Geplaatst op

Woensdag

Vandaag naar Eeklo gereden, op halfjaarlijkse controle bij de oogarts. Merel was nog diep aan het slapen, en ik heb haar wakker moeten maken om haar te verversen, in de maxicosi te leggen en te vertrekken. In de auto lag ze netjes rond te kijken, maar bij de dokter besloot ze dat het etenstijd was, en dat ze absoluut geen zin had om te wachten.
Ik heb haar na de consultatie – alles in orde, trouwens – dan maar in de wachtzaal eten gegeven, kwestie van het gebrul te stoppen.

omoesmile

Daarna ben ik naar mijn oma gereden, heb daar een dik half uur fijn gekletst, ben nog even binnengesprongen bij mijn ouders (ik passeerde op 100 m van hun deur), heb de baby geshowd op het kantoor van mijn broer, ben naar de Suprabazar gereden om cadeautjes, en daarna naar huis gesprint. Net op tijd voor de jongens die van school kwamen. Viskroketjes gebakken (je had hun verlekkerde gezichtjes moeten zien), cadeautje ingepakt, mezelf en de kinderen ingepakt, en een paar straten verderop Wolf naar een verjaardagsfeestje gebracht. Mooi meegenomen: Kobe mocht ook blijven! En nee, daar was geen voorbedachten rade in het spel, ik wist niet dat Ralph een jonger broertje had, en ik kon Kobe toch moeilijk thuis laten? Weer naar huis gewandeld (met een paar perikelen met een sleutel die op geen van beide deuren paste, geen idee waar die dan wel van is), her en der blijven kletsen, baby gevoed, kinderen opnieuw opgehaald, en toen was plots de dag al voorbij. Môh!

En ik was moe! Nog meer môh! Of toch niet?

Geplaatst op

Rozen

Deze middag gingen we eten met de familie van Bart, om de geboorte van zijn metekindje Liv te vieren. Beschouw het als een doop, maar dan zonder doop :-p

Ik ging eerst de kinderen afzetten bij mijn ouders, en liep nog even de bloemenwinkel binnen voor een boeketje voor mijn schoonzus. Om eerlijk te zijn, veel hadden ze niet meer, en dat gaven ze ook zelf toe. Ze sloten namelijk voor een weekje Schotland, en hadden dus uiteraard geen bloemen meer ingeslagen. Ik kon nog wel een boeketje prachtige crèmekleurige tulpen krijgen. Verder stonden er ook nog prachtige langstelige donkerrode rozen, maar zoals de verkoper zelf zei: ze waren al te ver open om nog te verkopen, maar stonden zo mooi als aankleding in de winkel. Ik ben daar hoedanook zot van, en wilde dus één van die rozen kopen. De winkelier lachte, en gaf me meteen een gans boeket mee. Zomaar. Hij kon ze toch niet verkopen, dus waarom niet. Ik kon er maar deugd van hebben, zei hij.

rozen

En dus sta ik hier nu niet met één enkele rode roos, maar een gans boeket, met bloemen van tien centimeter doorsnee. En ik geniet er des te meer van, omdat ik ze zomaar met de glimlach gekregen heb. Gek hé.

Geplaatst op

Sneeuw

Just for future reference, dat ik mezelf nog geloof als ik zeg dat er hier toen in december 2010 zoveel sneeuw lag.

sneeuw1

sneeuw2

sneeuw3

Geplaatst op

Massage for life

Als u intussen nog niet weet dat Studio Brussel opnieuw zijn actie Music For Life aan het voeren is, dan woont u ofwel op een andere planeet, ofwel heeft u zich laten insneeuwen met enkel de basisbenodigdheden.

Feit is, dat ik na al die jaren wel een beetje uitgekeken ben op de formule. En dat ik het een beetje beu ben, al die acties For Life. Pas op, ik sta er uiteraard wel achter, maar het is wat teveel van het goede, nee?

