Machtige reclame
Het is wel een filmpje van 2013, maar ik kwam het vandaag ergens tegen, en ik vond het de max!
366 – 24 november 2016 – volhouders
KDW Games
Dat Kobe een speciaal geval was, dat wist u al, als u hier al eventjes komt lezen. Tsja.
Hij heeft nu sinds een paar maanden een eigen Youtubekanaal, KDW Games, met als logo – hoe kan het ook anders – een eland.
Hij is begonnen met heel eenvoudig een paar spelletjes te bespreken, of tactieken en zo, maar is ook al bezig met zijn vrienden voor te stellen en dergelijke, zoals deze selfie op de rugby.
Nu heeft hij ook een filmpje opgenomen met zijn zusje, waarin ze sjabloontjes toont. Of, zoals ze het zelf noemt: sjabbeloontjes. Gewoon te schattig! Kobe kijkt heel vaak naar Youtubekanalen met tutorials, vooral dan over Minecraft, en heeft zijn grote helden, zoals Enzo Knoll. Hij kent het format dan ook door en door, compleet met intro, outro, spreken tot je publiek, dat soort dingen. Ook Merel kent dat blijkbaar, want ze is niet verlegen tegenover de camera.
Ik denk dat ik er vooral zal voor moeten zorgen dat hij zijn kanaal niet op een bepaald moment gewoon wist. Want dit, dit is zalig materiaal om hem later als puber mee te plagen. Zeg nu zelf… En wil je hem een plezier doen? Word dan abonnee op zijn kanaal: hij is daar mega trots op!
366 – 11 november 2016 – Merel en Elisa.
366 – 02 november 2016 – herfstbroek
Stilte
De kinderen naar de scouts, mijn pa bij mijn broer, een simpel stukje zalm op tafel, en verder? Stilte. In een weekend. Met Bart en ik in huis.
En toen zei Bart: “Ik ga iets doen, wat zeker tien jaar geleden is. Serieus!” Hij vleide zich in de zetel, en zette de televisie aan, op AVS. Alwaar zelfs na al die tijd nog steeds ene Celia het programma Tendens presenteerde.
De kat spinde.
Eerste rugbytoernooi van het seizoen
Wolfs knie doet serieus lastig, en dus geen training gisteren en zeker geen match vandaag. Dat gaf me alle tijd om met Kobe mee te gaan naar Schilde, om daar het toernooi te bekijken en hem aan te moedigen.
Het was stralend weer, ik zat heerlijk in de zon en las tussen de matchen door. Die matchen, die heb ik op vraag van de trainer helpen analyseren, waar het in zowel aanval als verdediging fout loopt. En de laatste match heb ik gewoon gefilmd, da’s nog makkelijker. Het was trouwens de eerste keer dat ik Kobe zo intensief heb weten meespelen. Prima!
Na de rugby kreeg Kobe nog een hot dog van mij, en zijn we een paar caches gaan zoeken in de omgeving. Sommige waren heel eenvoudig, maar er was er eentje bij met een codeslot, diep weggestoken in een haag, en de andere… Man, was de eigenaar van de cache niet net bezig in haar tuin, ik had de oplossing nooit gevonden. De locatie hadden we snel, onder een bepaalde steen in zo’n afsluiting van ijzerdraad gevuld met keien. Maar toen stonden Kobe en ik er allebei op te kijken gelijk nen uil op ne kluit. Een diepe buis. Unk? Er stond bij de beschrijving dat er hulpmiddelen in de buurt lagen. Een stokje of zo? Maar toen wees de dame van de cache ons fijntjes op de titel: “Twee elementen”. Mijn euro viel, zeker toen ik de gieter een beetje verderop zag staan. We zijn dan maar ’t straat overgestoken en hebben de gieter gevuld aan het kanaal, en het buisje volgegoten. En toen stonden we opnieuw beteuterd te kijken. Niks? De cachelegger schoot in de lach. “Kijk wat verderop?” En jawel, een halve meter verder in dezelfde afsluiting was een buisje komen piepen in het andere uiteinde van de intussen volgelopen buis. Moh! Meteen een favorietpunt toegekend, zo wijs gedaan!
Tegen kwart voor drie waren we thuis, maar had ik er al een bijzonder fijne middag op zitten. En de rugby? Daar waren ze tweedes. Goed gedaan!
Pokémonhunt
Vandaag werd er in Gent een massaal pokémon Go!-event opgezet: maar liefst 42 pokéstops in het centrum gingen van 13 tot 18 uur permanent gelured worden, en wat voor Gentenaars zouden wij zijn als wij daar niet naar toe zouden gaan, hmm?
Het hele gezin ging dus gezwind de fiets op: Merel bij mij op de aanhangfiets, en Bart op mijn oud reserve-exemplaar, en via het Gaardenierspad reden we fluks tot aan de Hema. Al was dat laatste stukje eigenlijk al niet meer zo fluks: een massa volk op straat, de Gentse Feesten waardig. Man man man, wat was me dat zeg! Bart ging nog snel even in de Hema een nieuw fietsslot kopen, want er waren tal van sloten mee, helaas zonder sleutel. Goed bezig, Waelekes! En toen begonnen we, na een ijsje uiteraard, aan ons rondje. Veel interessants hebben we niet gevangen, maar de pokéballs werden aangevuld, en we hadden vooral een zeer fijn gezinsdagje.
We gingen nog even wat typische dingen halen in de Albert Heijn, daarna nog even in de Hema, en tegen zessen stonden we gezellig allemaal thuis. Zo op een twintig minuten fietsen van ’t stadscentrum wonen, dat heeft toch zijn voordelen.
Typische vakantievrijdag
Het is niet alsof het vandaag echt mooi weer was, en dus bleven we voornamelijk binnen, de kinderen en ik.
Er werd geslapen, ontbeten, en toen vond Kobe dat het tijd was dat we een van die nieuwgekochte puzzels uithaalden. Maar aangezien hij vaak snel interesse verliest, wilde ik hem gerust een handje helpen. Ik sorteerde alle randjes eruit, en hij puzzelde die samen. En toen… Tsja, toen lag er dus een half afgewerkte puzzel op mijn tafel, en daar kan ik niet afblijven. Tegen ’s avonds lag er dus een afgewerkte puzzel klaar ^^ En Kobe wilde die per se fotograferen.
Tussendoor had ik ook al een nieuw werkje moeten opzetten op het weefgetouw: een eenvoudig groen sjaaltje voor Elandje ^^
En verder? Verder ruimde ik nog de grote kast in onze slaapkamer op, met lakens, pyjama’s en blijkbaar ook spelletjes. Mijn vreugde was groot toen ik daar niet alleen onze oude Risk, Twister en Trivial Pursuit terugvond, maar ook Warhammer Quest! Man, dat spel heb ik uren gespeeld, en ik ben er zeker van dat ook Wolf dat de max gaat vinden.
En natuurlijk werd er geëindigd met een fietstochtje onder de intussen stralende ondergaande zon, om nog wat meer pokémon te vangen. Samen met mijn lief op de fiets, het heeft toch wel wat, ja.