Acta Diurna de muliere ludenti
Leerlingen kunnen toch soms kiekens zijn. Maar als ge even nog iets gaan regelen zijt, en ge ziet bij het binnenkomen van uw klas zestienjarigen het volgende op bord staan, wel, dan weet ge dat ge toch ergens wel goed bezig zijt. Ook al slaat ge hen met de toetsen om de oren, en maakt ge het hen niet gemakkelijk.
Lieverdjes, ik zie u ook graag!
De knutselwerkjes waar de kinderen soms mee thuis komen, ik sta daar versteld van! Die kleuterjuffen hebben niet alleen een grenzeloze inspiratie, ze moeten er zelf toch ook verdomd veel tijd insteken!
Neem nu dit olifantje van Kobe. Het enige wat ik had moeten meegeven, was kleurrijk papier. Combineer dat met een ballon, behangerslijm, wat rood tekenpapier, twee oogjes en vier plastieken potjes, en voila!
Ik, ik vind dat knap.
En toen kwam Bart deze middag thuis van de winkel met twee boeketten rozen, veertig in totaal. Zomaar. Omdat hij me graag zag. Lief hé!
Ik vind dat ongelofelijk: het is twee november, en we lopen in onze tshirt buiten.
Maandag zijn we, nadat we ons in het huisje hadden geïnstalleerd, enkel nog even op verkenning gegaan. Gisteren hebben we in de voormiddag gezwommen, en in de namiddag Heroica gespeeld, en even tot aan de kinderboerderij en de bijhorende speeltuin gewandeld, en dat was het dus zo’n beetje.
Deze morgen moest Merel echt nog wel slapen, en dus ben ik met de jongens gaan zwemmen, tot we alledrie doodop waren en een half zwembad hadden ingeslikt. ’s Middags waren het boterhammen met een omeletje, omdat we pizza wilden eten en je die enkel maar ’s avonds kan krijgen. En deze namiddag zijn we dan, rond een uur of vier, na Merels middagslaapje, gaan minigolfen. De jongens zijn daar stapelzot op.
We hadden oorspronkelijk wel degelijk onze jassen aan, maar die hebben we snel uitgespeeld, want het was écht veel te warm. Bizar, bizar, maar wel heerlijk 🙂
De dag dat ik trouwens een normale foto van mijn jongens kan trekken zonder dat ik daar een half uur voor moet zagen, stuikt den hemel in. Serieus. Er steekt altijd wel eentje zijn tong uit of zo.
Straks komt hier een klein dametje van drie jaar logeren. Een alleenstaande vriendin laat de ramen in haar huis vernieuwen, waardoor straks alles onder het stof zit, en vooral ook zo goed als geen enkele kamer meer luchtdicht is. Daar kan ze moeilijk haar dochtertje laten spelen, en nog minder laten slapen.
En dus neem ik straks, als ik klaar ben met werken, Bo mee uit de kleuterschool die bij onze school hoort. We gaan dan samen de jongens halen, nog wat later Merel, en dan zal ik met vier kinderen aan tafel zitten. Ze mag bij Merel op de kamer slapen, daar staat een groot logeerbed.
Wolf en Kobe kijken er al enorm naar uit, naar dat extra kleine meisje in huis. Vooral omdat Bo allesbehalve op haar mondje is gevallen, en heel erg goed weet wat ze wil en niet wil.
Ergens hou ik ook mijn hart een beetje vast. Want vier kinderen, da’s toch nog net iets meer dan drie. En ik ben dat vooral ook niet gewoon. Maar ergens kijk ook ik er wel naar uit 🙂
Ik werd daarstraks – de hele conversatie zal ik u besparen – door een van mijn leerlingen ‘een vrouw van middelbare leeftijd’ genoemd. Zonder veel acht of bijbedoelingen overigens, heel ernstig tijdens de les, het ging over sociale patronen bij de Romeinen.
En ja, ik weet wel dat ik voor een gast van 15 oud ben, dat ik heel gemakkelijk hun moeder zou kunnen zijn, maar toch… Ik had nog steeds de illusie dat ik er goed uitzag voor mijn leeftijd, en ik ben NOG STEEDS geen veertig.