Nochtans is er een actie die ik wel bijzonder tof vind, zeker als je nog geen eindejaarscadeautje hebt: massage for life! Een vriendin van me is professioneel vroedvrouw/masseuse/relaxatietherapeute en nog wel zo’n paar epitheta, gespecialiseerd in zwangerschaps- en babymassage. En zij heeft nu de actie op poten gezet dat ze, voor elke massage of cadeaubon vandaag, morgen en overmorgen, een deel naar MFL stort. Of hoe je ook individueel iets kan bijdragen.

Ga kijken naar haar aanbod op haar website, en doe er iets mee. Ideaal voor de feesten, en je hebt er nog een goed gevoel bij ook!

Geplaatst op

Bloemen

En toen werd er aangebeld rond vier uur, en bleek er via Fleurop totaal onverwacht een boeket te zijn voor Mereltjes geboorte. Zalig!

boeket

En natuurlijk had ik net gisterenavond zelf witte rozen gekocht, Murphy waardig. Nu goed, dan staan er maar extra bloemen in huis. Ik geniet daar toch gigantisch van 🙂

Geplaatst op

Roodborstje?

Tegenwoordig is er nog een nieuw liedje toegevoegd aan het avondlijke repertoire, nl. Roodborstje. Alleen moet ik het zingen met ‘Mereltje’, om redenen die voor zichzelf spreken, dacht ik zo. Blijkbaar is er ook een versie die gezongen wordt door Kaatje, maar daar is de tekst anders. Zoals ik het geleerd heb, gaat het zo:

Roodborstje tikt aan het raam, rin, tin, tin,
laat mij erin, laat mij erin.
’t Is hier zo koud en zo guur naar mijn zin,
laat mij erin, rin tin tin.

’t Meisje deed open, het beestje kwam snel
binnen was ’t beter, de guit wist dat wel.
Maar toen de lente weer kwam, rin, tin, tin,
vloog hij het bos weder in.

De versie van Kaatje gaat als volgt:

Roodborstje tikt tegen ’t raam, tin, tin, tin,
Laat mij erin, laat mij erin.
’t Is hier te guur en te koud naar mijn zin,
Laat mij erin, tin, tin, tin.

’t Meisje deed open en strooid’ uit haar schoot
Kruimeltjes suiker en kruimeltjes brood.
Dat was het roodborstje wel naar de zin,
Vloog toen het bos weder in.

Zouden dat regionale verschillen zijn? Iemand een idee?

Geplaatst op

Hoe het wél moet…

pakket1

Kijk, dit moet me even van het hart: een fles champagne of wijn is géén goeie bedanking!

Bart gaat heel regelmatig gaan spreken voor diverse gelegenheden. Is het iets commercieels, of gaat het uit van een commerciële organisatie, dan laat hij zich daarvoor betalen. Dat spreekt voor zich: tijd is geld, en hij heeft er ook de nodige voorbereiding aan.

Hij gaat echter ook regelmatig spreken op hogescholen en in diverse opleidingen, waar hij doorgaans niks voor vraagt, omdat daar weinig budget voor is.

Hij krijgt vaak een bedanking, meestal pro forma, in de vorm van een fles wijn of champagne. Nice, maar wij drinken geen champagne, enne… Kan het nóg onpersoonlijker? Er is natuurlijk niks makkelijkers dan gewoon een strikje rond een fles te doen en af te geven. Klus geklaard. Yay.

Zelf maakt hij soms de opmerking dat ze hém eigenlijk geen cadeau moeten geven, maar wel zijn vrouw, die door de lezing hem toch maar weer een avond moet missen. Daar heb ik uiteraard geen bezwaar tegen, en inderdaad, soms is het een mand met streekproducten, of iets van chocolade of zo.

Maar donderdag waren we beiden zeer aangenaam verrast: hij was een gastles gaan geven in Leuven, en die mensen hadden er echt hun werk van gemaakt! Hij kreeg een verwenpakket, speciaal op maat: zes verschillende soorten speciale koffie – echt wel lekker, ik geniet er volop van – met speciale chocolade erbij, een voorleesboek voor de kinderen, en een klein flesje champagne voor de geboorte van Merel. Oh, en een hele leuke touch: een blikje Nalu, Barts favoriete oppepper.

pakket2

Diep moet je niet graven in Barts twitter of blog om te weten dat hij kinderen heeft, net opnieuw vader is geworden, en dat hij een koffiefan is. Maar het is de moeite die ze gedaan hebben, die het zo leuk maakt: je voelt je tien – wat zeg ik: honderd – keer meer geapprecieerd dan met een fles champagne.

