Geplaatst op

TIL (Things I Learned)

Er zijn van die dagen dat je een aantal vaststellingen doet.

    • als je dringend moet plassen, is het geen goed idee om de zetelverwarming in je auto op te zetten… Serieus!
    • het is héél moeilijk om een snel uitgesproken ‘bananencake’ niet te laten volgen door “du duuu dududu”. Sorry voor de oorworm :-p

    • de binnenkant van een klavecimbel is de max, maar die dingen zijn blijkbaar zodanig snel ontstemd dat er een vochtregelaar in het betreffende lokaal moet staan.
  • er bestaat een liedje van Monty Python over filosofie.

Geplaatst op

Onder de indruk

Vermeldde ik terloops tegen Bart dat ik ‘A Tale of Two Cities’ van Dickens aan het lezen was.

“Ah”, zei hij, “It was the best of times, it was the worst of times”.

En toen wist ik meteen weer waarom ik met hem getrouwd ben.

Afbeeldingsresultaat voor a tale of two cities

Geplaatst op

Leve de zon!

Dat het gisteren, los van de film, toch wel een fijne zondag was, en dat heeft voor mij veel te maken met het toch wel atypische, en zelfs griezelige weer.

We lieten het aan ons hart niet komen en ontbeten in de stralende zon, terwijl zelfs Wolf aan tafel zat. Ha ja, die had al om tien uur scouts, vandaar de verfrissende en ongewone verschijning aan onze ontbijttafel.

Wolf ging vrolijk schilderen in mijn oude schilderskleren, en wij zetten buiten de tuin gewoon klaar, want in dit weer kan je toch gewoon niet binnen blijven zitten, toch?

Er waren zowaar zelfs pasteis de nata bij de koffie.

Ware het niet geweest dat we nog naar die film moesten, we waren nog gaan geocachen ook. Maar om vier uur vertrokken Wolf en ik, en ons pa bleef rustig achter om tegen vijf uur Merel op te vangen en nog een uurtje later ook Kobe. Bart ging na de filmvoorstelling en receptie gewoon weer naar huis, terwijl ik ervoor zorgde dat Wolf nog min of meer op tijd in het Zeepreventorium was.

Omdat er alweer een stevige file stond ter hoogte van Drongen, ben ik dan nog maar een extra aantal caches gaan zoeken in Beernem, heerlijk rustig in het pikdonker.

Geplaatst op

Heksenkleedje

Merel had als kleintje in 2013 ooit een heksenkleedje van mij gekregen, een geel met zwart en een poesje vooraan.

Ze is niet zot van verkleden, heeft het nooit echt gehad voor prinsessenkleedjes, maar dat heksenkleedje, daar was ze toch wel zot van. Ze had het in 2016 zelfs aan voor Ankoria.

Maar na vijf jaar is het nu toch echt, echt wel te klein geworden, en zij die zo Halloweengek is, zij wilde dolgraag een nieuwtje. Ik zocht even online, en kwam toch wel op een pracht van een stuk uit op tweedehands.be. Uit pure schaamte heb ik ipv 5.50 euro 10 euro betaald voor kleedje én verzending.

Wel, ze heeft staan dansen van blijdschap. Echt. En ze deed het aan en trok het niet meer uit, en stemde meteen toe voor een kleine fotoshoot.

Wie had dat ooit gedacht, mijn eigen kleine heks!

Geplaatst op

Stampvolle vrijdag.

Sommige dagen zijn gewoon een hel om te plannen, en het komt dan natuurlijk ook allemaal samen…
Bart is woensdagmorgen in alle vroegte vertrokken naar New York en komt zondagmorgen terug. Op zich is dat geen probleem natuurlijk, ware het niet dat net nu mijn agenda ook overvol zit. Woensdagnamiddag zat ik in Brussel voor de Certamina, en Véronique heeft gewoon de kinderen bij zich genomen en hen cupcakes laten bakken. Zalig, zo’n vriendinnen!

Vandaag was een groter probleem: Merel had namelijk een extra vrije dag op school, maar ik had wel les van half negen tot half vier. Ook Kobe had gewoon les, en Merel is nu toch nog net iets te jong om een ganse dag alleen te zitten, nu niet voor ’t een of ’t ander. Ik heb wat rondgemaild en rondgevraagd, en ik mocht haar dan om acht uur afzetten bij Sandra, de mama van Feja met wie ze sinds dit jaar zeer goed overeenkomt. Ze hadden sowieso al gevraagd of ze eens samen mochten spelen… Alleen moest Sandra in de namiddag ook zelf les geven, en bracht ze haar kinderen naar haar schoonouders. Probleem dus. Merel mocht gelukkig dan naar Pascale, de mama van Jonathan, een dame met wie ik echt wel goed overeenkom en soms koffie drink. Die heeft haar gewoon verwend: balletjes in tomatensaus met frietjes, tekenen, en dan samen naar het Citadelpark om er met een asielhondje te wandelen. Merel had een hele fijne dag, zei ze zelf.

Alleen was de dag nog lang niet voorbij. Ik pikte Wolf op aan het Augustijnenklooster – hij had op een congres voor dokters moeten spreken als pijnpatiënt en was met zijn dokter mee naar Gent gekomen – en begon thuis samen met beide jongens hun gerief samen te rapen: ze gingen voor het eerst op een gans weekend larp, en dan nog wel zonder mij ^^
Ik heb nog op ’t laatste stekske een ganse alchemiekit samengesteld voor Wolf, en hij vond die zalig.
Rond half zes zaten we in de auto, en na stevig wat file stonden we rond acht uur in De Kievit in Geel. Oef. Er was gelukkig ook meer dan genoeg spaghetti, zodat Merel en ik ook een bordje mochten mee-eten.
Enfin, tegen half negen zijn Merel en ik weer aangezet richting huis, en rond tien uur kon ik haar in bed stoppen, doodop, maar klaar voor een meisjesweekendje.