Geplaatst op

Lectuur: een overzicht van 2022

Drie jaar geleden was ik tot mijn verbazing geëindigd op 52 boeken, twee jaar waren het er zelfs 62! Vorig jaar waren het er 60, maar dan wel met een pak hoger aantal bladzijden: een gemiddelde van 502 pagina’s per boek, in plaats van 405 vorig jaar, goed voor een totaal van meer dan 30.000 pagina’s.

Dit jaar waren het er 54, met een gemiddelde van 411 pagina’s per boek, goed voor 22,211 pagina’s in totaal. Een pak minder dus, maar ik heb dan ook veel meer andere dingen gedaan en corona viel weg, gelukkig maar. En het is ook geen wedstrijdje.

Een overzicht:

1. Oathbringer (Stormlight Archive 3) van Brandon Sanderson –  fantasy – een eerste 1000+ klepper die ik nog in 2021 begonnen was
2. Of Mice and Men van John Steinbeck – klassieker – klein maar heftig
3. Magnus van Arjen Lubach – leeslijst van Wolf
4. Brideshead Revisited  van Evelyn Waugh – klassieker
5. The Song of Achilles van Madeline Miller – oudheid – bijzonder goed
6. De Ilias van Homeros – oudheid
7. Jude the Obscure van Thomas Hardy – klassieker
8 – 11: drie boeken van The Age of Madness + een bundel kortverhalen van Joe Abercrombie – fantasy
12-13: twee Bridget Jonesen van Helen Fielding – klassiekers (?)
14: The Secret Garden van Frances Hodgson Burnett – klassieker
15: Rhythm of War (Stormlight Archive 4) van Brandon Sanderson – fantasy
16: Amongst our weapons (Rivers of London 9) van Ben Aaronovitch – fantasy
17: Circe van Madeline Miller – oudheid
18: Elantris van Brandon Sanderson – fantasy
19: Warbreaker van Brandon Sanderson – fantasy
20 – 31: de hele reeks, compleet met kortverhalen van The Iron Druid van Kevin Hearne – fantasy
32 – 34: The Neapolitan novels van Elena Ferrante
35-37: drie boeken The Reckoners van Brandon Sanderson – fantasy
38: Fire and Blood (A Targaryen History) van G. Martin – fantasy
39-40: Imperium en Lustrum van Robert Harris – oudheid
41-42: twee novelles uit de reeks Stormlight Archive van Brandon Sanderson – fantasy
43-48: drie boeken en drie novelles Skyward van Brandon Sanderson – science fiction
49: Mitosis (Reckoners 1.5) van Brandon Sanderson – fantasy
50: De Aeneis van Vergilius – oudheid
51-52: Ink and Sigil 1 en 2 van Kevin Hearne – fantasy
53: The Emperor’s Soul van Brandon Sanderson – fantasy
54: Moby Dick van Herman Melville – klassieker

Opnieuw is het voornamelijk fantasy geworden, maar dat is nu eenmaal mijn favoriete genre: lezen is voor mij pure ontspanning en dat moet zo blijven. 37/54. Uiteraard zat er ook een aantal boeken van de BBC leeslijst tussen, doorgaans klassiekers: 7/54. Wolf moest voor school ook een aantal boeken lezen, en daarvan heb ik er eentje gelezen: 1/54. Ik heb ook links en rechts een paar aanraders opgepikt: 3/54. En dan was er nog een aantal uit de oudheid zelf of oudheid-gerelateerd : 6/60.

Wat opvalt, is dat het zoals altijd voornamelijk Engelstalige boeken zijn, maar dat er deze keer maar 2 Nederlandstalige tussen zaten (eigenlijk maar 1, ik heb een Nederlandse vertaling genomen van een Italiaans boek) en zelfs geen enkel Franstalig.

Mja. Ik heb mezelf opnieuw als doel 52 boeken gesteld voor 2023, een boek per week. Ik ben al goed begonnen, na een week heb ik er al twee gelezen. Ik ben ook al een hele tijd bezig aan een klepper van 1550 bladzijden, waarvan ik er stukjes en brokjes lees en nu aan 65% zit. We komen er wel.

