Geplaatst op

Boswandeling

We waren allemaal toe aan een luie dag: ik zat gisteren in Middelburg, Merel was dit weekend blijven slapen met de scouts, en Wolf had gisteren een uitgebreide scoutsactiviteit.

We maakten er dus een hele rustige voormiddag van, met vooral veel niksen. Ik deed nog boodschappen, dat wel, en ik maakte hespenrolletjes met witloof, maar dat was het zowat.

Maar in de namiddag begon het toch te kriebelen: veel te mooi herfstweer om binnen te blijven! We zochten de laarzen, en reden naar de Lembeekse bossen, voor een aantal geocaches. Anderhalf uur hebben we rondgelopen, en toen was het welletjes. Maar we hadden wel een fantastische middag!

En toen, toen was het goed geweest, begon het ook al donkerder te worden, en reden we naar huis voor een avondje in pyjama, met verse pompoensoep met spinnenballetjes, en na het eten spokenchips en Monsters University. Halloween, iemand?

Geplaatst op

Gladiatoren in Zelzate

Vandaag was het dan weer een rustige dag, kwestie van gisteren een beetje te compenseren. Al zat hij eigenlijk ook behoorlijk vol, maar dan wel veel rustiger. Het begon met Wolfs muziekles aan de Poel, en dus een uurtje rust voor mij. Ik probeerde een bijzonder uitgebreide cache te vinden in de Sint-Niklaaskerk, en brak mijn hoofd op de puzzel. Fantastisch gedaan, dat wel, echt. Om elf uur was er de vaste afspraak met de zoon in de Labath, met respectievelijk caffe latte en warme chocomelk (gemaakt van twee stevige latten donkere chocolade en gestoomde melk), en een gezellige babbel. Zo van die moeder-zoon-momenten, ik koester ze. Haastig waren we sowieso niet, en dus liepen we nog even samen tot in de Sint-Niklaaskerk, waar Wolf wél een paar aanwijzingen vond die ik over het hoofd had gezien, en daarna tot onder de Stadshal voor een smaakje van Wilde Mannen Woeste Wijven.

img_1994

De namiddag begon heerlijk lui, en rond een uur of vier pakten we ons op en reden naar Zelzate, net op tijd voor de gladiatorenshow op het Romeinse weekend. Altijd fijn om te zien! Al was het net daarvoor efkes beginnen gieten, en moesten we nog even wachten.

Daarna liepen we nog even rond, gaf ik uitleg aan de kinderen over alle dingen die er te zien waren, en zochten we nog drie caches in de buurt.

Afsluiten deden we gezellig thuis met een warme chocomelk – de tweede van de dag al voor Wolf – en een filmpje. Heerlijk rustige zaterdag!

Geplaatst op

Eerste rugbytoernooi van het seizoen

Wolfs knie doet serieus lastig, en dus geen training gisteren en zeker geen match vandaag. Dat gaf me alle tijd om met Kobe mee te gaan naar Schilde, om daar het toernooi te bekijken en hem aan te moedigen.

Het was stralend weer, ik zat heerlijk in de zon en las tussen de matchen door. Die matchen, die heb ik op vraag van de trainer helpen analyseren, waar het in zowel aanval als verdediging fout loopt. En de laatste match heb ik gewoon gefilmd, da’s nog makkelijker. Het was trouwens de eerste keer dat ik Kobe zo intensief heb weten meespelen. Prima!

Na de rugby kreeg Kobe nog een hot dog van mij, en zijn we een paar caches gaan zoeken in de omgeving. Sommige waren heel eenvoudig, maar er was er eentje bij met een codeslot, diep weggestoken in een haag, en de andere… Man, was de eigenaar van de cache niet net bezig in haar tuin, ik had de oplossing nooit gevonden. De locatie hadden we snel, onder een bepaalde steen in zo’n afsluiting van ijzerdraad gevuld met keien. Maar toen stonden Kobe en ik er allebei op te kijken gelijk nen uil op ne kluit. Een diepe buis. Unk? Er stond bij de beschrijving dat er hulpmiddelen in de buurt lagen. Een stokje of zo? Maar toen wees de dame van de cache ons fijntjes op de titel: “Twee elementen”. Mijn euro viel, zeker toen ik de gieter een beetje verderop zag staan. We zijn dan maar ’t straat overgestoken en hebben de gieter gevuld aan het kanaal, en het buisje volgegoten. En toen stonden we opnieuw beteuterd te kijken. Niks? De cachelegger schoot in de lach. “Kijk wat verderop?” En jawel, een halve meter verder in dezelfde afsluiting was een buisje komen piepen in het andere uiteinde van de intussen volgelopen buis. Moh! Meteen een favorietpunt toegekend, zo wijs gedaan!

