Naar huis, dat betekent vooral: opruimen, alles inladen, en vooral ook kuisen. We maakten er een rustige voormiddag van: een wandelingetje om de buggy terug te brengen, en dan in gang schieten. Iedereen hielp mee: Kobe ruimde op, Wolf stofzuigde, en Merel liep overal tussen :-p
Er werd lasagne in de oven gezet, gegeten, de afwasmachine aangezet, de auto gevuld, en gewacht op Ellen. We hadden gehoopt om rond half drie te kunnen vertrekken, maar dat werd intussen kwart over drie. Ach ja…
Ik had de jongens beloofd dat ze een foto kregen op het hoogste punt van België. Bij deze dus :-p
Omdat vieruurtjes belangrijk zijn in een peuterleven, maakten we een klein ommetje naar de stuwdam van Eupen.
Daarna wilden we nog een buggy ophalen in Eliksem, en dan rechtstreeks naar huis, waar we volgens de GPS toch gingen zijn om 17.52u. Neem daar een half uur fileleed rond Brussel bij, en dat wordt 18.22u. Ideaal, want om 19.00u kwam de babysit, en om 19.15u werd ik opgehaald om naar de BBQR in Antwerpen te rijden.
Juist ja.
Rond Luik was er een zodanige file, dat ik van de autostrade gereden ben, en alternatieve routes heb gezocht. Ik heb er nog even in de berm moeten stoppen, want Merel moest dringend kaka doen. Niet dus. Ik kan het kind het niet kwalijk nemen, zo bungelend in de armen van je moeder boven een berm.
Bon, toen we weer op de autostrade zaten, zei de GPS 18.15u, en dan moesten we de ring van Brussel nog doen. Via Bart belde ik de buggy af, en we reden fluks door. Tot we voorbij Leuven de ring op wilden: dikke file. De hele ring lang, overigens. Af en toe reden we, tot soms zelfs 60 per uur, maar even vaak stonden we stil. En ik zag de timer tikken. Ik ben zelfs even op de pechstrook gestopt om Merel te laten plassen – ze reden tien per uur, niet veel risico dus. De babysit werd gebeld en uitgesteld, en ze ging om brood gaan voor ons.
Alweer via Bart kon ik de mensen bereiken die me gingen ophalen – een hele lieve oudleerlinge en haar man, wier gegevens ik had via Facebook – en die vonden het niet erg dat het wat later ging zijn.
En toen reden we de E40 op, en bleef de file. Tot in Erpe Mere, zelfs. Ik werd haast zot. Gelukkig lag er peperkoek in de koffer, zodat de kinderen hun honger gestild kon worden. En wilden Nihal en Cengiz gerust wachten op mij, ongelofelijk lief.
Uiteindelijk waren we thuis om 19.45u, zaten de kinderen om 19.49u al aan tafel, en was ik om 19.57u omgekleed, opgefrist, en klaar voor de BBQR. Had ik zelf moeten rijden, ik had het niet meer gedaan. Echt waar. Het was nochtans een fijne avond, met bijzonder lekkere desserts van Roger Van Damme en Njam, goodies allerhande, fijne gesprekken, idiote foto’s, en nog wel wat van dat soort dingen.
Mja. Blij van in mijn eigen bed te kunnen liggen, sebiet.
