Categorie: Môh!

Toen ik een tijdje geleden bij de oogarts was, stond mijn oogdruk plots weer schrikbarend hoog. Voor de mensen die dat niet weten: er mag een bepaalde druk op je oog staan (liefst wel of het blijft niet bol), maar die mag echt niet te hoog worden, of je oogzenuw raakt beschadigd. Dat heeft dan weer als gevolg dat je tunnelzicht krijgt, en op de lange duur blind wordt.

[Het fenomeen waarbij je oogdruk continu te hoog is, heet glaucoom, en is een erfelijke ziekte. Ik zal het geweten hebben: mijn overgrootmoeder was blind, mijn grootmoeder is het bijna, en mijn ma druppelt al de helft van haar leven. En ik, ik werd voor de zekerheid ook maar eens getest op mijn 25ste (waar ze normaal gezien pas testen vanaf 40) en yup, ook ik had het zitten. Nu, gelukkig kan je het perfect onder controle houden door ’s morgens en ’s avonds een druppeltje in je oog te doen, maar je mag dat ook liefst niet vergeten. En voor alle zekerheid toch maar om het half jaar op controle. Mijn gezichtsveld is voorlopig nog perfect, dank u.]

Doch dit terzijde. Ik zit dus bij de oogarts en die meet mijn oogdruk, en schrikt. Net de bovengrens, en dat terwijl ik nochtans netjes gedruppeld had. Blijkt, na enig gevraag, dat mijn sinusitis de boosdoener is. En dan niet de ziekte an sich, maar wel de medicatie ertegen. Sinutab et al. hebben een nefaste invloed op de oogdruk, en kunnen zelfs, bij glaucoompatiënten, acute beschadiging veroorzaken. En gelukkig had ik de avond voordien zo’n Sinutab genomen, of ik had dat nooit geweten.

Nu was het mijn beurt om te schrikken. Ik heb een chronisch semi-verstopte neus. En nu geen neusspray of andere dinges meer. Snif (in elk opzicht dan). Na enig gerondvraag en een bijzonder sympathieke schoonbroer-van-een-apothekervriendin-die-oor-neus-keelarts-blijkt-te-zijn heb ik nu toch nog één neusspray gevonden die de oogdruk niet acuut opdrijft. Yay. En die is dan nog op voorschrift ook :-p

Maar bon, ik kan weer gewoon ademhalen bij het slapen, en dat is me veel waard.

Ik had gehoopt dat een goeie nacht slaap wat zou verhelpen aan die rugpijn… Helaas. Deze morgen was het nog niks verbeterd, wel integendeel. Ik heb behoorlijk mogen worstelen om mijn ondergoed en vooral kousen aan te krijgen. Ik begrijp de Sliplift meer en meer, ik denk dat ik er me in de toekomst ooit ook nog eentje zal mogen aanschaffen. Enfin, de moeite om mijn schoenen te proberen strikken heb ik niet eens gedaan.
Ik wou perse gaan werken, omdat het de laatste dag voor de vakantie was, en dat ik nog een toets had af te nemen en bepaalde stukken leerstof af wilde werken. Na de vakantie komt er twee weken lang een interimaris, en ik wilde dat meisje mooi afgewerkte gehelen kunnen presenteren.

Niet dus.

Na een uur te zitten schuifelen van de pijn op mijn stoel, hield ik het niet meer. Mijn concentratie was compleet zoek, en dan kan je echt niet deftig je leerstof overbrengen. Ik heb mijn leerlingen naar de studie gestuurd, heb me afgemeld, en ben met tranen in de ogen naar huis vertrokken.

Daar heb ik me een stevige koffie gezet, heel even mijn computer gecheckt, en ben toen met een stapel boekjes in de zetel gaan liggen, plat op mijn rug. En toen, zo rond tien uur, ben ik in slaap gevallen. En pas om 15.00u weer wakker geworden.

Er klopt toch iets niet, denk ik dan, als ik overdag als een blok in slaap kan vallen en vijf uur kan slapen. Die rug had me uitgeput, de voorbije dagen, maar toch.

Vakanties – ik heb het al vaker gezegd en ik blijf erbij – zijn niet voor de leerlingen, maar voor de leraars. Of we houden het niet vol, zo dag in dag uit met 25 pubers voor onze neus.