Tegen kwart voor drie waren we thuis, maar had ik er al een bijzonder fijne middag op zitten. En de rugby? Daar waren ze tweedes. Goed gedaan!

Geplaatst op

Vrijdag

Man man, wat een dag! Mijn eerste echte volledige vrijdag, en ik zal het geweten hebben!

Les van 8.30u tot 11.00u, van 11.10u tot 12.55u, en dan een kwartiertje om snelsnel een bord stoverij met frieten binnen te stampen. Tegen 13.15u stond ik aan de fietsenpoort om toezicht te houden en pasjes te controleren. En ook wel links en rechts een foto te nemen, dat ook.

Om 13.45u stond ik alweer voor de klas, tot 15.25u, en dan heb ik nog twintig minuten gewacht op een leerlinge met wie ik een afspraak had, maar die dat blijkbaar compleet vergeten is. Hmpf.

Ik ben dan nog boodschappen gaan doen, en tegen kwart na vier was ik thuis. Ik overliep met Kobe wat hij nodig had om een nachtje in een tent te slapen, en dan Ankoria te spelen, maar gelukkig is hij groot genoeg om zelf zijn valies te maken. Thomas die hem kwam halen, liet weten dat hij later ging zijn, en ik moest me nog haasten om met Wolf naar het samenspel te rijden om vijf uur. Gelukkig was Bart intussen thuis gekomen, en ging Merel bij hem thuis blijven. Geen gedoe dus om nog een picknick in elkaar te flansen: gewoon Wolf ophalen tegen zessen, en dan naar de Blaarmeersen voor de rugby, terwijl hij zich in de auto omkleedde. Aangezien ik alleen was, was dit een prima gelegenheid om alle werkdruk van me af te wandelen door een rondje rond de Blaarmeersen. Ik ben zelfs even tot de top van de toren geklommen, gewoon voor het uitzicht.

Aangezien we nu Merel niet mee hadden en dus niet haastig waren, konden Wolf en ik nog een geocache oppikken aan de Europabrug. Maat, ik heb tranen gelachen! De cache zit verstopt in zo’n houten staketsel, en het is eigenlijk de bedoeling om er met een kajak naartoe te varen. Op foto’s bij de cache heb ik al ladders zien passeren ook. Maar iemand met een beetje lef kan er ook naartoe springen. Ik ben boven op de brug blijven kijken, en Wolf, met een ei in zijn broek, sprong naar de cache. Het doosje was zeer snel gevonden, en met één gezwinde beweging liet Wolf het deksel openspringen, waarop het deksel met een sierlijke bocht… in het water belandde! En zo’n staketsel is behoorlijk hoog, om eerlijk te zijn. Wolf is op zijn buik gaan liggen, heeft vanalles geprobeerd, en uiteindelijk met zijn voet een tik tegen het ding gegeven, waardoor het naar het midden dreef en hij er wel aan kon. Maar ik heb dus staan gieren, daar boven op die brug! En terugspringen was ook nog een onderneming op zich, zo bleek. Enfin, cache gelogd, weer eentje bij.

Geplaatst op

Laatste vakantiedag

We wisten eigenlijk niet goed wat we vandaag nog gingen doen. Enerzijds wilden we eigenlijk gewoon een dagje rustig thuis, maar aan de andere kant was het wel nog prachtig weer, en mag je een laatste vakantiedag ook niet zomaar verloren laten gaan, nee? Gaan zwemmen, misschien? Neptunus, of de vijver? Of gaan cachen? Hmmmm…

Het werd in elk geval een rustige voormiddag, met boodschappen en dergelijke, en de vaststelling dat de fietsgraveurs van stad Gent aan den Delhaize stonden. Er volgde een lome start van de namiddag, en dan nog gespurt om net tegen half vier aan de Delhaize te staan met onze fietsen, nog net op tijd. Oef.

