Vakantie, maar iets minder druk

Iets minder druk, ja, want we hadden een heerlijk rustige voormiddag. Boodschappen hoefden we ook niet echt te doen, want we proberen de diepvries ietsje leger te eten, het ding zit eivol.

En toen kwam ietsje na de middag een telefoontje van Dreamland: er waren Skylanders binnen! Echt een superservice van Dreamland, ik ben enorme fan: gisteren waren we langsgeweest of er nog nieuwe Skylanders waren, en toen had het IT-meisje van dienst voor ons opgezocht of er nog in aantocht waren. Ze had gezien dat er zestig klaar stonden in de truck om naar de winkel getransporteerd te worden, maar ze kon niet zien welke het waren. Ze heeft dan ons nummer genoteerd, en effectief: ze hing aan de telefoon om te vragen welke we precies wilden. Bleek dat er zes soorten waren, en we er vijf nog niet van hadden. Ze ging die netjes op naam opzij zetten voor ons. De jongens waren door het dolle heen, en dus zijn we er rond een uur of drie omgereden. Je had hun stralende gezichten moeten zien! Kobe stond gewoon ter plekke te springen van opwinding!

Daarna zijn we, op algemeen aanraden van de mensen op Facebook en twitter, richting Merelbeke gereden, naar het zwembad aldaar. Ik had de kinderen beloofd om te gaan zwemmen deze week, en Merelbeke hadden we nog niet uitgeprobeerd. Duur, dat wel, maar heel erg leuk: een groot, vrij koud “zwem”bad, een lekker warm plonsbad voor de kleintjes, dat aan de ene kant toch al een halve meter diep is, en dan een bad waar Wolf net kon staan, qua temperatuur tussen de twee, met een stroomversnelling, van die emmers die omkiepen, en vooral ook een lange buisglijbaan. Anderhalf uur zijn we gebleven, en da’s lang voor een kleintje zoals Kobe. Vooral als je bedenkt dat er nieuwe Skylanders stonden te wachten :-p

Maar wel een fijne dag, oh ja.

Vakantie, en dus druk

Het hangt er natuurlijk van af wat je ‘druk’ noemt: alles gaat een een veel gezapiger tempo dan anders.

Merel heeft bijvoorbeeld geslapen tot half negen, daarna heb ik de jongens hun haar bijgeschoren, en hebben ze ongeveer een half uur in bad gezeten met hun drietjes. Tegen dan was vooral Merel blauw van de honger, en kregen ze dus uitgebreid ontbijt van speculoosbrood 🙂

Mereltje werd in de crèche afgezet, en wij deden thuisdingen.

Om half twee stonden de jongens en ik bij de logopedist, alwaar zij zeer braafjes op hun iPads speelden terwijl ik oefeningen deed. Daarna zijn we gaan kijken of de Dreamland al Skylanders binnenhad (helaas) en doorgereden naar De Wereld van Kina. Gratis voor kinderen en Gentenaars, overigens. We hebben er gezien hoe dino’s elkaar eitjes roofden, hoeveel soorten schelpen er zijn, welke kleuren vlinders allemaal hebben, wat de evolutie is van aap naar australopithecus naar Neanderthaler, en heeft Kobe met open mond staan kijken naar de slagtand van een mammoet. En nog wel een paar dingen.

Er werd iets gedronken, en er werd daarna vooral ook naar de Quetzal gegaan, de chocoladebar iets verderop. Kobe kreeg een gigantische brownie die hij netjes naar binnen werkte, Wolf had een grote pot met drie bollen vanille-ijs, stukken brownie, chocoladesaus en slagroom, waarvan mama een groot deel van het ijs heeft opgegeten wegens teveel voor Wolf, en ik hield het op een macchiato met overschotjes :-p

We passeerden nog langs de Game Mania (ook geen Skylanders) en de bakker, en waren iets voor zessen thuis. Met een doodmoeë Kobe, en een uitgetelde Wolf. En een fijne dag achter de rug.

