Acta Diurna de muliere ludenti
Toen Merels handschoentjes af waren, had ik nog een hoop wol over. Ik stelde voor om een muts te breien, maar dat hoefde niet. Maar een haarband die netjes over haar oren gaat, dat zag ze wel volledig zitten. Ze koos een model uit met een extra bandje vooraan, en een dag later had ze dus een haarband ^^
En ik heb gelukkig een zeer welwillend model.
In 2012 had ik er nog voor de jongens gemaakt, zo van die vingerloze handschoentjes:
Ik weet niet hoe we er nu opgekomen waren, maar Merel wilde er ook dolgraag. Ik had er in de winkel gevonden en haar gegeven voor Kerstmis, maar zelfgebreide, helemaal zonder vingers, en dan nog in het petrolblauw, dat vond ze helemaal de max. De eerste was vorige week af, en die heeft ze dan maar ook meteen in gebruik genomen, zonder te wachten op het tweede exemplaar. Vandaag kreeg ze beide, en ze was er mega trots op. Tsja ^^
En ’t is niet alsof dat moeilijk is, je moet gewoon een beetje kunnen breien.
Een kinderhand is gauw gevuld. Of toch aangekleed.
Hmm. Blijkbaar had ik compleet over het hoofd gezien dat Merel vandaag een pedagogische studiedag had. Vrijdag was er een mail binnengekomen van het secretariaat van de lagere school waarin dat gelukkig nog even vermeld stond, want anders had ik haar deze morgen gewoon naar school gestuurd.
Ik moet lesgeven en ook Barts dag zat al volgepland. Beetje probleem dus. In het ergste geval had ik haar maar meegenomen naar school en in de leraarskamer geplant. Ha ja, wat moet ik anders doen?
Gelukkig had Sandra van Feija mijn verzuchting op Facebook gelezen en mocht ze daar gaan spelen de hele dag. Sandra moet op maandag niet werken, nog die chance. En er zal zeker nog wel een dag komen dat ik dan kan overnemen, zonder problemen.
In de voormiddag hebben de meisjes een gans parcours gebouwd, en in de namiddag trokken ze naar de Blaarmeersen om daar met andere vriendinnetjes af te spreken.
Oef.
Dat plannen, dat loopt toch nog af en toe eens fout in mijn hoofd.
Merels blokfluitleerkracht had het al lang op voorhand aangekondigd: er zou een toonmoment zijn op vrijdag, en Merel zou ook een stukje moeten spelen. Niet dat ze al veel kan – ze is eigenlijk dit jaar weer vanaf nul begonnen met een nieuwe leerkracht en een nieuwe methode – maar toch. Deze toonmomenten vervangen eigenlijk de examens van vroeger, en maken de leerlingen meteen ook vertrouwd met een publiek en met de nodige stress.
Merel had eerst nog les van half vijf tot half zes, en intussen zat ik prinsheerlijk in de Labath, waar Merel me nog even vervoegde voor een warme melk met honing. Daarna hadden we nog een half uur zoet te maken, waardoor we in de C&A verzeilden en allebei een coole gilet meenamen. Merel ziet er op slag zo volwassen uit…
Enfin, toonmoment dus. Tot mijn grote verbazing was dat meteen een toonmoment – noem het gerust een klein concertje – met alle mogelijke oude en minder oude blaasinstrumenten, vaak begeleid op de klavecimbel. De max! Er waren de diverse soorten blokfluiten, al dan niet in combinatie, maar ook verschillende cornetto’s, iets wat ik nog niet kende en dat niks te maken heeft met ijsjes. Blijkbaar is het een oud houten blaasinstrument, licht gekromd, met een speelmanier tussen blokfluit en klarinet in. Oh, en ook bazuinen, de middeleeuwse vorm van trombones. Bizar, maar wel mooi! Ik dacht altijd dat die toeters die ze in de tekenfilms gebruiken om koningen aan te kondigen, bazuinen waren, maar dat zijn een soort simpele trompetten. Een bazuin is wel degelijk een schuiftrompet dus. Oh, en er bestaat dus ook een mega vierkante basblokfluit. Allez jong!
Enfin, leerrijke avond gehad dus. En een Merel die goed heeft gespeeld ^^
Blijkbaar is er op Mariavreugde een kinderkoor. Geen idee of dat er vroeger ook al was, ik heb er de jongens in elk geval nooit over horen spreken.
Merel daarentegen… Die kwam daar begin dit schooljaar mee af, of ze in het kinderkoor mocht. Ze repeteren op vrijdag over de middag, en ze zag dat helemaal zitten, samen met gans haar clubje vriendinnen.
Uiteraard mocht ze dat, ik zag geen enkele reden waarom niet, tenzij dat misschien het feit dat ze niet bepaald ’s werelds beste zanger is, en dat is nog voorzichtig uitgedrukt. Maar ze is laaiend enthousiast, telkens weer, dus waarom ook niet?
Alleen… Hun eerste optredentje, op de Wondelgemse kerstmarkt, was toch wel op het weekend van Aether, zeker? Ze vond het gelukkig niet erg, haar papa en broers zijn komen kijken en dat was ook oké. En ik zal het volgende dan wel zien.
En was het goed? Wel euh… zoals mijn kritische Kobe verklaarde: “Best dat je er niet bij was, mama, want zelfs ik kreeg kiekenvel van hoe vals de solo aan het zingen was”. Bon, dan kunnen we ons schrap zetten voor de volgende keer, toch?