Geplaatst op

Lectuur: een overzicht van 2023

Vier jaar geleden was ik tot mijn verbazing geëindigd op 52 boeken, drie jaar waren het er zelfs 62, dankzij corona! Twee jaar geleden waren het er 60, maar dan wel met een pak hoger aantal bladzijden: een gemiddelde van 502 pagina’s per boek, in plaats van 405 het jaar daarvoor, goed voor een totaal van meer dan 30.000 pagina’s. Ik steek het nog steeds op corona. Vorig jaar klokte ik af op 54 boeken, met een gemiddelde van 411 pagina’s per boek, goed voor 22,211 pagina’s in totaal.

Dit jaar moest ik me nog reppen om aan 52 boeken te geraken, het werden er uiteindelijk 53 volgens Goodreads, goed voor 21.735 bladzijden met een gemiddelde van 410 bladzijden per boek. Ik heb er nochtans maar 52 staan, maar bon.

Een overzicht:

1. The Rithmatist van Brandon Sanderson – fantasy
2. Een wereld zonder spiegels van Nikki Peeters – een kennis
3. Arsène Lupin, Gentleman-cambrioleur van Maurice Leblanc – Franstalige schoollectuur, detective
4. Les confessions d’Arsène Lupin van Maurice Leblanc – Franstalige schoollectuur, detective
5. A Suitable Boy van Vikram Seth – BBC-lijst
6. The Party van Elizabeth Day – leesclub
7. Les Chroniques des Crépusculaires (drie delen) van Mathieu Gaborit – fantasy
8. Les Enchantements d’Ambremer (Le Paris des Merveilles, #1) van Pierre Pevel – fantasy
9. L’Élixir d’Oubli (Le Paris des Merveilles, #2) van Pierre Pevel – fantasy
10. Legion (Legion #1) van Brandon Sanderson – fantasy
11. Skin Deep (Legion #2) van Brandon Sanderson – fantasy
12. Lies of the Beholder (Legion #3) van Brandon Sanderson – fantasy
13. Le Royaume Immobile (Le Paris des Merveilles, #2) van Pierre Pevel – fantasy
14. De zaak Magritte van Toni Coppers – schoollectuur, detective
15. Educated van Tara Westover – schoollectuur
16. Alcatraz vs. the evil librarians (Alcatraz #1) – Brandon Sanderson – fantasy
17. Red Sister (Book of the Ancestor #1) – Mark Lawrence – fantasy
18.  Grey Sister (Book of the Ancestor #2) – Mark Lawrence – fantasy
19. Holy Sister (Book of the Ancestor #3) van Mark Lawrence – fantasy
20. Tress of the Emerald Sea van Brandon Sanderson – fantasy
21. Lolita van Vladimir Nabokov – BBC-lijst
22. Sherlock Holmes and the Shadwell Shadows (The Cthulhu Casebooks, #1) van James Lovegrove – fantasy
23. Sherlock Holmes and the Miskatonic Monstrosities (The Cthulhu Casebooks, #2) van James Lovegrove – fantasy
24. Love in the time of cholera van Gabriel García Màrquez – BBC-lijst
25. Magician: apprentice (The Riftwar Saga #1) van Raymond E. Feist – fantasy
26. Magician: master (The Riftwar Saga #2) van Raymond E. Feist – fantasy
27. Silverthorn (The Riftwar Saga #3) van Raymond E. Feist – fantasy
28. A Darkness at Sethanon (The Riftwar Saga #4) van Raymond E. Feist – fantasy
29. The Princess Diaries van Meg Cabot – The Big Read
30. The Princess Diaries #2 – Princess in the spotlight van Meg Cabot – The Big Read
31.  The Princess Diaries #3 – Princess in love van Meg Cabot – The Big Read
32. The Princess Diaries #4 – Princess in waiting van Meg Cabot – The Big Read
33. The Princess Diaries #5 – Princess in Pink van Meg Cabot – The Big Read
34. Midnight’s Children van Salman Rushdie – BBC-lijst
35. Sherlock Holmes and the Sussex Sea-Devils (The Cthulhu Casebooks #3) van James Lovegrove – fantasy
36. Swallows and Amazons van Arthur Ransome – BBC-lijst
37. Cloud Atlas van David Mitchell – BBC-lijst
38. The Eye of the World (Wheel of Time #1) van Robert Jordan – fantasy
39.  The Great Hunt (Wheel of Time #2) van Robert Jordan – fantasy
40. The Dragon Reborn (Wheel of Time #3) van Robert Jordan – fantasy
41. Anne of Green Gables van Lucy Maud Montgomery – BBC-lijst
42. The Shadow Rising (Wheel of Time #4) van Robert Jordan – fantasy
43. Lavinia van Ursula K. Le Guin – oudheid
44. The Fires of Heaven (Wheel of Time #5) van Robert Jordan – fantasy
45. Maigret tend un piège van Georges Simenon – schoollectuur
46. The Remains of the Day van Kazuo Ishiguro – BBC-lijst
47. What Abigail did that summer (Rivers of London #5.3) van Ben Aaronovitch – fantasy
48. The Aeronaut’s Windlass (The Cinder Spires, #1) van Jim Butcher – fantasy
49. Warriorborn (The Cinder Spires #1.5) van Jim Butcher – fantasy
50. Wide Sargasso sea van Jean Rhys
51. Awakening (Infinity Blade, #1) van Brandon Sanderson – fantasy
52. Redemption (Infinity Blade, #2) van Brandon Sanderson – fantasy