Laatste dag Center Parcs

Die vakantie is alweer voorbij, gigantisch snel.

De laatste dag waren we op om zeven uur, was alles ingepakt en hadden we ontbeten tegen negen uur, en moest Merel duidelijk nog slapen. Ik ben dan maar met de jongens de eendjes het oude brood gaan voeren, en daarna nog eens gaan minigolfen. We waren te vroeg, maar een ongelofelijk lieve dame heeft ons toch de golfstokken gegeven, zodat we om kwart voor tien helemaal alleen op de minigolf stonden, alweer in onze tshirt. Onvoorstelbaar.

CP22

CP23

Daarna hebben de jongens nog lekker onnozel gedaan in de speeltuin,

CP24

CP25

CP26

CP27

CP28

zijn we rustig teruggewandeld,

CP29

CP30

hebben papa en Merel opgehaald, de auto geparkeerd op de grote parking, nog even naar de otters gaan kijken,

CP31

en zijn nog in het centrum gaan eten. Mereltje was bijzonder goed gezind na haar heerlijke dut, en de jongens speelden nog volop.

CP32

Tegen half vier waren we thuis. En eigenlijk was dat toch ook wel weer heel fijn 🙂

Halloweenstoet

Komt dat tegen: geen van de jongens had nog zin om vandaag te gaan zwemmen! Veel te lastig, zeiden ze. Tsja…

Dus gingen we in de voormiddag voor een mooie wandeling langs een paar speeltuinen,

CP15

CP16

aten we ’s middags brood, speelden we in de namiddag Heroica of keken wat tv,

CP17

gingen even kijken naar de kindershow, en stond ik om half zes met hen in het centrum voor de Halloweentocht. Een van de animatrices had zich als heks verkleed, en vertelde dat de kinderen op zoek moesten naar een kist, maar dat er slechte heksen waren die ook die kist wilden.

CP18

We konden hen enkel op afstand houden met licht, en dus kregen alle kinderen een lampionnetje. Kobe hield krampachtig mijn hand vast, en bleef angstvallig in de buurt van Macrobia de heks. Hij was er niet gerust in.

CP19

Na een wandeling van een half uurtje kwamen we in een knap aangekleed stukje land, waar een mooie griezelige kist stond, met bijpassende muziek. Bij de kist kreeg iedereen een leuke heksenhoed, en was Kobe dolblij aan het huppelen dat alle stoute heksen dood waren gevallen!

CP20

We wandelden terug naar het huisje, waar papa intussen de steengrill had aangezet. We hebben er heerlijk zitten bakken, en tegen half acht sliepen de kinderen, doodop allemaal.

CP21

Dit moet me trouwens toch even van het hart: zo’n steengrillpakket in Nederland trekt in niks op zo’n pakket in België. Daar krijg je wat vlees, een enkel sausje, een beetje brood erbij, een chocolaatje als dessert, en dat is het zowat. Voor hetzelfde bedrag krijg je in Nederland toch net iets anders: (voor twee volwassenen en twee kinderen) genoeg vlees voor twee maaltijden, een grote pot cocktailsaus en looksaus, een pakje bakboter, een doos van 750 gr. rundvleessalade, een doos tsatsiki, een stokbrood, een ciabatta en twee grote piccolo’s, een groot pak alle mogelijke wokgroenten, een molentje met 8 verschillende soorten kruiden, een pakje kruidenboter, en dan voor ons een crèmedessert en een praline. De jongens hadden elk nog een Pépétvbox erbij gekregen (te vergelijken met een Happy Meal), met een klein blikje cola, een Kinderei, een fles pannenkoekenbeslag met bijhorend doosje verse melk (goed voor acht pannenkoeken), en een doos kleurpotloden. Met onderleggers en servietten, uiteraard. En dat dus voor hetzelfde bedrag als in België.

