Geplaatst op

Verrassing

Facebook is een raar beestje, zeg dat ik het u gezegd heb!

Niet alleen gebruik ik het om babysits te vinden (altijd handig als je zo’n 300 (oud)leerlingen erop hebt zitten) of om op het laatste nippertje een quizteam bijeen te krijgen, blijkbaar krijg ik ook soms nog onverwachte andere reacties.

Zo had ik gisteravond Wolfs laatste ontbrekende Pixarkaartjes op mijn FB gezet. Wie weet had iemand er nog wel, dus waarom niet.

Toen ik deze morgen om elf uur in mijn correspondentievakje op school keek, lag daar een envelopje in, voor mevrouw Rombaut. Er zaten twee van de gezochte Pixarkaarten in, met een allerliefst briefje: “Hallo, ik ben Xxxx van 1Ac latijn. Ik vond nog kaartjes en jij mag ze hebben. Xxxx”

Ik ken het meisje in kwestie helemaal niet, ik vermoed alleen dat ik haar zus ooit eens drie weken heb gehad voor Grieks en dat ze me toegevoegd had. Wellicht heeft ze het op die manier gezien.

Ongelofelijk lief, toch?

Geplaatst op

Dag van de Leerkracht

Eigenlijk had ik er niet zo op gelet, op die Dag van de Leerkracht.

Tot ik deze morgen de leraarszaal binnenkwam: twee grote (echt wel grote) fruitmanden met daarin druiven, aardbeien, appelsienen, bananen, perziken, kiwi’s en wellicht nog meer, vanwege onze ouderwerking. Fantastisch, toch?

Toen ik tijdens een paar springuren er rustig zat te werken, kwamen de mensen van de keuken binnen met twee manden versgebakken kleine koffiekoekjes: croissants, brioches, chocoladekoekjes…

Intussen had ik ook al vastgesteld dat er een mandje jetons naast het koffiemachien stond, met de groeten van de econome 🙂

In het speelkwartier kwam de directie dan ook nog eens aanzetten met twee grote dozen pralines.

En om het helemaal af te maken, werd ik in de gang even tegengehouden door een leerlinge uit het vierde: “Mevrouw, heeft u eventjes? Mag ik u iets geven?” Ik knikte verwonderd van ja, en kreeg een mooi zakje snoep in handen gestopt. “Voor u, mevrouw! Mijn moeder heeft dat gemaakt, en ik mocht zelf een leerkracht kiezen, vandaar. Gelukkige dag van de leerkracht!” En weg was ze, voor ik verbouwereerd meer kon zeggen dan “Dank je wel!”

Weet je, op zo’n moment voel je je echt wel geapprecieerd. En dat doet verdomde veel deugd 🙂

Geplaatst op

Umpf.

Gisterenmorgen.

Als ik ’s morgens douche  met de kinderen, hen aankleed, samen ontbijt, en Bart is met hen de deur uit, dan blijven er ongeveer tien minuten voor me over om even mijn mails te lezen, en een paar sites te openen, en mijn boekentas te maken. Soms zit er zelfs nog een koffie in. Helaas is dat alles geen garantie op wakker zijn.

Zo zat ik gisterenmorgen dus voor mijn computerscherm te suffen, koffietje voor mijn neus, en mijn sokken en schoenen naast mij. Absoluut niet wakker. En toen bleek ik, in plaats van mijn sokken netjes aan te doen en mijn koffie uit te drinken, plotseling mijn sok in mijn koffie te dopen.

Umpf.

Niet goed wakker, zei u?

Geplaatst op

Gentsche lesse

Een tijdje geleden passeerde er op de mailinglijst van Het Project (waar ik van ver een freelancertje ben) een bijzonder aanlokkelijke aanbieding: Gentse les, gegeven door Freek Neirynck.

Het had wat voeten in de aarde (ik moest onder andere bijzonder lief in Barts ogen kijken om te mogen) maar we besloten ons met drie in te schrijven. Bleek het al volzet te zijn (ik hoorde dat het op drie uur vol was), maar er komt een tweede reeks na nieuwjaar, en daar willen we bij zijn.

Les om echt Gentsch te leren spreken. Hoe wijs kan het zijn!

Geplaatst op

School

Kobe, mijn kleine muis, mijn nog-maar-net-uit-mijn-buik-opgevist kleintje, is ingeschreven in de kleuterschool.

Ugh.

Hij mag blijkbaar starten op 1 februari, dat schijnt ook een instapdatum te zijn omdat anders de periode tussen kerst- en krokusvakantie nogal lang is.

Het zal bizar doen, twee jongens op school. Niet dat hij er niet naar uitkijkt: hij vraagt vaak om ook naar school te mogen, maar dan kan ik hem troosten met het idee dat hij nu wel een Ben heeft in de crèche (de man des huizes en opvangvader en grote speelkameraad van de peuters) en dat dat ook leuk is. En dat hij nog een beetje moet wachten tot hij wat groter is.