Opnieuw is het voornamelijk fantasy geworden, maar dat is nu eenmaal mijn favoriete genre: lezen is voor mij pure ontspanning en dat moet zo blijven. 30/53. Uiteraard zat er ook een aantal boeken van de BBC leeslijst en de Big Read tussen, doorgaans klassiekers: 13/53. Kobe moest voor school ook een aantal boeken lezen, en die heb ik mee gelezen: 5/53. Er was er ook eentje voor de leesclub, en eentje geschreven door een vriendin. Ik heb ook 2 boeken opgepikt via die lezing over de oudheid: 2/53.

Wat opvalt, is dat het zoals altijd voornamelijk Engelstalige boeken zijn, maar dat er deze keer maar 2 Nederlandstalige tussen zaten. Ik heb dan wel weer 7 Franstalige boeken gelezen, wat ik dan weer niet slecht vond.

Mja. Ik heb mezelf opnieuw als doel 52 boeken gesteld voor 2024, een boek per week. Ik heb wel wat boeken van meer dan 1000 bladzijden op de planning staan, dat wordt nog interessant.

Geplaatst op

Lectuur: “The Aeronaut’s Windlass (The Cinder Spires, #1)” van Jim Butcher

Ik ben grote fan van Butchers Dresden Files, maar ook zijn Codex Alera kon me zeer bekoren. Ik zocht nu nog lichte fantasy die snel leest, en daar leent Butchers schrijfstijl zich wel toe, ook al is dit ook nog een boekje van 643 pagina’s.

We schrijven ergens in een toekomst met behoorlijk andere fysicawetten. De mensheid leeft in torenspitsen, ver boven het grondoppervlak van de aarde. Dat laatste is bevolkt door zeer vreemde en vooral zeer gevaarlijke creaturen, en daarom leeft de mens dus in rivaliserende immense spitsen van twee mijl hoogte en twee mijl doorsnede, op verschillende niveaus. Verplaatsingen en handel tussen de spitsen gebeurt via luchtschepen, denk klassieke galjoenen, dreadnoughts, klippers, dat soort dingen. Ze worden in de lucht gehouden door kristallen die speciaal daarvoor gekweekt worden en die elk specifieke eigenschappen hebben. Zo zijn er die gewoon elektriciteit opwekken, andere die licht geven, een energiebal kunnen afschieten als wapen, de zwaartekracht opheffen, dat soort dingen. Voortstuwing gebeurt dan weer via etherische stromingen die alomtegenwoordig zijn en waarvoor een etherisch web als zeil bestaat. En daarbinnen zijn er dus handelaars, een militaire armada en ook piraten, jawel. Denk steampunk met piraten.