Geplaatst op

Lectuur: “Evershore (Skyward #3.1)” van Brandon Sanderson

Na de twee vorige novelles uit Skyward Flight wordt deze keer Jorgen als hoofdpersonage uitgelicht. Hij was de vluchtleider van Skyward Flight, maar ook de zoon van twee belangrijke politici op Detritus.  SPOILER ALERT: was, want de Superiority heeft hen verraden en zijn ouders gedood. Jorgen worstelt met zijn eigen beginnende cytonic krachten, maar Spensa is nog steeds spoorloos en kan hem niet helpen.

En dan komt er een bericht binnen van Evershore, de planeet van de Kitsen, kleine vosachtige wezens die ook tegen de Superiority vechten. Ze zouden enkele van Jorgens mensen als gijzelaars hebben. Maar zijn de Kitsen wel te vertrouwen? Wat willen ze precies? En wat kan Jorgen daaraan doen?

Opnieuw een amusant en deze keer ook veel evenwichtiger kortverhaal van Sanderson in de Skyward wereld. Ik kijk echt uit naar meer, en dat meen ik.

Geplaatst op

Lectuur: “ReDawn (Skyward #2.2)” van Brandon Sanderson

Deze tweede novelle van Sanderson rond Skyward Flight focust deze keer op Alanik, een ‘alien’ van de boomplaneet ReDawn. Nadat ze per ongeluk verschenen was op Detritus, de planeet waar de hoofdreeks om draait, zoekt ze nu daar weer haar toevlucht wanneer de politiek op haar thuisplaneet helemaal fout loopt. Spensa is er niet, maar Jorgen, FM en Rig wel, en samen met hen zal ze tegen de Superiority ingaan, zowel op Detritus als op ReDawn.

Meer hoef ik hier niet te vertellen, dat zou enerzijds toch tot spoilers leiden, en anderzijds snap je er toch geen barst van als je de rest van de reeks nog niet hebt gelezen. Deze ‘aflevering’ is wel wat volwassener, vond ik: minder romantisch tienerdrama, meer politiek gekonkel, en zo heb ik het wel graag, ja. En zoals altijd bij Sanderson zit het weer zeer goed in elkaar, netjes gelaagd en met verrassende maar niet ongeloofwaardige wendingen.

Alweer een fijn tussendoortje, ja.

Geplaatst op

Lectuur: “Sunreach (Skyward #2.1)” van Brandon Sanderson

Eerst ging ik de drie novelles in de reeks Skyward samen bespreken, maar toen dacht ik dat ik hier nog een maand in de zetel lig te niksen en wellicht niet zo veel stof ga hebben om te schrijven, zodat ik ze nu toch maar apart neem. Het is ook niet alsof ze zo kort zijn, deze had toch ook 208 pagina’s.

Deze drie novelles worden ook wel ‘Skyward Flight’ genoemd, omdat ze niet over Spensa gaan, het hoofdpersonage van de Skyward reeks, maar over leden van haar flight team die op zich ook wel een belangrijke rol spelen in de verhalen, maar toch in de achtergrond blijven.

Het eerste van de drie focust op FM: een van de pilotes uit Spensa’s team die aan de slag gaat met de Taynix, de slakachtige wezens die instaan voor de hyperdrive. Samen met Rig probeert ze uit te vissen hoe ze ze dingen kan laten doen, zoals hyperjumpen. Ondanks alles moeten ze toch Alanik, de alien die bij hen hulp kwam zoeken, wakker maken uit haar coma omdat ze er niet in slagen de hyperdrive te beheersen.

Samen gaan ze minister Cuna redden van Sunreach, een wetenschappelijk onderzoeksstation bij een gigantische starpod, nog een ander alien wezen.

Klinkt deze plot wat jong? Klopt. Er zit ook een ontluikende romance in, wat de novelle al helemaal young adult maakt, maar het blijft vlot geschreven en is een leuk tussendoortje, maar meer ook niet.

Geplaatst op

Lectuur: “Cytonic (Skyward #3)” van Brandon Sanderson

Bon, na boek één en twee kon ik natuurlijk niet anders dan ook de derde in de reeks Skyward te lezen. Niet dat ik het erg vond: dit is echt een laagdrempelige, bijzonder vlot geschreven en toch meeslepende science fiction.

