Elk jaar gaan we met de schoonfamilie op weekend, op uitnodiging en kosten van de schoonouders. Die weekendjes zijn doorgaans heerlijk ontspannend, met lekker eten en een goed hotel, en uiteraard fijn gezelschap.
Dit jaar was Nelly op de proppen gekomen met een knap hotel in Oisterwijk, een dorp op 20 km van de Efteling, en meteen een arrangement waarin een ticket voor datzelfde pretpark inbegrepen is. En wie zouden wij zijn als we nee zouden zeggen, hm?
Deze morgen hebben we dus de ‘valiezen’ gepakt, en rond elf uur zijn we aangezet naar Nederland. Het baanrestaurant was niet echt een succes, maar bon, we hadden gegeten, en rond drie uur waren we in het hotel. De laatste kilometers waren een ware beproeving, want zowat alle wegen rond het hotel waren dicht wegens werken. Fijn hoor! We hebben dus het hele Nederlandse platteland van de streek gezien, compleet met talloze paarden.
Maar kom, we waren er, het was heerlijk weer, en er werd taart en koffie geserveerd op het terras. De kamers zijn ruim, en met een tussendeur naar de kinderen hun kamer, en dus vooral zeer praktisch en aangenaam.
Kobe is nog even gaan slapen (hij was doodop van de reis) maar rond half zes hebben we hem wakker gemaakt om te zwemmen. In het hotel is er namelijk een uitgebreide wellnessafdeling: vier verschillende soorten sauna’s, een Turks stoombad, een jacuzzi, en een klein zwembad. Helaas mocht ik niet in de sauna door de zwangerschap, en was het zwembad te diep voor Wolf om te kunnen staan. Dat heeft hem toch niet belet om zich flink te amuseren, heb ik de indruk. Ook Kobe vond het uiteindelijk wel leuk, al was het diepe water toch nogal afschrikwekkend.
Vanaf zeven uur konden we gaan eten, en dat hebben we dan meteen ook gedaan omdat het anders zo laat ging worden voor de kinderen. Die kregen dezelfde menu als wij, maar in aangepaste en ingekrimpte versie. Nice! Er stond een chique tafel gedekt voor ons op het terras, met uitzicht op de tuin en de grote vijver met zwaan en fontein. Heerlijk gewoon. Ook het eten was dik in orde.
Rond negen uur zaten de kinderen in bed, en – zalig gewoon – de babyfoon kon aan de receptie staan, daar was prima ontvangst en ze gingen ons wel roepen als er iets was. Niet dat dat nodig was: de kinderen zijn blijkbaar als een blok in slaap gevallen.
Wij hebben daarna nog rustig van ons dessert genoten (ik kreeg, omdat ik geen blauwe bessen lust en dus het dessert in eerste instantie had afgezegd, een groot bord verse aardbeien met vanille-ijs) en zijn na nog een paar goeie gesprekken en dito drankjes gaan slapen.
µ
