Geplaatst op

Olivia Rodrigo

Merel is eerst en vooral een Swiftie: ze gaat in juli met Bart, en Liv en Koen naar Duitsland, naar het concert daar.

Maar Else had nu ook kaarten kunnen vastkrijgen voor Olivia Rodrigo, in het Sportpaleis. Merel is daar geen gigantische fan van zoals van Taylor Swift, maar kent blijkbaar ook zo goed als alle liedjes van buiten en zag het helemaal zitten. Ze had ook helemaal een outfit in elkaar gestoken: we waren samen om een paars T-shirt gegaan – paars is blijkbaar het favoriete kleur van Rodrigo – en daar had ze dan met textielstift – die we ook speciaal nog gaan halen waren – een quote uit een van de nummers op geschreven. Met dan nog een favoriet rokje erbij werd de fit compleet.

De bedoeling was dat ze om half vijf in Wetteren zou staan, maar toen was er een ongeluk op de R4 én waren Else en co te vroeg, zodat we afspraken op de parking van de Ghelamco. Ik geef het u op een briefje: het verkeer was hel! De bedoeling was dat ze tegen zes uur – half zeven in Antwerpen waren zodat ze nog iets konden eten, maar het is een zakje chips in de arena geworden, want ze hebben gewoon gigantisch lang in de file gestaan.

Ik overigens ook: anderhalf uur over in totaal 35 kilometer, het was niet zo bijzonder fijn, nee.

En het concert? Merel was compleet hees, ze vond het ongelofelijk wijs en genoot met volle teugen. Ze was pas tegen één uur thuis en blonk van enthousiasme en plezier…

Geplaatst op

Kringwinkelgeluk

Eigenlijk was ik van plan Merel gewoon met de fiets naar haar orthodontistafspraak te laten gaan, maar ik was eigenlijk geen halve zak aan het doen en het dreigde te regenen, en dus streek ik met mijn hand over mijn hart en bracht ik haar met de auto. Tsja…

En toen stelde ik voor om nog even langs de Kringwinkel te gaan, maar dan liefst die aan de Reinaertstraat, daar was ik al lang niet meer geweest en die is behoorlijk groot. Merel kende die nog niet, heeft ook een voorliefde voor kringwinkels en dus zei ze ja. Ginder keek ze haar ogen uit: die is echt stukken groter dan de andere. En jawel, ze vond er een boek dat ze wilde hebben, en toen nog één. En ze weet maar al te goed dat ik geen nee kan zeggen tegen boeken. Of muziekinstrumenten, dat ook. En toen keken we ook nog even door de kleren en zag ze een zeer leuke overgooier in zwarte jeans die haar perfect paste. Voor die vijf euro hoefde ze het niet te laten van mij.

In het terugkeren passeerden we nog voorbij de kringwinkel van Mariakerke en hielden we ook daar even halt. En jawel, ook hier werd een boek gescoord, maar ook een bijzonder fijn zwart chique kleedje voor haar, een Little Black Dress, als het ware. Ze stond te springen van contentement, en dan maakt ook mijn moederhart van die kleine blije sprongetjes.

Een dochter, het is toch echt iets anders dan twee zonen, geloof me.

Geplaatst op

Nog meer shoppen…

Nee, gelukkig was ik dat niet die ging shoppen, maar wel Merel. Die had namelijk afgesproken met Arwen. Merel is zot van haar broers en vice versa, maar soms mist ze wel eens een grote zus. En aangezien Wolf en Arwen intussen al acht jaar samen zijn, kent Merel Arwen ook al van haar vijf jaar en is dat intussen soms echt een beetje een grote zus. Gelukkig ziet ook Arwen dat zo, en dus hadden die twee vandaag afgesproken om samen te gaan shoppen. En Wolf zou Wolf niet zijn, mocht hij zich niet hebben laten ringeloren door zijn lief en zijn zusje, en hen dus niet met de auto naar ’t stad had gebracht.

Enkele uren later kwam een stralende Merel terug thuis – opgehaald door haar broer, uiteraard – met een grote glimlach en eigenlijk nog niet te veel spullen. Ze had al veel gevonden op onze eigen shopping trip natuurlijk, maar nu kwamen daar nog enkele crop tops bij, en een zeer fijne lichte trui die Arwen blijkbaar ook had, maar dan in een ander kleur. En een kettinkje, dat ook.

Ik heb zo de indruk dat ze er allebei van genoten hebben, ook die grote. Ze heeft er in elk geval mijn kleintje een groot plezier mee gedaan.

Geplaatst op

Kappersbeurt voor Merel

Yup, dat was ook één van de to do’s van Merel deze vakantie: de kapper. Ze wilde opnieuw blonde highlights in haar haar, dat was van haar lentefeest geleden, twee jaar dus. En jammer genoeg ook wel weer wat korter, iets wat ik telkens weer betreur. Maar hey, het is haar haar, zij mag kiezen.

