Kippetjes

Ik ben me in de solden een paar nieuwe beha’s van Marlies Dekkers gaan halen. Eentje ervan heeft drie van de kenmerkende lintjes boven elkaar.

Deze morgen stond ik in mijn ondergoed Kobe aan te kleden.

“Ooh mama, jij hebt een mooie beha! Met hekjes!” Even een nadenkende stilte. “Is dat voor de kippetjes?”

Ik lag dubbel.

Toen ik het ’s avonds aan Bart vertelde, was diens commentaar natuurlijk vliegensvlug: “Nee, voor de konijnen!”

(maar ik geloof dat de uitdrukking eigenlijk alleen maar in en rond Gent gebruikt wordt).

kippetjes

Allez, zo erg is dat nu toch niet?

Brugge

Aangezien Bart zijn inmiddels opnieuw geldige rijbewijs enkel in Brugge kon afgehaald worden, zijn mijn ma en ik vandaag dus naar Brugge getrokken.

We zijn eerst het gerechtsgebouw binnengewandeld, hebben het rijbewijs opgehaald en hebben toen de boel verkend. Daarna zijn we ’t stad ingetrokken, gaan winkelen.

We passeerden op weg naar de winkelstraten de Burg, en toen gebeurde het volgende.

Aalters

Mijn liefste stuurde me deze link door, en ik moest echt wel lachen.

Of als u moeite heeft om het Aalters te verstaan, hier is een ondertitelde versie, maar met een minder goeie clip:

Het blijkt om een groepje te gaan dat De Predikanten heet, en blijkbaar al een tijdje bezig is.

Intussen kreeg ik te horen van Stijn dat twee van de gasten nog bij mij (in zijn jaar dus) in de klas hebben gezeten, en één ervan herinner ik me zelfs nog behoorlijk goed, al had ik hem helemaal niet herkend.

Aaron, goe bezig gast!

Opheldering, jawel

Weet u nog, die rare brief van de politie? Waar ik toen kop noch staart aan kreeg, en al helemaal geen antwoord?

Gisteren heeft de bewuste agent me opnieuw gebeld. Bleek een grote stommiteit te zijn, en pas na veel heen-en-weergepraat is onze frank gevallen hoe het nu precies in elkaar zat.

Het probleem is namelijk het volgende. Mijn auto, de Xsara Picasso, was vroeger van Netlash, maar ik heb die overgekocht toen die einde lease was. De auto is nog lange tijd op naam van Netlash blijven staan, eigenlijk gewoon omdat ik te lui was om alle paperassen in orde te brengen. De kosten werden wel al door mij (of eigenlijk de gezinsrekening) betaald.

Nu, op 17 augustus, een maandag, heb ik eindelijk alle stappen ondernomen: ik had de auto de week voordien laten nakijken in de garage, op die maandag ben ik naar de keuring geweest, naar de verzekering gereden voor alle papieren, een nieuwe nummerplaat gaan halen, en dat was dat. Dàcht ik toch.

Bart had de week voordien, vrijdag de 14de, de auto nog gebruikt voor iets van Netlash, en toen een parkeerboete opgelopen. Netjes betaald, daar niet van.

De agent zat echter met een probleem: blijkbaar was de oude nummerplaat volgens de Dienst Inschrijvingen Voertuigen uit roulatie gehaald op 11/08, en was de boete dus op een auto die rondreed met ongeldige nummerplaat.

Unk?

Dat kon toch helemaal niet?

En toen klaarde het op. De formulieren voor een aanvraag voor een nieuwe nummerplaat worden ingevuld op het verzekeringskantoor. Manueel, met zo van die kottekes. En wellicht heeft de computer toen de 7 gelezen als een 1, waardoor de oude nummerplaat zes dagen eerder verviel, en al de rest zes dagen eerder was ingegaan. Geen kat die daarop zou gelet hebben, als er intussen geen boete was geweest.

De agent kon zich daarin vinden, want dat leek zowat de enige plausibele oplossing. Hij wilde nog even verifiëren met mijn verzekeringsagent, en of ik dan de dag daarna even op kantoor kon langskomen? Het moest een officieel verhoor zijn aangezien hij al een procesverbaalnummer had aangemaakt, en dat kon niet per telefoon.

Zucht. Ik vandaag dus na het examen naar Ekkergem, om het nog even uit te leggen. Na een kleine vijf minuten wachten stond er een piepjong, niet onknap agentje voor me. Dat hij het even besproken had met zijn chef, en dat ze de hele zaak gewoon gingen laten vallen, want dat alles wat ik zei bleek te kloppen.

Allez bon. Moest ik me daarvoor zo haasten richting politiekantoor, aan de andere kant van ’t stad? Een telefoontje was wel zo makkelijk geweest, nee?

Soit, het mysterie is tenminste opgelost.

Griezelig!

Vandaag, donderdag dus, stonden er hier heel plots twee mannen voor mijn deur. ’t Is te zeggen, ik was net Wolf naar school gaan brengen en was even blijven hangen wegens de komst van Sinterklaas en zo, en toen ik terugkwam stonden er al ladders in mijn achtertuintje, en waren ze materiaal aan het uitladen: na anderhalf jaar eindelijk werden de goten vervangen!