Dik in orde!

Center Parcs

Ze zijn altijd onwaarschijnlijk mooi aangelegd, die Center Parcs.

Ik heb met Wolf en Kobe verder gegolfd tot het begon te schemeren, en Bart al lang naar huis was met een oververmoeide Merel. Daarna zijn we nog een ijsje gaan eten, en hebben een mooie wandeling gemaakt. Meer moest dat echt niet zijn, zeker niet voor Kobe. (En ik vind dat de foto’s met mijn kleine Nikon Coolpix echt wel deftig zijn.)

CP9

CP10

CP11

CP12

CP13

CP14

We zijn met het treintje naar het huisje gegaan, daar hebben ze nog wat tv gekeken, nog een spelletje Heroica gespeeld, en toen zijn Bart en Wolf pizza gaan halen. En was de dag alweer om.

Het gaat snel.

Lente?

Ik vind dat ongelofelijk: het is twee november, en we lopen in onze tshirt buiten.

Maandag zijn we, nadat we ons in het huisje hadden geïnstalleerd, enkel nog even op verkenning gegaan. Gisteren hebben we in de voormiddag gezwommen, en in de namiddag Heroica gespeeld, en even tot aan de kinderboerderij en de bijhorende speeltuin gewandeld, en dat was het dus zo’n beetje.

Deze morgen moest Merel echt nog wel slapen, en dus ben ik met de jongens gaan zwemmen, tot we alledrie doodop waren en een half zwembad hadden ingeslikt. ’s Middags waren het boterhammen met een omeletje, omdat we pizza wilden eten en je die enkel maar ’s avonds kan krijgen. En deze namiddag zijn we dan, rond een uur of vier, na Merels middagslaapje, gaan minigolfen. De jongens zijn daar stapelzot op.
We hadden oorspronkelijk wel degelijk onze jassen aan, maar die hebben we snel uitgespeeld, want het was écht veel te warm. Bizar, bizar, maar wel heerlijk 🙂

De dag dat ik trouwens een normale foto van mijn jongens kan trekken zonder dat ik daar een half uur voor moet zagen, stuikt den hemel in. Serieus. Er steekt altijd wel eentje zijn tong uit of zo.

CP1

CP2

CP3

CP4

CP5

CP6

CP7

CP8

Center Parcs

En we zijn weer weg naar Center Parcs voor vijf dagen. Center Parcs de Kempervennen in Nederland deze keer. Waarom kiezen we voor een dergelijke vakantie? Wel, het is anderhalf uur rijden, niet eens zo ver als naar de Ardennen. En met drie wagenzieke kinderen kan je zoiets wel appreciëren.

In het huisje is alles voorzien, en de kinderkamers zitten netjes apart, zodat Bart en ik ’s avonds gewoon in de woonkamer kunnen zitten en lezen of tv kijken of zo. Rondomrond heb je bos en natuur, en die huisjes zijn ongelofelijk slim ingepland, zodat je nooit het gevoel hebt dat je op elkaars lip zit, ook al is dat eigenlijk wel zo. En op loopafstand is er het supermarktje. De prijzen zijn niet min, maar het is dan ook zó handig…

En dan is er het centrum: de enorme tropische zwembadvoorziening is natuurlijk dé trekpleister: glijbanen, zwembaden, peuterbadjes, speeldinges, een wildwaterbaan, buitenbad… De jongens zijn na een goed uur wel telkens steendood van al dat rondcrossen, dat wel. Maar er is ook wel meer: een speelhal, speeltuinen, wandelpaden, fietsverhuur, kinderboerderij, minigolf, squash, sauna… Het enige jammere is dat je voor al die extra’s moet bijbetalen (het zwembad niet natuurlijk), en dat ze stevig doorrekenen.

Maar met (kleine) kinderen is het ideaal: alles is te voet, alles is op hen ingesteld, en een van ons beiden kan bij Merel blijven als die moet slapen.

