Olijf

olijfVrijdagavond moesten Bart en ik naar een klein feestje. Bart zit nl. in de stuurgroep Unizo Meetjesland, en er was daar iemand die eruit stapte, en een afscheidsfeestje gaf bij haar thuis.

Man, die wonen mooi in Lochristi! Enfin, Hijfte, maar da’s hetzelfde. Ze hebben een plantenkwekerij met een speciale niche: zij leveren quasi enkel aan plantenverhuurbedrijven, die planten voorzien en onderhouden in grote bedrijven. Daarnaast hebben ze een nog veel wijzere niche gevonden: ze leveren de planten voor de filmsets van grote blockbusters als die hier ergens in Europa opnemen. Zo hebben ze een varenbos gecreëerd voor Narnia: Prince Caspian, en een hoop lianen en mos voorzien voor de vierde van de Pirates of the Carribean, en nog wel zo’n paar. Ik vind dat dus ongelofelijk wijs he!

Ik heb een hele tijd met de eigenaar staan praten, en ben eigenlijk wel een pak wijzer geworden over een hoop plantgerelateerde dingen. En ik heb in zijn serres prachtige planten gezien: druivelaars van 80 jaar oud, bijvoorbeeld. Of van die zalige oude knoestige olijfbomen, waaronder enkele van meer dan 200 jaar oud. In Spanje hebben die baan moeten ruimen voor appartementen, en gelukkig worden die dan niet gewoon omgehakt, maar uitgegraven en verkocht. Toen hij merkte hoe wijs ik die olijfbomen wel vond, heeft hij me een kleintje cadeau gedaan. Nog 199 jaar te gaan vooraleer hij even krom en knoestig is, maar ne mens moet klein beginnen, nietwaar? Ik vond het een zalig cadeau, en heb de hele avond zitten glunderen. Ik hoop nu maar dat ik hem niet per ongeluk dood krijg…

Paddenstoel

(Ik vind het woord absoluut niet kloppen met die tussen -n, maar dit terzijde)

Dat er geen zomer is geweest, weten we allemaal. Dat het nu herfst is, heeft mijn tuin net bevestigd. Er staan al langer van die kleine schattige bruine paddenstoeltjes in met die bolle hoedjes, maar deze morgen zag ik ook deze staan:

paddenstoel

Ik kan me niet herinneren dat ik al ooit zo eentje gezien heb. Zo’n tiental centimeter hoog, rank en slank.Geen idee welke soort het is.

Mooi.

Maar wel herfstig, verdomme!

Moestuintje

Begin augustus ben ik met een mini moestuintje begonnen. Omdat je niet echt veel meer kan zaaien op dit moment van het jaar, had ik zes slaplantjes, zes broccoliplantjes en drie rijtjes radijsjes gezaaid.

moestuintje

(foto van 15 augustus)

De sla was geen lang leven beschoren: de duif die in onze boom woont, zag die perfect zitten, ondanks het plastiekzakje dat er hing te wapperen. Meh.

De broccoli deed het wat beter: de kleine plantjes waren stevig aan het groeien, en toen kwamen er slakken. Gisteren ben ik om korrels gegaan en heb ik korrels gestrooid, maar ik vrees dat twee van de zes planten het niet meer zullen halen.

De radijzen daarentegen zijn laaiend enthousiast. De rijtjes stonden zodanig dik dat de plantjes elkaar verstikten, en ik dus meer dan driekwart heb uitgetrokken om de rest plaats te gunnen. Jammer, maar die plantjes zijn zodanig teer dat je ze blijkbaar niet kan verplanten.

Ach, we zien wel. In elk geval ligt mijn uitgeplante munt nog niet dood, ondanks het weer.

Instrument

instrument1

instrument2

Dit instrument heb ik gekocht als student, toen ik het zag liggen in ‘Rommelandtje’ (sic), voor 3000 frank. Dat was veel voor een arm studentje, maar ik vond het zo mooi…

InstrumentInstrument

Ik weet echter aan geen kanten wat het dus precies is. Het vel is echt dierenvel, ik vermoed gemzenleer of zoiets, en de snaar is duidelijk ook dierlijk. Er zijn geen frets, en het lijkt me zelfs moeilijk te bespelen door het houtsnijwerk. Ik vraag me dus zelfs af of het wel een echt instrument is, en niet zomaar een sierstuk.

Iemand enig idee?

Edit: Xavier kon me het antwoord geven: het is een gusle. Nu nog eens op zoek gaan naar zo’n strijkstok.

