Weinig tijd voor echte posts, dus nog een fotootje. Ze is toch om op te eten, nee?
Jeans
En kijk se, onze kleine meid in een nieuwe outfit: een nieuw wit t-shirtje, en een jeans van haar broertjes nog.
Elk excuus is goed voor een foto van mijn dochter 🙂
Fruitpap
Van groentenpap moet ons Merel nog steeds niet veel weten, maar ik heb vorig weekend voor het eerst fruitpap gemaakt, en dat was blijkbaar wél dikke fun! Al weet ze nog steeds niet altijd even goed dat het goedje naar bínnen moet, in plaats van het weer uit te spuwen :-p
Werken!
Hehe, het hangt er maar vanaf wat je werken noemt! Vandaag was namelijk een zalige, luilekkere dag.
Waarom ben ik een dag voor de paasvakantie herbegonnen? Wel, het is misschien niet altijd even eerlijk, maar zo wordt het spel gespeeld: als ik vandaag terug in dienst gemeld word (yup, zo heet dat), dan krijg ik mijn loon terug vanaf vandaag, ongeacht de vakantie. Mijn ouderschapsverlof loopt volgende week af, en anders zit daar nog een ander stelsel tussen, wat een hoop administratief gedoe oplevert.
Het is overigens GWP-week (Geïntegreerde WerkPeriode) ofte projectweek. Eerstes en zesdes zijn een week weg met overnachting, de anderen hebben een week lang activiteiten. Voor de vijfdes draait het rond fotografie, de vierdes doen iets met sport. Ook de derdes zijn sportief bezig, maar op een ludiekere manier. Vandaag hadden zij LowLandgames, georganiseerd en gemonitord door een externe firma. Wij als leerkrachten moesten voor het toezicht zorgen, maar zelf niet actief organiseren. We zaten dus een hele dag in het park en op het speelveld naast de school. Ik had een zeiltje mee om op te zitten, en een grote kan koffie met een paar kopjes (inside joke met een collega). Ik heb boogschieten geprobeerd, heb met krachtballen staan gooien, heb mijn ziel uit mijn lijf staan supporteren bij een parcoursloop, mij een breuk (figuurlijk, gelukkig) getrokken bij het touwtrekken, en ongelofelijk genoten van het prachtige weer. Ik ben zelfs helemaal lichtjes verbrand, een voorwaarde om te kunnen bruinen bij mij 🙂
Oh, en een piepjonge collega keek me zeer verbaasd aan toen ik verklaarde dat ik al zeventien jaar ervaring had in GWPs en daarom dat zeiltje bij had: “Huh? Gij geeft toch nog geen zeventien jaar les? Dat kan toch niet?” Ze had me begin de dertig geschat, vandaar. Mijn dag meteen weer goed 🙂
En Merel? Die had, toen ik haar deze morgen aan Cindy gaf, breeduit gelachen, en met verbazing gekeken naar het speelgeweld rondom zich. Vrij snel sliep ze, ze had ’s middags deftig haar fles gedronken, dan een half uur ontroostbaar gehuild, maar daarna toch weer rustig zitten kijken en spelen. Al bij al een succes dus. Oef.
En dan ga ik nu genieten van mijn vakantie :-p
Crèche
Hmm.
Vandaag heb ik met Mereltje een bezoek gebracht aan de crèche. Het is dezelfde kribbe als die van Kobe destijds, vlakbij, en degelijk. De Spruitjesdoos houdt er geen strenge regeltjes op na, maar is soms onorthodox, en daar hou ik wel van. Als peuter kwam Kobe geregeld pottezwart van het spelen thuis, vol met verf of andere toestanden. En hij vond het er fijn 🙂
Merel moest haar ogen uitkijken. Andere kinderen, andere geluiden, en een vreemde omgeving. Toen Cindy haar even overnam, begon ze evenwel te huilen: een ander gezicht dan mama, dat was er eventjes teveel aan. Hmm.
