Geplaatst op

Magnolia overload

U bent gewaarschuwd: deze post gaat enkel en alleen over magnolia’s!

Ons ma had me gezegd dat ik eigenlijk echt wel naar het Leen in Eeklo moest, want dat ze zelf gisteren was geweest, en dat de magnolia’s prachtig stonden! En dus trok ik met de kinderen ernaartoe vandaag. De jongens vonden het maar “Mwoah, wel mooi, maar ja…” terwijl Merel haar ogen uitkeek en volop genoot.

Bij deze dus een ganse collage aan magnoliafoto’s. Als u op de eerste klikt, ziet u ze in het groot, en kan u naar de volgende gaan.

Geplaatst op

Heerlijk zomers vakantiedagje

Ik sprak gisteren al van zomers vakantiegevoel, en dat werd vandaag eigenlijk alleen maar bevestigd. Kobe was al vroeg het huis uit: hij zat nog prinsheerlijk naar de ochtendfilm op Ketnet te kijken in zijn pyjama, toen een vriendje aanbelde of hij mocht komen spelen. Op drie minuten tijd ging hij van pyjama naar aangekleed, peperkoek in zijn mond, de fiets op. Hehe. In de namiddag stapten we alle vier op de fiets, en reden naar de speelstraat wat verderop, waar Kobe ook uitgenodigd was. De jongens waren eigenlijk al voorop gereden, want ik had eerst nog een oudleerlinge die een geleend boek – Annelise Freisenbruch, Vrouwen van Rome. Seks, macht & politiek in het Romeinse rijk, de eerste helft is een enorme aanrader – kwam ophalen, en meteen ook gezellig een koffie bleef drinken en de bijhorende koffieklets houden. Merel en ik reden dus achter, en er was een springkasteel, en ijsjes, en eigenlijk een heel fijne sfeer. Maar tegen half vier verlieten we de speelstraat alweer: we hadden nog andere plannen.

Zoals elke woensdag was er om zes uur rugbytraining, en we hadden met Gwen en de kinderen afgesproken om ervoor te picknicken op het gras aan de Blaarmeersen. De kinderen konden dan eerst wat spelen, en dan zouden Wolf, Kobe en Ernest naar de training gaan, terwijl Leander en neefje Noah gingen lopen, en de kleintjes gewoon bleven spelen. Het werd een ronduit heerlijke, en warme namiddag/avond. Ik had al mijn standaardspullen mee, zoals een dekentje, en extra water, en ballen natuurlijk, maar ook een speeltentje van de Ikea waar onze pubers zich in konden omkleden. Er is nog een vriendin komen bijzitten, en later ook nog een andere rugbymama, de mama van Wolfs beste vriendje. De kinderen zaten bijna onmiddellijk in het water, en waren er bijna even snel weer uit. Maar daarna hebben de kleinsten eigenlijk nog verder in het water gespeeld, ondanks het feit dat het nog ijskoud was.

Ik had in elk geval een superdag, met een ongelofelijke vakantiestemming. Fantastisch, toch?

Geplaatst op

En toen werd het zomer…

Gisteren in Aalst was het al aangenaam weer, maar vandaag had ik echt een zomergevoel, en hoe!

Tegen elf uur zorgde ik dat we bij Gwen waren in Sint-Amandsberg, en aangezien zij ook nog een nichtje op logement had, waren er dus niet minder dan acht kinderen! Heerlijk gewoon!

Ze speelden, stoven door het hele huis en tuin, sprongen op de trampoline, Wolf deed een poging tot inline-skaten, en ze amuseerden zich te pletter.

