Vakantiezondag

Vorige zondag voelde al als vakantie aan, met die brunch en dat verjaardagsfeestje. Vandaag had net hetzelfde gevoel, al zal het weer er ook wel voor iets tussen zitten.

Het traditionele zondagsontbijt zorgt altijd al voor een goed begin: versgebakken croissants, boterkoeken en chocoladebroodjes met chocolademelk, en een zachtgekookt eitje 🙂

Tegen half elf waren we in Gent centrum: JCI Artevelde, waar Bart lid van is, gaf een soortement van concert. SACD heet het, al heb ik nog niet kunnen achterhalen waar die letters voor staan. Een man nam ons, aan de hand van diverse cd’s, mee op een muzikale geschiedenisles, maar vooral zijn anekdotes en uitleg waren hetgeen alles interessant maakte. Ik wist niet goed wat ik mocht verwachten, en vond dat ze het geen concert hadden mogen noemen, maar het was wel de moeite waard. De scene van Tinnenpot was dan ook zeer huiselijk aangekleed, met sofa, flatscreen met knetterende haard, bloemen, schemerlampen, en een kick ass geluidsinstallatie. Maar wat ons over de streep had gehaald om te komen, was de kinderopvang :-p Zelfs Merel vormde geen probleem. De jongens hebben er prima gespeeld, Kobe had zich zelfs laten schminken als Spiderman. Dat vond ik dan persoonlijk weer geen goed idee, en ik kreeg gelijk: al amper een half uurtje later begon hij te klagen dat het jeukte en piekte in zijn ogen, en dat ik het moest afwrijven. Gelukkig zijn die vochtige doekjes voor Merel prima als demaquillage, en heeft hij een tijdlang rondgelopen met half beschilderd gezicht.

spidey

We zijn eventjes gebleven op de receptie, net lang genoeg voor Merel om eten te krijgen en net kort genoeg voor de jongens om zich niet te vervelen, en zijn dan naar de Korenmarkt gewandeld om te eten in de Pizza Hut. Die met Grimbergenkaas kan ik trouwens aanraden. Daarna zijn we een klein eindje verder gewandeld, om een boottochtje te maken vanaf de Korenlei. Ik had dat al lang beloofd aan Wolf, en nu kwam het er dus eindelijk van. De jongens genoten, en Merel heeft nog maar eens op een bizarre plaats de borst gekregen, zucht. Ik moet zeggen, ik ken Gent serieus grondig, en toch is zo’n boottochtje toch nog verrassend door het nieuwe perspectief. En ook hier gaf de lerarenkaart me 3,5 euro korting :-p

boot1

boot2

boot3

De dag eindigde helaas niet zo rooskleurig als de rest van de dag was geweest: we hadden geparkeerd op de hoek van de Academiestraat en de Augustijnenstraat, en stonden voor een stukje op het zebrapad. Ik had er Bart nog op gewezen, maar die dacht dat het wel ging meevallen op een zondag. Al lachend had ik eraan toegevoegd dat hij dan maar de eventuele boete moest betalen, ook al zat ik achter het stuur.

Ja maat! De auto is dus gewoon weggesleept he! Ergens hebben ze wel gelijk, maar toch, dat is toch wel hardvochtig! We hebben een taxi gebeld, en die heeft mij met de kinderen thuis afgezet, en heeft daarna Bart tot aan het UZ bij de auto gebracht. Hmpf. Eigenlijk toch wel een serieuze domper op zo’n mooie dag.

Jammer!

Rustige zaterdag

Zo’n heerlijke rustige niets-moet-zaterdag, daar kan ik van genieten.

Geslapen tot acht uur, en dan geknutseld met de jongens. Ze verveelden zich, en keken toen voor inspiratie in het grote KetNetKnutselboek. Wel, dat ding is een aanrader. We hebben samen een huisjesrij geknutseld in karton, met deurtjes en venstertjes die opengaan en dat soort dingen. En voor Kobe een appelboom met opgeplakte appeltjes en zo.

Ook de kapster is weer vereerd met een bezoekje: ik kon weer knabbelen op mijn haar vooraan, en dan werkt dat vreselijk op mijn zenuwen. Nu is wel de meeste krul eruit, maar bon, het valt best wel mee. Vrij kort, dat wel.