Dus, lieve organisatoren: als je nog eens een evenement (wat voor soort dan ook) op poten zet, denk dan even na wat je de mensen geeft, zeker als ze gratis langskomen voor jou. Is een klein beetje moeite teveel gevraagd?

En sorry tegenover onze vrienden: jullie krijgen de komende jaren, als we bij jullie op bezoek komen, een fles champagne als cadeautje. We moeten toch iéts met al die flessen in de berging?

Geplaatst op

Subtlemob

(Dit postje verscheen eerder al op Gentblogt.)

Donderdagavond mocht ik één van de meest bevreemdende ervaringen meemaken die ik al gehad heb: een SubtleMob.

U kent wellicht wel al het fenomeen FlashMob, dat intussen ruim gecommercialiseerd is: mensen komen op een bepaalde openbare plaats samen, en op een afgesproken teken/uur doen ze een gezamenlijke handeling, zoals een vooraf ingestudeerd dansje. Oorspronkelijk was dit eenvoudigweg een groep mensen die elkaar sms’ten of via Facebook opriepen, en dan bv. in het Sint-Pietersstation een volle minuut stokstijf gingen stilstaan. De reacties van de voorbijgangers waren vaak hilarisch.

Donderdag, zoals de titel al zegt, ging het er een pak subtieler aan toe. Alle deelnemers moesten zich inschrijven, en op voorhand een bepaalde track downloaden op een MP3speler. Bedenker/kunstenaar Duncan Speakman gaf vooraf voor een aantal dames een beetje uitleg: hij had het idee oorspronkelijk opgevat als kijk op Engeland, om mensen te doen stilstaan bij wat ze zagen om zich heen. Toen echter zijn schoonbroer Paul terminaal ziek werd, verschoof de focus naar “carpe diem”: geniet van elk moment dat je hebt, laat je niet leven, en sta af en toe stil bij de wereld om je heen.

Subtlemob[+]

Per twee stonden we donderdag op de Korenmarkt, Graslei of Korenlei, elk met (al dan niet subtiele) oortjes of koptelefoon op, en stipt om acht uur lieten we één van de twee tracks afspelen. We kregen speciaal voor de gelegenheid gecomponeerde muziek te horen, met daartussen een vrouwenstem die ons af en toe dingen liet doen, zoals naar een venster gaan en je spiegelbeeld bekijken, weglopen van je partner en dan weer troostend terugkomen, stil blijven staan en naar je voeten kijken, de daken om je heen bekijken… Aangezien er (naar mijn totaal onkundige en onbetrouwbare schatting) toch zo’n 300 mensen meededen, was het effect bevreemdend. Je zag anderen hetzelfde doen als jij, maar toch weer niet. Voorbijgangers bleven verbaasd staan en snapten uiteraard niet wat er aan de hand was. En de muziek was… vreemd maar tegelijk heel erg passend. Je voelde je op een eilandje met je partner, en toch weer verbonden met al die anderen om je heen. Mja, het is moeilijk te beschrijven.  Het mooiste moment was wel het einde: toen iedereen, met intervallen van een paar seconden, tegelijk een slow begon te dansen. De voorbijgangers hoorden de muziek niet, maar zagen wel het effect, en het was mooi, daar op de Gentse kades.

Na afloop hoorde ik dat de andere track (Lost) veel droeviger was geweest dan de onze (Found), maar dat het effect op iedereen zowat hetzelfde was: ondanks de koude wind liep iedereen te glimlachen.

Bedankt, Duncan Speakman en Vooruit, voor deze mooie ervaring. Meer foto’s kan je trouwens op de site van de Vooruit vinden.

