Bedankjes
Het is lang geleden, maar dit jaar heb ik weer bedankjes gekregen van mijn leerlingen. Ik had echt fijne eerstes, al was er aan sommige klassen wel wat werk.
En de laatste week kwam Wout, een van mijn gezellige vrolijke jongens, bij me: hij was in het weekend naar Tongeren geweest, naar het Gallo-Romeinse museum en hij had een houten lat voor me meegebracht. Niet zomaar eentje, natuurlijk, maar een Regula Romana.
Ik heb de hele dag lopen glunderen!
De laatste dag, op vrijdag, kwam een van mijn vijfdes, een van mijn zorgenkinderen, met een kraanvogel af, met een fijne vakantiewens. Meer moet dat echt niet zijn!
365 – 05 juli 2019 – de stralendste glimlach die er bestaat
365 – 04 juli 2019 – Gent Jazz-ijsje
Geocachen in Moerbeke
Véronique had het al lang gezegd: zodra we tijd hadden, zouden we nog eens samen gaan geocachen. Merel is op kamp, en dus waren het Véronique en ik met Wolf, Kobe en Léonore. We reden fluks richting Moerbeke om daar een rondje Euromunten te doen: 20 caches + bonus. Het hele rondje te voet was een beetje te veel, dus liepen we zo’n twee uur en deden er dan nog een paar per auto. Alleen de laatste drie waren er te veel aan: het was welletjes.
Deze foto’s zijn genomen met de gsm, Véro had haar fototoestel mee, dus misschien krijg je die later nog wel eens.
En onderstaande foto: zoek de Wolf.
Zwembadperikelen
De kinderen wilden al een paar jaar een echt zwembad. Nee, niet de ingegraven soort uiteraard, daarvoor is onze tuin veel te klein. Wel het opzetzwembad met een redelijke hoogte, waarin ze ook echt konden spelen in plaats van zo’n kinderzwembadje.
Hmm. Ik wilde dat eigenlijk ook al lang, het is een van de redenen dat we een rond terras hebben, om eerlijk te zijn.
Bon, we hadden er al twee jaar eentje liggen in het tuinhuis, een van 3.66 meter diameter met zo’n opblaasrand. Renzo vond het destijds te groot en had het weggegeven. En toen zei hij dat hij zijn zwembad van 3.00 meter met opblaasrand ook ging wegdoen, want er zat een gaatje in de opblaasrand door zijn katten, en hij ging dan maar switchen naar een zwembad met buizenframe. Hah, ideaal. We legden beide zwembaden open, en Wolf besloot dat het toch dat van 3.66 mocht zijn, ondanks het feit dat dat behoorlijk vuil was en dus stevig kuiswerk vergde. Een uur later konden we beginnen vullen en was het gaatje in de opblaasrand gestopt.
Helaas…
Er bleek een gat te zitten in het grondzeil. En toen nog een. En toen… maar liefst vijf stuks, die we niet meteen dicht kregen zonder deftige stopmateriaal. Een ervan was eigenlijk zelfs een scheur, waardoor we het niet zagen zitten om het alsnog te repareren. Meh.
En omdat de kinderen echt een van 3.66 meter wilden, heb ik dan maar een buizengeval besteld bij bol. In de hittegolf eind juni, en het was nog later ook, dus pas dinsdag kunnen beginnen vullen. Het is wel de max van een ding, ik moet het toegeven.
Op woensdag was het nog behoorlijk koud, maar donderdag, toen ik thuis kwam van de repetitie voor de proclamatie, bleken er plots gewoon vijf pubers in te zitten! En terwijl ik de tuinman buitenliet, kwam er nog een zesde aanwaaien, en wat later, toen er alweer twee vertrokken waren, nog een extra exemplaar. Zalig, toch?
Allez, we weten weer wat doen qua onderhoud. Maar als ik zie hoeveel plezier ze er al van gehad hebben – ook Kobe heeft er al in gespeeld met maatje Levi, en Merel en Feija ook – dan heb ik er dat gerust voor over.
Als er iemand nu nog een exemplaar wil van 3 meter doorsnede met opblaasrand waarin een klein gaatje zit: er ligt er hier nog een te krijg.