En er is alweer een primeur: ik heb daarstraks Merel voor het eerst overdag in haar eigen bedje boven gelegd, in plaats van in de wieg hier in de woonkamer. Ze wordt er minder gestoord door de omgevingsgeluiden, en ik hoop dat ze wat langer ongestoord kan slapen dan. Jaja, ze wordt groot, mijn kleine meid…

Center Parcs dag 5, slot

Tsja, ook aan vakantie komt dus een eind.

Deze morgen stonden we rustig op, ontbeten, en pakten ons boeltje weer in. Als je op bent om zeven uur, dan heb je daar zeeën van tijd voor, als je maar tegen tien uur weg moet zijn :-p

huisje1

huisje2

Ik vond het zonde om meteen weg te rijden, en dus deden we iets wat we nog nooit eerder in Center Parcs gedaan hebben op onze laatste dag: we gingen nog zwemmen! Alles zat toch al in de auto, en ons zwemgerief zat netjes apart. Na een klein uurtje gespatterd te hebben, zijn we naar de zee gereden. Echt koud was het niet, maar zo warm toch ook niet: ik had mijn jas aan, en kon hem goed gebruiken. We hebben er gegeten, en toen bleef Bart bij de slapende Merel, en ging ik met de jongens tot aan de waterlijn. Ik had hun schoenen uitgedaan en hun broeken opgesloofd, maar ik had beter moeten weten: na een paar minuten had ik broeken met natte pijpen in mijn handen, en jassen met natte mouwen :-p Maar ze hebben zich machtig geamuseerd.

Op de terugweg lagen ze allemaal te slapen, trouwens: het waren eigenlijk al bij al zware dagen geweest.

Tegen vier uur waren we thuis, deden op het gemak boodschappen, en genoten nog van de rest van de dag.

Al bij al een fijne vakantie gehad 🙂

Center Parcs dag 4, oftewel Plopsaland

Jawel, wij hadden vandaag het boude plan opgevat om naar Plopsaland te gaan. Het ging niet regenen, dus dat zou wel meevallen.

Rond elf uur stonden we aan de ingang, en daar haalde ik mijn lerarenkaart boven. En jawel, lang leve de lerarendagen! Ik mocht gratis binnen, en de rest aan 16 euro, ipv. 29. Een totale prijsvermindering van 122 euro naar 54, ne mens zou voor minder content zijn.

We lieten ons meevoeren op de stroom, Merel in de buggy, en gingen zo het Kabouterbos binnen: een boottochtje langs een diorama, te vergelijken met It’s a small world in Disneyland. Helaas waren nogal wat mensen ook die eerste attractie binnengewaaid, zodat er een wachtrij stond van meer dan een half uur (en op een bepaald moment na ons amper tien minuten, grr). En toen begon Merel natuurlijk honger te krijgen. Ze zat bij mij of Bart op de arm, de buggy was achtergebleven, en de draagdoek ook. Hmmm. Maar borstvoeding is bijzonder praktisch: ik heb ze daar ter plekke al aanschuivend gevoed, terwijl ik rustig verderwandelde (en een lamme arm kreeg). Ook in het bootje zat ze nog te drinken, al was ze daar vooral gefascineerd door de bewegende kaboutertjes overal, zodat het drinken er wat bij inschoot.

’s Middags hebben we onze sandwichkes, die over waren van ’s morgens, opgegeten, met een braadworst, en zijn nog in allerhande attracties geweest: diverse draaidingen voor Bart en de jongens, rupsen en rollercoasters voor Wolf en mij. Bart is ook met hen in de boomstammetjes geweest en met Wolf in de Supersplash, en dan nog een draaiding. Uiteraard moest er altijd een van ons bij Merel blijven, en zij zat netjes te kijken, of lag gewoon te slapen. Al bij al viel het nog mee met haar.

plopsa1

plopsa2

plopsa3

plopsa4

plopsa5

plopsa6

Het park sloot om zes uur, en ik had nooit gedacht dat we dat zouden halen, maar hey, het was tien voor zes toen we naar buiten wandelden. Netjes! We zijn nog langs de Delhaize in De Haan gepasseerd, hebben spaghetti en een bokaal saus gekocht, hebben dat thuis snel verorberd, en hebben toen twee doodmoeë jongens in bed gestoken. Ons meisje lag al langer voor pampus.

En ja, het was alweer een fijne dag.

Center Parcs dag 3

Vandaag gaat het al een pak beter, gelukkig maar. Ik ben toch ook soms zo’n onnozele trien, he.

