Misschien wel de ultieme tip voor Londen, nog veel meer dan de boottrip van gisteren: de Blue Bikes! Londen heeft een systeem ingevoerd van huurfietsen met 700 docking points verspreid over het (uitgebreide) centrum. Je betaalt 2£ voor 24 uur, en je mag zoveel fietsen lenen als je wil. Enige restrictie: het is in periodes van een half uurtje. Gebruik je hem langer, dan betaal je bij. Maar dat hoeft dus niet: er zijn zodanig veel stallingen dat je dan gewoon je fiets stalt, vijf minuten wacht, en dan hem opnieuw ontleent voor een half uur. Maar wijs! Ge moet wel durven, en u gewoon smijten in het verkeer. Het is echt niet voor bange zielen.
We hebben deze morgen wat langer slapen, zijn opnieuw gaan ontbijten in dat hipsterplaatsje van gisteren
– ze hebben er dus ook croissants en bananen – en hebben daar voor de deur onze eerste fietsen ontleend, gewoon om even uit te proberen. We moesten nl. maar iets verderop zijn, namelijk Southwark Cathedral. Dat was ons voorgespiegeld als bijzonder mooi en het oudste gothische gebouw in Londen, maar eigenlijk was dat een gewone grote gotische kerk. We waren dus snel weg, naar de Tate Modern. Helaas begon het toen te regenen, ook al had het weerbericht ons voorgehouden dat het wellicht toch wel droog ging blijven tot na de middag. Tsja. Gelukkig bleef het bij een zachte motregen, en is het niet beginnen doorregenen. We passeerden ook even de Golden Hinde, replica van het schip van Francis Drake.
In de Tate zijn we vooral de cubisten gaan bekijken – die Duchamp!
Nooit geweten dat die mens écht zo kon schilderen! – maar ook bijvoorbeeld Rothko
Robert Mapplethorpe, en een van mijn all time favourites, Louise Bourgeois, vooral gekend van haar gigantisch grote spinnensculpturen ‘Maman’. Als iemand daar ooit een figurine van vindt: bijzonder graag! Maar het mens tekent, schildert, sculpteert, naait
en doet grafisch werk. Chapeau.
Of deze mij onbekende Friedrich Vordemberge-Gildewart
Het gebouw van de Tate Modern is trouwens ook bijzonder: een oude energiecentrale met een reusachtige turbinezaal. Mooi! De foto doet de afmetingen helaas geen eer aan, wat je beneden ziet zijn werkmannen met een fluo hesje.
In de miezerende regen liepen we dan maar over de Millennium Bridge,
een metalen voetgangersbrug die ondanks het slechte weer intensief gebruikt wordt. We liepen wat verder, tot aan Fleet Street, om op aanraden van Kim en Wim te gaan lunchen in de Wagamama, Japanse fastfood. Lekker, en blijkbaar vooral kantoormensen uit de buurt.
Na de lunch gingen we weer de fiets op, en het stopte zowaar even met regenen. Fietsen in London is trouwens een avontuur op zich: je hebt overal Blue Bikes, er zijn redelijk wat fietspaden, er is veel fietssignalisatie, maar de auto’s en vooral bussen zijn blijkbaar de fiets in het straatbeeld nog niet gewoon: ze zouden je ongegeneerd van je sokken rijden!
Enfin, ongedeerd kwamen we aan het Barbican Center, zetten onze fietsen in de stalling – ze staan dan meteen ook weer veilig vast, je hebt er geen omkijken naar – en gingen voor 12,50 pond de man de tentoonstelling Digital Revolution. Zeer interessant: eerst een overzicht van de allereerste computers, tot en met de eerste Tetris, Leisure Suit Larry, Duke Nukem, en dat soort dingen.
Daarna loop je door een aantal digitale (kunst)toepassingen: een installatie van onder andere Will.I.Am,
camera’s die je capteren en je laten zien met speciale effecten, zoals kleurenstrepen – op de bovenste foto zie je mijn rood haar, en daaronder de camera
en hier heb ik de camera op mijn buik en zwaai ik met de andere hand
of vlammende ogen waar rook uit lijkt te komen.