En dan… sta je daar dus met je mond vol tanden, een grijns op je gezicht, en een schaapachtig kijkende, zich verontschuldigende tiener. Alsof hij eraan kon doen :-p
Dat weer, dat is toch onvoorstelbaar? Ik geniet er gigantisch van, en ik niet alleen!
Wolf kwam vandaag vragen of ik soms het zwembad wilde opzetten. Niet dat het zo gigantisch groot is, maar er kruipt toch behoorlijk wat water in, en vooral: het koelt enorm snel af ’s nachts, het is per slot van rekening eigenlijk herfst… De ganse zomer is het niet buiten geraakt: het is nooit lang genoeg warm geweest en gebleven, helaas.
Maar toen viel mijn euro: ik had nog een klein miniplonsbadje staan! Ik ben in de puinhoop die mijn garage is, gedoken, en heb wonder boven wonder dat zwembadje teruggevonden.
De jongens hebben er toch wel een paar uur in gespeeld. In de late namiddag kwam mijn nicht nog langs met haar twee meisjes, en ook die hebben er in zitten plonzen, terwijl wij in onze bikini in de zon lagen te genieten van de warmte.
Heerlijk, toch?
Toen ik Kobe daarstraks ging ophalen, was hij in twee kleuren geschminkt: netjes twee helften. Ik zag al meteen taferelen uit Batman voor me, maar hij zei vol trots: “Kijk mama, ik ben een dominosteentje!”
Of hoe de kleuterjuffen tegenwoordig al spelend de kleuren uitleggen. Maar hij is wel de hele dag wat geelzuchtig gebleven, want die kleur ging er nauwelijks af.
Op 1 december 2009 maakte ik, via BGGD, kennis met iMaterialise, en ik was diep onder de indruk.
3Dprinting, dat was iets nieuws voor me, en ik vind het nog steeds een schitterend concept. Op hun site kan je trouwens een kort filmpje bekijken dat het grondig uitlegt.
Eigenlijk kan je zowat alles laten printen, zolang je er maar voor wil betalen. Zo blijken bepaalde auto’s in de hogere prijsklasse hun bumpers te laten printen in één stuk, extra stevig.
Op de bewuste decemberdag maakte ik de suggestie om juwelen te printen, en volgens hen hadden ze daar nog niet aan gedacht, en bracht ik hen op een idee. Ik geloof daar niet teveel van, dat het mijn idee zou zijn: ze hadden al armbanden en dergelijke uitgewerkt. Ik heb toen trouwens een armband gewonnen die ik zelf mag ontwerpen, maar… ik heb nog steeds koudwatervrees, ik durf er niet aan te beginnen, en dus bijna twee jaar later is die armband er nog steeds niet. Ik heb een idee, ja, gebaseerd op een bestaand model, maar toch…
Intussen is de designafdeling van iMaterialise, MGX, wel volop bezig met juwelen. Goedkoop zijn ze niet, maar je hebt dan ook wel iets speciaals vast, en dat zie je. Toen een van mijn leerlingen een opmerking gaf over mijn oorringen, legde ik uit dat ze een 3Dprint waren, en ik moet zeggen, ze waren onder de indruk. Ze zagen er meteen ook het potentieel van in, en kwamen met de wildste ideeën af. Maar je kan dus inderdaad zelf dingen ontwerpen, zoals bv. klinken.
Dan heb je meteen compleet unieke stukken in huis, die niemand anders heeft. Je moet maar eens kijken op hun site, echt.
Gisteren lag er een zakje klaar voor de eerste 25 girl geeks, met een bijzonder mooi cadeau: een set oorringen, en een hanger.
Die hanger zou ik zelf niet veel dragen, en dus heb ik hem doorgegeven aan Annick, die wat later was en dus geen zakje meer had.
iMaterialise had alles dan ook nog mooi verpakt, en er zat een handgeschreven briefje in elk zakje. Nice touch!