Subtlemob[+] Subtlemob[+] Subtlemob[+] Subtlemob[+]

De foto’s zijn van een jonge gast die ik daar ter plekke heb aangeklampt omdat ik hem zag lopen met zo’n knoert van een fototoestel, nl. Frederik Sadones. Bij deze bedankt!

Geplaatst op

Strak

Ik ben WoW aan het spelen (World of Warcraft, voor wie het niet kent, een online computerspel). Wolf komt even over mijn schouder meekijken, en ziet welke level ik intussen ben.

“Wow mama, strakke level!”

En weg was hij.

Geplaatst op

Zeg het met bloemen

Toen ik daarstraks de kinderen in bed had gestoken en opnieuw beneden kwam, lag er een grote, beetje natgeregende ruiker op de keukentafel. Bart was net thuisgekomen, en ik nam aan dat die dus van hem kwam. Nietes: die was net geleverd, zei hij. Oh?

Ik nam er het kaartje bij:

Omdat ik en vele andere bloemenkettingfans het je van harte gunnen, omdat je binnenkort nieuw leven op de wereld mag zetten en omdat je een fantastische lerares en collega bent. Van e bloemenkettingfans, het Fleurop bloemenmeisje! 🙂 Help je me om het bloemengeluk te verspreiden?

www.altijdbloemen.be

Ik was zowaar mijn kluts kwijt!

fleurop

Ik vond (en vind) het ronduit fantastisch, maar ik kreeg al helemaal rode kaken en tranen in mijn ogen toen ik dan het bericht op de website las (en ja, ik loop sentimenteel, blame me als ge 9 maand zwanger zijt):

Om thuisblijven leuker te maken, @gudrun

De nieuwste schakel in de bloemenketting is er één die met nog meer liefde is gegeven dan anders. Jullie mochten kiezen wie de volgende schakel werd, en @Gudrun was een naam die meer dan eens genoemd werd. Ik herinner me ook dat @Gudrun op Twitter al eens verlekkerd had gereageerd als er een nieuwe schakel aan de bloemenketting werd gezet, en dus mocht de bloemenliefde ook wel eens aan haar gegeven worden.

Liefste @Gudrun,

De bloemenketting fans dragen je duidelijk een warm hart toe! Ik kreeg zowel via Facebook, Twitter en mijn blog jouw naam met veel enthousiasme toegestuurd. Iedereen had daarvoor zijn eigen reden. Soms om je te bedanken omdat je zo’n fantastische collega bent, en zo geïnspireerd les geeft.  Een andere keer om je te steunen, omdat je van de dokter vroeger thuis moet blijven en daar niet zoveel zin in hebt. :) Of omdat je binnenkort een nieuw leven op de wereld mag zetten!

De mooiste reden om je een bloemetje te geven is natuurlijk dat je met je blog vreugde verspreidt, en het leven van andere mensen daarmee mooier maakt. Ik hoop dan ook dat je de onze bloemenketting wil gebruiken om de bloemenliefde door te geven.

Laat je me weten wie volgens jou de perfecte nieuwe schakel is? Ik kijk al uit naar jouw berichtje!

Wat vond je trouwens van het boeketje? :)

Zeg nu zelf…

Ik heb me dan aan het denken gezet, over wie de volgende in de schakel mag zijn.

Er waren heel veel mensen die in aanmerking komen, vond ik

– @zomermaantje omdat ze net verjaard is en niet naar Madrid kon, zoals gepland
– @endimi omdat ze net in het ziekenhuis zat met een doodziek kleintje
– @bnox omdat ze net verhuisd is
– @saravdv ook omdat ze net verhuisd is, en daarbij nog ziek is ook
– @deHuisvrouw omdat het zo’n maf mens is
– @netlash omdat hij ook een bloemetje verdient (en ze dan toch weer bij mij staan :-p )
– @ort omdat hij eigenlijk gewoon een schatje is
– @jansoone omdat ik van haar ook altijd prachtige bloemen krijg

En dan nog een hoop volk die niet op twitter zit. Mja.

Het is toch nog iemand anders geworden. Iemand die het ongelofelijk hard verdient. Maar dat zie je dan later wel :-p