Zeer poëtische beelden waarbij iemand vleugels krijgt, en als hij dan met zijn armen zwaait, ook begint te vliegen
Of uitgesproken woorden die veranderen in een vlinder.
Deel twee waren oude spelletjes op computers, but: been there, done that, got the high score. Wij zijn ouder dan het gemiddelde doelpubliek, vrees ik ^^
Deel drie was een interactief gegeven met lasers: je kon ze besturen, er ping-pong mee spelen, gordijnen van maken… Helaas was het daar veel te donker om foto’s te kunnen nemen.
Intussen was het helemaal gestopt met regenen, en fietsten we fluks naar de British Museum, waar we eerst – tradities moeten gerespecteerd worden – een koffie dronken in de Starbucks tegenover de hoofdingang. Veel tijd hadden we niet in het British, maar dat was genoeg om te genieten van de tijdelijke tentoonstelling van de Anglo-Saxons. Mooie dingen zeg!
Intussen was het half zes, waren we buitengegooid uit het museum, en hadden we nog wat tijd te doden. Want half zes is nog wat vroeg om al te gaan eten, nee? We overwogen even een comedy show, maar die zijn moeilijk te vinden op donderdag. Uiteindelijk besloten we – het weer was nog altijd best te pruimen – om een serieus eind naar het noorden te rijden, naar Upper Street in Islington (dank u, Arnold, voor de aanrader) en daar een Indiër te zoeken. We reden wat verkeerd, kwamen tot de constatatie dat de kaart met docking points geen goed idee is om je op te oriënteren, en reden alsnog naar Islington. De chicken tikka wrap was overigens bijzonder lekker!
Ik wist Bart ervan te overtuigen geen taxi te nemen – ik word altijd zo ziek in die ondingen! – maar de fiets naar huis te nemen, een goeie vijf kilometer door het Londense verkeer en voorbij de talloze lichten. We moesten halverwege wel even stoppen om te docken en een nieuwe fiets te nemen, maar alla.
Dit is dus even een markthalletje waar we doorfietsten.
Het voordeel aan fietsen is dat je veel meer ziet, in buurten komt waar je anders helemaal niet zou komen, en dus veel meer de sfeer opsnuift. We zijn dus uit Islington naar beneden gefietst, de Thames over, en zo verder tot in Southwark, eigenlijk dus gans centraal Londen door, of, om u een idee te geven: van net de bovenrand van onze gekochte toeristische kaart van London tot net voorbij de onderrand. Hadden we het geweten, we hadden gisteren ook onze voeten wat meer gespaard, en ook fietsen gehaald. Voor twee pond per persoon per dag kan je niet sukkelen, vind ik.
Bart heeft sinds de laatste update van zijn iPhone ook de app Moves staan, iets dat perfect bijhoudt hoever je op een dag wandelt, fietst, en je sowieso verplaatst. Dinsdag hebben we in totaal 11,2 km gewandeld, gisteren was dat 17,3 km, en vandaag was dat 11,3 km. te voet, en 16,4 km per fiets. Over die laatste hebben we trouwens net geen twee uur gedaan, om maar aan te geven hoe vaak en hoe lang je dus voor de lichten staat te wachten. Maar ook: we fietsten echt rustig, en keken vooral veel om ons heen.
Zo’n fiets: dikke dikke aanrader dus, als je zonder kinderen in Londen bent. Het is uit je doppen kijken, maar je ziet gigantisch veel meer.
Morgen rustig ontbijten, dan het Designmuseum hier vlakbij, lunch, ons gerief inpakken en de valies gaan afzetten in St-Pancras station, en dan te voet naar Camden Town. We moeten toch nog iets doen op onze laatste dag? En wie weet vind ik er wel een geschikte, betaalbare middeleeuwse jurk!