Deze voormiddag begon dus weer lekker rustig (toch handig als de broodjes en croissants gewoon aan huis geleverd worden), en tegen een uur of tien zijn we gaan zwemmen. De jongens hebben me het hele zwembad meegetroond: de twee buisglijbanen, de stroming, het golfslagbad, het buitenzwembad, het peuterbadje… Merel vond het ook heel erg leuk, zo te zien: lekker drijven in mama’s of papa’s armen in het warme water. Dik in orde!

CP1

Het was zelfs zo fijn dat we maar meteen in de namiddag opnieuw gaan zwemmen zijn, tot bijzonder groot jolijt van de jongens. Merel had er deze keer wél snel genoeg van, zodat ik eerder ben teruggekeerd met haar, en haar in haar bedje heb gestopt. Zelf vond ik het ook niet zo erg, want de koppijn begon weer erger te worden.

Soit, er is wel volop genoten vandaag, en meer moet dat niet zijn.

Center Parcs dag 2

Ik zal het geweten hebben, van die bonk tegen die balk gisteren! Drie keer overgegeven vannacht, en koppijn from hell. Hersenschudding, iemand? Deze voormiddag is Bart dus alleen met de kinderen gaan rondlopen, boodschappen doen (we zitten echt vlakbij het centrum) en naar de speeltuin geweest, en in de namiddag is hij alleen met hen gaan zwemmen, terwijl ik samen met Merel lag te slapen. Ik heb zowat de hele dag geslapen en me mottig gevoeld, ik heb niet eens gegeten, tenzij wat yoghurt die Bart zo liefdevol en attent had meegebracht.

De kinderen waren wel razend enthousiast. Morgen ga ik dus mee 🙂

Center Parcs dag 1

Een echte langere vakantie zagen we niet zitten. Frankrijk vorig jaar was nogal tegengevallen, en met een baby werd het al helemaal moeilijk. De jongens zijn echter totaal gek van Center Parcs, en wij zien dat eigenlijk ook wel zitten, dus een midweek Centerparcs it was. De Haan, meer bepaald, het vroegere Sun Parcs. Over die Sun Parcs had ik nogal wat negatieve dingen gehoord, maar Center Parcs zelf heeft een standaard hoog te houden, ik was er dus redelijk gerust in. En jawel.

Het is een mooi apart klein huisje, zoals alle huisjes daar. Op het gelijkvloers de typische living en open keuken, maar ook een kleine badkamer (met ligbad) en het toilet. En terras met tuintafel, ingebouwde barbecue, en eigen grasveldje. Op de eerste verdieping zijn er dan twee kamers: één met twee samengevoegde bedden en nog twee extra stoelen en kinderbedje, een andere met twee aparte bedden. Daarnaast is er nog een kamertje met infraroodsauna 🙂 Niet groot allemaal, maar wel zeer gerieflijk.

Het plan was geweest om voor de middag de bagage te pakken, te vertrekken rond elf uur, tegen ’s middags even op de dijk te gaan lopen, daar iets te eten, en dan tegen drie uur naar het huisje (je kan er pas in vanaf drie uur, al mag je wel al eerder op het terrein om te spelen of te zwemmen).

Helaas, Wolf bleek ziek te zijn: hij had verschillende keren overgegeven ’s nachts en zag er maar bleek en slapjes uit. Center Parcs afzeggen was voor hem echter geen optie: hij zou zich wel groot houden. Ook Merel was niet in ideale doen, en had ook al overgegeven. Ik heb dus nog voor de middag een extra was mogen draaien. Voor de zekerheid hebben we dan maar nog snel thuis gegeten, en zijn pas na de middag aangezet. Op die manier konden we met eventueel zieke kinderen rechtstreeks naar het huisje.

De jongens waren een beetje pips (zalig woord, toch?) na de autorit, en dus liepen we even rond in De Haan zelf, en kochten nieuwe zwembroeken voor hen. Ik vond die van Wolf niet, en die van Kobe was aan vervanging toe. Tegen drie uur reden we het domein op,  laadden alles uit (man wat een verhuis!), installeerden ons, en gingen nog even naar de enorme overdekte speeltuin. Rond half zeven eten, kinderen in bed, en heerlijke rust in huis.

Alleen…

Ik ben erin geslaagd om, bij het in bed steken van Wolf, keihard, maar dan echt keihard tegen de balk boven zijn bed te botsen. Ik heb barstende hoofdpijn, en ik heb me al beter gevoeld. Meh.