En toen besloten we om naar de kapper te gaan in de Wondelgemstraat, voor twee frisse korte kopjes voor de eerste schooldag. Vijftien minuten en vijftien euro later stonden we weer buiten, en aten we een vieruurtje van bij de bakker op een bankje aan de kerk. Geloof me: helemaal vakantiegevoel!

Omdat we nu toch op de baan waren, vond ik dat we evengoed een klein beetje konden omrijden en een cache gaan oppikken aan de ingang van de Westerbegraafplaats. Uiteraard hebben we toen maar een wandelingetje gemaakt in het park dat die begraafplaats eigenlijk gewoon is. Prachtige dingen gezien, trouwens, ik ga hier zeker nog eens komen rondlopen.

We moesten ons nog bijna haasten om op tijd op de rugbytraining te zijn. Enfin, enkel training voor Wolf, Kobe begint pas vrijdag. We leverden hem af, en Kobe, Merel en ik gingen voor de wandeling rond de petanquevelden tot aan de speeltuin aan de camping, om daar al een eerste paar boterhammetjes op te eten.

Daarna wandelden we verder tot aan het toch nog steeds vrij drukke strand, en installeerden ons aan het piertje. Ik stak er een cache weg, Merel bleef bij me, en Kobe ging al gauw terug naar het strand om er zijn sandalen uit te trekken en in het water te gaan staan. Twee minuten later was hij al terug: of hij ook zijn broek mocht uittrekken en in zijn onderbroek er staan? Nog drie minuten later kwam de vraag: “Mama, mag ik zwemmen in mijn onderbroek? Please?” Euh… Hij had toevallig een boxersshortje aan, met daarover een vrij lange bermuda, ik zag dus het probleem niet. Alleen had ik natuurlijk geen handdoek bij, maar dat vond hij niet erg, hij ging zo wel opdrogen. Kobe heeft dus drie kwartier in het water liggen spelen op zijn eentje. Tsja…

Om kwart voor acht konden we eindelijk Wolf oppikken, en ging het meteen naar huis: morgen school, dus Merel moest echt wel in haar bedje!

Maar die laatste vakantiedag zorgde toch ook wel voor het nodige laatste vakantiegevoel. Zalig!

Geplaatst op

Van caches verstoppen en caches zoeken

Ik zeg al maanden dat ik een geocache wil verstoppen aan de Tolhuissluis, maar het werd steeds maar weer uitgesteld. Tot dus vandaag: het was een perfecte dag om in de namiddag te gaan geocachen. Ha ja, want Wolf had als doel gesteld 150 geocaches in totaal gevonden te hebben op het eind van de vakantie, wat betekende dat we er zo’n 50 moesten vinden. Vandaag zaten we aan 147, met drie caches zouden we dus wel toekomen.

We vertrokken rustig na de middag, zonder ons op te jagen, pikten een nieuwe voortuincache mee, en staken onze vijfde geocache weg, de Tolhuissluis. Mooi plekje waar bijzonder veel mensen voorbij razen zonder het ooit te zien. Tsja.

Daarna reden we het hoekje om, en parkeerden aan Dok Noord, langs het water. Vandaag was het namelijk geen 32° zoals vorige week, en nu zag ik het wél zitten om nog eens te gaan zoeken in de oude grintbakken die nu dienst doen als grafittispot. En jawel, de cache liet zich vandaag wel vlot vinden.

We wandelden verder langs het water – bijzonder ongezellig eigenlijk, wegens langs de ring zonder voetpad – en kwamen aan de Bataviabrug, de voetgangersbrug richting Dok Strand. Dat is dan wél weer heel mooi:

Aan de overkant staat een grote blauwe kraan, en daar in de buurt ligt ook een geocache verborgen: nummer 150, jawel! De kraan zelf is ook bijzonder fotogeniek, zeker als er zo’n stralend blauwe lucht is.