Intussen zaten Gwen en ik bezig in de keuken: er was barbecue met een hoop groenten voor de kinderen, en voor ons had ze een geitenkaasje verpakt in bladerdeeg, en gebakken in de oven. Heerlijk! Het dessert had ze al gemaakt: wortelcake naar Afrikaans recept. Ik had deze morgen net een receptje gelezen, en met het restje bladerdeeg en een rode appel probeerde ik het meteen uit. Het was misschien nog niet zoals het hoorde, maar zag er toch al behoorlijk uit, en smaakte! Enfin, een heerlijke voormiddag samen afwisselend in de keuken en op het terras, bij een aperitiefje. Alleen moesten we tot onze scha en schande Erik vragen voor de barbecue, want het kant-en-klare-gewoon-in-brand-steken-en-alles-gaat-vanzelf-pakket dat Gwen had gekocht, was doodleuk uitgewaaid. Juist ja. En dan waren we nog bijna de marshmallows vergeten voor boven het vuur…

Na de middag deden Gwen en ik een poging om ongestoord van de zon te genieten en gezellig verder te kletsen, maar langer dan drie minuten aan een stuk lukte dat precies toch niet :-p

Enfin, de kinderen haalden voor iedereen zwemgerief boven en hielden een watergevecht, en kregen daarna dessert. Waarna de grote allemaal verdwenen naar het naburige parkje om er een kamp te bouwen.

In elk geval was het een stralende, prachtige dag met een ongelofelijk zomers vakantiegevoel. Dank je, Gwen!

Geplaatst op

Namiddagje Aalst

Als je een vriendin al lang niet meer gezien hebt, dan wil je wel eens afspreken, zeker als ze al twee jaar in een appartement woont, en je er nog niet eens bent geraakt.

Deze namiddag laadde ik dus de kinderen in de auto – Merel viel prompt in slaap –  en waren we rond half drie bij Monica. Ze had heerlijke confituurtaart en chocoladecakejes gemaakt, en ik was meteen jaloers op haar Nespresso melkopschuimdinges.

De kinderen namen wat foto’s in het appartement terwijl wij kletsten, en daarna trokken we samen naar het stadspark, dat verrassend groot is.

De jongens hadden de rugbybal meegenomen, en Monica zag het volledig zitten om was pass-oefeningen te doen. Er werd op speeltuigen geklauterd, ijsjes gegeten, onnozel gedaan, zwanen bekeken, en vooral ontzettend genoten. Het was tegen acht uur tegen dat we thuis waren, en dat zegt genoeg…

Merci, Monica! Het was een bijzonder fijne dag!

Geplaatst op

Vakantie

Vakantie, dat is ook plots twee jongens die verdwijnen. Een klasgenootje van Kobe is recent in de buurt komen wonen, en ze waren gisteren even langsgekomen om te vragen of Kobe mocht komen spelen. Hij is dus deze morgen richting Nathan vertrokken, is even thuis gekomen om te eten, en was daarna weer weg. En Wolf? Die kreeg een smsje van een vriendje, of hij niet af kwam. GSM in de broekzak, fietsslot rond het stuur, en weg was hij.

En toen waren Merel en ik dus plots alleen. We zijn dan maar boodschappen gaan doen met de aanhangfiets, en dat vond ze zalig. Tot hiertoe moest ze in het kinderstoeltje, maar ik wilde die aanhangfiets wel eens uitproberen. Het is nipt, maar het lukt wel. Alweer een tijdperk afgesloten. Het gaat snel…

En verder zijn we haar kamer aan het uitmesten. Normaal gezien kan ze zelf haar kamer bijzonder goed netjes houden, maar nu had ze het te ver laten komen, en zag ze er zich geen man meer over. Daarbij, haar kasten moesten ook dringend aangepakt worden: alle babyspullen en ontgroeid speelgoed eruit, en alle nieuwe dingen erin. Ik ga meteen ook haar meubeltjes wat verschuiven zodat het groter lijkt. Op deze manier ziet ze het wél zitten, en is ze me fantastisch aan het helpen.

Vakantie voor mij is dus kinderkamers opruimen. Zucht. Maar het geeft wél een goed gevoel achteraf. Gelukkig maar.

Geplaatst op

Rozenbroeken: geen onverdeeld succes

De jongens vroegen al lang om nog eens te gaan zwemmen, en de vakantie leek een goed idee, ook al ging er wel veel volk staan. Leek.