Mocht ik wat creatiever zijn, en vooral met 3D-modeling kunnen werken, ik zou het wel weten: ik ontwierp zelf een lamp voor in de woonkamer, en liet ze printen.
Maar nu zit ik zelfs al vast op die armband. Stel je voor.
Het was eigenlijk lang geleden dat ik nog zo had uitgekeken naar een Brussels Girl Geek Dinner: Sony trakteerde ons in de Event Lounge in Brussel op een walking dinner, en dan een Geek Battle: per twee gingen we moeten strijden met elkaar in zeer geeky wedstrijdjes, en de uiteindelijke winnaars gingen naar huis met elk een Sony Tablet, nog niet eens te krijgen in de winkel! MC van dienst was trouwens Steven Lemmens, resident geek van Studio Brussel.
Rond kwart voor zeven kon ik me aanmelden aan de balie, kreeg een gestanste ID om de nek, en kreeg meteen een prachtig cadeautje van iMaterialize, een eigen postje waardig. Een deskundige uitleg van @stvn volgde, ik teamde up met the one and only Gil Plaquet – een zeer verstandige keuze, zo bleek later – en deed me te goed aan het wel zeer degelijke walking dinner, met vooral sublieme dessertjes. Er was nog een massa ander volk: dealers van Sony, zo bleek, die net zoals ons een kijkje mochten nemen naar alle Sony producten daar uitgestald, en ze ook meteen even konden uitproberen, zoals wij.
Dat laatste heb ik niet echt gedaan, omdat we nogal opgingen in het spel. We haalden het in een minikwisje (met veel geluk, want de vragen waren niet echt kennisvragen, als eerder chancevragen), Gil won in een spelletje flipperen, Gil liet een liedje afspelen op een tvscherm met behulp van de nieuwe tablet, Gil gaf de meeste juiste antwoorden in nog maar een spelletje kwis, en diezelfde Gil slaagde er in de finale maar niet in om een televisietoestel uit te zetten met zijn smartphone (ik had er totaal geen idee van hoe ik er zelfs maar aan moest beginnen) maar dat kon het andere team ook aan geen kanten. Tot bleek dat we eigenlijk voor de verkeerde set televisietoestellen stonden, en het dus niet kón werken, al had Gil netjes alles gedaan zoals het hoorde. An van Sony dacht even diep na, en nam toen een gewaagd besluit: ze noemde het een ex aequo, en gaf ons alle vier een Sony Tablet! Yay!
Gil was zelfs nu de perfecte gentleman, en liet mij de tablet meenemen naar huis: de zijne ging hij vrijdag dan wel krijgen. Ik heb dus eigenlijk geen poot uitgestoken, behalve dan de ideale partner van de avond te kiezen! Bedankt, Clo, dat ik hem even mocht lenen!
En trouwens, nog eens bedankt, Clo: het was een hele fijne avond, zelfs zonder het winnen van de tablet. Ik heb me schitterend geamuseerd, en heel lekker gegeten.
En de goodie bag, wel, het is de beste die we al gekregen hebben, al was het maar door de prachtige tas alleen al: een hele knappe zwarte schoudertas met witte boorden en riem, met aan de ene kant het Sony logo, maar aan de andere kant het BGGD logo. Erin zat een 3D Blu Ray van The Chronicles of Narnia: The Voyage of the Dawn Treader (iemand geïnteresseerd? Wij hebben geen Blu Ray), een voucher van MacDonalds voor een gratis 1955 hamburger, en een plastiekzak van Albert Heijn met bio-appelsap, stroopwafels en een doos mignonette van Côte d’Or (allemaal vakkundig ingepikt en gedeeltelijk al soldaat gemaakt door mijn liefste). We hadden trouwens ook nog een 4Gb SDkaartje gekregen bij het binnenkomen. Ik heb geen foto’s gemaakt, maar je kan er wel zien bij Annelies.
Bedankt, Sony en Clo! Een aparte post over de Tablet volgt ook nog, als ik hem wat heb kunnen testen. Maar het ziet er in elk geval al zeer mooi uit!