Acta Diurna de muliere ludenti
Vandaag stond een oudleerlinge me op te wachten op school. Ze moest er om een andere reden zijn, had gezien dat het mijn verjaardag was, en had een kaartje mee. Met tekst.
Ik las het, en ik was efkes compleet ontroerd. Blijkbaar doe ik het nog zo fout niet…
Nog eentje uit de oude doos, gewoon omdat ik die foto zo schattig vind. Ik moet een jaar of vier geweest zijn.
Als “bloggende mama” krijg je wel af en toe eens een verzoekje. Zo kreeg ik vorige week de vraag van Bjorn Accoe of ik zin had een kijkje te komen nemen in PopCorn. De Gentenaar is net verhuisd met zijn bedrijven IdeeKids en IdeeFiks van Gentbrugge naar Melle, en heeft daar nu een tijdelijke speelgoedwinkel geopend. Geef toe: wat moet je in hemelsnaam nog kopen voor de mormels voor Sinterklaas en Kerstmis? Ik vind dat zo moeilijk: de helft van het speelgoed krijgt één blik, en dat is het dan wel weer. Hmpf. En daar hang je dan zoveel geld aan.
Bjorn vond dat het anders moest kunnen. Naast een unieke shoppingbeleving samen met de kinderen (hier mag je alles testen en uitproberen, tekenen op de muren, lezen in de boeken, prutsen aan alle spullen, en gerust uren aan een stuk), willen ze ouders ook ‘goed speelgoed ‘ (lees: ‘speelgoed met een hoge speelwaarde’) aanbieden.
En het zijn duidelijk niet zomaar loze woorden: de hele polyvalente zaal is volgestouwd met het meest waanzinnige speelgoed, en ik moest me inhouden om niet meteen de hele winkel mee te nemen.
Een paar dingen vielen me op: de Cacabane, een kartonnen speelhuisje om rond het potje te zetten tijdens de potjestraining, waarop de peuter dan naar hartenlust kan krabbelen en tekenen. Of de laptop en iPhone in houten uitvoering met een schoolbord als scherm, zodat je peuter zelf kan beslissen wat op het scherm komt. Gewoon machtig, maar niet goedkoop, helaas.
De kartonnen speelhuisjes zijn ook de max, of zoals Bjorn zelf vertelde: zijn eigen kinderen hebben het eerst gekleurd, daarna met stiften volgetekend, daarna geverfd, daarna weer volledig in witte verf gezet, en dan weer herbegonnen.
Maar zelf was ik nog het meest weg van de verkleedkleren. Duur, dat wel (29,90 euro is niet weinig), maar ongelofelijk fijne kwaliteit, met dikke stoffen en oog voor afwerking. En met flexibele maat: het zijn steevast omslagmodellen die je dus gewoon kan aanpassen, zodat ze lange tijd meegaan. Je kan ze trouwens ook gewoon in de wasmachine stoppen, ook niet onbelangrijk. Ik denk dat Wolf vooral het mega coole ridderkostuum wijs zal vinden, en ik zie Merel zó al lopen in een echte prinsessenjurk, niet zo’n Chinees goedkoop geval. Of een bijtjesjurk. Of een blauw elfje. Of een lieveheersbeestje. Of een spookje…
Ik heb niks meegenomen. Gewoon omdat ik op een woensdagmiddag met de jongens even tot daar rijd, en hen zelf ga laten kiezen. En ervoor ga zorgen dat er genoeg geld op de rekening staat.
Oh ja, en uiteraard is er popcorn!
Maar het extra goede nieuws is: aangezien de PopCorn store eigenlijk een onderdeel is van IdeeKids, heb ik hier vijf bonnen voor de IdeeKidskampen, met telkens tien euro korting. Als je daar eentje van wil, laat dan een commentaar achter hieronder. Deadline is volgende week zaterdag 24/11 om 23.59u. Daarna laat ik een onschuldige hand vijf namen kiezen, en die krijgen dan een mailtje van me. Vergeet dus niet een geldig emailadres op te geven.
PopCorn Pop-up Store
van woensdag 14 november tot maandag 31 december
Op woensdag 28 november is de winkel open tot 22u.
in de polyvalente zaal van Idee Fiks gelegen in de Zwaantjesstraat 33, 9090 Melle.
op woensdag, zaterdag en zondag, telkens van 10u tot 18u.
Meer info: zie www.popcornstore.be en PopCorn Pop-up Store facebookpagina
Bovendien organiseren ze verschillende special acts gedurende de gehele periode. Hou de PopCorn Pop-up Store facebookpagina in de gaten voor meer info qua data & uren.
Iemand is mijn hibiscus vergeten vertellen dat het al november is…
De dag die mijn persoonlijke annalen zal ingaan als de dag van Merels eerste potje.
Het is dus gisterenavond weer in mijn rug geschoten, door Merel in haar bedje te leggen. Gelukkig is het deze keer niet zo erg: ik heb nog al mijn bewegingsvrijheid, loop niet krom, en moet ook mijn krukken nog niet bovenhalen. Maar het doet dus wel verdomde zeer.
Ik heb deze voormiddag een aantal oefeningen gedaan op de Wii om mijn rugspieren wat te versoepelen, maar het heeft niet geholpen, helaas. Ik vermoed dat het deels aan mijn bureaustoel ligt. Niet dat het geen goeie is, maar hij is niet specifiek ontworpen voor iemand met een hernia.
Ik had eerder al eens zitten kijken voor zo’n speciale rugsteun voor op een stoel en in de auto, maar had zitten twijfelen: wat als het niks voor mij is? Als het mij niet helpt? Dan heb ik meer dan 100 euro uitgegeven voor niks.