Maar ook Wolf maakte onlangs die verzuchting: in de stralende zon reden we naar huis na school, toen hij vroeg: “Zeg mama, hoelang duurt het nog voor het lente wordt?” Op mijn verbaasde vraag waarom hij dat vroeg, antwoordde hij: “Omdat ik zo graag zou hebben dat mijn broertje ook naar school komt, en dat is pas in de lente, toch?”

1 februari, dus. Het zal er rapper zijn dan verwacht.

Geplaatst op

Gent Verwent

Môh, ik heb blijkbaar een bon van 5 euro gewonnen van Gent Verwent, via nieuws.be!

Allez hup, eens zien wat ik daar dan mee zal kunnen doen. Is wel leuk, natuurlijk, al is het maar vijf euro.

Geplaatst op

Nachtvlinder

Gisteren, toen we terug kwamen van de Blaarmeersen, en de kinderen nog even in de tuin aan het spelen waren (rond half zeven, denk ik), zagen we plots dit beest in het gras.

vlinder

Hij zat muisstil, alleen de voelsprieten bewogen af en toe, en liet me rustig foto’s nemen. Ik heb, om duidelijk te maken hoe groot hij wel was, er een muntje van 20 cent naast gelegd. Ik schat hem tien centimeter in breedte.

Aan de tekening op de rug te zien vermoed ik dat het om een doodshoofdvlinder gaat, maar dat weet ik niet zeker. Iemand? En komen die beesten vaak voor hier, of was dit een zeldzame ontmoeting?

EDIT: Germain De Wispelaere van Natuurpunt Zomergem kwam met de volgende uitleg in mail:

De vlinder op de foto is onmiskenbaar de ligusterpijlstaart, een nachtvlinder.
Misschien heb je vroeger de grote groene rupsen, van die vlinder, gezien die 
voorkomen op ligusterhagen.
Vroeger bijna jaarlijks bij mij thuis op de hagen.  De laatste jaren echter 
minder en minder.
Toch vond ik vorig jaar terug een rups op die haag en heb ik er een foto van 
genomen, jammer genoeg niet echt geslaagd.
De vlinder zelf heb ik nog maar een paar maal gezien.

Ik heb dan maar zelf even gegoogled op die rups, en in bijgaande link vind je dat beest. Bijzonder mooie foto overigens.

Geplaatst op

Toerist

Drie keer raden wie er deze voormiddag prinsheerlijk onze tuin kwam binnenwandelen, en dan met één grote aanloop de keuken inrende, op de vensterbank sprong en luidkeels om melk miauwde?

Jawel, onze eigenste vierpotige zwarte pluizenbaal. Na tien dagen weggeweest te zijn. Hij ziet er gezond, doorvoed en glanzend uit, en heeft die tien dagen dus zeker niet buiten doorgebracht. Ik vraag me echt af waar hij gezeten heeft: wellicht, zoals gedacht, bij iemand anders in huis.

Ik zal het nooit weten, maar ben wel bijzonder blij dat hij terug is. En dan zie je de reacties van de kinderen en de hond nog niet eens.

Geplaatst op

Slapen

Voor wie dat nog niet wist (en ik was daar één van): als ge met uw hoofd op een hard kussen ligt, kunt ge  erin slagen het vel op de achterkant van uw hoofd te doen slapen. Als ge dan rechtstaat, tintelt dat helemaal.

En raar dat dat is, raar! Ge kunt het u niet voorstellen!

Geplaatst op

Fijne mens :-)

Toen ik vorige week zaterdag met mijn ouders van een heerlijke huwelijksreceptie uit Leuven naar huis terug reed, zat ik – zoals altijd, iedereen die ons kent, zal dat beamen – oeverloos te kletsen met mijn ma.
Ik zat aan het stuur van Barts auto, en ik geef toe, ik reed te snel op de autostrade, toch tegen de 140. Mijn ogen waren echt wel op de weg gericht, daar niet van, maar zeker in die ‘bolide’ was ik niet echt acht aan het slaan op mijn snelheid.

En toen kwam ik ter hoogte van Merelbeke. Jawel, daar staat een vaste flitser, maar ook daar had ik even, druk aan het kletsen zijnde, niet bij stil gestaan.

Tot me plotseling een motorrijder op een racebanaan voorbijging, terug invoegde vlak voor mijn auto en trager ging rijden. Ik vloekte en remde, en vroeg me af wat die kerel in godsnaam bezielde. En toen zwaaide hij met zijn arm naar links, en zag ik de flitscamera staan. En bleek ik netjes 120 te rijden, dankzij hem.

Ik flikkerde even met mijn lichten, stak mijn duimen omhoog, en toen vloog hij er weer vandoor. Een pak sneller dan mijn initiële 140 :-p

Beste motorrijder, de kans dat je dit leest, is echt wel klein, dat weet ik. Maar voor het geval dat dat toch zou lukken: bedankt! Je hebt me niet alleen een hoop geld bespaard, je hebt me een grote glimlach geschonken en een hernieuwd geloof in de goedheid van de mens.

Enne… rij toch maar voorzichtig. Want met die snelheid wil je niet over een dikke kiezel rijden :-p