Spensa heeft haar avontuur in de Superiority ternauwernood overleefd, weet intussen wat de hyperdrives zijn, en is vooral ook te weten gekomen dat de Superiority van plan is een ultiem wapen in te zetten dat ze onmogelijk kunnen controleren. Zelf heeft ze wel enige noties van wat dat geheime wapen precies betekent en vermoedt dat haar cytonics daar op een of andere manier mee verwant is. En dus kan ze niet anders dan zich alweer in een onmogelijk avontuur storten…

Zoals eerder al gezegd: compromisloze science fiction zoals die hoort te zijn, niet te ingewikkeld maar ook weer niet simplistisch, en met een fijn verhaaltje.

Yup. Laat maar komen, die kortverhalen.

Geplaatst op

Lectuur: “Starsight (Skyward #2)” van Brandon Sanderson

Deel één van Skyward was me zodanig goed bevallen, dat ik daar meteen ook deel twee achter plakte, zoals ik wel vaker doe met reeksen.

Let op: minor spoilers! Spensa blijft het hoofdpersonage, en intussen is ze erin geslaagd om effectief piloot te worden, alle problemen ten spijt. Ze heeft haar schip, M-Bot, wat voor de nodige bizarre plotwendingen zorgt, maar vooral: ze gaat op zoek naar de geheim van de  hyperdrive in het centrum van het heelal, enfin, toch hetgeen dat bestuurd wordt door diezelfde Superiority die haar eigen planeet aanvalt.

Sanderson blijft op hoog niveau qua world building: ook hier blijft alles bijzonder aannemelijk en geloofwaardig. Een fijn puntje vond ik dat er een soort aliens tussen zit die niet echt een bepaald gender hebben – tenzij ze klaar zijn om voor nageslacht te zorgen – zodat naar hen verwezen wordt als they/them, en dat werk bijzonder verfrissend.

Het hoofdpersonage groeit uiteraard, wordt volwassener, leert uit haar fouten en ervaringen en evolueert, zoals het in een goede young adult hoort.

Blijft steengoeie science fiction, dus.

Geplaatst op

Lectuur: “Skyward (Skyward #1)” van Brandon Sanderson

Jawel, alweer een reeks van Sanderson, maar ik ben dan ook echt wel fan, zowel van zijn schrijfstijl als van zijn ongebreidelde fantasie.

Deze keer brengt Sanderson ons niet in een fantasysetting zoals zijn Cosmere, maar wel in onvervalste science fiction met ruimtereizen en aliens en andere planeten en al.

Spensa leeft ondergronds op een planeet die al jarenlang belegerd wordt door de Krell. Ze droomt ervan om zelf piloot te kunnen worden en op die manier de Krell te bevechten, maar… haar vader was ooit een beroemde piloot die op een bepaald moment om onbegrijpelijke redenen zijn eigen team heeft aangevallen. Dat zorgt ervoor dat ze zo goed als geen enkele kans heeft om zelf ooit piloot te worden. Maar wanneer de Krell hun aanvallen verdubbelen, verandert de situatie, zeker als ze zelf een in van de grotten een grote ontdekking doet…

Sanderson schrijft hier bijna young adult aangezien de hoofdpersonages, goh, een jaar of 16 zijn? Maar terwijl de focus natuurlijk ligt op wat Spensa meemaakt en je daardoor ook haar persoonlijke evolutie krijgt, is het echt wel meer dan dat. Opnieuw zit de wereld bijzonder goed in elkaar, lijkt alles zeer logisch en vallen er zeker geen duidelijke gaten te bespeuren.

Een snel maar zeer fijn tussendoortje.

Geplaatst op

Lectuur: “Dawnshard (The Stormlight Archive #3.5)” van Brandon Sanderson

Nu ik wist dat er novella’s waren verschenen in The Stormlight Archive reeks van Sanderson, kon ik daar maar beter verder mee doen, toch? Dit kortverhaal – amper 171 pagina’s – gaat over een van de meer intrigerende nevenpersonages, omdat het tot hier toe nog geen enkel verband heeft met het hoofdverhaal. De hoofdstukken in de hoofdboeken lopen vooralsnog wat verloren. Dit verhaal geeft al iets meer inzicht en legt al een paar knoopjes vast.

Rysn Ftori, die in de leer was bij een handelaar, heeft op een van de handelsmissies het gebruik van haar benen verloren. Dat heeft haar echter niet belet, nu haar leermeester dood is, om zijn werk verder te zetten als scheepseigenaar. En wanneer Navani Kholin een missie wil opzetten naar het eiland Akinah omdat daar rare dingen gebeuren met Stormlicht, en wanneer het zeer speciale en unieke huisdiertje van Rysn, de Stormlicht absorberende Chiri-Chiri ziek wordt en wellicht enkel een remedie kan gevonden worden op datzelfde eiland, tsja, dan heb je een verhaal, toch? En uiteraard hangt het voortbestaan van de hele wereld ervan af, zo hoort dat.

