Fietsen!
Merel en fietsen, dat was tot hiertoe een probleem. Principieel heb ik geen enkel van ons kinderen leren fietsen: dat is een taak voor de papa. Ik heb er trouwens ook de fysiek niet voor, en zeker al niet de rug om zo gebogen te staan.
Vorig jaar had Wolf Merel een paar keer geholpen, maar nu kan hij dat natuurlijk niet. En om eerlijk te zijn, we vergeten het ook altijd… Maar bon, vandaag vroeg Merel het met een allerliefste glimlach aan Bart, en jawel, ze sloegen aan het oefenen. Een kwartier later kwam Merel binnenstuiven: “Mama, mama, ik kan fietsen!” Prompt werd het me gedemonstreerd: het is nog met wat hulp en vooral morele steun van Bart, maar ja, ze kan al een eindje zelfstandig fietsen!
En trots, trots!!
Allez, en nu nog oefenen dat we met de fiets naar school kunnen.
365 – 31 juli 2017 – bloementas
365 – 23 juli 2017 – passievrucht eigen kweek
365 – 21 juli 2017 – bloeiende Audrey
365 – 05 juli 2017 – Murkha uit 1999
365 – 02 juli 2017 – zeepsmoel
365 – 27 juni 2017 – Saruman de Witte
Venusvliegenvanger
Toen ik in de bloemenwinkel stond, viel mijn oog op een schattig klein vleesetend plantje, een Dionaea muscipula, voor ocharme een euro of twee. Normaal gezien vind ik zoiets gewoon een hype, want die dingen gaan doorgaans snel dood, maar de winkeldame gaf me wat tips, en verzekerde dat dat eigenlijk heel goed meeviel. Nu, voor twee euro kunt ge niet sukkelen, dus ik nam dat plantje mee, voor op mijn bureau.
Intussen staat het hier al even, maakt het ijverig blaadjes bij, en heb ik het daarnet een vlieg gevoederd. Maar zo wijs zeg!
De vlieg had ik bewusteloos gemept met een vliegenklopper, bij een vleugel gepakt, en op de plant gelegd. Een halve second later klapte die dicht, en het verwonderde me nog dat er geen geluid bij kwam. Zo cool!
Nu is er dus, als je goed kijkt, nog een glimp te zien van het groenglimmende rugschild van die vlieg. Benieuwd hoe lang het duurt voor die verdwenen is.
Maar hoe wijs is dat, zeg!
365 – 24 mei 2017 – natte handen
