laat staan uitgebaggerd.
Omdat Wolf mijn aandacht vroeg, heb ik Catullus gewoon in zijn nekvel gestekt (vrij letterlijk te nemen) en in de berging gestoken. Pas tegen kwart voor negen zat Wolf in zijn bed, en toen wilde ik even rustig naar Taggart kijken.

Nog een geluk bij een ongeluk: ik had net deze middag de voorzienige ingeving gehad de buitenlamp, die al een paar maanden de geest heeft gegeven, te vervangen. Zag ik nog tenminste wat ik aan het doen was.

Enfin, al bij al is de hond nu toch al de helft gewassen, voor het eerst in zeven jaar denk ik. Ik kan een zacht gejuich met moeite onderdrukken.

Wat had ik gezegd over Bart en ziek worden, hm ?

Nauwelijks was mijn vakantie begonnen vrijdagmiddag, of het was al prijs. Ik belde even naar Bart om te vragen waar en wat we gingen eten, maar hij wist me te melden dat hij gewoon naar huis ging komen, een pizza in de oven gooien, en in zijn bed ging kruipen.

Gisterenavond uit armoede de hulp van mijn ma ingeroepen, want ook Wolf was nog doodziek, en ikzelf stond ook nog niet te vast op mijn benen. Zij heeft dan boodschappen gedaan en was opgevouwen en algemeen een beetje opgeruimd, en, nadat de dokter was langsgeweest, ook nog de nodige medicatie opgehaald.

Zucht. Vannacht heb ik liggen luisteren naar het gehoest van mijn zoontje en het geril en gesnotter van mijn man. Allebei hebben ze behoorlijke koorts. Wolf slaapt momenteel in de zetel, Bart ligt nog steeds in zijn bed, en ik voel me vrij behoorlijk, alles in acht genomen.

Ik heb net iedereen voorzien van medicatie – lepeltje hoestsiroop bij de ene, een stevige Dafalgan bij de andere, en een goeie Dafalgan voor mezelf.

Noot: geef aan een ziek mens niet eerst een Dafalgan en daarna een hoestpuffer, want dan komt die Dafalgan er weer uit. Opgeruimd, en dus maar een tweede Dafalgan en een emmer bij zijn bed gezet.

Hoi ! Paasvakantie !

Ja hoor, Wolf is intussen serieus ziek ! Dinsdagavond was hij nog zijn spelende zelf, maar om tien uur zat hij plots te krijsen in zijn bed. Mijn ma was al lang naar huis, ik ging het wel redden met een slapend ventje.
Toen ik hem sussend uit zijn bed haalde, deed hij plots een gooi naar het wereldkampioenschap projectielbraken. Resultaat: zijn bedje gevrijwaard, maar zijn meubeltjes, tapijt, slaapzak, pyama, mijn kleren en mijn haar onder de kots. Fijn. Ik heb ons beider kleren afgestroopt, en ben met een gillende Wolf onder de douche gestapt. Gelukkig kwam een kwartiertje later Bart thuis, zodat hij zijn kamer heeft opgeruimd.

Gisteren is hij pas laat in de voormiddag naar kantoor gegaan, zodat ik nog wat kon rusten, en is dan mijn schoonvader met dampende schotels hespenrolletjes toegekomen. Ik was verschrikkelijk blij dat die mens kon komen, want op die manier heb ik drie uur kunnen slapen, terwijl Wolf hier beneden in zijn armen sliep, en zich ellendig voelde: 39,9°. Eten heeft hij niet gedaan… De dokter stelde een gastro-enteritis vast, en schreef Motilium suppo’s voor. Bij mij is het ondertussen een echte bronchitis.

Vannacht rond twee uur was Wolf opnieuw wakker, en huilde van de honger. Ik heb hem wat melk gegeven, maar toen we de trap opgingen om opnieuw te gaan slapen, kwam ook die melk er weer uit. Fijne bezigheid op een open houten trap. Bart dus maar uit zijn bed geroepen om op te kuisen, terwijl ik Wolf waste en andere kleren aandeed.

Deze morgen geslapen tot half elf, en Wolf voelde zich wel wat beter. Samen beneden in de zetel wat melk gedronken, waardoor ik tien minuten later alweer de zetel aan het schoonmaken was, het dekentje in de wasmachine gestoken heb en zijn beertjes opnieuw kon wassen. Hij heeft er vier, maar ze hebben veel tijd nodig om te drogen, dus ik hou het niet bij. Hij is “gelukkig” te ziek om te protesteren. Ik heb hem dan maar in bad gezet, zelf gedoucht, en daarna samen wat liggen soezen. Het beetje water dat hij gedronken heeft, samen met een halve cornflake van mij, resulteerde in nog maar eens een schoonmaakbeurt van de zetel, het wassen van de handdoeken waar hij op lag en zijn kleren, en uiteraard een knuffelbeertje.
Nu ligt hij al een uurtje uitgeput te slapen. Ik ga proberen hetzelfde te doen.
Gelukkig is de kuisvrouw intussen gearriveerd, en gaat die zijn kamer, het tapijt en de trap grondig schoonmaken.

Ik sta te trillen op mijn benen…

Gisteren een babysit gehad voor Wolf, vandaag is mijn ma afgekomen om te helpen, en morgennamiddag komt mijn schoonvader. Heb ik de beste familie, of wa ?