Samen met Delphine en haar drie kinders stonden we tegen half drie aan de Rozenbroeken. De parking was compleet volzet, we hebben ons tot de omringende straten moeten wenden. Op zich al geen goed teken natuurlijk, maar bon, we stonden er nu, en de kinderen popelden, dus schoven we toch maar aan. Het moet gezegd: de kassa ging behoorlijk vlot, beter alvast dan vroeger. We vonden zelfs vrij snel kleedhokjes, maar de kastjes vroegen om een langere zoektocht.

En binnen, tsja, was het druk natuurlijk. Behoorlijk druk. Zeer behoorlijk druk zelfs. Maar eigenlijk was het lawaai storender. Zwembaden hebben van nature al geen fijne akoestiek, maar hier stond er nog een danceradio boven het lawaai uit te blèren. Zo eentje waar je eigenlijk vooral de zware beats van hoort, maar niet de muziek zelf, want die verdrinkt in de rest van het lawaai.

Merel nestelde zich met mij in het kinderbadje en amuseerde zich te pletter, terwijl de jongens zich in het gewoel van de wildwaterbaan stortten. Vrij snel stond Kobe terug: de wildwaterbaan was veel te druk, je kon niet doorzwemmen, en hij werd voortdurend kopje onder geduwd in de drukte. Heh, en dat van een kind dat in gelijk welke Center Parcs niet uit de wildwaterbaan weg te slaan is, en ze kan daar ook behoorlijk druk zijn.

Maar bon. Kobe dus ook bij mij, en samen wilden ze in het andere deel van het kinderbad gaan, met Wolf er ook nog bij. Verstrooid als ze waren, was het hen niet eens opgevallen dat daar geen volk zat, tot ze bruut werden teruggefloten en afgesnauwd: of ze dan zo onnozel waren, en dat ze moesten maken dat ze weg waren, of dat ze ze gingen buitengooien! Compleet ontredderd stonden ze terug bij mij: er had iemand in het zwembad gekakt, en dus moest het schoongemaakt worden. Begrijpelijk, maar blijkbaar is er maar één systeem voor beide helften van het kinderzwembad, en liep het deel waar wij (en nog honderd anderen) in zaten, ook leeg. Enfin, drie kwartier heeft het geduurd voor het water was weggelopen en alles was schoongemaakt (en zaten wij dus op de bodem van een leeg zwembad), en vijfentwintig minuten voor het waterpeil weer normaal stond. Tegen dan verveelde Kobe zich stierlijk, en ook Merel had er stilaan genoeg van.

En het vijftigmeterbad? Daar konden we toch ook gaan spelen? Mja, maar dat water is behoorlijk koud, want afgestemd op serieuze sportzwemmers…

Enfin, niet echt een succes dus.
En daar betaalt ne mens dan 25 euro voor…

Geplaatst op

Lightopia

Ik heb de kinderen ooit plechtig moeten beloven dat we in elke vakantieweek minstens één museum zouden doen. Ze doen dat dolgraag, alle drie. Er was al lang de vraag om nog eens naar het Designmuseum te gaan, en met de tentoonstelling Lightopia leek me dat het ideale moment.

Ik moet toegeven: ik was niet wild van Lightopia. Ja, er waren mooie dingen te zien, en je kreeg een deftige uitleg, maar toch… Ergens bleef ik een beetje op mijn honger zitten. Een deel van de lichtinstallaties zit in een aparte expositieruimte, een deel is verweven in het permanente gedeelte, en dat ken ik al min of meer uit het hoofd.

Voor de kinderen was er de playmobielzoektocht. Wolf en Kobe weten het merendeel van de ventjes al staan, maar het was zalig om zien hoe ze Merel op sleeptouw namen. Zij was telkens door het dolle heen als ze weer een ventje had gevonden, al dan niet na “subtiele” aanwijzingen van Wolf ^^

Enfin, we zijn daarna nog even door de kou gaan rondlopen, aten een ijsje, respectievelijk een warme wafel – het is nóóit te koud voor ijsjes! – en keerden dan simpelweg terug, want verder hadden we in de stad niks te zoeken. Niemand had nog iets van kleren of zo nodig, en het was intussen ook welletjes. Maar wel een fijne namiddag.