We logden nog geocache nr. 151 in de Logstraat, en wandelden daarna rustig naar Dok Noord, om er nog wat schoolspullen in te slaan in de Action, en een koffie/limonade/cola te drinken op het grote terras van De Plek.

Zo op een van de laatste vakantiedagen haalden we nog helemaal het vakantiegevoel. Schitterend, toch?

Geplaatst op

Onverwachte uitstapjes

Gisteren had ik een oproep gedaan op Gift Gent of er niemand een charlestonkleedje had liggen in mijn maat (nodig voor een larp begin september), en ik mocht eentje ophalen in Sint-Amandsberg. Perfect! Ik bracht de jongens naar het rugbykamp, dronk rustig koffie thuis, en Merel en ik togen naar Sint-Amandsberg, om er het kleedje op te halen en meteen wat caches mee te pikken. We verzeilden eerst in een heel mooi, en eigenlijk ook groot park. De cache heb ik helaas niet gevonden: ik was gewaarschuwd dat het in een een woest en groen hoekje was, vol met tengels, en dat was niet gelogen. Ondanks de sandalen en de blote benen – ik had voor een keer een rok aan – heb ik me een weg kunnen banen naar het nulpunt, maar zonder handschoenen was er geen beginnen aan. Ik kom wel eens terug met Wolf in de herfst, met lange broeken en handschoenen :-p

We reden iets verder, naar een ander park, en wandelden toen voorbij een alleraardigst restaurant met een heel fijne tuin in de schaduw. Hmmm. We gingen de cache oppikken, en toen we opnieuw langs het restaurantje liepen, leek het me echt te leuk. “Merel, eten we thuis, of eten we hier?” Domme vraag, natuurlijk. Voor 12 euro had ik een voorgerecht van fetasalade en een pasta maison met scampi, en voor 7 euro kreeg Merel een pasta bolognaise.

Dik in orde! Rosalie, heet het, op de Antwerpsesteenweg, en naar ’t schijnt moet je ’s avonds best reserveren, zeiden ze. Ik kan het me voorstellen, want ook in deze hitte liep het aardig vol.

Enfin, Merel en ik wilden toch nog een cache gaan zoeken aan Dok Noord, en meteen ook eens het nieuwe winkelcentrum bekijken. Het was wel pokkeheet, maar bon. Samen liepen we de vroegere grintbakken in aan de Blauwe Kraan, waar nu een officieel grafittipunt is. Het is eraan te zien, en er zijn echt mooie dingen.

De cache vonden we opnieuw niet: ik had een vrij goed idee waar hij zat (en dat is me bevestigd door de legger) maar dat was in de volle, volle zon, van metaal, en ik zag het echt niet zitten om langer te zoeken. Ook hier kom ik wel eens terug met Wolf.

En dan gingen Merel en ik op tocht in het nieuwe Dok Noord: we hadden een paar dingen nodig uit de Delhaize, en daar is er een gloednieuwe, en vrij grote ook. De locatie zelf was eigenlijk ook best indrukwekkend: een groot open plein met een heel gezellig terras, en dan een behoorlijk aantal winkels met een wandelarcade. De foto’s zijn met de gsm getrokken, maar geven toch een beetje een idee. En warm, warm!

En dus reden Merel en ik dan toch maar naar huis om af te koelen. We waren eerst van plan geweest om vandaag naar de Blaarmeersen te gaan, maar man, ’t is echt veel te heet! Blijkbaar was het maar goed ook dat we thuis bleven, want de jongens wisten te vertellen dat de Blaarmeersen overvol waren, en dat de mensen zelfs op de stenen zaten.

Gelukkig kwam de ijskar voorbij, een ijsje was welkom ^^

IMG_5936

En Wolf, die zag het in deze hitte nota bene nog zitten om, na een ganse dag sporten, ook ’s avonds nog op de rugbytraining te blijven. Amai, goed zot!