Hoofdpersonages hier zijn Gwen, de zestienjarige zeer eigenzinnige erfgename van een van de grootste en belangrijkste adellijke huizen van Spire Albion, haar neef Benedict, kapitein Grimm van de Predator, de jonge vleeskweker Bridget die dienst neemt in de Garde, en haar kat. Jawel, katten zijn hier hoogintelligente, zij het bijzonder arrogante en irritante beesten. En dan gaat het mis op Spire Albion wegens een aanval van de Armada van Spire Aurora, waarbij er ook nog andere krachten aan het werk zijn.

Een klassiek fantasyverhaal in een aan de ene kant zeer herkenbare wegens piratige setting, aan de andere kant compleet van de pot gerukte samenleving. Butcher hanteert verschillende POVs (point of view) van zijn personages, maar die van de katten zijn hoogst irritant. Ja, katten zijn arrogante, hooghartige en irrationele beesten, maar moet dit nu echt? Jammer genoeg kan je die hoofdstukken niet overslaan omdat ook die wel degelijk een onderdeel uitmaken van het verhaal en dus de plot voorstuwen, maar ugh… Niet Butchers beste idee, naar mijn bescheiden mening, en ik las vaak hetzelfde in andere commentaren. Maar verder? Hoogst onderhoudende en lichte lectuur, geschreven in een rotvaart.

Ik lees het vervolg ook, maar ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat die katten minder prominent worden.

Geplaatst op

Lectuur: “What Abigail did that summer” (Rivers of London #5.3) van Ben Aaronovitch

In 2020 draaide ik er de volledige reeks “Rivers of London” met veel plezier door, en af en toe zijn er ook novelles, zoals dit exemplaar van 185 pagina’s.

Normaal gezien is het hoofdpersonage Peter Grant, een politieagent en lid van de speciale brigade van magiërs, ook wel de Folly genoemd. In één van de boeken werd het personage van Abigail geïntroduceerd, zijn nichtje, een bijzonder intelligente en vooral rebelse puber die ook magie wil leren, daar alles voor doet, en blijkbaar ook wel aanleg heeft. En met de vossen die in Londen leven, kan praten, dat ook.

En dan blijken er in Hampstead Heath, waar zij woont, regelmatig tieners te verdwijnen voor een paar dagen. Ze komen ongedeerd terug maar kunnen niet verklaren waar ze geweest zijn. Abigail gaat op onderzoek uit, samen met een nieuwe vriend Simon en een hele meute spionerende vossen. En dan wordt het hele verhaal een echt spookhuisverhaal, met alles erop en eraan.

Aaronovitch werkt het verhaal opnieuw mooi uit: zowel het nieuwsgierige, rebelse karakter van Abigail komt naar voor, het typische Londense temperament en de magie. En toch blijft alles realistisch aanvoelen, net omdat die magie niet op de voorgrond treedt. En ja, Aaronovitch weet hoe hij moet schrijven: het verhaal leest als een trein. Zoals gewoonlijk. Yup, een fijn klein tussendoortje.

Geplaatst op

Lectuur: “The Remains of the Day” van Kazuo Ishiguro

Ik weet dat ik vroeger, jaren geleden, de film heb gezien met Emma Thompson en Anthony Hopkins, en dat ik die prachtig vond. Ik vond het dan ook helemaal niet erg om dit boek uit de BBC-lijst ter hand te nemen.

Wat ik niet wist, is dat het volledig uit het perspectief van Stevens wordt verteld, de butler van Darlington Hall. In 1956 vertrekt hij, na een lange carrière, voor enkele dagen met vakantie in de auto van zijn werkgever, en op die manier denkt hij terug aan zijn leven, zijn carrière en alles wat Darlington heeft betekend in de geschiedenis. Het valt vooral op hoe ongelofelijk formeel Stevens in alles is gebleven, hoe hij zijn eigen persoonlijkheid en zijn emoties altijd heeft onderdrukt ten voordele van zijn professionaliteit, en hoe hij daardoor ook de liefde van zijn leven is misgelopen.