Verborgen schatten

Zoals altijd bij het opruimen vind je verborgen schatten. Ik dus ook. Ik heb het dan niet over de talloze (liefdes)brieven die ik opnieuw zitten inkijken heb, of de oude dagboeken waarmee ik zitten schateren heb, nee. Die zijn trouwens niet voor publicatie vatbaar.

Er zijn wel een aantal andere dingen opgedoken, die ik wel grappig/fijn/om trots op te zijn vind. En bij deze ga ik deze ook delen.

1.

Attest Certamen

Het attest dat ik wel degelijk heb deelgenomen aan de Latijnolympiade in Italië. Ben ik eigenlijk toch wel een beetje trots op, ook al waren er toen nog geen officiële selecties.

2.

chippendales

De foto waarvan sommige leerlingen het bestaan durfden betwijfelen: ik als security bij de Chippendales. Het hele verhaal zou me te ver leiden hier. Laat het volstaan met te zeggen dat ik de hele avond met de linkse staan kletsen heb, hij erop stond dat deze foto werd genomen, en dat ze me aan het kriebelen waren. En dat de tandpastasmiles in dit geval dus gemeend waren. Eerder die avond, tijdens de pauze, had ik trouwens met drie man in string zitten wiezen, gene zever. De vierde man moest zich nl. gaan omkleden :-p

3.

pasfoto rijbewijs

Het pasfotootje van mijn rijbewijs. Ik moet eenentwintig geweest zijn, want het was mijn tweede rijbewijs, toen ik mijn motobewijs haalde. En ja, het was de tijd van de Madonnalook. En die oorbellen wogen elk 100 gr of zo, niet te doen.

4.

Japanse naam

Bij ons op de studentenhome zaten er ook Japanse studenten, en één van hen heb ik aangesproken. Het bleek dan nog een professor te zijn, die dit verzoek met plezier inwilligde, ook al zal het hem wel wat tijd hebben gekost. Ik wilde namelijk mijn naam in Japanse karakters op mijn wapenstokken zetten, vandaar. Ook de kanji heeft hij me doorgegeven, die waren iets makkelijker.

Kanji

Kan iemand dit eigenlijk bevestigen?

Eerste tandje

Nu weten we dus waarom Merel eerder deze week zoveel koorts had, en waarom ze zo hangerig en huilerig was: ik heb daarnet haar eerste tandje gezien! Jawel, mijn kleine meid heeft dus een tandje!

Ze beet al ongeveer twee maanden op alles wat ze vastkreeg, en ik heb een hele batterij slabbetjes met plastiek aan, om ervoor te zorgen dat haar kleren niet constant kletsnat zijn van het overmatige kwijlen en zeveren. Ze verbruikt er zo’n viertal per dag, zonder nog de etensbavetten mee te rekenen.

En nu is hij er dus, die eerste tand. En geloof me: het is een pak makkelijker om om te gaan met een lastige baby, als je eindelijk wéét waarom ze lastig is. Toch wel.

365 Avatars

Ik ben onder de indruk van @sweetcharlie, ook wel gekend als Micha Symoens.

Een tijdje geleden had hij op twitter een heel tof project aangekondigd: 365 avatars. Of zoals hij zelf op de betreffende site schrijft:

On june 27th 2011 I felt like changing a random avatar in my twitter-feed and so I picked the first person to post next. It happened to be @vromant so he got his avatar transformed as a random act of design. And so I kept doing it, one avatar a day, either random or from the queue of people asking me to tackle their avatar.

Ik vroeg hem of ik ook in de wachtrij kon gaan staan, maar hij gaf toe dat hij mijn foto heimelijk sowieso al eens onder handen wilde nemen. Ik blij, uiteraard.

En vandaag post hij het resultaat. Ik weet niet hoe hij het gedaan heeft, en hoeveel werk hij eraan gehad heeft, maar ik vind het knap. Héél knap.

avatar4gesl8

sweetcharlie

Bedankt, @sweetcharlie!

Tandarts

Spelen in oma’s tandartsenstoel, wij deden destijds ook niets liever: op en neer, spuiten met water, met lucht, en achter elkaar aanzitten met de boor. Al denk ik dat zij dat laatste (nog) niet hebben gevonden.

tandarts2

tandarts

Roze beer, 3 maanden

Dit pakje heb ik gekregen, en toen ik het haar voor het eerst aantrok, heb ik toch wel vijf volle minuten staan lachen, tot Merels grote verbazing.

Zeg nu zelf: dit is toch Anne Geddes meets de Troetelbeertjes?

rozebeer