Nachtkastje
Ik had Merel beloofd om samen met haar om een nachtkastje te gaan. Dat miste ze eigenlijk nog in haar kamer: ze heeft wel een vensterbank en een boekenplank en zo, maar haar wekker stond op een stoeltje, samen met een nachtlampje. Dat was eigenlijk niet zo praktisch om nog zakdoekjes te zetten en dat soort onzin, en ze wilde ook die extra schuiven wel en zo, dus… een wit nachtkastje. We keken even rond en concludeerden dat de Weba eigenlijk het perfecte kastje had voor ons.
Het zijn pokkedrukke weken, maar ik dacht dat ik er dat vandaag nog wel even ging tussenkrijgen, na 6 uur les en een onderwijscafé met een uurtje opleiding. Morgen zou sowieso niet lukken want de Weba is zo’n klein beetje dicht op dinsdag, en ook woensdag zat alweer volledig vol.
Bon, wij naar de Weba om een half uur later al dat fameuze kastje op te halen aan de Port Arthurlaan. Nog wat later vees ik een eerste schuif en elkaar, maar toen moest ik weg voor een Jamboreebrunchvergadering. Mijn leven druk? Nee hoor…
Maar toen ik thuis kwam, lag zij al te slapen met een gloednieuw kastje naast zich. Ze had zelf verder gedaan en vooral Bart had haar nog geassisteerd. Trots dat ze was!
Merels lentefeest
We zagen het al bij het opstaan: dit zou een topdag worden!
Alles stond al klaar, we moesten ons na een rustig ontbijt enkel nog aankleden, Merels haar vlechten en haar een klein beetje opmaken. We stonden nota bene gewoon een kwartier te vroeg klaar! Maar Merels haar was echt wel mooi geworden.
Tegen kwart voor twaalf stonden we in Merendree en keken we onze ogen uit naar de sfeer. De lange tafel stond buiten gedekt, onder een kiwiboom, en het gaf de sfeer van Zuid-Frankrijk of zo. Meteen zette Merel alle glazen zodat ze haar nichtjes rond zich had. Ietsje later kwamen de eerste gasten al toe en konden we buiten rustig aperitieven.
Intussen had de chef wat juten doeken over de stalen constructie boven de tafel gehangen, omdat de zon toch wel behoorlijk brandde. Het zorgde wel voor wat extra opruimwerk, maar al bij al had het wel iets.
En toen was er een zeer fijne maaltijd in een prachtig kader. De jongens hadden gevraagd om geen vis te krijgen, en Merel en ik hadden dan maar geopteerd voor rivierkreeftjes. Daarna kwam er een vegetarisch gerechtje met asperges, en dan het hoofdgerecht met eendenborst. Ik moet zeggen: het was echt, echt goed.
Na het hoofdgerecht – de jongere kinderen hadden het hunne al gekregen tijdens ons tweede voorgerecht – werd er uitgebreid gekubbt, en tussendoor was er een fotosessie.
Oh, en ook wel een glamoureuze selfie van mezelf, vond ik.
Oh, en onze M3tjes niet vergeten!
Afsluiten deden we met een succulent dessert: “iets met chocolade en aardbeien” voor de kinderen, zoals Merel had gevraagd. Wij hadden de keuze tussen beide: ofwel iets heel erg knaps met aardbeien dus, ofwel een zeer verrassend iets met chocolade: ze hadden de vorm van de chocoladevrucht nagemaakt en die gevuld, en dat was echt knap gedaan.
En tot slot een foto van mijn vader met zijn kleinkinderen. Zalig, toch?
Al bij al een heerlijke dag met ongelofelijk veel chance met het weer.
Voorbereidingen
Merel en ik zijn volop voorbereidingen aan het treffen voor morgen: een gezichtsmaskertje op, onze nagels doen, zij en ik in goud, die van Arwen in zilver.
We hebben ook glazen gemaakt voor alle genodigden: ze zijn allemaal gegraveerd met hun naam en voor de kinderen gevuld met snoep, voor de volwassenen met chocolade.
Onze kleren liggen klaar, de jongens hun hemden zijn gestreken, ik ben vandaag nog snel met Kobe om een nieuwe zwarte broek gereden – we hadden er een op het oog maar ze bleek uitverkocht te zijn – en ik denk wel dat we er klaar voor zijn. Het belooft morgen een stralende dag te worden, hopelijk kunnen we buiten zitten.
Merel heeft ook al een kapsel uitgezocht voor morgen en ik ga haar heel lichte make-up geven, namelijk een beetje mascara en gouden oogschaduw.
