Categorie: Vanallesennogwat

Ik ben een goeie week geleden hervallen in mijn gevreet: een weekendje Center Parcs, en daarna dan mijn verjaardag en zo. Alle inspanningen zijn dus teniet gedaan, deze morgen was het weer meer dan 92 kilo 🙁

Maar ik geef toe: gisteren was het helemaal erg. Dus hopelijk is de weegschaal morgen ietsje genadiger. Hoewel…

Mocht iemand geïnteresseerd zijn in een badkamerrekje om rond de poot van een wastafel te zetten (matte chromé), laat het me weten, wij kunnen het niet meer gebruiken. En anders gooi ik het op Ebay… (moet ik wel nog een foto nemen en zo, dat is niet te vinden op het web).

Gestreepte slakkenhuisjes voor een bioproject voor de laatstejaars bij ons op school. Dus niet die smerige monochroom bruine zoals er een paar honderd hier in de tuin zitten, wel de meer exotisch uitziende, of zoals de bioleraar het mailde:

Alle soorten zijn welkom, maar het binnenste mag u zelf naar binnen lepelen, de huisjes volstaan :-p

Ik heb de indruk dat ik nog veel ga moeten bloggen/netwerken als ik dat cijfertje omhoog wil zien gaan, maar eerlijk gezegd lig ik er niet echt wakker van, van die MetaTale ranking.  Maar kijk gerust zelf hoe jouw blog scoort.

Na de Thaise pompoensoep, de gebakken pompoen gisteren bij de gevulde kalkoenlapjes, nu de pompoentaart (I know I know).

Losjes gebaseerd op Ons Bakboek van de Boerinnenbond, maar zoals altijd een eigenzinnige draai aangegeven (gewoonlijk wegens geen goesting, teveel werk of ingrediënt niet in huis).

Nodig:

– 800 gram pompoenvlees, zijnde wat overblijft na schillen en ontdoen van pitten en draden.
– 75 gram suiker
– 1 vanillestokje (of, zoals ik, vanillesuiker gebruiken)
– 3 eieren
– 100 gr. gemalen amandelen
– drie eetlepels room
– 20 gr. boter
– een pakje kruimeldeeg (handig, kant en klaar uit om het even welk warenhuis, zelfs de Aldi)

Werkwijze:
– Verwarm de oven voor op 200°.
– Stoof de pompoen in de gesmolten boter, samen met de suiker en het vanillestokje. Zodra de pompoen zacht is (na zo’n 20 minuten), vis je er het stokje uit, zet je er de mixer in, en pureer je de boel. Niet panikeren als het wel soep lijkt te zijn, dat blijkt goed te komen.
– rol je kruimeldeeg uit in een ronde bakvorm van zo’n 28 cm doorsnee
– klop de eieren op met het amandelpoeder en de room.
– kieper dat beslag bij de gemixte pompoen, roer grondig, en giet alles in de taartvorm.
– zet in de oven, tot het pompoenige gedeelte niet meer aan een vork plakt. Bij mij was dat ongeveer een half uur.
– strooi er wat amandelschilfers over.

Lekker, en snel!

Ik ben de voordeur aan het beitsen, en die voordeur is dus zwart, zoals de buitenkant en alle buitenhoutwerk in ons huis.

Alleen weet ik niet wat ik met de deurlijsten – chambrans, in ’t schoon Vlaams – moet doen: mee in het zwart, of wit, zoals de binnendeuren en de muren?

Tot hiertoe heb ik 1 wit en 1 zwart, en zelf weet ik het echt niet. Hulp gevraagd dus. De foto’s zijn niet schitterend, maar geven toch een beetje een idee.

Ik haat het als ze de kabel afsnijden: ik lijk wel afgesloten van de buitenwereld. Geen internet, geen telefoon, zelfs geen tv om naar het middagnieuws te kijken… Vooral dat gemis aan internet maakte me kregelig: allemaal goed en wel voor eventjes, maar niet voor een paar uur.

Daarnet ben ik ook om een extra handset geweest voor onze Siemens Gigaset draadloze telefoon. Ik heb een ietwat verouderd, maar prima toestel met twee telefoontjes. Ik wilde dus een derde, maar nu blijkt dat dat type niet meer gemaakt wordt. (Volgens helpdesk Siemens kan ik om het even welke andere dect Gigaset aansluiten, dus dat gaan we direct even proberen.)
Fnac had zelfs het eenvoudige toestelletje dat ik wilde niet meer, en kon het niet meer bestellen. Krëfel idem. Suprabazar doet het merk Siemens niet eens. Dan maar mijn heil gezocht, zoals initieel, bij een kleinere elektrospeciaalzaak in Mariakerke. Ook zij hadden het enkele toestelletje niet in huis, maar… (en daar komt natuurlijk de service van de zelfstandige naar boven:) hij nam een duoset, haalde de extra handset eruit, gaf een duoset in aan de kassa, trok daar een enkel basisstation af, en voila: ik heb een extra handset! Met de glimlach en al! En mocht het onverhoopt toch niet aansluitbaar zijn, dan mag ik het probleemloos terugbrengen.