 

Geplaatst op

Fietstochtje

Als je zo al de ganse week op zwier bent geweest – Waimes, Elftopia, Ledegem, Ertvelde, zee – dan mag een dagje thuis ook wel eens.

Maar het was echt stralend weer, en dus namen we rond een uur of vier de fiets om een paar caches hier in de buurt op te lossen. Blijkbaar is er een meisje dat verzot is op cachen, en die vond dat er hier in Wondelgem niet genoeg waren. Haar ouders hebben een klein rondje gelegd, in de buurt van de grootouders. Enfin, da’s toch de uitleg.

Ik ontdekte er een alleraardigst parkje door, dat ik nog nooit had gezien, maar dat Wolf blijkbaar wel al kende. De kinderen leefden zich vooral uit op het speeltuintje daar, de caches zelf werden snel gevonden.

Aan één cache hebben we echt lang staan zoeken en niks gevonden, we hebben een vermoeden dat hij verdwenen is. De laatste cache lag aan de flikkenvijver, en die zijn de kinderen gaan zoeken terwijl ik een klapke deed met een visser.

Cachen, ik zeg het u: zalige hobby!

Geplaatst op

Dagje zee

We hadden het al eventjes gepland voor vandaag: een dagje Cadzand! Maar de jongens hadden geen zin om al in de voormiddag te vertrekken, dus werd er eerst nog gespeeld met de lakens die moesten ververst worden. Of hoe je dus een Merel- of Kobewrap maakt.

We aten om twaalf uur, en zaten we om één uur (toch weer iets later dan gepland) in de auto, gepakt en gezakt: handdoeken, ligdingen, schopjes en ander zandspeelgoed, vliegers, strandtent, zonnecrème, enfin, u kent het wel. We vonden vrij vlot een parkeerplaats en in minder dan tien minuten stonden we met onze voeten in het warme zand, tussen de talloze andere mensen die op hetzelfde idee waren gekomen. Ik ben blij dat we niet voor Knokke hebben gekozen…

Er stond een stevige, strakke wind, ideaal vliegerweer, maar de combinatie met al dat zand maakte het niet altijd even aangenaam. Koud was het nochtans absoluut niet.

(En sorry voor de vele stofjes op de lens van mijn camera, het was me nog niet opgevallen op gewone foto’s)

Tegen half zes was er blijkbaar genoeg gezwommen (door de jongens) en verveeld op een handdoek gelegen (door Merel), terwijl ik bijna een half boek uit had, en serieus wat zonnecrème had gesmeerd. We waren ook op zoek gegaan naar een fossiele haaientand, waar we van afwisten door, jawel, het geocachen, en na een half uurtje zoeken en speuren had ik er effectief eentje beet.

IMG_5829

We ruimden op, wandelden naar de auto, pikten ietsje verderop nog een cache mee, en vonden het jammer dat we geen ijsjes hadden gevonden.

En toen, toen reden we door Retranchement, moesten we 100 meter afwijken van de route voor een cache, en lag daar, jawel, een frituur waar je ook ijsjes kon kopen! Dubbel score!

Iets verderop plukten we nog, met enige moeite, een cache, en gingen daarna vrolijk in de file staan. Jawel, nog maar eens, niet omdat er veel verkeer van de kust kwam, maar omdat er werken waren. Alweer.

Enfin, iets na achten konden we de voeten onder tafel steken, en nog iets later lag een proper gewassen Merel in een lekker vers bedje. Oef.

Geplaatst op

Zalige geocachetocht in Ertvelde

In het begin van de vakantie hadden we ongeveer 100 caches gevonden. Wolf vond dat dat op het einde van de vakantie 150 moest zijn, en ik dacht dat dat wel haalbaar was. In de Ardennen haalden we er net geen 20, en vandaag gingen we een tocht afwerken die we op 30 december waren begonnen: Goed ter Looveren in Ertvelde-Stoepe.

Toen waren we er eigenlijk à l’improviste aan begonnen en hadden we 6 van de 21 caches gevonden, tot het eigenlijk echt te donker werd om nog te zoeken. Vandaag was het prachtig weer, en stonden we rond drie uur in Ertvelde. De tocht is 8 kilometer, maar je moet natuurlijk ook nog wel tijd rekenen om de caches zelf te zoeken. Tsja. Ik had toch wel gedacht dat we vandaag rond gingen raken, maar helaas.