Klinkt clichématig, ik weet het, en toch weet Sanderson dat alweer zo magistraal te brengen en te verpakken, dat het helemaal zo niet aanvoelt. Zijn wereld zit zo knap in elkaar dat alles toch weer een invloed op alles anders heeft.

En ja, alweer een gelukkige lezer hier.

 

Geplaatst op

Lectuur: “Edgedancer (The Stormlight Archive #2.5)” van Brandon Sanderson

Sanderson is, gelukkig voor mij, een echte veelschrijver, maar dan wel op consistent hoog niveau. Ik vermoed dat ook gewoon zijn stijl me echt ligt.

Bon, ik had dus de tot hiertoe verschenen boeken van The Stormlight Archive gelezen met bijzonder veel genoegen, en zag pas dan dat er blijkbaar ook novella’s zijn verschenen, kortere verhalen over een van de nevenpersonages. Pas op, bij Sanderson, die al graag eens een boek van dik over de 1000 pagina’s schrijft, zijn zijn kortverhalen nog steeds 272 bladzijden lang.

Edgedancer gaat effectief over een van de nevenpersonages: Lift is een Knight Radiant tegen wil en dank, en ze is vooral een puberend meisje dat met zichzelf geen blijf weet. Ze weet enkel dat ze onafhankelijk wil zijn, ongebonden en eigenlijk vooral ook jong. Maar dat onafhankelijke wil niet zo lukken als je opgejaagd wordt. Lift gaat dan ook de confrontatie met haar achtervolger aan uit een gevoel van heroïsme, omdat Darkness ook andere ontluikende Knights Radiant uitmoordt.

Op zich is het wel een knap verhaal: het heeft weinig tot geen relevantie met de overkoepelende gebeurtenissen – vandaar ook een 2.5 en geen volwaardig boek – maar geeft wel een mooi inzicht in de ontstaansgeschiedenis van een van de personages en vooral ook wat een impact het zijn van een Knight Radiant heeft. Net daardoor is het ook wel wat vrijblijvender: het verhaal staat op zich, al zal je er geen barst van begrijpen als je niet eerst de eerste twee Stormlight Archive boeken hebt gelezen.

Alweer een pareltje van Sanderson dus, en eentje dat net iets sneller tussendoor leest.

Geplaatst op

Lectuur: “Imperium” en “Lustrum” (Cicero 1 en 2) van Robert Harris

Deze boeken had ik al een tijdje in mijn boekenkast staan, en ik dacht dat ik ze nog altijd niet had gelezen. Blijkbaar dus wel, wist mijn blog me te vertellen, namelijk in 2016 toen ik in Italië zat.

Maar bon, herlezen kon geen kwaad, dacht ik: ik geef per slot van rekening les over die mens, ik lees zijn redevoeringen met de leerlingen, ik mocht er wel wat vanaf weten.

Wel, precies daar wringt het schoentje: ik weet er te veel vanaf. Harris is een meesterlijk auteur, hij schrijft bijzonder goed en wellicht ook bijzonder spannend. Alleen weet ik precies wat er wanneer zal gebeuren, wie de hoofdrolspelers zijn, hoe het fout gaat lopen, hoe het uiteindelijk ook weer recht zal getrokken worden… Harris schrijft zijn verhaal vanuit het standpunt van Tiro, de trouwe – al kan hij niet anders, hij is een slaaf – secretaris van de redenaar. Dat die heeft bestaan, staat onomstotelijk vast. Hoe die reageerde, is dan weer een deel van de fantasie van de auteur. Maar de feiten, de gebeurtenissen zijn historisch, ik geef er les over, en dus kunnen ze me niet verrassen, laat staan spanning brengen in het verhaal.

Tsja. Ik heb me dus bij momenten door de boeken moeten worstelen, want het ging naar mijn aanvoelen precies maar niet vooruit, maar ik vermoed dat dat volledig aan mij ligt, en dat is voor een keer niet sarcastisch bedoeld. Boek drie zal voor een latere keer zijn.

Een aanrader? Jazeker! Maar niet voor mij…