Geplaatst op

Ardennen 2019: dag 1

Het was blijkbaar geleden van augustus 2017 dat we nog eens in Waimes waren geweest. Tsja, we mogen dan wel het hele fijne huisje van Jan en Ellen gebruiken wanneer zij er niet zijn, maar met een kapotte rug en een kapotte Wolf was dat niet evident.

Kerstmis 2017 kon ik amper uit de voeten, zomer 2018 was zonder Wolf, en met enkel Merel en Kobe zagen we het niet zitten, dat zou hetzelfde niet zijn. Afgelopen kerstperiode was het er ook niet van gekomen, maar nu, deze paasvakantie was er zowel bij Ellen en Jan de mogelijkheid en bij ons tijd en goesting. Véél goesting. En aangezien Bart moest werken en er dus nog een extra plaatsje over was in de auto, mocht ook Arwen mee. Happy Wolf, happy Arwen.

Tegen elf uur was die hier, tegen kwart voor twaalf zaten wij gepakt en gezakt in de auto: het scheelt dat we intussen nogal geroutineerd zijn in dat inpakken. De files vielen best mee, dus tegen kwart voor een hadden we de sleutel in handen en gingen we, zoals steeds, eten in Abdij van Park: het is er goed, het is er best gezellig, dus waarom veranderen?

We reden verder naar Malmédy waar we een ijsje aten, een wandeling maakten en een geocache oppikten, of wat had je gedacht?

We passeerden nog even langs de Carrefour voor een SodaStream en een shortje voor Merel – die had dat niet mee – en basisboodschappen. Tegen zes uur waren we in het huisje, was alles geïnstalleerd, en voelden we ons helemaal thuis. Zalig weertje, ook.

We zien het allemaal helemaal zitten, dit midweekje Ardennen. Heerlijk, toch?

Geplaatst op

First to Find!

Gisterenmiddag na het eten zat ik met mijn koffietje rustig even voor de computer, toen plots via mail tien nieuwe geocaches binnenliepen. Op zich gebeurt dat wel vaker aangezien ik die meldingen heb aan staan voor een straal van 20 kilometer, maar… Deze bleken hier vlakbij te zijn, in de nieuwe industriezone die begint aan de Wiedauwkaai.

Ik zei tegen ons pa dat hij zijn plan moest trekken met zijn gigantische stapel kousen, trok een jas aan, stak een stylo in mijn zak, en sprong op mijn fiets.

En jawel, ik was de eerste om de eerste cache van de reeks Wolven van Meulestee te loggen, een First To Find dus. Ik weet dat het onnozel is, maar onder geocachers is het een ding. Dus ja, ik helemaal in mijn nopjes!

De tweede haalde ik ook vlot binnen als FTF, maar de derde wilde me maar niet in het oog springen… Omdat ik vreesde voor andere kapers op de first to find-kust, sloeg ik die dan maar over om opnieuw bij de vier veel te lang te staan zoeken. En jawel, plots stopte er een auto, met het onvolprezen koppel Anseldelux, en meteen in hun kielzog Luv@n op de fiets. Samen hadden we het vermaledijde onding meteen in handen, en toen besloten we maar om er gezellig samen een fijne middag van te maken, en de eer van de FTF te delen.

Het werd een bijzonder fijne namiddag, waarbij ik nog extra blij was dat Nathalie mee was, want die durfde bij de nummer zes fluks behoorlijk hoog een boom in te klimmen.  En tegen het einde kwamen we ook nog de legger, VeerleT tegen, die niet alleen het rondje had gelegd, maar er ook meteen nog een vuilraapmissie aan verbond.

Enfin, al bij al 7 FTF’s gescoord, een mooie fietstocht gemaakt doorheen de KMO-zone en een stukje natuur, nog lang staan babbelen met Els, Nathalie en Luc, en naar huis gegaan met een bijzonder goed gevoel. Man, wat een heerlijke hobby is dat toch!

Geplaatst op

Concert in Belzele

Yup, vandaag moest Kobe in de kerk van Belzele een concert spelen met het GEJO, het jongerenorkest van de muziekacademie in Evergem. Ik zette hem af om kwart over twee aan de kerk, en reed met Merel verder naar de brug over het Liefken om nog een geocache op te pikken, een eind verder. We zijn bijna letterlijk weggewaaid, maar de cache hebben we wel gevonden, ja.

En toen was er het concert, waar ik aangenaam verrast door was. Ze spelen echt goed, die mannen!

En toen was er het “dessertenbuffet”, waar we allemaal veel te veel gegeten hebben om goed te zijn, maar dat wel machtig lekker was.

Alles samen an afternoon well spent!

Geplaatst op

Krokusgeocaching: het vervolg

Mja, ik denk dat Véro en ik gewoon allebei straatlopers zijn, toch als het gezelschap ons aanstaat en er geen ander volk is :-p

In ieder geval was het vandaag ook best te doen qua weer, en dus gingen we verder waar we maandag gestopt waren: die twee ontbrekende caches en dus ook de bonus oplossen, en dan een reeks HilJor doen, ook allemaal rond Lochristi. Deze keer was ook Kobe – verplicht – mee, want die was de hele vakantie letterlijk nog niet uit ons huis geweest.
We hebben het rondje met de auto gedaan, en dat was bij wijlen nogal riskant wegens boerenslag, maar bon, het is gelukt, en we hadden een bijzonder fijne middag, vond ik. Oh, en massa’s foto’s, dat ook. U krijgt er hier een paar. Courtesy Véronique.