Vooral de goot boven mijn bureau/veranda was er slecht aan toe: ze liep totaal niet meer door, waardoor ze continu overliep en al het houtwerk verrot was. Aan de zijkant was ze zelfs gescheurd, wist de dakwerker me te vertellen.

Ik zat in mijn bureau en keek ernaar. Ik moest daarnet zelf lachen met mijn commentaar, niet te hard op letten dus.

Aangezien ze over de veranda heen moesten werken, werden twee immens lange ladders aangesleept, heel schuin gezet, en brachten ze op die manier het materiaal naar boven. Het glazen dak werd afgeschermd met een aantal OSBplaten (bijna had ik USB geschreven). Ze klauterden (al is ‘lopen’ meer op zijn plaats: ze blijven rechtop alsof ze op een trap stappen) ook met een zware plank met ijzers naarboven.

Dat werd blijkbaar een loopvlak, ofte een rietdekkersstelling.

In ieder geval is het bijzonder griezelig om onder te zitten, en ik ben dan maar alle mogelijke andere dingen gaan doen, die NIET in mijn bureau moesten gebeuren.

Rolls Royce

Op dinsdag moet ik pas beginnen werken om 10.10u, en dus had ik alle tijd om de kinderen naar school te brengen. Bart gaf ons een zoen, en ging de deur uit rond 7.45u. Ik hoor hem buiten gaan, en ietsje later opnieuw binnenkomen. Tiens, dacht ik, die is iets vergeten. Hij komt echter met een grote grijns opnieuw de keuken binnen, en zegt: “Goh, er staat een Rolls Royce voor de deur, mét chauffeur!” Unk? Ik met de kinderen naar buiten, en effectief: een Rolls Royce Phantom, zwart, groot, chique, met chauffeur in strikt pak, en nummerplaat 001.RR.

Rolls

Blijkt een promotiestunt te zijn voor de lancering van autokanaal.be, waarbij Bart de hele dag beschikking had over die Rolls, en waarbij ze hem ook eventjes gevolgd en geïnterviewd hebben.

Wijs, he!

Quiz

Elk jaar organiseren een aantal enthousiaste collega’s bij ons op school (Atheneum Mariakerke) een quiz. Elk jaar opnieuw is het een groot succes, zodanig zelfs dat hij al weken op voorhand volzet is. Vorig jaar ben ik de avond zelf opgedoken, en heb me aangesloten bij een groepje leerlingen dat maar met drie was. Ik heb me toen ongelofelijk goed geamuseerd, en we eindigden toch in de eerste helft.

Dit jaar had een collega me een week op voorhand aangesproken: haar man deed ook mee, met drie vrienden, maar een van hen had moeten afzeggen. Of ik niet wilde meedoen in zijn plaats. Dat leek me een goed idee, en gisterenavond leidde ze me dan ook naar een tafeltje met drie heren. Ze kwisten, net als ik, wel vaker, en dat was er ook aan te merken. Ik amuseerde me opnieuw echt wel, en we leken het ook niet al te slecht te doen. Groot was onze verbazing dan ook toen we in de pauze aan de leiding bleken te staan. Yay!

Uiteindelijk zijn we erin geslaagd ook de volgende rondes ons niveau aan te houden. Met enige trots kan ik u dan ook melden dat ik, samen met mijn Bart, de collega in kwestie en haar kwissende man mag gaan eten bij de Italiaan, op kosten van de kwisorganisatie. En meteen ben ik opnieuw gevraagd om volgend jaar weer samen te kwissen 🙂

Kat bijt vrouw

Vanavond moest ik weg, naar Brussels Girl Geek Dinner (morgen zal ik dat wel bloggen), en dus ging ik me rond half zes even opfrissen om dan te vertrekken.

Ik wil richting badkamer gaan, wanneer ik midden op de trap een grote grijze kater zie zitten. Nee, niet die van mij, een vreemd beest. Hij staart naar me, en ik staar terug. Hmm. Als ik hem opjaag, rent hij vast en zeker naar boven, de logeerkamer in, en zoekt hij zich een onderkomen onder het bed of tussen de dozen, en krijg ik hem er de eerste twee jaar niet meer uit. Geen goed idee dus.

Ik weet dat hij hier in de buurt woont, want ik zie hem vaak, en dat hij dus gewoon is aan mensen. Ik steek mijn hand voorzichtig uit, en grijp hem in zijn nekvel. Hij laat me rustig maar wantrouwig doen, en hangt te hangen. Wanneer ik de voordeur opentrek om hem buiten te gooien, herkent de hond dat geluid, en blaft.

Yup.

De kat panikeert, draait zich om, en klauwt mijn hele rechterarm open, terwijl hij in één moeite door stevig in mijn duim bijt. Ik los niet meteen, maar trek de deur verder open, en gooi het beest, dat dan weer rustig hangt te kijken, met een grote zwaai buiten. En dan bekijk ik de ravage. Mijn arm bloedt, maar het valt wel mee. Mijn duim bloedt een pak heviger, en doet gemeen pijn. Ouch!