Hoewel het vaak humoristisch is, is het vooral een triest verhaal. Een verhaal van spijt, spijt over de extreme toewijding aan een werkgever die – met de beste bedoelingen weliswaar – bijzonder foute beslissingen rond de tweede wereldoorlog heeft gemaakt, spijt over de manier waarop hij zijn vader moest laten gaan, spijt over de formaliteit die hem altijd heeft tegengehouden zijn gevoelens te uiten tegenover de huishoudster van Darlington Hall, zijn grote liefde.

Tegelijk is het ook een schets van een veranderend Engeland, zoals we dat ook zien in Downton Abbey.

Al bij al een prachtig, ontroerend boek.

Geplaatst op

Lectuur: “Maigret tend un piège” van Georges Simenon

Kobe wist me te zeggen dat hij dit boek in vereenvoudigde versie moest lezen voor Frans. Als in: tegen de volgende dag. Maar hij vond het geen probleem: hij snapte volledig wat de plot was, de karaktertekeningen, dat soort dingen. Hij is echt wel goed in lezen, in tegenstelling tot zijn arme broer, van wie ik dus gewoon niet doorhad, toen hij zo worstelde met zijn Franse boeken, dat hij zware dyslexie had. Maar bon, ik besloot het dus alsnog te lezen, ook al zou het te laat zijn voor zijn examen, mocht hij problemen hebben. Het doet mijn Frans goed, zo’n Franstalig boek zo af en toe. En nee, ik lees het niet in de vereenvoudigde en ingekorte versie, nee dank u.

Deze nr. 48 in de reeks van Inspecteur Maigret voldoet aan alle vereisten: een grommelende inspecteur, zijn vrouw die geduldig zit te wachten thuis en geen vragen stelt, een plot die hopeloos vast lijkt te zitten, en dan de oplossing, eentje die je niet meteen verwacht. Allez ja, als je er al een reeks hebt gelezen, begin je wel een en ander te vermoeden.

In de faubourg rond Montmartre zijn in de afgelopen zes maanden al vijf jonge vrouwen vermoord, compleet willekeurig. De enige vaste elementen: de buurt en het geslacht. Oh, en de vrouwen zijn ook nooit echt mager. Maar verder geen vaste straat, geen vaste dag, geen vast uur, zelfs geen echte vaste methode. Maigret staat voor een raadsel, en de sfeer in de buurt en zelfs in heel Parijs wordt grimmig. En dan besluit hij een val op te zetten, zoals de titel al weergeeft…

Maar of die meteen het gewenste resultaat heeft? Of zijn er andere elementen die hij niet meteen opgemerkt heeft?

Simenon levert, zoals altijd, goed werk: gedegen, een goeie plot, een karaktertekening die niet té uitgebreid is maar toch ook weer niet oppervlakkig blijft… Kortom, een Maigret naar verwachting. Niet meer, maar ook niet minder.

Geplaatst op

Lectuur: The Fires of Heaven” (The Wheel of Time #5) van Robert Jordan

Jawel, ook boek vijf van de reeks is een feit! En opnieuw kan er over deze duizend pagina’s tegelijk niet veel en heel veel gezegd worden. Het verhaal loopt verder: Rand heeft een gewaagd plan maar kan en mag dat met niemand delen, want hij weet absoluut niet wie er te vertrouwen is en wie niet, zelfs niet onder zijn Aiel.

De Forsaken zijn namelijk bijzonder actief: zowat alle grote steden zijn in hun handen, ook al is dat nog steeds onder de radar: zo is queen Morgase volledig onder de invloed van Rahvin, terwijl het lijkt alsof ze gewoon verliefd is op een, euh, invloedrijk man en raadgever?

Egwene en Moiraine blijven in de buurt van Rand, net zoals Mat, maar hebben duidelijk elk hun eigen agenda. Elayne en Nynaeve houden zich dan weer schuil bij een troep circusartiesten in een poging onopvallend de gevluchte Aes Sedai te bereiken. Maar het is maar de vraag of ze daar ook effectief welkom zullen zijn.

Overal waar Rand komt, ontstaat er chaos, worden levens verloren, gaat het mis. De hemel staat in brand…

Het verhaal kabbelt dus verder. Veel vaart zit er eigenlijk niet in, terwijl sommige scenes toch wel erg spannend kunnen zijn en Jordan echt wel een goeie verteller is. Ik lees verder, maar ik ga er eerst toch een paar andere, kortere boeken tussen nemen, denk ik.