Geplaatst op

Geocachetochtje onder meisjes

Yup, voor het gemak noem ik Véronique en mezelf ook een meisje :-p

We hadden het op voorhand al gepland: we wilden geocachen in de vakantie! En vandaag was het dan wel niet warm, het was tenminste droog, en dus reden we naar Lochristi voor een rondje Arendsoog en nog wat andere losse caches.

In totaal hadden we maar liefst 13 caches, maar het rondje Arendsoog konden we niet afwerken omdat we het juiste paadje naar twee exemplaren niet vonden. Goh, ik vraag dat wel eens aan de legger, en dan is het voor een volgende keer. En ja, het was koud, en ja, het was een beetje lang, maar we hebben er onnoemelijk van genoten.

Geplaatst op

Dagje Brugge

Een heerlijke, ontstpannen, zij het natte dag.

We zaten tegen half tien aan het, volgens de gastvrouw minimalistische, ontbijt. Juist. Ze had versgeperst fruitsap van bloedappelsien voorzien, versgesneden fruitsla, verschillende soorten brood én kleine koffiekoekjes, en een grote pannenkoek. Oh, en uitstekende koffie, dat ook. Bij mij valt dat al onder uitgebreid ontbijt, maar bon.

Rond half elf trokken we onze regenjassen aan en gingen in de halve miezerregen richting het centrum. Ik wilde een lange geocachetocht doen, eentje die door het centrum kronkelt en focust op “belles lettres”, opschriften dus. En we kwamen eigenlijk ook wel wat straatpoëzie tegen.

Meteen verzeilden we ook in het Dalímuseum, wat we allebei nog niet kenden. Het lijkt niet groot, maar het is toch wel best de moeite, eigenlijk. Ik heb er in elk geval prachtige dingen gezien.

Meteen werd me weer duidelijk dat ik het eigenlijk niet zo heb voor tekeningen en schilderijen, maar wel een enorme boon heb voor beelden. Echt.

We liepen wat verder en waaiden een plekje binnen om te lunchen, terwijl het buiten eventjes droog werd. Helaas, dat bleef niet duren, en Bart was ook echt gewoon moe, zodat we richting onze B&B terugkeerden, en Bart prompt in slaap viel. Ik heb ook wel een tukje gedaan, moet ik toegeven.

Trouwens, een paar foto’s van de B&B:

Tegen vijf uur kon ik niet meer stilzitten, en trok op mijn eentje nog eens ’t stad in om wat geocaches te zoeken. Intussen was het droog, en ik genoot intens.

Rond half acht was ik terug, mooi op tijd om nog maar eens een heerlijke hete douche te nemen en me op te kleden voor het pièce de résistance van het hele weekend. Maar dat vertel ik dan morgen wel.

Geplaatst op

Een welbestede woensdag

Een prachtige woensdagmiddag, en vanaf morgen weer regen, en een heleboel redenen om in ’t stad te moeten zijn: meer hadden Merel en ik niet nodig om de fiets op te gaan en effectief naar ’t centrum te rijden. Enfin ja, zij nog steeds achterop, want zo goed kan ze nog niet fietsen.

We fietsten naar het MIAT om er eindelijk een cache op te pikken – deze keer vonden we hem meteen – en ook coördinaten van de brug te bepalen. De week voor de paasvakantie is er immers projectweek voor de vijfdes, en daarvoor had ik een aantal jaar geleden een GPS-tocht op poten gezet. Alleen bleek die te lang, en moet ik hem nu dus inkorten. En daarvoor heb ik een paar nieuwe coördinaatpunten nodig.

We fietsten verder langs het water naar de Veermanbrug voor alweer coördinaten, en vervolgden onze weg langs de Reep en de Bisdomkaai, over de heel erg drukke Korenmarkt, tot aan de fietsenstalling voor de Hema. Daar waaiden we binnen, want een ander doel vandaag was het vinden van stevige en vooral grote fietstassen voor Kobe. Zijn immense rugzak moet erin kunnen, en aan de andere kant dan zijn jas en turnzak. Meteen hadden we nog wat knutselgerief, stroopwafels en chocolade mee. Tsja.

We liepen verder de Veldstraat in om een ijsje te halen. Tradities zijn er om gerespecteerd te worden, vonden we allebei, en de Damass was nog niet open, maar aan de Australian stond een lange rij. We zijn daarna dan maar aan het water gaan zitten, op een trapje tegenover het Duivelssteen. Zalig.

En toen gingen we terug richting onze fiets, en besloten we om alsnog even in de C&A binnen te gaan: ik heb namelijk een chique zwarte broek nodig voor Roelands trouw, want de top heb ik al. Heel veel zin had ik er niet in, maar bon, het moet toch ooit een keer. En jawel, na wat zoeken vonden we de perfecte broek, en ik had meteen ook nog een witte bloes mee, iets wat ik eigenlijk al lang eens nodig had.

Het begon al te schemeren toen we terug thuis waren na opnieuw een fijn fietstochtje.

Win.