We begonnen met twee losse caches in Ertvelde zelf, en reden toen naar de slag die naar het beschermde Goed Ter Looveren leidt. Want dat is het mooie aan geocaching: je komt op plekjes waar je normaal gezien niet zou komen, en je leert bij. Het is namelijk de regel bij Geocaching.com dat je niet zomaar een cache verstopt om te verstoppen, maar dat er een meerwaarde is aan de locatie: een monument, een landschap, een uitzicht, een historiek…

Dit wist de legger te vertellen: ”

Dit rondje brengt u eerst naar 2 hoeves die het “Goed Ter Looveren” uitmaken, wat een beschermd monument is. Vervolgens komen ook het Ter Looveren bos en de Ter Looveren dreef aan bod. In het tweede deel van het rondje passeert u door de Stoepewijk om te eindigen bij de Stoepekapel, wat eveneens een beschermd monument is.

Het rondje is ongeveer 8 km lang en voert u hoofdzakelijk langs rustige dreven en baantjes. Het is best te voet of met de fiets te doen. Sommige stukken zijn niet toegankelijk met gemotoriseerde voertuigen. Er zijn geen speciale tools nodig om de caches te vinden. Gelieve uw eigen schrijfmateriaal mee te brengen. In sommige caches bevinden zich kaartjes met getallen die nodig zijn om de bonus cache locatie te kunnen bepalen. 

Het Goed Ter Looveren aan de Ter Looverendreef in Zelzate ontstond in de 13de eeuw als ontginningsdomein in een uitgestrekt heidegebied. In de 16de eeuw werd het de zetel van de heerlijkheid ‘Ter Looven’. Tussen 1625 en 1716 was de gevangenis van het Ambacht Assenede ondergebracht op het goed. Nu bestaat het domein uit twee hoeves binnen een gedeeltelijk bewaarde omwalling.

De hoeve die u eerst tegenkomt, met huisnummer 12, dateert van 1842 en is illustratief voor de 19e-eeuwse Meetjeslandse hoevebouw. De hoeve met huisnummer 10 is het eigenlijke “Goed Ter Looveren”, dat vanaf de 17e eeuw aangeduid werd als “huys van plaisance” en “’t kasteeltje”. In de 17de eeuw was de hoeve in handen van het adellijk geslacht Van Oyenbrugghe de Duras. Wellicht verwijst het wapen boven de poort in het poortgebouw (1636) naar deze familie. De grote bakstenen dwarsschuur dateert van 1801.

In 2005 werd het Goed Ter Looveren, met inbegrip van de walgrachten en de dreven, beschermd als monument.”

 

Wij begonnen dus enthousiast aan de tocht, die ons onder de warme zon langs een veldweg bracht, richting de boerderij. De kinderen hadden nog nooit door een maïsveld gelopen, stel je voor! Al heb ik hen wel op het hart gedrukt de maïs niet te beschadigen.

We kwamen weer op een iet of wat aangelegd stuk, liepen voorbij de boerderij, en verzeilden op onze tocht zowaar in het Looverenbos, waar we echt lang naar een cache hebben staan zoeken. Stomweg.

Daarna kwam een minder stukje langs de R4 in de blakke zon, maar wel met een leuke extra cache onder de voetgangersbrug aldaar. En plots stonden we weer temidden van de velden ^^

Tegen dat we weer in de buurt van de auto kwamen, was het al half zeven en waren we behoorlijk moe aan het worden, ondanks al het water en alle koekjes. We zijn dus nog niet helemaal rond geraakt: we moeten er nog vier doen, en dan de bonus, en eentje daarvan hebben we gezocht maar niet gevonden. Toch eens een tip vragen aan de legger…

Enfin, het was een prachtige dag met een hele namiddag wandelen zonder dat de kinderen dat ook maar een minuut erg vonden. Zalig, toch? En we zitten aan 138 caches, vandaag kwamen er 13 bij  ^^