Ik geloof dat die mensen er een klant bij hebben voor hun elektro…

Omdat een woensdagavond, vakantie of niet, niet altijd even praktisch is voor iedereen, werd Halloween op vele plaatsen afgelopen zaterdag gevierd. Wondelgem was daarin geen uitzondering. Alleen zal het niet overal even origineel en sfeervol gebeurd zijn als in de Waterhoenlaan 🙂

Het pleintje was volledig opgesmukt in sfeer: er was een aantal tenten opgetrokken, volledig versierd met de nodige spinnenwebben, heksenfiguurtjes, pompoenen, klimop, spookjes, spinnen en wat er nog meer van toepassing was. In één van de open tenten stonden tafeltjes en stoelen, en kon je dus drinken krijgen aan zéér schappelijke prijzen. Pompoensoep, brood en popcorn was trouwens gratis te verkrijgen, en geregeld werd er rondgegaan met plateau’s snoep door lieftallige heksen of ondode bruiden.

Het pleintje zelf was ook aangekleed in het thema: er stonden diverse grafzerken, een figuur hing luguber te wezen aan een galg, je liep af en toe tegen een spinnenweb aan (al dan niet echt) en het schimmige sfeertje werd versterkt door een rookmachine die geregeld wat mist spoot.

Om half zes waren de kinderen verwacht, netjes verkleed, om zich een bijpassend gezicht te laten aanmeten. De schmink was inderdaad bij de meesten behoorlijk griezelig gelukt! Daarna ging men op tocht om aan te bellen en om snoep te vragen. Verschillende huizen waren dan ook zeer uitnodigend verlicht met lampionnen, kaarsen of fakkels, en toonden zich van hun Halloweenste kant met pompoenen en andere rariteiten. Ook bij ons kwamen ze aanbellen, en na een passend liedje werd er volop gegrabbeld in een grote kom met snoep, tot grote vreugde en opwinding van onze verklede driejarige ten huize.

Tegen een uur of acht ging ik dan ter plekke even persoonlijk poolshoogte nemen. Blijkbaar was ik nog net op tijd voor de fakkeltocht met animatie. Een bultenaar hinkte voorop, een heks lichtte ons bij met een fakkel, en een bloedige bruid sloot ons groepje af. Een eindje verder was een huis verlicht met een hele reeks theelichtjes in glaasjes, en leidde de bultenaar ons lang een heel smal paadje langs het huis naar een tent. Daar zat Madame Soleil te wachten op ons – uiteraard had ze onze komst voorzien – en mochten we een glimps van onze toekomst zien in haar glazen bol.

De tocht ging verder naar een ander huis, met verlichting in broodzakken – prima idee trouwens, heel sfeervol – waar een enthousiaste jongedame ons bij het licht van een paar zwarte kaarsen enkele griezelverhalen voorschotelde.

Jammer genoeg riep daarna de huiselijke plicht – een zogende baby en zo – waardoor ik het laatste luik heb gemist: een voordracht in het Gentse Kookpunt over schedels en dergelijke, heb ik me laten vertellen.

In elk geval was het méér dan geslaagd. Tupe Te Goare: doe zo verder! Het wordt enorm geapprecieerd, en wie van onze wijk er niet bij was, had, jawel, ongelijk.

Foto’s vind je op http://jan.borsatoweblog.nl/log.php?id=24145, door Jan Veys

Ik ben waarschijnlijk een slechte moeder, maar ik heb er momenteel een beetje genoeg van.

Genoeg van een baby die om de twee-drie uur wil drinken (al drie maanden lang), me elke nacht wakker maakt, en overal gaat waar ik ga.

Genoeg van een hyperactieve driejarige die niemand heeft om mee te spelen en dan maar met mij speelt en mijn aandacht vraagt. Overdag is hij natuurlijk naar school, en daarbuiten is hij eigenlijk heel lief en gehoorzaam, maar toch. En ik kijk NIET uit naar de komende vakantie: dan is hij een hele week thuis en begint zich stierlijk te vervelen. Ik probeer dan maar vrienden met kinderen op te zoeken, maar ook zij hebben zo hun eigen plannen. Plus natuurlijk het feit dat de baby om de twee-drie uur wil drinken, en ik dus bv geen uitstap kan maken waar de grote iets aan heeft, zonder dat de kleinste honger krijgt of ambetant wordt omdat hij niet kan slapen zoals het zou moeten. Wat het ook lastig maakt, is dat ook de oudste bijna elke nacht wakker wordt en mij dus wakker maakt: een snotneus, zijn water dat op is, bang van spoken, zijn deken dat gedraaid ligt en dat hij niet goed krijgt…

Ik heb er gewoon eventjes genoeg van. En als u me nu wil excuseren, ik moet een laken over Wolfs kamp leggen, hem een chocomelk geven en zijn neus snuiten, en dan de huilende baby voeden.