Geplaatst op

Lectuur: “Lavinia” van Ursula K. Le Guin

Naast mijn BBC-lijst, de Big Read en mijn lijst met fantasy- en science fictionboeken heb ik nu dus nog een vierde lijst van boeken die ik wil lezen, liefst afgewisseld.

Het gaat om de lijst van oudheidgerelateerde boeken, waarin een bekend verhaal verteld wordt vanuit een ander, doorgaans vrouwelijk perspectief. Een eerste dat ik van deze lijst plukte, was deze Lavinia, het verhaal van de vrouw – of op dat moment eigenlijk nog meisje – om wiens hand Aeneas een heuse oorlog voert met Turnus. En uiteraard aan dat hand de heerschappij over Latium, maar bon.

Vergilius haalt haar wel aan in zijn Aeneis, maar laat haar niet aan het woord komen, of geeft zelfs haar gevoelens of mening niet weer. Ze is een prijsbeest dat moet veroverd worden, een object.

Le Guin brengt hier hetzelfde verhaal, tot in de details, maar met Lavinia als hoofdpersonage. We zien hoe ze opgroeide in Laurentum bij een liefhebbende vader – koning Latinus – en een dolgedraaide moeder, Amata. Die ziet het al helemaal voor zich: haar dochter trouwt met Turnus, een neef van Amata die koning is van de Rutuliërs, en op die manier worden beide volkeren met elkaar verbonden. Maar een voorspelling heeft Latinus ervoor gewaarschuwd om Lavinia niet met een lokale man te laten trouwen, maar met een edele figuur uit het buitenland. En voilà: Aeneas. Maar dat appreciëren de Latini niet bepaald en die gaan samen met Turnus en co de strijd aan met de Trojanen.

Het verhaal stopt echter niet waar de Aeneis stopt, namelijk met de dood van Turnus. Lavinia moet zich daarna namelijk ook nog zien te handhaven, wanneer na een drietal jaar ook Aeneas sterft. Ze hebben samen een zoon, maar Aeneas’ zoon uit zijn eerste huwelijk, Ascanius, maakt het haar niet makkelijk.

Le Guin slaagt erin om het personage van Lavinia echt tot leven te brengen: het is een meisje van vlees en bloed, met eigen verlangens en eigen dromen, in een bepaald vrouwonvriendelijke samenleving. Er zit een sterk magische/goddelijke inslag in, maar dat stoort hoegenaamd niet, omdat de goden nu eenmaal redelijk dominant waren op dat moment. Het enige ietwat vreemde element is dat ze Lavinia laat praten met Vergilius, de dichter die zich verontschuldigt dat hij haar niet aan het woord laat, en die haar zal voorspellen wat er nog komt.

Al bij al een mooie aanvulling op de Aeneis. Niet meer, maar zeker ook niet minder.

Geplaatst op

Lectuur: The Shadow Rising” (The Wheel of Time #4) van Robert Jordan

Alweer meer dan 1000 pagina’s, en eigenlijk kan ik er relatief weinig over zeggen zonder de hele plot te verraden. Ik doe een poging, maar dan kom je wel een en ander te weten over boek drie.

(Spoiler Alert)

Rand zit in Tear en heeft daar, met zijn Aiel, de macht overgenomen. Wat zijn plannen nu zijn, daar heeft iedereen het raden naar, en dat is net de bedoeling: voorspelbaarheid betekent in de kaart spelen van The Dark Lord. Maar dat wil niet zeggen dat de Heren van Tear daar blij mee zijn.

Intussen gaat het behoorlijk fout in de White Tower, iets wat Min ziet aankomen maar niet kan tegenhouden. En het probleem is dat noch Elayne, noch Nynaeve of Egwene daarvan op de hoogte zijn.

