Geplaatst op

Murphy

Deze morgen had ik alles netjes gepland: de boekentasjes stonden al klaar (inclusief de mijne), de kleren lagen klaar, en de tafel was al gedekt

Ha ja, want Bart zit in New York en doet anders altijd dat deel van de ochtendshift, de kinderen moesten op tijd op school zijn, en vooral: ik had mondeling examen af te nemen.

Alles verliep – tot mijn eigen grote verbazing – vlekkeloos, en dus was ik netjes om half negen stressvrij mondeling examen aan het afnemen.

Tot rond een uur of tien mijn telefoon ging, en het de kleuterschool bleek te zijn. Ik verontschuldigde me bij mijn examinerende leerling, en nam de telefoon op, wetende dat zij niet voor een peulschil bellen. En effectief: Merel had de hele klas ondergekotst. Wellicht lag gewoon haar maagje overhoop van alle rommel die ze gisteren op de babyborrel gegeten had – ik had eigenlijk vannacht al problemen verwacht.

Zucht. Even paniek.

Ik kon niet weg, Bart was er niet, en mijn moeder, die altijd de extra hulplijn is in dit soort gevallen, zit in Griekenland. DE mensen van het secretariaat reageerden heel begrijpend, en zeiden dat ze Merel wel wat bij zich gingen houden, tot ik er rond twaalf uur kon omkomen.

Tot zover mijn stressvrij examen afnemen. Soit, we lieten het niet aan ons professionele hart komen, stelden vrolijk verder vragen, en reden daarna gezwind naar de kleuterschool. Daar lag een lijkbleek Mereltje rustig te slapen. Ik heb haar voorzichtig wakker gemaakt, en thuis opnieuw in haar bedje gelegd, met een dikke knuffel en haar koetje bij de hand. Ik denk dat ze al sliep voor ik de kamer uit was.

Enfin, twee uur later was ze alweer wakker, bijzonder vrolijk, vol leven en vol kleur. Ze speelde een yoghurtje of twee naar binnen, en het leed was duidelijk geleden. Oef.

Want ik zag al rampscenario’s voor me voor de volgende dag, aangezien ik opnieuw mondeling moet afnemen. Maar haar maagje was leeg, dus het probleem was opgelost. Nog een chance voor haar ook, want morgen gaat ze op schoolreis naar de kinderboerderij, en ze kijkt er enorm naar uit.

Geplaatst op

365 – 5 juni

365-156

En toen mocht Merel tot haar grote ergernis het raam niet dichtdoen. Toen ging ze het maar barricaderen: “Voila mama, is nu ook toe!” Klein triomfantelijk mormel…

Geplaatst op

Meisje meisje

Ik blijf dat dus bizar vinden hoe Merel zo een typisch meisje is. De jongens liggen hoegenaamd niet wakker van hun kleren, hebben het liefst dat ik ze koop en ze klaarleg, en als ik hen niet tegenhoud, zouden ze vijf dagen aan een stuk hetzelfde dragen.

Merel dus niet. Deze morgen deed ik haar een lichtblauw Tshirt met lange mouwen aan, een bijpassende kousenbroek, en daarover een wollen kleedje zonder mouwen in blauwtinten, dat ze nog niet eerder had aangehad. Het was een beetje kort, maar het kon ermee door, en ze protesteerde niet.

Toen ik na mijn douche beneden kwam, lag ze languit op de grond in de woonkamer te mokken. Toen ik mijn wenkbrauwen optrok, kreeg ik te horen dat ze zelfs niet gegeten had. Bart vermoedde dat het iets met haar kleren te maken had. Hmm. Ik riep haar bij me, en vroeg wat er scheelde. Stilte.

“Is er iets met je kleedje, meisje?”

Een diepe zucht volgde: “Jaaaaah.”

“Vind je het niet mooi? Wil je een rokje aan”

Haar ogen begonnen op slag te blinken: “Jaah!”

Ik heb haar dan maar een rokje aangetrokken dat bij de lichtblauwe kleren paste, en ze straalde. Ze heeft meteen ook nog drie boterhammen binnengespeeld.