Morgen gaat ze een ganse dag, want dan begin ik te werken. Ik zal daar geen traan om laten, zo’n rationele moeder ben ik wel, en het is ook niet bepaald mijn eerste. Ze is er goed, dat weet ik: warm, proper, gevoed, veilig, en regelmatig ook geknuffeld. Meer kan een mens niet vragen. En toch zou ik het fijner gevonden hebben moest ze gelachen hebben naar Cindy, en zonder morren in een wippertje zitten rondkijken hebben.
Mja. We zien morgen wel.
Koalascheten
Merel krijgt niet alleen antibiotica, ik moet haar ook eucalyptussuppo’s geven.
Mocht iemand zich dus ooit al afgevraagd hebben hoe koalascheten zouden ruiken: ge moogt altijd eens komen snuffelen.
Eten
Nu dit weer!
Ik had al bij Gwen en anderen zitten stoefen dat Merel zo mooi patatjes at, dat ze na een week al 80 gram binnenspeelde, en dat ze het precies best leuk en lekker vond. En nu wil ze niet meer! Is het nu omdat ze ziek is, dat ze met dat hoestje zit en dat ik haar antibiotica moet geven? Dat ze die overschakeling niet leuk vindt? Of is het gewoon, zoals Ilse zo treffend zei over haar eigen dochter: “Die van ons heeft dat ook gedaan. Na een paar weken dacht ze: Bon, dat groentengedoe hebben we ook gehad. Nu weer melk.”
Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik het écht niet leuk vind.
Ziek
Nee, voor een keer ben ik het niet die ziek is, maar Bart. Hij voelde zich al gans vorige week niet denderend, en is dit weekend helemaal platgevallen. Zodanig zelfs, dat ik vandaag de dokter heb doen komen. Die heeft een griepje vastgesteld, en gezegd dat hij thuis moest blijven en rusten. Minstens tot en met woensdag. Bart zette het al op een verontwaardigd gepuf dat hij morgen al ging gaan werken, en woensdag zeker, tot hij nog maar eens een oncontroleerbare hoestbui kreeg en deemoedig weer in zijn bed kroop.
Merel is ook nog steeds ziek, en bijgevolg lastig. Ik heb mijn handen dus vol, al moet ik toegeven dat Bart echt geen lastige zieke is. En hij is blijkbaar goed ziek, want hij komt nauwelijks aan zijn computer. Al zijn vergaderingen zijn afgezegd, en ik geloof dat Dirk de rest opvangt. En maar goed ook.
Bon, ik ga nog een theetje maken voor mijn liefste, en de kleinste een suppo geven. All in a day’s work :-p
Kind & Gezin 4
Vandaag heb ik Merel dus nog eens bij Kind & Gezin laten nakijken, en vooral ook haar inentingen laten zetten. Ze zag er allersnoezigst uit vandaag, vond ik, met bijpassend roze slabbetje en al :-p
Lachen is normaal gezien totaal geen probleem, alleen blijft die camera een zeer bizar gegeven waar vooral met grote ogen naar moet gekeken worden.
Bij Kind & Gezin zelf werd ze gewogen op 6,710 kg, en bleek ze 63 cm te zijn intussen. En werd ze nog maar eens zeer flink bevonden, met een hele goeie coördinatie en zo. Altijd leuk om horen.
Trouwens, voor wie zich afvraagt hoe zo’n Kind & Gezin ding er nu eigenlijk uitziet: een lekker verwarmde wachtkamer met massa’s ververskussens, en twee dames die klaar zitten met weegschaal en meetbak. En dan een bureautje voor de kinderarts, en eentje voor de verpleegster. Ik heb maar meteen een fotootje genomen van de ‘weeg’ in Evergem. Bij deze dus.
Lente
Dat het lente is vandaag!
Ik moet toegeven, ik heb er ondanks de zere rug van genoten! Ik heb me op een bepaald moment, toen Merel ook mooi lag te slapen, languit op de plankenvloer gelegd in de zon, en dat deed gigantisch veel deugd!
De jongens heb ik extra lang op school gelaten, op hun eigen uitdrukkelijke vraag: als het mooi weer is, mogen ze in de mega grote zandbak spelen!
En tot slot een fotootje dat Wolf zelf heeft gemaakt, toen hij met Merel aan het spelen was:
