Geplaatst op

Nog twee mutsjes, vijf en zes

Als er nu iets simpels is, is het wel ringbreien: je hoeft er niet eens je hoofd bij te houden.

Aangezien er intussen een kleine Suze is verschenen bij Philip en Margaux, en een kleine Juliette bij mijn kozijn Maarten, het metekind van ons ma, heb ik er nog twee gemaakt. Tegenwoordig steek ik ook een bolletje, een hartje dus, in het midden van het bloemetje, dat ziet er een pak beter uit. Zeg nu zelf, die mutsjes zijn toch schattig?

Als ge er zelf ook eentje wil: roep maar, en zeg welke kleuren ge wilt. Ik maak er u met plezier eentje.

Geplaatst op

Gehaakt topje voor Merel

Merel kwam een tijdje geleden af: “Zeg mama, wil jij iets haken voor mij? Ik heb iets gezien op TikTok, en het is echt mooi, maar er zit niet echt een beschrijving bij, ze toont gewoon zo’n beetje wat ze aan het doen is. Maar ik vind het echt mooi, en ik vraag mij af of jij dat ook zou kunnen.”

Euh…

Ik kreeg van haar het filmpje doorgestuurd:

@blue.aries.studios

new crochet inspo for summer! 🌷 obsessed with how this freehand baby doll top turned out, should I drop a full tutorial? #crochet #crochettok #crochettiktok #crochettutorial #crochetpattern #easycrochet #crochettop

♬ Back on 74 – Stan 🙂

Ze gaf me er ook nog twee foto’s bij:

Maandag waren we dus om garen gegaan: een hele fijne witte draad, geen katoen maar wel speciaal voor baby’s en gevoelige huidjes, en dan een roze met alpacawol in.

Die witte draad bleek geen cadeau te zijn: heel erg dun, zodat het bovenstukje maar liefst 42 rijen van 148 bleek te beslaan, een draad die bijzonder snel splitste, en die ook hier en daar gewoon aan elkaar geknoopt bleek. Koop dan al eens garen in een “echte” wolwinkel, in plaats van bij de Zeeman…

De roze wol was al niet veel beter: die haakte zodanig in elkaar dat je niks opnieuw kon uittrekken: ik was begonnen met een schelpsteek maar die was niet helemaal zoals Merel het wilde, dus wou ik die uittrekken, maar dat ging dus niet. Ik heb de draad een paar keer kapotgetrokken en uiteindelijk heb ik het stuk er gewoon afgeknipt.

Maar het eindresultaat mag er zijn: Merel was er bijzonder blij mee en wilde het maandag al meteen dragen – ze spreekt af met haar vriendinnen – maar had dus een paar kleine aanpassingetjes gevraagd: het witte stukje iets langer en dus het roze wat minder lang, en iets minder décolleté. Maar ze ziet er wel fantastisch mee, vind ik.

Geplaatst op

Dasbeertje

Het plan was om vandaag met Bart naar Watou te gaan, maar lo and behold, wat is de eerste dag van augustus dat het de hele dag regent? Jawel…

En nee, wij zijn dan geen zotten die in regenjassen en al toch aanzetten, wij willen ervan kunnen genieten. Bart had toch al slecht geslapen en was niet bijzonder goed gezind, en was dus ook blij met de vrijgekomen tijd.

En ik? Ik schilderde hemden – daarover later meer – en maakte een piepklein dasje. Hoezo? Wel, Kobes totem bij de scouts is een wasbeer, en laat dat nu blijkbaar een van de veel voorkomende en tot de verbeelding sprekende beesten zijn in Canada. In de Pourvoirie hadden ze van die wreed wijze kleine sleutelhangertjes van een wasbeertje met een maple leaf op zijn pootje, en die kreeg hij dan. Maar het is altijd leuker als er een persoonlijke touch aan zit, en hier bij de Scouts De Kleine Prins zijn de dassen effen blauw. Wat kon ik dan beter doen dan een mini blauw dasje maken voor dat beestje? Bon, wat gepruts met de naaimachine later zag dat er dan ook mega schattig uit. Zeg nu zelf…

Geplaatst op

Karmapunten

Donderdag belde Marleen me: er was een tand afgebroken, en haar tandarts wilde er haar nog wel tussen nemen om dat zo snel mogelijk op te lossen – er zijn weinig mensen van 75 die nog al hun eigen tanden hebben – maar dan zaterdag om 9.00 uur aan de Coupure. Als in: deze morgen dus. Zo snel kon ze geen ziektevervoer regelen, en taxi’s zijn vaak onbetrouwbaar.

Ik pikte haar op om half negen, zette haar gezwind voor de deur af, parkeerde om de hoek en wandelde even tot aan de Sint-Agnetesluis, ofte het brugje van de Coupure aan de Verloren Kost. Mijn rug doet wat lastig, en dan weet ik dat ik best wat gewoon wandel of rustig fiets.

Om tien uur was ik weer thuis, was Marleen van haar tandprobleem af, en was er tijd voor een koffietje.

Yup, de goede daad voor vandaag is ook alweer gedaan.

Geplaatst op

Was

Weinig zo prozaïsch als vuile was. Maar wanneer die vuile was zich aandient als een gargantueske berg, dan krijgt hij epische proporties.

Men neme een gezin van vijf personen, waaronder drie volwassen manskerels, een tenger vrouwtje en een dame van van enige proporties. Men droppe die veertien dagen op vakantie in een hittegolf. Men voege daarbij de lakens van vijf bedden vlak voor ze met vakantie gaan plus de lakens van de drie housesitters, plus de handdoeken. Men rekene daar ook nog een machine was bij van de vader die intussen in een herstelkamer zit…

Vandaag zit ik dus aan veertien machines was, and counting. Ik heb één groot voordeel: het is prachtig weer, waardoor ik alles kan buiten hangen en de eerste was al droog is tegen dat ik de derde machine wil ophangen.

Ben ik er al door? Nee, nog lang niet: ik wil ook nog de zeteldekentjes wassen, en de badmatjes, en blijkbaar ook nog de lakens en ander gerief van op Wolfs kot… Ik vermoed dat ik op het einde van de week aan 20 machines was ga zitten. Yup.

Maar ik was wel trots dat tegen de maandagavond de eerste zes machines was alweer netjes opgevouwen in de kast lagen, en dat de kinderen dus allemaal verse kleren hadden.

Lang leve de vakantie.

Geplaatst op

Zonnebloemkoekjes

Een tijdje geleden stond er in de Standaard een recept voor zonnebloempitkoekjes, een variant op de ongelofelijk verslavende margrietkoekjes uit de Colruyt.

Ik dacht: daar heb ik zin in, het is voor de verandering kutweer, en ik had inderdaad ook al zonnebloempitjes gekocht, en die dingen zijn op zich ook al verslavend lekker.

Bon, ik had dus wel van die pitjes, maar blijkbaar moest ik daar vooral bloem van maken. Ik had eigenlijk geen zin om in de weer te gaan met een mortel en vijzel, maar toen viel mijn frank: ik heb nog steeds de koffiemolen van mijn grootmoeder staan! En jawel, wat werkt voor koffiebonen, werkt blijkbaar ook zeer vlot voor zonnebloempitten: ik had in geen tijd een mooi fijn meel om mee te bakken.

En het resultaat? Hele fijne margrietjes met en zonder pitjes, al even erg als de gekochte variant.

Geplaatst op

Tuinweelde

Zoals eerder al gezegd, heeft Bart verschillende soorten fruit in de tuin geplant. De appel- en kersenboompjes zijn nog te klein om veel vrucht te dragen, ook al stonden er al redelijk wat appeltjes, maar die hebben we weggehaald om de boompjes beter te laten groeien en de takken niet te laten breken.

De stekelbessen zijn goed aan het groeien en wellicht over een maand rijp om te oogsten. De kiwibesplanten zijn zeer enthousiast, maar veel vrucht lijkt daar niet op te komen. Maar de meest enthousiaste? Dat zijn toch wel de frambozen. ’t Is dat ik dat niet graag eet, of ik zou er al veel plezier van gehad hebben. Bart plukt er elke morgen enkele als ontbijt, en ergens anders in de tuin staan er die in augustus vrucht zouden moeten dragen.

Yup. Zo vers van de struik, dat heeft wel wat, ja.