Ik hou dan wel het recht om met haar te lachen wanneer ze daar zo ingepakt zit te wezen, en ze neemt me dat gelukkig niet kwalijk. Zeg nu zelf…

Maar het resultaat mag er zijn!

Geplaatst op

Shopping spree

Zoals ik hier al ettelijke keren heb vermeld, shoppen Merel en ik niet graag. Maar soms moet dat nu eenmaal gebeuren omdat er dingen nodig zijn en je niet alles gewoon online kan kopen, zonder te passen.

En dus trokken wij vandaag na het eten samen op pad: eerst naar de Lovisa om gaatjes te laten schieten. Vijf jaar geleden had ze al eens gaatjes gekregen, maar die waren beginnen ontsteken, deden veel pijn en die heeft ze laten toegroeien. Nu wilde ze er dus opnieuw, gewoon omdat ook al haar vriendinnen er hebben en ze dus oorringen wil kunnen dragen. Ze was er niet helemaal gerust in, maar het deed eigenlijk geen pijn, zei ze. Nu moet ze dus nog even alles blijven ontsmetten, maar ze stond wel even te dansen van contentement.

Bon, stap één achter de rug dus. We passeerden eerst langs de C&A en vonden daar zowaar een nieuwe bikini voor haar en enkele T-shirtjes, die ze ook dringend nodig had. En toen was het tijd voor koffie in de Izy, gewoon omdat het kan en ik wel eventjes wou zitten.

Het ging verder langs de Hema – drie perfect passende BHtjes voor haar, een goeie fit en zonder beugel. Score! En het laatste item op de lijst waren schoenen, waarvoor we naar de Torfs moesten aan de andere kant van de Veldstraat. Die had ze al op voorhand uitgezocht: Converse All Stars Chuck Taylor high rise platform in het zwart, maat 39. En ja hoor, die hadden ze binnen, zelfs in maatje 39.5 die nog beter pasten. Zoals altijd was de service subliem, zelfs met een persoonlijk compliment: de winkeldame is de mama van een oud-leerlinge van meer dan tien jaar geleden, en ze vertelde me dat ik nog steeds haar favoriete leerkracht ooit was. Jawel, we zaten allebei te stralen, mijn dochter en ik, om verschillende redenen.

En toen was het welletjes: we stapten linea recta terug naar de auto, beladen met een stevige buit, maar echt wel tevreden: niet te lang, recht door zee, zoals het hoort. Oef.

Geplaatst op

Aangereden

Vorige donderdag is Merel aangereden door een auto. Geen paniek, ze heeft niks, alleen haar fiets is gekreukeld.

Ik kreeg dus vijf voor acht telefoon van een huilende Merel: dat ze was gevallen, vlak voor de oversteek aan de tramlijn richting Lieze, en of we haar konden komen halen. Ik was nog niet aangekleed, maar Bart sprong in zijn auto en reed naar haar toe. En bleef toen toch redelijk lang weg. Hmm.

Bleek dat hij verzekeringspapieren had ingevuld, want wat was er gebeurd? Ze stond stil op het einde van de Vroonstallestraat, klaar om over te steken naar de Lange Velden. Een auto stopt en laat de fietser voor haar passeren, en dus steekt zij mee over. Blijkt dat de chauffeur haar dus niet gezien had door de laaghangende ochtendzon: hij zet aan en heeft haar vol mee, gelukkig niet snel. Een dame had dat zien gebeuren en heeft haar binnen genomen en haar een glas water gegeven, want ze stond te trillen op haar benen. Ook de chauffeur, een man van eind de dertig, zoiets, was zich doodverschoten en stond mee te trillen. Merel was compleet van slag en begon hartverscheurend te huilen zodra ze hier thuis in mijn armen kwam. Ze vond het vooral doodeng, zo aangereden worden. Gelukkig heeft ze niks, behalve dan een kneuzing op haar bil waar de bumper van de auto haar mee had.

De fiets is wel behoorlijk verbogen, maar dat wordt uiteraard betaald door de chauffeur. Die heeft ook uit bezorgdheid al een paar keer een berichtje gestuurd om te vragen hoe het met haar is. Fijne man, stom ongeluk.

Ik heb haar de rest van de dag thuis gelaten, in de zetel, onder een dekentje, met een pizza als troosteten. Eerst ging ze nog meegaan met mij tegen tien uur, maar dat hoefde eigenlijk niet, ze was ook nog te veel haar kluts kwijt.

Ach ja. Zoals ze zelf zei: ze kan dit ook weer afstrepen op haar bucket list.