Daguitstap… of toch niet.

De bedoeling was om er vandaag een vakantiedagje met het ganse gezin van te maken. Op die manier neemt Bart misschien ook ooit nog eens meer dan een week vakantie per jaar. De dag was dus uitgeblokt in de agenda’s, maar helaas, er was in de namiddag toch alweer een vergadering verschenen.

Soit.

Het originele plan was om te gaan zwemmen in Puyenbroeck, daar dan ergens in de buurt iets te eten, en dan nog op de speeltuinen te zitten. En Bart naar zijn vergadering te laten gaan.

Maar, met een half zieke mama, een Kobe die nog antibiotica slikte voor zijn oor, en papa die zich niet al te best voelde en tónnen werk had, was dat misschien niet zo het allerbeste plan. We hebben dus Bart netjes naar kantoor laten vertrekken rond zeven uur, hebben er een rustige voormiddag van gemaakt, en zijn dan tegen twaalf uur papa gaan ophalen op kantoor. Om dan simpelweg naar de McDonalds te gaan eten en de kinderen daar te laten spelen. Die vonden dat een feest: frietjes (wat wij thuis zelden eten), een speelgoedje, en een speeltuin! En papa die mee was! Tegen kwart voor twee hebben we die terug op kantoor afgezet, en zijn nog even op een buitenspeeltuin gaan spelen niet ver van zijn kantoor, tot Merel lastig werd.

Het was meer dan genoeg. Kobe heb ik tegen half vier toch nog in zijn bed gepleurd wegens onhandelbaar, huilerig en lastig, en hij heeft toch tot zes uur geslapen. En zelf was ik ook behoorlijk moe, en heb ik een tukje gedaan.

Maar best dat het geen daguitstap is geworden. Het zou mooi geweest zijn.

Tweede kerstdag

Gisteren was het dan de beurt aan mijn ouders om ons een kerstdis voor te schotelen. Mijn ma had een hoop hapjes voorzien, en daarna gourmet 🙂 De kinderen hadden al op voorhand in de keuken gegeten, volauvent met kroketjes, en konden in een belendende kamer spelen, gelukkig maar. Ik verzeker je, de combinatie van een uitgelaten 6, 5 en 3-jarige is de moeite! Gelukkig lag Nand (1,5) het grootste deel van de namiddag te slapen, of het was nog beter geweest! Alexander had zijn Mega Toby-kostuum aan, en had gevraagd of Kobe dan zijn Mega Mindy-kleren mocht aandoen. Hilarisch gewoon!

mega1

mega2

Met Wolf erbij hebben ze dan ook bovenaan het kleine trapje show staan geven en liedjes gezongen.

mega3

En wij, wij bakten ons vlees vrolijk verder, en genoten van elkaars gezelschap. Chaotisch en luidruchtig als altijd, maar des te gezelliger en typisch voor mijn familie.

Fijne dag, jawel.

Aoûtats

Augustusbeestjes, kende u die al? Wel, ik ook niet, maar nu intussen wel! En hoe! Microscopisch kleine rotbeesten zijn het, die je bijten en zich volzuigen met bloed. Ze komen voornamelijk in bepaalde streken in Frankrijk voor, en doorgaans enkel in de maand augustus. De Franse Wikipedia kan ze mooi beschrijven, compleet met foto’s. Ik zal het geweten hebben! Sommige mensen zijn er heel gevoelig voor, andere gelukzakken weer niet. En laat ik natuurlijk nu één van die gevoeligaards zijn…

Na een paar dagen al stond ik vol rode bulten die afgrijselijk jeukten: denk aan een muggenbeet, maar dan tien keer erger en vasthoudender. Vooral in de plooien van mijn knieën stonden ze, maar ook gewoon op mijn kuiten, mijn rug, onder de band van mijn beha, in mijn lies, op mijn buik… Overal! En je krabt er bijna automatisch aan, waardoor het felpaarse grote bollen worden, die nog veel erger jeuken, helaas.

We zijn nu een halve week thuis, en die beten zijn nog geen barst gebeterd, ze jeuken nog evenveel, en ik vrees dat ik er hier en daar een littekentje aan zal overhouden, zoals op mijn borsten. Ervoor naar de dokter stappen doe ik niet, want ik mag toch geen antihistamine of corticoïde zalf, nu ik zwanger ben.

Ik hoop maar dat het snel overgaat. Ik word er stapelgek van.