Merels eerste wortelpuree. Ze worden zo snel groot, meneer.
4 maanden
Jawel, het gaat zo ongelofelijk snel.
Hier gaat ze trouwens Dynasty en Dallas achterna: powerdress FTW!
Outfits
Yup, ik ben een van die mama’s die zo blij is dat ze een dochter heeft, dat ze ze alle mogelijke pakjes, kleedjes en combinaties aantrekt. Geef toe, meisjeskleren zijn toch veel leuker dan jongenskleren? Ik heb ook kousjes van alle kanten gekregen, en ik denk niet dat ik overdrijf als ik zeg dat het wellicht vijftig paar is. Ik kan dus op alle mogelijke kleren assorti gaan kiezen 🙂
Een paar outfitjes…
met een schattig lila pofkleedje aan
En toen was er overgegeven op het kleedje, maar zag de basis er ook nog leuk uit.
Kind en Gezin 3
Omdat ik de afspraak op 8 februari compleet vergeten was, is dus pas vandaag Merel gemeten en gewogen voor haar drie maanden. Drie en een half intussen dus.
Ze doet dat goed, trouwens: 6,330 kilo, 60,5 centimeter. De kinderarts bevestigde wat de huisdokter al had gezegd over haar hoestje en de lichte verhoging, en gaf haar meteen ook de volgende inentingen. En zag dat ze motorisch wel al bijzonder flink was: mooi grijpen naar dingen (en er kloef naast zitten), spullen vasthouden, haar hoofdje bijzonder kranig rechtop houden, en dat soort dingen. Alleen haar spraak wil nog niet mee: ze zou al volop moeten fraselen, en dat doet ze maar heel af en toe. Maar daar ben ik bijzonder gerust in, gezien haar genetische dispositie :-p
Enfin, gewogen en goed bevonden dus. You go, girl!
The end of an era
Een beetje een dramatische titel voor wat het maar is, hoor! Gisteren heb ik namelijk Merels wiegbedje vervangen door haar echte spijlenbed. Want in dat kleine babybedje lag ze wel zalig, maar kon ze haar armpjes niet meer uitstrekken.
Nu ligt mijn kleine meid dus naast me in een echt babybed, met spijlen en een grote matras en al.
De wieg staat voorlopig wel nog even in de woonkamer, maar die is dan ook nog ietsje groter. Hoewel, echt lang zal het wellicht ook niet meer duren. Ze slaapt trouwens al vaak in haar park, omdat ze daar al spelend in slaap valt.
Tsja. Alweer een aaneenschakeling van mijlpalen, en deze keer is het écht de laatste keer. Tot binnen een jaar of twintig, vermoed ik.
Dokter
Net terug van de dokter, met zowel Kobe als Merel.
Kobe zijn juf had me gisterenochtend er al over aangesproken: de oogonstekingen deden de ronde in de klas. En jawel, donderdagavond zag Kobes linkeroog al rood. Vandaag was het nog een stuk erger, en de oogzalf is bij mijn weten nog steeds op doktersvoorschrift, dus doctor it was.
Aangezien ik er nu toch moest zijn, nam ik meteen ook Merel mee. Die had al de hele week van die lichte koorts (37,5°, 37,8°) en begon af en toe zonder reden te huilen, soms zelfs een uur aan een stuk. Er was dus duidelijk iets mis, alleen kon ik niet zeggen wat. Ze had ook een bizarre blafhoest, maar heel af en toe.
De dokter stelde als diagnose een roodheid van de keel, wellicht faryngitis, en dat ze daardoor ook prikkelbaar was, en dat het drinken wellicht pijn kon doen. Ook heeft haar reflux ermee te maken, denkt hij: je keel gaat daar op den duur ook echt wel pijn van doen. Soit, drie keer per dag een lepeltje gaviscon en een lepeltje thymoseptine, en als ze het lastig heeft een Perdolan suppo. En hopen dat het snel betert, dat ze me weer wat meer laat slapen.
Op de buik
Mocht u zich afvragen – ne mens weet maar nooit waar u zich mee bezig houdt – of Merel al goed op haar buikje kan liggen, ja dus.
Roze beer, 3 maanden
Dit pakje heb ik gekregen, en toen ik het haar voor het eerst aantrok, heb ik toch wel vijf volle minuten staan lachen, tot Merels grote verbazing.
Zeg nu zelf: dit is toch Anne Geddes meets de Troetelbeertjes?
Wolfs klas
Vorige week ben ik met Merel naar Kobes klasje geweest, deze week was het de beurt aan Wolf. Blijkbaar leren ze in de godsdienstlessen over opgroeien, en wat het verschil is tussen een baby, een peuter en een kleuter. Ik ben Merel dus uitgebreid gaan showen, heb hen uitgelegd wat ze kan en vooral niet kan, heb haar ververst, en de borst gegeven. En terwijl ik nog aan het voeden was, zijn ze aan de rekenles begonnen, en heb ik dat ook eventjes kunnen meemaken.
Wolf was megatrots. Of in zijn woorden: “Man, ik was wa zot trots mama!” Toch onvoorstelbaar hoe dat jongerentaaltje zich zelfs in zevenjarigen vastzet, nee?
Merels kamer
Merels kamertje is eindelijk afgeraakt. Haar bedje staat er nog niet, omdat we dat nog nodig hebben in ons kamer. Het grote logeerbed heb ik dan wel weer laten staan, er is plaats genoeg en het kan maar handig zijn.
Ik ben er wel tevreden van, ja. Merel zelf kijkt in elk geval met grote ogen naar de tekening 🙂