365 – 01 juli 2019 – vakantie
Ottertrotter
Toen Stereomoon – de band van larpmaatje Linus – aankondigde dat ze gingen spelen op het fijne festivalletje Ottertrotter in Mechelen, zag ik dat meteen zitten. Ik gooide het op Facebook en vroeg wie er mee ging, en dat waren er best wel wat, tot mijn grote vreugde. Wolf ging me ook vergezellen, want hij vindt Stereomoon ook niet slecht, houdt ervan om tussen mijn larpvrienden te hangen, en kent vooral ook, sinds de mini, de Kordaboys.
Jytte was afgekomen uit Gent, Mathias en Wim waren er uit Balen, Freya en Fré speelden een Mechelse thuismatch, maar ook An en Koen, Els, Danny, Annelies en Junior waren er, en ik ben nog iemand aan het vergeten. Soit, een gezellige bende dus. We keken naar het optreden, zagen dat het goed was, dronken veel, aten ook de nodige idiote dingen, en ik had een ongelofelijk gezellige middag, iets waar ik echt behoefte aan had. En Wolf, die amuseerde zich blijkbaar ook best wel met de Korda. Ha ja, die gasten zijn 22 en 24, een stuk dichter bij zijn leeftijd dan bij de mijne.
Enfin, zeker voor herhaling vatbaar.
Voor wie Stereomoon nog niet kent: een heel fijne folkrock met een ongelofelijk warme stem, vlot te vinden op Spotify et alia. Hun eerste CD heet Big Expectations en is een aanrader.
365 – 23 juni 2019 – Wolfs nieuwe zwemplekje (met vreemde mensen)
Ardennen 2019: dag 5
Helaas, vrijdag en dus opruimdag. Maar ik wilde niet zoals vorige keren onze dag zo sterk inkorten, en dus was de planning een beetje anders.
We begonnen met op een redelijk uur op te staan en alles in te pakken en klaar te zetten. Tegen half twaalf trokken we daarop onze wandelschoenen aan en deden deze keer effectief wél de Warchewandeling: naar boven langs de kerk, naar links en naar beneden tot aan het dammetje, dan de weide over, over de afsluiting via het wandelaarshekje, doorheen het bos, over het houten pad, en daar hebben we dan met zijn allen toch ook zeker twintig minuten staan zoeken naar de onvindbare cache. Hmm.
We zijn dan maar verder gewandeld langs de Warche, gepasseerd langs een ronduit pràchtig huis, en dan terug naar boven gewandeld naar het huisje.
We stapten meteen in de auto om te gaan eten in de Petit Mont Rigi. Vroeger was er op de Hoge Venen het restaurant Mont Rigi: bijzonder lekker voor een schappelijke prijs, en een hele fijne locatie. Helaas, blijkbaar vonden de eigenaars van het pand dat het niet genoeg opbracht en besloten ze het te verkopen aan een projectontwikkelaar. De restauranthouders zijn dan maar een eindje verderop (en dichter bij Waimes) in Sourbrodt een nieuw restaurant begonnen: een kleinere kaart, iets duurder, maar wel nog steeds bijzonder lekker, én ze hebben de speeltuin van het vorige gewoon meegenomen :-p
Enfin, we zaten prinsheerlijk op het terras en hebben zelfs moeten vragen om de parasol open te zetten omdat het gewoon te warm was. We kregen een hapje met panna cotta van radijs met gerookte eendenborst, en mijn hoofdgerecht was iets fantastisch met asperges, gnocchi, verschillende groenten en grijze slakjes. Heel speciaal, maar machtig lekker.
En Kobes dessert staat er ook op: “mouse” en chocolat ^^
Tegen drie uur (en een paar caches later) stonden we terug in het huisje, kon alles in de auto, en begonnen we schoon te maken: stofzuigen, stof afdoen, keuken, badkamers en WCs met nat, en dan alles dweilen. Ha ja, we hoeven er niet te betalen dus dat is het minste wat we kunnen doen, toch?
Trouwens: zoekplaatje: waar zitten beide jongens?
Enfin, we reden terug naar Leuven waar we in de Delhaize wat koffiekoeken en wraps gingen halen als avondeten, en gingen dat gezellig opeten in een klein parkje, vlakbij een redelijk spectaculaire cache, op een paar meter van de Leuvense binnenring. Serieus.
Uiteindelijk waren we, na het afgooien van Arwen bij haar thuis en het krijgen van een prachtig boeket bloemen, tegen half negen thuis.
En hadden we een zalige vakantie gehad.
Nog eens bedankt, Jan en Ellen!