Ik zette dus de volgende oproep op mijn Twitter en Facebook: “Heeft iemand soms een ergonomische rugsteun die ik eens mag lenen? Ik wil die uittesten vooraleer er zelf een te kopen. #dtv”
Links en rechts kreeg ik wel een antwoord van iemand die er eentje aanraadde, maar dat was het zowat. Tot ik een tweet kreeg van de baas van Partena:
En ietsje later kreeg ik een telefoontje, en zat er daarna een mailtje in mijn inbox:
Beste mevrouw Rombaut,
De betterback zal na de middag voor u klaarliggen in het hoofdkantoor van Partena aan de Coupure Links 103 i
in Gent.U kan deze gedurende 1 week vrijblijvend testen.
Meer informatie over de betterback vind u op onze webshop www.partena-gezondheidshop.be. U vindt er ook de link naar onze gids voor een rugvriendelijker leven.
Brengt u de betterback na gebruik terug naar het kantoor of naar de winkel in Oostakker?
Succes ermee!
Vriendelijke groeten,
Stéphanie Reynaert
Coördinator Partena Gezond
Als dat geen service is, dan weet ik het ook niet meer! Als ik nog geen klant was van Partena, ik ging het nu wel overwegen. En morgen rijd ik dus om die BetterBack. Ik ben benieuwd.
De nieuwe Lidl op Mariakerke heeft niet alleen laadpalen voor auto’s, maar ook voor fietsen en brommertjes! Chic!
Kobe, mijn Kobe van vijf jaar en twee maanden, heeft zichzelf leren lezen. En het gaat alsmaar beter. Zelf heb ik er hem niet bij geholpen, tenzij hij daar uitdrukkelijk om vroeg. Maar hij leest dus overal plaatsnaamborden, opschriften, woorden links en rechts. En vandaag had hij uit de bibliotheek eerste leesboekjes meegenomen, Maan-Roos-Vis. Echt vlot gaat het nog niet, maar hij spelt netjes de woorden, en hangt ze dan aan elkaar. Met tweeklanken heeft hij het nog moeilijk, want die kent hij niet, maar als ik ze hem één keer uitleg, is hij ermee weg.
Natuurlijk heeft zijn broer hem al veel geholpen. Dat doet hij ook met rekenen, en daar zit Kobe op het niveau van eind eerste leerjaar, op zijn minst.
Ik hoop alleen uit de grond van mijn hart dat hij dan volgend jaar niet schoolmoe wordt. Want behalve het schrijven zal het niet echt een grote uitdaging voor hem vormen.
Ik heb, na de aanmoediging op de WW gisteren, de stap gezet, en ben vandaag naar het Dravershof in Evergem gaan kijken.
Ze hebben lessen op verschillende dagen, maar meestal wel om 19.00u. Voor beginners dan toch, en dat hebben ze me aangeraden, al was het maar om mijn lijf weer de mogelijkheid te geven zich aan te passen. Het gaat zeer doen, zo’n zadel…
De prijs is doenbaar, en ik ben eens gaan rondlopen in de stallen, en heb gepraat met een eigenaar die net kwam rijden. Ze was tevreden, en vertelde me vooral ook dat er echt geen ‘chiqué’ sfeertje hing, maar een gewone liefhebberssfeer.
Ik denk wel dat het is wat ik zoek. Alleen zal het nu nog moeten te verenigen zijn met Barts agenda, en die is nogal overvol de laatste (en komende) weken. Goh ja, desnoods wordt het een babysit. Alweer.
Niet alleen qua muziek trad Wolf deze week in mijn voetsporen: beide jongens zijn vandaag naar een initiatie rugby geweest!
Destijds, toen ik nog aan de universiteit zat, speelde ik bij de VDK Cats, een van de weinige damesrugbyteams in het land. Ook mijn broers hebben lang gespeeld: eerst bij de VDK Rams, daarna bij de Gentse rugbyclub, de GRFC.
In die twintig jaar is er veel veranderd. Er is een ganse jeugdwerking bij gekomen, de GRFC heeft nu een A en een B team, een zeer succesvol beachrugbyteam, en zelfs een gloednieuw eigen clubhuis en een tweede terrein, in kunstgras dan nog. Whoa.
En vandaag, van tien tot halftwaalf, was er dus de eerste van vier initiatielessen, voor kinderen tussen vijf en twaalf. Wolf had ik altijd ingeschat als te fijngevoelig voor een sport als rugby, maar voor Kobe lijkt het perfect: als het maar gooien en smijten met elkaar en zichzelf is. Maar omdat Wolf wel nieuwsgierig was naar de sport die zijn mama en nonkels zo nauw aan het hart ligt, wilde hij mee. Ik moet zeggen: hij heeft me verbaasd. Er zit een gezonde agressie in dat kereltje, serieus! In elk geval vonden ze het allebei de max, en willen ze spelen. Enige minpunt: de trainingen zijn twee keer per week, op woensdag en vrijdag van 18.00u tot 19.30u, nogal laat dus voor een vijfjarige. Maar we gaan zien: desnoods houden we het bij één training per week.
Maar mijn hart zwol van trots en van vreugde. En het wijze is: deze namiddag waren ze hier thuis al een balletje naar elkaar aan het gooien. Ha ja, want Kobe had voor zijn vierde verjaardag een rugbybal gekregen van zijn peter Dirk. En had Wolf een groot kussen naar beneden gehaald als stootkussen.
Ik hoop maar dat ze zo enthousiast blijven. Ik vermoed van wel, als er een beetje van een Rombautje in hen zit.