En is ze een beetje zenuwachtig? Nee hoor…
365 – 21 mei 2022 – feestvoorbereiding
Schoolfoto’s van Merel
Doordat mijn muizie momenteel op schoolreis is, kreeg ik een berichtje dat er enkele foto’s al te zien waren. Tot mijn verbazing hadden ze al de hele tijd een eigen fotopagina met de klas. Ik ben er dan maar eens doorgegaan en heb alle foto’s met Merel erop gedownload. Ik geef er hier een paar mee, omdat ze gewoon zo een fijn beeld van mijn dochter en haar vriendinnen geven.
Herinneringsklassen
Vandaag is Merel vertrokken op herinneringsklassen. Ja, de schoolreizen de voorbije twee jaar zijn grandioos in het water gevallen, maar dit kon gelukkig wel weer: drie dagen West-Vlaanderen en de Westhoek. Ze gaan naar Kortrijk, Ieper, de Ijzertoren, de Dodengang, In Flanders Fields, dat soort dingen allemaal. En ze hebben er zin in, ja.
Deze morgen mocht ik haar met rolvaliesje gaan afzetten aan het station hier in Wondelgem en de meisjes poseerden wat graag voor een fotootje.
Die gaan elkaar echt missen volgend jaar, dat weet ik nu al.
365 – 16 mei 2022 – dikkopje
Fotoshoot Merel
Als er een communie of een lentefeest is, dan is er uiteraard ook een kaartje. En voor een kaartje moeten er foto’s gemaakt worden. Ik was aan het twijfelen of ik het zelf zou doen, maar ik ben absoluut geen fotograaf. En het is de laatste, een fotoshoot is altijd leuk natuurlijk.
Wolfs eerstecommuniefoto’s werden genomen door An Nelissen, net zoals die van Kobes eerste communie. Die van Wolfs plechtige communie heb ik zelf genomen, net zoals die van Kobes lentefeest en Merels eerste communie. Ze zijn allemaal gemaakt aan de vijver van Marc en Annemie waar ook onze trouwfoto’s zijn gemaakt, behalve die van Kobes lentefeest: het heeft veertien dagen geregend en ze zijn pas de dag voordien gemaakt hier in een parkje in de buurt. Tsja.
Merel wilde ook bijzonder graag de foto’s daar aan de vijver: de vorige foto’s waren prachtig, vond ze. Nu waren we iets later en waren de prachtige paarse bloemen van de vorige keer al uitgebloeid, maar er waren andere, natuurlijk. Bart stelde de vrouw van een van zijn vrienden voor als fotograaf, en na het bekijken van haar portfolio ging ik volledig akkoord.
We spraken af aan de vijver om half vijf en An bleek een beminnelijke dame. Ik liet haar doen met Merel, maar achteraf gezien was ik er misschien beter bij gebleven: Merel had een geforceerd lachje op de meeste van haar foto’s, alleen die waar ik bij was, zoals bij de ezels, waren een pak natuurlijker.
An heeft ze me vandaag doorgestuurd, maar helaas is een hele reeks foto’s mislukt wegens een kapotte SD-kaart, zodat alles wat ze met de telelens heeft genomen, gewist is. Jammer, en ik was wel een beetje teleurgesteld. Niet dat het geen goeie foto’s zijn, ik vind ze alleen nogal hard en soms ook wel gemaakt. Die met de telelens hadden natuurlijk een compleet andere diepte gehad, jammer. Ik koos er samen met Merel een aantal uit, die ga ik morgen tot kaartje omvormen, en dan zien we wel weer. Het komt helemaal goed.
Nog maar eens een toonmomentje
Merels vaste blokbluitjuf is lang uit roulatie geweest en Merel miste haar wel. Maar iets wat Tomma dus regelmatig doet, is een toonmoment organiseren. Ik vermoed dat dat in de vernieuwde leerplannen van het Deeltijds KunstOnderwijs staat en dat ze daarom dat zo vaak doet. Voor mij hoeft het niet: ik hoor mijn kind thuis spelen en ik heb absoluut geen behoefte om andere beginnende kinderen kinderliedjes te horen spelen. Maar bon, het helpt wel enorm om podiumvrees te helpen overwinnen en hen te leren in het openbaar te spelen.
Vandaag was er nochtans een misverstand: blijkbaar was het een “ontmoetingsmoment” tussen blokfluiten en was het niet de bedoeling dat de ouders er ook bij waren, maar ik was niet de enige ouder die er was, zodat het duidelijk niet aan mij lag.
Enfin, bottom line: Merel doet dat goed en nog steeds graag.