Geplaatst op

Laatste dag

602271_166291870162545_1147217201_n

Ik ben moe. Niet zozeer van de feestjes of lang uitzitten, want dat viel allemaal nog serieus mee. Ik ben gewoon moe.  Ziek zijn, druk, uit mijn dagelijkse routine, dingen plannen, de kinderen aan haakjes hangen, dat soort dingen. Examens verbeteren, deliberaties, administratie allerhande.

Moe.

Ik wil ook even geen leerlingen meer zien. Nee dank u. Hoe graag ik ook les geef: aan het eind van het schooljaar is mijn pijp uit, mijn kaarsje opgebrand. Ik kan het enthousiasme niet meer opbrengen, of het kost me toch telkens weer meer moeite. Ik zou ze snel afsnauwen, of nogal vlug uit mijn krammen schieten. En lesgeven is meer dan het overbrengen van kennis, je moet ze ook weten te motiveren, uit hun kot weten te lokken met verhalen en anekdotes, ze doen wíllen leren.

En dat, net dat, daar ben ik nu te moe voor.

We spreken elkaar weer over anderhalve maand of zo, of twee maanden. Dan zal ik er weer staan. Vol goeie moed, voor een nieuwe lichting weerbarstige tieners. Om ze de knepen van het vak bij te brengen.

Maar nu toch eerst écht even vakantie. Yup.

Geplaatst op

Een welbestede dag

Op zo’n vakantiedagje, daar moet toch vanalles gedaan worden, nee?

Je lummelt wat in de voormiddag, en zet dan je kinderen aan het snijden voor een heerlijke groentenstoofschotel:

koken

Daarna lummel je nog wat verder, val je in slaap in de zetel, schiet wakker en schiet in gang. Zoals funky dinges met een kastje dat de vorige eigenaars hier dertien jaar geleden lieten staan, en dat al die tijd in je tuinhuis heeft staan wortelschieten. Nu hebben we er een bestemming voor, en Wolf heeft het uit elkaar gevezen, Kobe heeft elk stuk afgewassen, en samen hebben Wolf en ik er een paar bijkomende gaten in gemaakt. Ik heb het intussen al voor een groot stuk geverfd ook. Verslag volgt later wel, als het klaar is.

kastje

Daarna ga je je dochter halen uit de kribbe, en kijk je toe hoe ze zich naadloos aan de levensstijl van haar broers aanpast:

drieinzetel

Waarop ze toch nog nets iets actiever wordt, en zichzelf, schrijlings op haar ros gezeten, van een fietshelm voorziet. Of toch zoiets.

fietshelm

Waarlijk, een welbestede dag, medunkt.

Geplaatst op

Koekjes bakken

Wolf is op het onverwacht gaan spelen bij een vriendje in Sleidinge. Dat vriendje ging normaal de volgende week aan zee doorbrengen, maar het appartement is niet op tijd afgewerkt geraakt. Zijn mama belde of Wolf dan volgende week ginder wilde gaan spelen, maar aangezien hij op sportkamp gaat, lukt dat niet. Dan stelde ze voor dat hij vandaag kwam spelen, en waarom dus niet? Het is wel koud buiten, maar droog, en dan kunnen ze voetballen.

Kobe vindt de afwezigheid van zijn broer niet erg (toch als het niet te lang duurt): zo kan hij eens onder de dominantie van Wolf uit, en lekker zijn eigen ding doen. Zo hebben we daarstraks samen koekjes gebakken en versierd: hij doet dat soort dingen dolgraag, en het is ideaal als cadeautje voor Marie-Julie.

koekjes

Mijn metekindje wordt vandaag twee jaar, en mijn ma belde gisteren of we geen pannenkoeken kwamen eten ter harer ere, want zij en haar broer waren vandaag toch de ganse dag bij oma. Ik moest het voorstel geen twee keer zeggen tegen mijn jongens: ze sprongen een gat in de lucht.

En dus rijden we straks naar oma, met een doos vol vrolijk en vooral vrouwelijk versierde koekjes voor de kleine meid. Ik zie het wel zitten, ja 🙂

Geplaatst op

Logopedist, Ikea, tandarts en asiel

Rara, wat hebben die dingen met elkaar gemeen?

Het zijn de plekken die de jongens en ik bezocht hebben vandaag. Het begon trouwens al goed; ik ben wakker geschoten om half tien, uit mijn bed gesprongen en gedoucht, en dan Merel wakker gemaakt en een fles gegeven, en alles in spurttempo. Om half elf moest Merel nl. in de crèche zijn en wij bij de logopedist, bij voorkeur deftig aangekleed en gevoed en al. Het is net niet gelukt, nee.

De jongens waren overigens superbraaf, wat de nodige complimenten van de logopedist opleverde. Als beloning zijn we dan richting Ikea gereden, waar we gegeten hebben en de jongens gespeeld, terwijl ik wat noodzakelijke kleinigheden vergaarde.