Wolf had trouwens vanmiddag ook koorts, en heeft ook een hoestje. Ik hoop dat het niet erger wordt dan dit. In elk geval had hij zijn eetlust en zijn energie nog, dus ik maak me niet al te veel zorgen. En anders zal hij wellicht pas helemaal ziek worden als ik alweer wat aan de beterhand ben, en is het ook niet zo erg.

Nu nog Bart: op één of andere manier slaagt die er altijd in ziek te worden tijdens mijn vakanties, en wat raad je ? Jawel, volgende week heb ik twee weken vakantie. Ik denk dat ik hem ga volproppen met vitaminen en theetjes en dergelijke, want hij kan zien !

Kijk, ik hou van mijn kat, en ik vind Raspoetin een prachtig machtig beest, maarre…
Hoe kan ik hem aan het verstand brengen dat ik die cadeautjes van hem niet hoef ?
Hij bedoelt het goed, en hij legt ze netjes op het tapijt in de gang, waar ik er bijna over moet struikelen. Als hij er toevallig bij is als ik ze vind, ronkt hij van trots en schurkt vol voldoening tegen mijn benen aan. Yep, mijn kat houdt van me en brengt cadeautjes mee voor zijn baas.

Zaterdagavond was het een muis, gisterennacht weer een muis, en nu, net toen ik uit de douche kwam, zag ik een pracht van een roodborstje liggen, nauwelijks aangeroerd. Het arme diertje.

Als kattenmoeder zou mijn hart nu moeten zwellen van trots, maar hoe kan ik hem duidelijk maken dat hij me er géén plezier mee doet ?

En toch kon ik het niet laten om hem net een welverdiende aai te geven over zijn kopje. Hij kneep zijn ogen dicht, en zag dat het goed was.

Dit overkomt de snuggerste mensen eerst natuurlijk:

daarnet gemerkt dat het eigenlijk toch wel koud is hier in huis, en daarna vastgesteld dat we zonder mazout zitten. Hah. Fijn !

Dadelijk gebeld, en de levering is ten vroegste maandag. Gelukkig hebben we een goeie houtkachel en een paar elektrische vuurtjes in huis. Dus ga ik nu andere kleren aantrekken en hout gaan verzagen, want ook het bruikbare hout is zo goed als op. Hiep hoi.

Mmm, helemaal rozig…

Een heerlijk avondje achter de rug: Bart was thuis, en we hebben beiden onze pyama’s aangedaan, zijn met chips en een breezer onder een deken gekropen, en hebben bij kaarslicht en surround stereo naar LOTR: ROTK gekeken.

Man, dat blijven toch magistrale films ! Ik hield mijn hart vast toen Peter Jackson bekend maakte dat hij zich aan de verfilming van Tolkiens Magnum Opus zou wagen, maar… Ik ben een fan van Tolkien in hart en nieren, en ondanks de fouten, de weglatingen en de verdraaiingen omwille van de commercie, ben ik nog steeds een grote fan van de drie films. Het laatste half uur had voor mij niet gehoeven, maar alla, ook in de boeken is het even melig.

Man man man…

Ik weet écht wel waar ik nu ga van dromen, en oh boy, ik heb zin om weer te gaan LARPen !!! Ik kan al niet wachten tot ik weer met mijn stam barbaren op pad mag en als sjamaan de duisterelfen een hak ga proberen zetten.

Mmmmm. Hééééééérlijk !

Deze namiddag was er om half vier een personeelsvergadering aangekondigd voor alle leraars. Ik al dadelijk bij de directeur, want ik heb wel degelijk les tot kwart over vier, en ik wilde dat lesuur niet verliezen. Ik ben dus duidelijk eens op mijn strepen gaan staan en poneerde dat lesgeven nog altijd voor ging op administratieve zaken.

Geen probleem, de eerste drie kwartier gingen er sprekers komen over autisme, en die informatie kon ik dan achteraf ook krijgen.

Eerder deze week werd echter de agenda bekendgemaakt: een ellenlange waslijst van diverse punten. Onze directeur een beetje kennende, zou dat de nodige tijd in beslag nemen. Zelf beweerde hij bij hoog en bij laag dat de klus wel in een uurtje zou geklaard zijn. Half vijf beginnen, dus half zes eindigen.

Mja. Sceptisch als we zijn, had ik de onthaalmoeder gevraagd of Wolf wat langer kon blijven, ik schatte in tot half zeven (een half uur langer dan wat de directie stellig verklaarde). Die middag aan tafel begonnen de collega’s smakelijk te lachen toen ik zei dat ik verwachtte dat de vergadering tot half zeven zou duren. ‘Mo nee gij, zolang gaat dat echt niet duren, hij zegt het toch zelf !’

Ik kon het dan ook niet laten om even breed te grijnzen en te vragen: ‘Wel, wie had er nu gelijk ?’ toen we even over zeven het klaslokaal verlieten.

Alleen: ik ging Wolf afhalen, en die liep op een paar koekjes te knabbelen: de onthaalmoeder had het niet nodig gevonden het ventje een boterham te geven, al was het ondertussen kwart over zeven. Haar excuus was dat hij een heel uitgebreid vieruurtje had gegeten. Grmbl ! Na die vier p’tit beurrekes hoefde hij inderdaad geen boterham meer, en was een fles melk voldoende.

En zeggen dat het anders zo’n goeie opvang is !