Zo goed zie je de pokjes helaas ook niet. Er zijn er nochtans genoeg…
Windpokken, part three
Na Wolf en Kobe is het nu blijkbaar Merels beurt om de windpokken te hebben. Ach, elk kind moet ze wel een keertje hebben, toch?
Zondag had ik op haar poepje twee rode blaasjes opgemerkt, maar verder niks. Ik dacht al aan een of andere rare infectie, en overwoog naar de dokter te gaan, omdat het toch echt wel serieuze blaasjes waren, en toch een vrij delicate plaats.
Maar maandagmorgen werd het duidelijk: er doken overal op haar lijfje blaasjes op, tot in haar oorschelpen en op haar oogleden toe. Gelukkig is haar gezichtje behoorlijk gespaard gebleven, maar een pokje of vijf. Veel last heeft ze er niet van: ze is wat hangerig en moe, maar heeft geen koorts, en dankzij een soort schuim waarmee ik haar helemaal moet inwrijven, jeukt het ook niet.
Nog die chance.
Maar dat wordt dus een rustige week voor ons, want met een pokdalig kind ga ik nu niet precies de straten gaan afdweilen. AL een chance dat we weten wat gedaan met die verbouwing van ons.
365 – 8 maart 2014 – vlechtjes
365 – 07 maart 2014 – staartjes
365 – 24 februari 2014 – Merel Maimun
Ons kleine aapje uit Circus Omiopi ^^
Speelhoek
Sinterklaas introduceerde in het rugbylokaal een speelhoek. Ik vind dat fantastisch: Merel vindt er telkens wel iets nieuws, en vraagt dus steevast om te blijven tijdens de training. Ik vind dat ideaal: intussen kan ik verderwerken aan de vergaderzaal, of kan ik gewoon zitten lezen, en hoef ik me niet schuldig te voelen omdat ik Merel meesleep.
Pas op: als het goed weer is, gaan we even tot op het strand van de Blaarmeersen, en als het niet te koud is, eten we er onze boterhammen op, maar da’s dus al even geleden.
Maar zo’n speelhoek, da’s dus een gerief!
365 – 20 februari 2014 – zand
Spelen op het strand van de Blaarmeersen…
365 – 13 december 2014 – olifant
Ze was aan het krullen van het lachen, door haar gevecht met dat beest
365 – 09 februari 2014 – Boze Merel uit bad
Ik herken bijna mijn eigen kind niet.
Alweer ziek
Niet ik, maar Merel.
Net zoals twee weken geleden kreeg ik gisteren in de namiddag een telefoontje: dat Merel 38° koorts had, hangerig was, en of ik haar kon komen halen. Net als twee weken geleden mocht ik gerust nog mijn les afmaken: juf Femke had een stagiaire, en Merel was niet echt lastig.
Het was vier uur toen we thuis waren, en vijf minuten later lag ze in bed. Het kind heeft geslapen tot acht uur ’s morgens, begot. Ja, ze is om half drie wakker geweest, en toen heb ik haar een flesje melk en een verse pamper gegeven. En om vier uur wilde ze een glaasje water, en dat was dat.
Bart had zijn agenda zo kunnen regelen dat hij in de voormiddag thuis kon blijven, terwijl ik gaan lesgeven was. Maar Merel was wakker rond acht uur, voelde zich blijkbaar kiplekker, keek wat tv, en vroeg uiteindelijk zelf of ze naar school mocht, omdat ze zich begon te vervelen.
En dus kon Bart opnieuw naar kantoor, kon ik met een gerust hart op school blijven, en kon ik in de namiddag – op vrijdag ben ik klaar om 12.05u – zelfs nog naar de Ikea om Wolfs meubels te bestellen. Hij krijgt een grote kleerkast van 200x236x58, en diezelfde komt beneden in de traphal als schoenen- en hoedenkast.
Daarnaast krijgt hij ook nog een eenvoudig wit dubbel bed met grote lades onder. Op zich heeft hij dat dubbele bed niet nodig, maar hij wilde het zo graag, en er is meer dan plaats genoeg in zijn kamer.
Enfin, het bestellen van de meubels op zich duurde niet zo lang, maar er was behoorlijk wat volk, en aan de kassa heb ik niet minder dan 25 minuten moeten staan wachten. Aan de transportservice – want zo’n grote kasten ga ik niet zelf transporteren, en zelfs ook niet zelf in elkaar steken – was ik nog eens een dikke twintig minuten kwijt, en ik was verdorie nog net te laat op school ook, de kinderen zaten net in de opvang.
Maar bon: de meubels zijn besteld, en hopelijk worden ze over een week of drie ook geleverd.