Ik haal keukenpapier om het bloed op te deppen, en ga dan even zitten. Omdat ik niet meteen weet waarmee ik dit het beste ontsmet, bel ik de dokter. Als die hoort dat het rotbeest me gebeten heeft, twijfelt hij niet: ik moet langskomen, en wel meteen.

Wat ik dus ook doe. Hij ontsmet alle wonden, stelt vast dat de kattentand wellicht tot op het bot is gegaan, schrijft me zware antibiotica voor, en zet me meteen ook een stevige tetanosspuit. Blijkbaar is het infectiegevaar bij een kattenbeet nogal groot, en kan het ook bijzonder ernstig zijn. Hij wil geen enkel risico lopen. Verbinden hoeft niet.

Tien minuten later sta ik dus weer thuis, met een verdomd zere duim, een arm die later wellicht serieus stijf zal worden, een knauw in mijn ego, en een verdomde haat voor die smerige gemene vlooienbaal van een vervloekte verwenste vermaledijde rotkater.

Wacht tot hij nog eens in de buurt komt: eens zien wie het hardst kan bijten! Nèh!

Bizar

Op 29 september zat er een brief in de bus, van de politie Gent, gericht aan Netlash Vof.

Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat de Vof eigenlijk alleen nog op papier bestaat, en dat Netlash al een paar jaar een bvba is. Ik heb destijds mijn auto van de vof overgekocht (op het moment dat die einde lease was en Bart een nieuwe kocht op naam van de bvba) maar het duurde wel eventjes vooraleer hij ook werkelijk op mijn naam kwam te staan.

Nu, de inhoud van de brief vond ik nog vreemder.

Bij deze verzoek ik u om op datum van 30/09/2009 om 09:00 uur of om 10:00 uur naar de Anthonius Triestlaan 12 te 9000 Gent te komen voor verhoor inzake een verkeersinbreuk.
U wordt verzocht de boorddocumenten van uw voertuig en deze uitnodiging mee te brengen.

Bij belet dient u onze diensten tijdig te verwittigen om een andere afspraak te maken.

mvg,
Xxxx
Agent van politie

Hum? De brief was de dag voordien verzonden, en blijkbaar moet je dus maar alles ter plekke kunnen laten vallen om je te gaan aanmelden. Bovendien vond ik de brief bijzonder onduidelijk: om welke verkeersinbreuk ging het hier? Welke datum en uur? En bovendien, over welke auto ging het? Er hebben lange tijd twee auto’s ingeschreven gestaan op de vof, en de laatste periode daarvan reed ik met die auto. Wie van ons drie moest zich dan aanmelden? Was het een inbreuk van Dirk, Bart of mezelf? Geen idee dus.

Het deed maar raar, als je dat zo ’s avonds om 19.00u te lezen krijgt, voor de volgende dag dus.

De volgende morgen heb ik in alle vroegte gebeld, maar ik kon de betreffende agent niet te spreken krijgen. Toen ik uitlegde waarom ik belde, vond ook de agent aan de telefoon het nogal verwarrend en onduidelijk. Ze gingen in elk geval de boodschap doorgeven en hem vragen terug te bellen. Dat is helaas niet gebeurd.

Ik heb dan maar een beleefd mailtje gestuurd, ter attentie van de  betreffende agent.

Beste,

ik heb gisteren een brief van u gekregen, waarin u me vraagt me vandaag aan te melden ivm. een verkeersinbreuk, en mijn boorddocumenten mee te brengen.

Ik heb dus deze morgen gebeld dat ik me niet op zo korte tijd (de dag voordien is echt wel kort, nee?) kon vrijmaken, en ik hoop dat men dat u gemeld heeft.

Echter, u vermeldt geen enkel detail. Zo weet ik niet over welke verkeersinbreuk u het heeft, over welke auto het gaat, enzovoort. Aangezien de brief gericht is aan de VOF, kan het hier om meerdere voertuigen gaan, waar ook nog eens diverse personen mee rijden. Het zou dus best kunnen dat ik voor uw neus sta, maar het eigenlijk niet eens om een inbreuk van mijnentwege gaat, en dat ik ons beider tijd heb verprutst.

Zou u daarom eerst even kunnen laten weten over welke inbreuk het gaat, de nummerplaat van het voertuig, en datum en uur? Op die manier kunnen wij bepalen welke persoon op dat moment aan het stuur zat, en die persoon dan ook een afspraak laten maken met u.

Alvast bedankt,

Gudrun Rombaut

Ik heb nog steeds niks gehoord. Noch per mail, noch per telefoon, noch per post.

Bizar, nee?

Koning Kobe

Gisteren waren de jongens in vorm. Kobe had een zeteltje in een van de kleine fauteuiltjes gehesen, was er op een of andere manier zelf ingeklauterd, en had het hoesje van een klein laptopje op zijn kop gezet. En toen zat hij ongelofelijk te glunderen. Zeg nu zelf.

koningKobe