Zucht. Zo eentje dus. Soms vraag ik me af of ze wel mijn dochter is.

Geplaatst op

Merel speelt met haar pop

Terwijl ik zelf in de bossen aan het rondlopen ben (zie onderstaande foto), en hopelijk links en rechts een stevig pak slaag kan uitdelen – kwestie van doorlichting- en examenstress van me af te slaan – krijgt u van mij nog een filmpje van Merel dat aansluit op het popjesbericht. Het dateert nog van 1 mei, toen het wél warm genoeg was om een Tshirtje buiten te spelen.

Zucht.

Geplaatst op

Popjes

Ik weet niet waar ze het gehaald heeft, want het is niet alsof onze jongens dat veel deden, maar Merel is dus zot van haar poppen. Ze kookt vanalles in het keukentje, en dan komt ze het me laten proeven. Of ze voedert haar poppen, en steekt ze dan in bed, bijvoorbeeld. En man, enig idee hoe vaak zo’n pop in de verbeelding van een klein meisje kaka kan doen of kan overgeven in een uur? Sommige dagen doe ik niets anders dan haar helpen met kleertjes aan, kleertjes uit, pamper aan, pamper uit… Ze vindt het zàlig.

Deze fotootjes zijn getrokken op een moment dat ze het gewoon niet door had…

pop01

pop02

Geplaatst op

Vroem

Onze dochter is geen slechte eter, verre van. Maar heel af en toe vindt ze het lastig om haar bordje leeg te eten, zelfs als er amper een volwaardige portie op ligt. Ik verdenk er haar van om het met opzet te doen, want het gebeurt nooit als papa er niet is. Want als ze zo zit te treuzelen, dan durft papa al eens van vliegtuigje te doen, of treintje, waarbij zij dan natuurlijk haar mondje stijf dichthoudt, tot hij ’tuut tuut’ of zoiets zegt.

Als je denkt dat ik overdrijf, bekijk dan maar eens het guitige sloebersnoetje dat ze trekt bij dat spelletje…

vroem1

vroem2

vroem3

vroem4

Geplaatst op

Tweede dag

De tweede dag, en ze is met evenveel goesting vertrokken. Gelukkig maar. Bij het afhalen was ze aan het huilen, maar dat was gewoon van vermoeidheid en omdat mama daar niet onmiddellijk bij het belsignaal stond.

Volgens juf Femke doet ze alles prima, zet ze haar boekentas weg zoals het hoort, staat ze netjes in de rij, en al dat soort dingen. Als het speeltijd is, komt Kobe haar halen, en dan steunt ze volledig op haar grote broer. Die die rol overigens met glans vervult, nu Wolf er niet bij is. Ze eet flink, ze speelt, en thuisgekomen eet ze de overgebleven koekjes op. Ha ja, want dat zijn er wel die voor haar bestemd zijn hé, en daar heeft ze dus recht op, vindt ze.

Gisteren zat ze om half vijf in bed, en heb ik haar wakker gemaakt om zes uur. De eerste vijf minuten was ze heel vrolijk, het daaropvolgende half uur zat ze te huilen. Ik heb ze dan maar weer in bed gestoken, en ze heeft meteen doorgeslapen tot zeven uur deze morgen.

Vandaag heeft ze eigenlijk vrij veel gegeten als vieruurtje, en heb ik ze om kwart over vier al in bed gestoken. Ik denk dat ik haar niet eens ga wakker maken: vermoedelijk slaapt ze gewoon door, en anders kan ze wel een boterham krijgen als ze wakker wordt. Arm kleintje, compleet uitgeput van die grote school!

(EDIT: ze is om tien uur wakker geworden, hysterisch huilend, dus compleet over haar toeren door het teveel aan indrukken. Het heeft me een kwartier gekost om haar te kalmeren, dan heb ik haar een fles melk gegeven die ze gretig uitdronk (een boterham wilde ze niet) en daarna heb ik haar weer in bed gelegd. Ik ben benieuwd voor vannacht.)