Om kwart over drie stonden we bij de tandarts, omdat er in één van mijn tanden een groot gat was verschenen. Het bleek een oude vulling te zijn, die de geest had gegeven. Drie kwartier later stond ik met een gevulde tand en een scheve lip weer buiten, en vooral een stuk opgelucht.

En toen hebben we thuis de kattenbak gezocht en gevuld, de kattentransportmand voorzien van een zacht dekentje, en zijn naar het asiel in Evergem gereden. Ze hadden een reeks katten binnen, maar nog geen kittens. Nu ja, er waren kittens, maar die waren nog niet klaar om van de moeder gescheiden te worden. Blijkbaar zijn we een maand te vroeg daarvoor. Wij dus onverrichterzake terug huiswaarts, alwaar we de kattenbak dan maar weer in de garage hebben gezwierd.

Begin mei beter, zeker?

Mocht je zelf kittens hebben en er eentje kwijt willen, laat gerust een berichtje achter.

Geplaatst op

Designmuseum

Een van mijn goede voornemens in het begin van het jaar, was om vaker een museum te bezoeken met de kinderen. In elke vakantie minstens één. In de krokusvakantie was het de Wereld van Kina, vandaag was het – op hun eigen verzoek – het Designmuseum. Wolf was er een paar weken geleden geweest met school, en had er toen overal verspreid Playmobilfiguurtjes gezien. Blijkbaar was daar een zoektocht rond, en die wilde hij wel eens uitproberen met zijn broertje.

En jawel: aan de ingang van het museum kregen ze elk een blaadje met twintig figuurtjes en twintig voorwerpen die ze bij elkaar moesten puzzelen. Zelf kreeg ik een boekje mee met wat uitleg, maar zonder te verklappen waar de figuurtjes stonden. Concreet hield dat in dat ik rustig doorheen de hele permanente collectie heb kunnen wandelen, terwijl zij naarstig zochten en noteerden. We zijn er iets meer dan een uur mee zoet geweest, maar ze vonden het heerlijk.

De tijdelijke tentoonstelling ging over het buitenmeubilair van Dirk Wynants, vooral gekend van zijn Gargantua (die ronde houten tafel met in hoogte verstelbare zitbanken) en de Bee Hive. Man man, mocht ik geld en een grote tuin hebben, ik zou het wel weten…

De uitstap werd afgesloten met een ijsje, en de kinderen zagen dat het goed was. En ik ook, trouwens.

Geplaatst op

Een mooie vakantiedag

Een zalige maandag in de vakantie, en dus moest er niks. We hebben allemaal lang geslapen (behalve papa dan, die zat al vroeg op zijn werk) en toen ben ik met Merel in bad gegaan. Gelukkig had ik de creche al op voorhand verwittigd dat ze in de vakantie wel kwam (kwestie van ook dingen te kunnen doen met de jongens) maar dat het een pak later kon zijn. Ja dus.

En toen moest ik wel richting Droomland. Ha ja, want ik had al tijden geleden tegen Kobe gezegd dat ze in de vakantie nog een nieuwe Skylander gingen krijgen, en dat was hij dus niet vergeten. Maar als je zijn gezichtje ziet stralen, en zijn ogen ziet blinken, dan is het echt wel het geld waard. Ze spelen niet alleen met die Skylanders op de Wii, maar ook op de PC. Daarnaast speelt Kobe ook met de poppetjes, en houden Wolf en Kobe ganse kaartspelletjes. In de auto houden ze zelfs een spelletje ‘Raad de Skylander’. Goed gerief, quoi :-p

Ze hebben dus bij thuiskomst mogen spelen, maar na het eten vloog de tv onverbiddellijk uit, en moest er buiten gespeeld worden. Met hangmatten en dergelijke, vooral een woest spel met een grote woeste kraken en twee piraten die in hun hangmatboot moesten zien te overleven. Plezier gegarandeerd, al vrees ik dat half Wondelgem heeft kunnen meegenieten van het gebrul en gegil :-p

Een goeie start van de vakantie dus.

Geplaatst op

Telefacts

Een paar dagen geleden zag ik op Twitter de volgende tweet van Bart passeren: “En toen moest ik plots het gsm-nummer van mijn vrouw zeggen, en wist ik het niet meer. Damn smartphone!”

Bleek het om iemand van Telefacts te gaan, die op zoek was naar een ‘gewone’ vrouw met een smartphone. Ze hadden al twee jongere mensen, nu zochten ze iemand die al wat ouder was met een gezin en zo. En kwamen ze dus via via bij mij terecht.