En dan is er nog Two Rivers, het thuisland van Rand en co. Perrin, ta’veren als hij is, is naar ginder getrokken met zijn Faile en wordt op de hielen gezeten door een hele horde Whitecloaks. En dan komen de Trollocs en de Myrrdaal. En de rest van de Forsaken…

Het verhaal loopt dus doodgewoon verder, met telkens een netjes opgebouwde spanningsboog, een grote finale en de nodige twijfels bij alle personages. Op één of andere manier slaagt Jordan er ook telkens weer in om de verschillende plotlijnen, met soms duizenden kilometers tussen, toch weer netjes te laten samenkomen.

Ik lees verder.

Geplaatst op

Lectuur: “Anne of Green Gables” van Lucy Maud Montgomery

Eigenlijk had ik deze al gelezen als tiener, en ik herinner me dat ik er dol op was, net zoals op de televisiereeks die toen werd uitgezonden. Heerlijk jeugdsentiment dus.

En toen kwam Merel af met een Netflixreeks Anne with an E, en bleek dat diezelfde Anne Shirley te zijn. Merel was enthousiast zoals alleen meisjes van 12 dat kunnen zijn, maar ik ben nu eenmaal geen tv-kijker, eerder een lezer. En aangezien dit boek ook in de BBC-lijst stond, heb ik het maar herlezen.

Jawel, het is nog steeds zoals ik me herinner: Anne is een weesmeisje dat min of meer per ongeluk – ze wilden eigenlijk een jongen – op een boerderij terechtkomt bij een al wat oudere broer en zus. Ze is bijzonder taalvaardig maar helaas ook nogal onbesuisd, wat haar in de meest grappige en gênante situaties doet verzeilen. Ideaal om te verfilmen, eigenlijk, want in elk hoofdstuk komt ze wel iets anders tegen, hetzij op haar eentje, hetzij met haar vriendinnen.

Tegelijk is het boek ook een ode aan de natuur op het Canadese Prince Edward Island: als stadskind dat opgesloten zat tussen de muren van een weeshuis, kan ze ronduit lyrisch zijn over de natuur rondom zich, en als lezer geniet je gewoon mee.

Zijn het diepgaande verhaaltjes? Goh nee, het zijn heerlijke situaties die wel voor iedereen herkenbaar zijn omdat iedereen als kind wel eens een domme stoot (of twee) heeft uitgestoken. Maar daarnaast komt ook ‘het leven’ erbij: je kiest niet altijd waar je terechtkomt, het leven loopt niet altijd zoals je het zou willen, en ook Anne moet op een bepaald moment enkele moeilijke keuzes maken. Net dat aspect tilt het boek naar een hoger niveau en maakt het zo fijn om te lezen.

Terecht een klassieker, en eentje dat ik in Merels handen ga steken.

Geplaatst op

Lectuur: “The Dragon Reborn” (The Wheel of Time #3) van Robert Jordan

Na boek twee komt uiteraard boek drie – er volgen er nog wel een paar – en ook hier gaat het verhaal eigenlijk gewoon naadloos verder.

(Spoiler alert)

Rand is door Moiraine bevestigd als de Dragon Reborn, maar wil niet gecontroleerd worden. Op zijn eentje trekt hij, nog half gewond, richting Tear om daar ook effectief te bewijzen dat hij de Dragon Reborn is door een van de profetieën in vervulling te laten gaan. Moiraine, Lan, Perrin en Loial gaan hem achterna, maar slagen er niet echt in hem in te halen voordat hij ook echt in Tear is.

Egwene, Nynaeve en Elayne brengen intussen op het nippertje Mat naar Tar Valon, voor hij helemaal bezwijkt. Daar krijgen ze de opdracht om op de Black Ajah te gaan jagen, en dus naar Tear te gaan. En Mat, die een brief naar Cairhien moest brengen voor Elayne, hoort daar dat er een moordcomplot bestaat om Elayne uit te schakelen. Waarna ook hij naar Tear trekt, waar het uiteindelijk tot een grote finale komt, compleet met Aiel.

Veel valt er eigenlijk niet over te zeggen, over zo’n boek van een kleine 1000 pagina’s, zonder in details te vervallen. Jordan heeft een meesterlijke wereld gecreëerd en blijft daar vrolijk in verder gaan, zodat je telkens weer nieuwe kleine dingen ontdekt.

Ik blijf lezen.