Het enige jammere is de prijs. Tsja. Maar voor drie blije kinderen en twee ontspannen ouders betalen we dat graag.

Onbedoelde snipperdag

Deze voormiddag was ik vrolijk aan het lesgeven, toen plots mijn telefoon ging. Ik verontschuldigde me bij mijn leerlingen, en zei dat ik ging kijken of er misschien niks was met de kinderen. En jawel, Mariavreugde aan de lijn: Wolf was misselijk, en lag op een bedje in het secretariaat. Of ik hem niet kon komen halen.

Ik aarzelde, en vroeg of ze niet nog even konden wachten om te zien of het beterde. Een twintigtal minuten later, tijdens de speeltijd, belde ik even terug: hij was nog steeds misselijk. Hmm. Ik heb mijn volgende klas richting studie gestuurd, mijn zesdes dispensatie gegeven (groot gejuich steeg op: een extra lange middagpauze in dit zalige weer) en ben hem gaan ophalen. Hij was zo slap als een voddeke: het was zo ongelofelijk warm in de klas, en daar kon hij niet tegen. Thuis heeft hij zich op de canapé gelegd, roerloos. Drinken had hij al gedaan, maar eten wilde hij wel: hij had honger. Ik heb hem wat peperkoek gegeven, en van die suikerboost knapte hij helemaal op: tien minuten later was hij weer zijn vrolijke levenslustige zelf.

We hebben dan samen pizza gegeten, en ik heb hem een snipperdagje gegund: hij hoefde van mij niet terug naar school, en zelf moest ik geen les meer geven in de namiddag. Hij heeft heerlijk buiten gespeeld, en we zijn samen een aanvulling voor de schommel gaan halen: een nieuw tweezitje want het oude was doorgeroest, en een driehoekig klimding voor de extra haak, die tot hiertoe nooit gebruikt was.

Man man man, wat een welligheid! Toen we Kobe gehaald hadden, waren ze er beide niet van weg te slaan. En ik moest foto’s nemen van hen, en Wolf heeft dan ook maar een foto genomen van mij.

schommel1

schommel2

schommel3

schommel4

mamagras

Oostende – dag twee

Of strikt genomen dag drie, maar zo nauw steekt het niet.

De twee aparte bedden waren duidelijk beter dan het zetelbed: ik heb een stuk beter geslapen. Nog een chance, want gisterenavond was Merel te moe om veel te eten, en dus zette ze om 02.02u haar keel open, en heb ik ze nét genoeg kunnen sussen om ze de borst te kunnen geven. Is me dat een koleirig klein ding zeg!
Om twintig na vijf was ze er weer, en heb ik ze gewoon een stevige fles van 270 ml gegeven, die ze zonder pardon en zonder omkijken heeft leeggesabberd, om daarna netjes te slapen tot kwart voor acht. Oef. De jongens waren intussen wakker geworden en lagen tv te kijken. Ook oef.

Na het ontbijt is Bart dan met de jongens naar het strand getrokken: het waaide, het was koud, maar het regende even niet, en de zon is er zelfs eventjes doorgekomen. Ze hebben een diepe put gegraven – heb ik het strandgerief toch niet voor niets meegezeuld – en hebben gevliegerd.

zee1

zee1bis

zee2

De foto’s zijn vanop ons balkon getrokken, terwijl Merel sliep en ik alles weer aan het inpakken was.

Tegen elf uur moesten we het appartement verlaten, wat we dan ook gedaan hebben. We hebben beneden in de bar nog een koffie gedronken en Merel eten gegeven, en zijn daarna naar huis gereden. Want, jawel, het was inmiddels weer aan het regenen. Thuis is Bart om McDonalds gereden, en hebben we thuis in de keuken gegeten, en daarna de haard aangestoken. In het laatste weekend van augustus.

Meh.