Ik heb even getwijfeld, maar bon, het was toch vakantie, de jongens gingen zo’n cameraploeg wel leuk vinden, dus waarom ook niet. Zolang ze me maar geen woorden in de mond zouden leggen, en ik ervoor zorgde dat ik niet te freaky overkwam :-p

Ze stonden hier deze morgen rond negen uur, filmden hoe ik Merel ging afzetten in de crèche, deden van interview, filmden me met de kinderen in de Delhaize, gingen samen met ons iets eten in de Pizzahut (waar ze niet gefilmd hebben omdat de toelating er maar niet doorgekomen was), en kwamen daarna nog even terug omdat ze iets vergeten opnemen waren, en gingen toen ook nog mee naar een speeltuintje, tot groot jolijt van de jongens.

Ik hou mijn hart een beetje vast van wat het zal worden, maar ik denk niet dat ik al te freaky dingen gezegd/gedaan heb. Al kunnen ze met montage veel doen, natuurlijk.

Al bij al was het wel een leuke dag, toch wel. En dat voor wellicht maar een paar minuten uitzending. Dure bezigheid, medunkt.

Geplaatst op

Plantentuin in Meise

Deze voormiddag nog een paar dingen geregeld, lasagne uit de diepvries gevist, en dan in de namiddag naar Meise. Er had iets van een actie in Klasse gestaan, en blijkbaar was dat Krokuskriebels van de Gezinsbond. Mijn ma en Alexander, het vijfjarig zoontje van mijn broer, waren ook mee.

Ginder kregen de kinderen een tasje met een opdrachtenboekje, een parcours, wasco’s, een vergrootglas en nog een paar dingen. Er zat gelukkig ook een map bij met uitleg voor de ouders. De bolderkarren waarvan sprake waren uiteraard al weg: er waren amper tien stuks, en er was toch net iets meer volk. Al een chance dat het niet regende, want we moesten wel een eindje rondlopen buiten.

We wandelden tot aan het kasteel,

Meise1

bekeken de – nog jonge – sequoia en raapten een paar dennenappeltjes op, en gingen uiteindelijk de grote serres binnen. Er werd gekeken naar appelsienbomen, cactussen, kokospalmen, vleesetende planten, maar het meest tot de verbeelding sprak toch wat er níet was: de enorme stinkbloem, en de gigantische waterleliebladen, die nu nog maar een paar centimeter groot waren.

Meise2
meise3

Was het een aanrader? Mja. Voor mijn ma, een plantenliefhebster, ging het allemaal te vlug, voor de vierjarige Kobe was het nog wat te hoog gegrepen. Vonden ze het leuk? Dat wel. Maar dat kan ook aan elkaars gezelschap gelegen hebben, al waren de zoekopdrachten soms wel leuk.

Voor de prijs hoefden we het alvast niet te laten: kinderen tot twaalf jaar zijn gratis, leraars ook, en officieel oude dozen zoals mijn ma betalen vier euro.

Iemand trouwens enig idee welke vogels dit zijn?

Meise4

Geplaatst op

Op reis!

Een rustige voormiddag (met vooral nogal lange telefoons), en dan eten in de McDonalds. Ook dat is een vakantietraditie: elke vakantie gaan we één keertje eten in de McDonalds hier om de hoek, en dan mogen ze spelen in het speeltuintje. Ik neem dan iets mee om te lezen, zo ver ben ik intussen wel. Ze vinden het héérlijk, en ik moet vooral zien dat ze niet te warm gekleed zijn, want ze zweten zich te pletter.

Na de McDonalds zijn we naar Mariakerke gereden, naar een reisbureau. Ik wilde nu eindelijk de puntjes op de i zetten en de reis ‘finaliseren’. Ik had al uitgebreid op internet zitten kijken bij Club Med (we zijn al jaren niet op reis geweest, en we willen iets waar de kinderen zich serieus amuseren, waar het warm is met een uitgebreid zwembad, en waar niet voortdurend een van ons twee bij een slapende Merel op de kamer moet blijven), maar zo’n reisbureau weet nog altijd net iets meer. De prijs is identiek: ha ja, of ze kunnen gewoon niet meer concurreren. Na serieus wat overleg, gepalaver en advies heb ik Hammamet, Tunesië geboekt, in de week na de Gentse Feesten. Ja, het zal er warm zijn, maar het ligt aan de zee, en er is overal airco. En ja, het is duur, maar dat had Bart er wel voor over dit jaar. Er is circusschool met vliegende trapeze voor de jongens, ik ga de zeil- en boogschietinitiatie uitproberen, en voor Merel is er een creche voorzien. Ik kijk er al naar uit 🙂

Aansluitend zijn we nog even de Kringwinkel binnengewaaid (wat boeken gekocht voor Wolf, en een puzzel voor Kobe), boodschappen gedaan in de Carrefour (rode nylons gekocht voor het Netlashfeestje volgende week), en tegen vijf uur waren we weer thuis. Bezigheidtherapie noemen ze dat :-p